บทที่ 240 ฉันแค่อยากอยู่กับนายตลอดไป

[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 240 ฉันแค่อยากอยู่กับนายตลอดไป

หวงหยวนรู้ว่าแฟนสาวของกู่เฉินหนานคือซูเฉียนโม่ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดว่ากู่เฉินหนานจะยังมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับหลิวหมิงรุ่ยได้ ในเมื่อมีซูเฉียนโม่เป็นแฟนอยู่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น หลิวหมิงรุ่ยทั้งสวยสะกดใจ มีรูปร่างที่เย้ายวนชวนมอง เธอก็คงไม่ยอมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรกับกู่เฉินหนาน ในเมื่อเขามีแฟนอยู่แล้วเช่นกัน

นายกู่เฉินหนานไม่ใช่กำลังภาคภูมิใจมากเพราะมีคุณหลิวอยู่ข้างกายหรอกเหรอ?  งั้นดี ฉันจะจ่ายค่าตอบแทนก้อนโตให้เธอ เพื่อดึงตัวเธอมาจากนาย!

"คุณหลิวคิดยังไงครับ?  ศักยภาพของเจิ้นหัวเหนือกว่าไฉ่หยิ่งมาก คุณต้องการอะไรก็บอกมาได้เลย เราสามารถเซ็นสัญญากันได้ทันที" หวงหยวนพูดด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม

กู่เฉินหนานได้ยินแบบนั้นก็เกือบหลุดขำออกมา

นี่เขาคิดจะคุยเรื่องนี้กับหลิวหมิงรุ่ยโดยไม่ผ่านฉันงั้นเหรอ?

ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะรอดูว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป

กู่เฉินหนานไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ยืนกอดอกมองดูสถานการณ์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

"อยากได้อะไรก็บอกได้เลยงั้นเหรอคะ?" หลิวหมิงรุ่ยเลิกคิ้วถาม

พอได้ยินแบบนั้น หวงหยวนก็รู้สึกว่ามีหวัง เขามองกู่เฉินหนานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและดูแคลน

หึ! ช่างเป็นคนโง่เง่าสิ้นดี ถ้านายไม่อยากให้คุณหลิวมีความเกี่ยวข้องอะไรกับเจิ้นหัวของเรา นายก็ควรจะเก็บเธอไว้ให้ดี ไม่ให้พวกเราเจอสิ

แต่ไม่คิดเลยว่านายจะพาคุณหลิวมาที่เจิ้นหัว นายคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?  คิดว่าตัวเองคู่ควรให้คุณหลิวติดตามด้วยใจจริงงั้นเหรอ?

หวงหยวนยักไหล่ "ใช่ครับ คุณหลิวคิดยังไงก็พูดออกมาได้เลย"

"ก็ได้ค่ะ" หลิวหมิงรุ่ยพยักหน้า ภายใต้สายตาที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจของหวงหยวน เธอยกนิ้วเรียวขึ้นมาแล้วพูดว่า "หนึ่งหมื่นล้าน"

"คุณ..."

หวงหยวนถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ "คุณหลิวหมายความว่ายังไงครับ?"

หลิวหมิงรุ่ยยิ้มเยาะ "คุณหวงไม่ได้บอกเหรอคะว่าอยากได้อะไรก็บอกมาได้เลย?  ทำไมคะ พอตอนนี้ฉันบอกไป คุณหวงกลับไม่ยอมแล้วเหรอ?"

"หนึ่งหมื่นล้าน?  กู่เฉินหนานจะให้คุณได้ตั้งหนึ่งหมื่นล้านเลยเหรอ?" หวงหยวนโพล่งออกมาด้วยความโกรธ

"เฉินหนานเหรอคะ?" หลิวหมิงรุ่ยหันไปมองกู่เฉินหนาน "ราคาของเขาคือฟรี ส่วนราคาของคุณคือหนึ่งหมื่นล้าน เข้าใจไหมคะ?"

"นี่..."

หวงหยวนพูดไม่ออก ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจทุกอย่าง

คุณหลิวคนนี้กับกู่เฉินหนานเป็นพวกเดียวกัน! เป็นพวกเดียวกันอย่างแท้จริง!

แต่ทำไมล่ะ? !

กู่เฉินหนานมีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ?  แล้วคุณหลิวคนนี้เป็นใครของเขากัน?

น้องสาว?

ไม่ถูก คนหนึ่งแซ่กู่ อีกคนแซ่หลิว จะเป็นพี่น้องกันได้ยังไง?  ต่อให้เป็นญาติห่าง ๆ  เจอเงินก้อนโตขนาดนี้ก็ต้องตอบตกลงแล้ว

"ดูเหมือนว่าพวกคุณตกลงกันไม่ได้สินะ"

กู่เฉินหนานเดินเข้ามาพูดว่า "คุณหวง ผมขอเตือนคุณสักหน่อยก่อนจากกัน อย่าให้ซ่งเสี่ยวลี่หลอกใช้เป็นเครื่องมือ แม้ว่าจะเป็นแฟนกัน แต่ก็ควรแยกแยะถูกผิด สำคัญที่สุดคือ...การกระทำแบบนี้มันไร้ระดับมาก"

พูดจบ กู่เฉินหนานก็หันหลังเดินออกไป หลิวหมิงรุ่ยรีบคว้าแขนของเขาไว้

หวงหยวนมองแผ่นหลังของกู่เฉินหนานพลางกัดฟันแน่น

กู่เฉินหนานคนนี้มันเป็นใครกันแน่? !

ทำไมทุกย่างก้าวของเขาดูเหมือนจะถูกคำนวณไว้หมดแล้ว?

ตามที่เสี่ยวลี่บอก กู่เฉินหนานเป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ที่เอาแต่เล่นเกมอยู่บ้าน แล้วไอ้ขี้แพ้ที่ไหนจะทำแบบนี้ได้?

ไม่ ไม่ถูก กู่เฉินหนานต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่!

เรื่องวันนี้ก็เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด เขากับคุณหลิวคนนั้นมาที่เจิ้นหัวของเรา ตลอดเวลาเขามีสีหน้าที่เรียบเฉยราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในการควบคุม!

เสี่ยวลี่เคยบอกว่า ในงานเลี้ยงรุ่น กู่เฉินหนานเป็นฝ่ายคะยั้นคะยอให้เธอดื่มเหล้า พอเธอปฏิเสธ เขาก็เริ่มพูดจาหยาบคายใส่เธอ

ลองคิดดูสิ ข้างกายกู่เฉินหนานมีผู้หญิงสวยสะคราญอย่างคุณหลิวอยู่แล้ว เขาจะไปรังแกเสี่ยวลี่ทำไม?

เสี่ยวลี่ก็นับว่าเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง แต่พอเทียบกับคุณหลิวคนนี้แล้ว... หิ่งห้อยตัวเล็ก ๆ  จะกล้าเทียบแสงกับดวงอาทิตย์ได้อย่างไร?

กู่เฉินหนานเพิ่งจะเดินออกไป ประตูห้องประชุมก็ถูกผลักเปิดออกทันที

เลขาสาวคนหนึ่งดันแว่นตาขึ้นแล้วพูดว่า "คุณหวง คณะกรรมการบริษัทเรียกพบค่ะ"

"คณะ..."

สีหน้าของหวงหยวนเปลี่ยนไปอย่างมาก แววตาที่หวาดกลัวปรากฏขึ้นในทันที

"ทราบ ทราบแล้ว ผมจะไปเดี๋ยวนี้"

...

"นายไม่คิดจะจัดการหวงหยวนคนนั้นหน่อยเหรอ?"

ในรถเบนซ์ หลิวหมิงรุ่ยหันมาถามด้วยความสงสัย

กู่เฉินหนานขมวดคิ้วแล้วหันไปมอง "จัดการ?"

"ใช่แล้ว" หลิวหมิงรุ่ยพยักหน้า "ตามสไตล์การกระทำของนายในโลกนิยาย ต่อให้ไม่ฆ่าเขา ก็ต้องสั่งสอนเขาสักหน่อยไม่ใช่เหรอ?"

กู่เฉินหนานเม้มปาก "เธอก็พูดเองว่านั่นมันโลกนิยาย ที่นี่คือโลกแห่งความเป็นจริง"

"ในโลกนิยายของเธอ ตำรวจแทบจะไม่มีตัวตนอยู่เลย แต่โลกแห่งความเป็นจริงมันไม่เหมือนกันนะ ถ้าฉันลงมือ ตำรวจก็มาถึงภายในห้านาที"

พูดจบ กู่เฉินหนานก็ยิ้ม "อีกอย่าง เจิ้นหัวทำการค้าขาดทุนไปมากขนาดนั้น ถ้าพวกเขาจะเล่นงานไฉ่หยิ่งของเราให้ล้มไปเลยก็ว่าไปอย่าง แต่นี่...คณะกรรมการของพวกเขาจะไม่มีทางปล่อยหวงหยวนไปแน่"

"และวงการเครื่องสำอางในเซี่ยงไฮ้ก็แคบแค่นี้ แผนการอันแสนฉลาดของหวงหยวนต้องเป็นที่รู้กันไปทั่ว ถ้าเขาถูกเจิ้นหัวไล่ออก เซี่ยงไฮ้แห่งนี้ก็จะไม่มีที่ให้เขายืนอีกต่อไป"

"เข้าใจแล้ว"

แสงแดดลอดผ่านใบไม้ส่องกระทบใบหน้าของหลิวหมิงรุ่ย เธอเงยหน้าขึ้นมองต้นอู๋ถงขนาดใหญ่ที่ปกคลุมสองข้างทาง

ทันใดนั้น ดวงตาของเธอก็สั่นไหว เธอรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์

"เป็นอะไรไป?" กู่เฉินหนานสังเกตเห็นความผิดปกติของหลิวหมิงรุ่ย

"ไม่มีอะไร" หลิวหมิงรุ่ยส่ายหน้า "แค่รู้สึกเหมือนเคยเห็นภาพนี้มาก่อน"

"ฉันจำได้ว่าตอนที่นายออกจากตงไห่ไปซูหัง เราก็เคยผ่านถนนเส้นเล็กๆ  ที่มีต้นอู๋ถงเขียวขจีแบบนี้"

"อืม นานมาแล้วนะ" กู่เฉินหนานพยักหน้า

"จอดรถข้างทาง แล้วเราลงไปเดินเล่นกันไหม?" หลิวหมิงรุ่ยพูดพลางมองต้นอู๋ถงที่ลอยผ่านหน้าต่างรถไปเรื่อย ๆ

"นี่..." กู่เฉินหนานมองซ้ายมองขวา พบว่ารอบ ๆ  ตัวมีแต่คนเดินผ่านไปมา เขาพูดด้วยท่าทีลำบากใจ "แบบนี้ไม่ดีมั้ง ตอนนี้เธอเป็นจุดสนใจบนโลกออนไลน์นะ ถ้าลงไปต้องมีคนมามุงดูแน่ ๆ"

หลิวหมิงรุ่ยเม้มปาก "งั้นต่อไปนี้เราก็จะไม่มีโอกาสปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนอีกแล้วเหรอ?"

"ไม่หรอก" กู่เฉินหนานส่ายหน้า "พอร้อนแรงน้อยลงเมื่อไหร่ เราก็มีโอกาสไป..."

พูดมาถึงตรงนี้ กู่เฉินหนานก็ชะงักไป

เขาตระหนักได้ว่า ถ้าหลิวหมิงรุ่ยเข้าสู่วงการบันเทิงจริง ๆ  ต่อไปนี้ก็คงไม่มีโอกาสได้อยู่กับหลิวหมิงรุ่ยตามลำพังอีกแล้ว ต่อให้จะเจอกัน ก็ต้องคอยหลบซ่อนเหมือนกับเป็นโจร

"ฉันไม่อยากไป" ทันใดนั้น หลิวหมิงรุ่ยที่ก้มหน้าอยู่ก็พูดขึ้นเบา ๆ

"อะไรนะ?" กู่เฉินหนานไม่ได้ยิน

หลิวหมิงรุ่ยเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาคู่สวยแดงก่ำ เธอพูดทีละคำช้า ๆ  ว่า "ฉันบอกว่า ฉันไม่อยากไป!"

"ฉันไม่อยากเป็นดาราดังอะไรนั่น ฉันแค่อยากอยู่กับนายอย่างอิสระ ไม่ต้องสนใจสายตาคนอื่น ไม่ต้องแคร์คำพูดของใคร"

"ฉันมาที่โลกนี้เพราะอยากอยู่กับนายตลอดไป ๆ  ตลอดไป ไม่ใช่เพื่อมาเป็นดาราดังที่แม้ว่าจะมีคนสนใจมากมาย แต่ต่อให้นายอยู่ตรงหน้า ฉันก็ไม่สามารถกอดนายได้อย่างเปิดเผยเนี่ยนะ!"

"ฉันไม่ต้องการชื่อเสียง ไม่ต้องการเงินทอง และไม่ต้องการสิ่งอื่นใดทั้งนั้น"

น้ำตาของเธอไหลริน พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ว่า "ฉัน...แค่อยากอยู่กับนายตลอดไป"

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_