บทที่ 154 บ้าหรือเปล่า? นี่เรียกว่าไม่มีอะไรงั้นเหรอ?
เมื่อเย่เฉินพูดออกมา เย่ซวงเออร์จึงค่อยๆ เก็บพลังอันรุนแรงของนาง ไม่ได้มุ่งร้ายต่อพวกเขาอีกต่อไป ทำให้ จักรพรรดิอมตะชิงเทียน และเพื่อนๆ อีกสองคนต่างถอนหายใจโล่งอก การถูก จักรพรรดินีเย่ซวงเออร์ จ้องมองเป็นความรู้สึกที่ไม่ดีเอาเสียเลย! พวกเขาลืมไปแล้วว่าเป็นเวลานานเท่าใดที่ไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายที่น่ากลัวขนาดนี้จากใครบางคน ไม่น่าแปลกใจนักที่จักรพรรดิอมตะสองคนจาก ตำหนักอสูรวิญญาณ ต้องตายที่มือของนาง การตายนั้นไม่ถือว่าเสียเปล่าเลย! “ยินดีที่ได้รู้จัก ข้าคือเจ้าสำนักดินแดนศักดิ์สิทธิ์คุนหลุน ข้ามักจะเก็บตัวไม่แสดงตัวเท่าใดนัก พวกท่านเรียกข้าว่า จักรพรรดิสวรรค์ ก็ได้” เย่เฉินแนะนำตัวด้วยความถ่อมตน
