บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 369 เซียนทองเข้าเรือนหอ

บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 369 เซียนทองเข้าเรือนหอ

เวลานี้จื่อเหอ นางถูกหลี่ซูดึงดูดอย่างแท้จริงแล้ว

สายตาของนาง มองไปยังหลี่ซูเป็นครั้งคราว

บางคราวใบหน้าของนางก็แดงก่ำ

นางในตอนนี้ เหมือนกับหญิงสาวที่อยู่ในช่วงเวลาแห่งความรัก

ความจริงแล้ว หากไม่มีเถาเหยาแนะนำ ทั้งสองฝ่ายเพียงแค่พูดคุยกัน ถึงแม้จื่อเหอจะถูกดึงดูด แต่ก็จะไม่มีท่าทางเช่นนี้

หากนางไม่คิดอะไร ใบหน้าของนางจะแดงก่ำได้อย่างไร

หลังจากที่เถาเหยาเป็นแม่สื่อ แนะนำนางให้กับหลี่ซู แน่นอนว่าก็จะไม่เหมือนเดิมแล้ว

“ท่านพี่ จื่อเหอ”

เถาเหยามาถึงอีกครั้ง

“จื่อเหอ เจ้ากับท่านพี่เข้ากันได้ดีเช่นนี้ ก็แต่งงานกันเถอะ ตอนนี้ท่านพี่ไม่อยากจะดึงดูดความสนใจมากเกินไป จึงจัดงานเล็ก ๆ ก่อน รออีกสักพัก ค่อยจัดงานแต่งงานใหญ่ให้อีกครั้ง”

เห็นว่าบรรยากาศระหว่างหลี่ซูกับจื่อเหอนั้นดีมาก เถาเหยาจึงฉวยโอกาสพูดขึ้น

สาเหตุที่นางกระตือรือร้นเช่นนี้ เป็นเพราะนางรู้ถึงนิสัยของจื่อเหอ

หากไม่ฉวยโอกาส เรื่องนี้อาจจะต้องลากยาวไปอีกนาน

“อ๊ะ”

“เป็นอย่างไร จื่อเหอ”

“ข้า...เช่นนั้น...พวกเจ้าตัดสินใจเถอะ”

จื่อเหอที่มักจะสง่างาม เวลานี้กลับพูดตะกุกตะกัก

ถึงขั้นไม่อยากจะอยู่ที่นี่

“ฮิ ฮิ”

ท่าทางเขินอายของนาง ทำให้เถาเหยารู้สึกน่าสนใจ นางไม่เคยเห็นจื่อเหอเขินอายเช่นนี้มาก่อน

.

ดังนั้น หนึ่งเดือนต่อมา ภายในคฤหาสน์ชั้นในของหลี่ซู งานแต่งงานก็ได้เริ่มต้นขึ้น

งานแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้ยิ่งใหญ่อลังการ เทียบกับงานแต่งงานของหลี่ซูในอาณาจักรฟ้าครามที่แต่งงานกับผู้บำเพ็ญหญิงแล้ว ยังคงด้อยกว่ามาก

แต่งงานกับเซียนทอง หากจัดงานใหญ่ แน่นอนว่าต้องยิ่งใหญ่อลังการมาก

แต่ตอนนี้ ทุกอย่างเรียบง่าย

หลี่ซูยังไม่มีดินแดนของตนเอง ยังคงอาศัยอยู่ในเมืองเซียนเสวียนหยวน

คฤหาสน์ชั้นในแห่งนี้ ก็ยังคงเช่ามา

จื่อเหอไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้

ถึงขั้นไม่ขอให้จัดงานแต่งงานใหญ่ให้อีกครั้ง

แต่รอนางพิสูจน์มรรคต้าหลัวสำเร็จแล้ว ค่อยจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่กว่านี้

“ท่านอาจารย์!”

ในงานแต่งงานครั้งนี้ ในที่สุดประมุขสำนักก็ออกจากการปิดด่านบำเพ็ญ

ก่อนหน้านี้ประมุขสำนักปิดด่านบำเพ็ญมาโดยตลอด หลี่ซูรู้ว่านางปิดด่านบำเพ็ญ ตอนที่ขึ้นสวรรค์ เขาได้กำชับเถาเหยาเอาไว้เป็นพิเศษ อย่าไปรบกวนนาง

ประมุขสำนักค่อนข้างจะดื้อรั้น หลี่ซูบางครั้งก็ยังคงชอบเรียกนางว่าท่านอาจารย์

“ท่านแม่”

หลี่เสวี่ยพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของประมุขสำนัก

พลังของนางในตอนนี้ อยู่เหนือประมุขสำนักแล้ว

แต่ต่อหน้าประมุขสำนักกับหลี่ซู หลี่เสวี่ยก็ยังคงเหมือนกับหญิงสาวที่ยังไม่โต

เรื่องที่ชอบทำมากที่สุด ก็คือการออดอ้อนหลี่ซู

เด็กคนนี้

หลี่ซูก็จนปัญญากับนาง

หลังจากงานแต่งงานจบลง หลี่ซูก็เข้าไปในห้องหอ

ภายในห้องหอ จื่อเหอสวมผ้าคลุมหน้าสีแดงอยู่

เรื่องนี้ ในอาณาจักรวิญญาณมากมาย ในโลกเซียน ล้วนเป็นเช่นเดียวกัน

หลี่ซูเปิดผ้าคลุมหน้าออก

ใต้ผ้าคลุมหน้า เป็นใบหน้าของจื่อเหอที่ไม่ได้แต่งหน้า แต่กลับงดงามราวกับดอกไม้

จื่อเหอในค่ำคืนนี้ งดงามเป็นอย่างยิ่ง

หลี่ซูมีผู้หญิงมากมาย ในบรรดาผู้หญิง ตอนนี้มีเซียนทองหนึ่งคนแล้ว

แต่ฮวาเฟยเยียนบรรลุเป็นเซียนทองในภายหลัง

ส่วนจื่อเหอ ตอนนี้เป็นถึงเซียนทองขั้นสมบูรณ์แล้ว

ในฐานะที่เป็นดอกบัวบรรลุเซียน รอยแดงบนใบหน้าของนาง ยังคงมีสีชมพูอ่อน ๆ

ร่างกายของนาง ยังคงมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้

หอมมาก

หลี่ซูมึนเมาเล็กน้อย

ดังนั้น เขาจึงมึนเมาอยู่ในกลิ่นหอมของดอกไม้ ราวกับล่องลอยอยู่ในสรวงสวรรค์

.

ในค่ำคืนนี้ หลี่ซูรู้สึกราวกับอยู่ในแดนสวรรค์

เพราะตอนนี้ไม่จำเป็นต้องไปส่งแขก วันรุ่งขึ้น หลี่ซูจึงไม่ได้รีบร้อนตื่นขึ้น

เขาโอบกอดจื่อเหอ พูดคุยกับนางเบา ๆ

พูดไปพูดมา ก็...อีกครั้ง

ในขณะเดียวกัน หลี่ซูก็รู้แล้วว่า ประโยชน์ที่เถาเหยาพูดถึงคืออะไร

พูดให้ถูกต้อง ก็คือข้อดี

นี่น่าจะเป็นข้อดีของพืชบรรลุเซียน

นั่นก็คือ หลังจากที่...กับจื่อเหอ

หลี่ซูรู้สึกว่า ร่างกาย ดวงวิญญาณของเขา ต่างก็ได้รับการบำรุงอย่างมาก

แม้แต่สติปัญญา ก็ยังคงเพิ่มขึ้น

แก่นแท้ของร่างกาย ก็ยังคงแข็งแกร่งขึ้นมาก

ถึงขั้น รากวิญญาณก็ยังคงก้าวหน้าขึ้นมา