บทที่ 165: บางคนคิดได้ บางคนคิดไม่ตก
ลู่อี้หมิงพูดเรื่องเดียวกันกับหลินทัว หลินทัวหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจ ร้องไห้หนักกว่าหลินเซี่ยนอีก แต่เดิมทั้งสองคนน่าจะมีอนาคตที่สดใส แค่เพราะไม่รู้กฎหมาย เลยต้องใช้ชีวิตหวาดระแวงมาหลายปี ต้องระเหเร่ร่อน ถูกหลอก ถูกรังแก ความทุกข์ที่ผ่านมาหลายปี เขียนจนเต็มตะกร้าก็ไม่หมด "คุณลู่ ขอบคุณครับ ผมเข้าใจ...
