บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 363 เถาเหยามีบุตร เซียนทองจื่อเหอ

บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 363 เถาเหยามีบุตร เซียนทองจื่อเหอ

“ท่านพี่ ท่านไม่ต้องการสิ่งของเหล่านี้จริง ๆ หรือ”

“อืม เถาเหยา ไม่ต้องกังวลเรื่องข้า รีบฟื้นฟูพลังเสียเถิด นั่นคือหนทางที่ถูกต้อง”

ภายในคฤหาสน์ชั้นใน เถาเหยาได้นำสิ่งของมากมายมาให้

นี่คือทรัพยากรบำเพ็ญมากมายที่นางได้เตรียมไว้ให้ตนเองก่อนกลับชาติมาเกิด

เห็นว่าหลี่ซูเพียงแค่ขึ้นสวรรค์ก็บรรลุจุดสูงสุดระดับเซียนทองแล้ว เถาเหยาจึงไม่ลังเล มอบทรัพยากรมากมายที่นางเตรียมไว้ใช้พิสูจน์มรรคต้าหลัวให้กับหลี่ซู

“ก็ได้ เจ้าค่ะ ท่านพี่!”

เห็นหลี่ซูไม่ต้องการ เถาเหยาจึงเก็บสิ่งของเหล่านั้น

ในใจของนาง กลับยิ่งอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับท่านพี่มากขึ้น

อยากรู้อยากเห็นก็ช่างเถิด เถาเหยาไม่เคยคิดที่จะถามความลับของท่านพี่

“เถาเหยา”

“อืม”

เถาเหยาสบตากับหลี่ซู ก็รู้ว่าท่านพี่กำลังคิดอะไร

นางกับหลี่ซู ห่างหายกันไปหลายพันปีแล้ว

ดังนั้น ค่ำคืนนี้ จึงโรแมนติกยิ่งนัก

.

“ท่านพี่ ไม่ว่าจะเป็นราชันเซียนไท่อี่ หรือจอมเซียนต้าหลัว แท้จริงแล้ว ก็ยังคงเป็นเซียนทอง เพียงแต่เป็นเซียนทองที่พิสูจน์มรรคผลได้สำเร็จ ราชันเซียนไท่อี่คือเซียนทองไท่อี่ จอมเซียนต้าหลัวคือเซียนทองต้าหลัว”

“ความแตกต่างระหว่างทั้งสอง ก็คือ มรรคผลต้าหลัวนั้นถูกต้องมากกว่า ได้รับโชคลาภจากฟ้าดิน ส่วนมรรคผลไท่อี่นั้นด้อยกว่าเล็กน้อย เส้นทางการบำเพ็ญหลังจากนั้น จะยากลำบากมากขึ้น”

หลายวันต่อมา ในอ้อมกอดของหลี่ซู เถาเหยาเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา

หลี่ซูช่วงหลายปีมานี้ได้ทำความเข้าใจแปดเสียงเทพจันทรา ต่อเรื่องราวเหนือเซียนทอง ก็มีความเข้าใจไม่น้อย

การเข้าใจของเขาลึกซึ้งขึ้น ก็มีข้อดีอยู่บ้าง

ทำให้พลังที่ได้รับจากระบบมีผลลัพธ์ดียิ่งขึ้น

แปดเสียงเทพจันทราไม่สามารถเผยแพร่ออกไป ดังนั้นหลี่ซูจึงไม่ได้ถ่ายทอดแปดเสียงเทพจันทราให้กับเถาเหยา

เถาเหยายังต้องใช้เวลาอีกหลายพันปีกว่าจะกลับไปยังระดับเซียนทอง หลังจากไปถึงระดับเซียนทองขั้นสมบูรณ์แล้ว ก็ยังต้องใช้เวลาอีกมาก

ยังไม่รีบร้อน

แผนการของหลี่ซู ก็คือใช้การเข้าใจมรรค สร้างเสียงมรรคาที่เป็นของตนเองขึ้นมา

เสียงมรรคาของเก้าชั้นฟ้า ท้ายที่สุด ก็ยังคงเป็นของเก้าชั้นฟ้า

เขาต้องอาศัยสถานการณ์ของตระกูลหลี่ สร้างเสียงมรรคาที่เหมาะสมกับตระกูลหลี่มากที่สุด

เมื่อหลี่ซูกลายเป็นเซียนทองแล้ว ก็มีผลประโยชน์มากมายตามมา

เช่น ในตอนที่เขาขึ้นสวรรค์ได้สำเร็จ สายเลือดของตระกูลหลี่ทั้งหมด ได้รับการพัฒนาขึ้น

ทายาทของหลี่ซูจำนวนมาก ต่างก็ทะลวงระดับได้สำเร็จ

เช่น โชคชะตาที่จับต้องไม่ได้ ก็ได้ปกคลุมตระกูลหลี่

สรุปก็คือ หนึ่งคนบรรลุมรรค ทั้งครอบครัวได้รับโชคลา�

.

หลังจากอยู่กับเถาเหยาหลายวัน เถาเหยาจึงได้นำหินเซียนบางส่วนที่หลี่ซูมอบให้จากไป

นางต้องไปซื้อสิ่งของบางอย่าง

ส่วนหลี่ซู ได้ทำลายหินเซียนไม่กี่ก้อนในคฤหาสน์ชั้นในทั้งสองแห่ง

เพียงไม่กี่ก้อนก็เพียงพอแล้ว เพราะหินเซียนหนึ่งก้อน เทียบเท่ากับเหมืองแร่หินวิญญาณขนาดใหญ่มากมายแล้ว

นี่เป็นสิ่งของที่ใช้สำหรับเซียน

เพียงไม่กี่ก้อนนี้ หากนำไปวางไว้ในอาณาจักรวิญญาณ ก็จะเป็นสมบัติล้ำค่า

ทำให้ปราณวิญญาณภายในคฤหาสน์ชั้นในทั้งสองแห่งเข้มข้นยิ่งนัก

“อยากจะทำให้แก่นแท้เซียนเต็มร่าง ไม่รู้ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่”

หลี่ซูสำรวจภายในร่างกายของตนเองแล้วคิด

หลังจากไปถึงระดับเซียนทองแล้ว เซลล์ทุกเซลล์ภายในร่างกาย ล้วนเป็นจักรวาลย่อย

ล้วนสามารถเก็บแก่นแท้เซียนได้

แน่นอน การบรรลุระดับเซียนทองขั้นสมบูรณ์ ไม่จำเป็นต้องทำให้ทุกเซลล์ภายในร่างกายเต็มไปด้วยแก่นแท้เซียน นั่นไม่สมจริง

“เซียนทองรุ่นเก่า ถึงแม้จะติดอยู่ในระดับเซียนทอง ไม่สามารถพิสูจน์มรรคผลได้ การสะสมก็คงจะน่ากลัวมาก”

หลี่ซูคิด

เซียนทองยิ่งมีอายุยืนยาว การสะสมก็ยิ่งน่ากลัว

ไม่รู้ว่าจะมีเซียนทองคนใด ที่เซลล์ทุกเซลล์ภายในร่างกาย ทุกสถานที่ที่สามารถเก็บแก่นแท้เซียนได้ เต็มไปด้วยแก่นแท้เซียนหรือไม่

หากมี เซียนทองแบบนี้ ความสามารถในการต่อสู้ คงจะน่ากลัวมาก

แน่นอน ปริมาณมาก แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ ก็ไร้ประโยชน์

เจ้าสะสมมากมายเพียงใด เผชิญหน้ากับราชันเซียน ก็ยังคงสู้ไม่ได้

.

“ผู้อาวุโสหลี่!”

วันนี้ หลี่ซูได้พบกับแขกไม่กี่คน

นั่นคือเซียนแซ่เหอ และเซียนอีกยี่สิบกว่าคนที่ขึ้นสวรรค์มาจากอาณาจักรฟ้าคราม

เซียนแซ่เหอกับเซียนคนอื่น ๆ ต่างก็คารวะหลี่ซูด้วยความเคารพ

พวกเขาซาบซึ้งในบุญคุณของหลี่ซูอย่างมาก

หลี่ซูได้ต้อนรับพวกเขาที่บริเวณต้อนรับแขกด้านนอกคฤหาสน์ชั้นใน แล้วยังพูดคุยกับพวกเขาเป็นเวลานาน

สองพันกว่าปีมานี้ พวกเขาได้ออกจากเมืองเซียนเสวียนหยวนหลายครั้ง เพื่อตามหาหญ้าวิญญาณ โอสถเซียน

ภายในโลกเซียน ถึงแม้ทุกสถานที่จะเป็นสมบัติ แต่สมบัติเหล่านี้ ส่วนใหญ่แล้วเป็นสมบัติสำหรับผู้บำเพ็ญ

เช่น สิ่งของที่ระดับเทพจำแลง ระดับหลอมสุญตา ระดับผสานกายาต้องการนั้น มากมายจนนับไม่ถ้วน

สิ่งของที่มีประโยชน์ต่อเซียน ก็มีไม่น้อย เพียงแต่ต้องตามหาด้วยตนเอง

หนึ่งวันต่อมา เซียนยี่สิบกว่าคนจึงได้จากไป พวกเขาได้มอบของขวัญให้กับหลี่ซู

หลี่ซูรับไว้

“ท่านพี่!”

ผ่านไปอีกหนึ่งเดือน เถาเหยากลับมา

“ท่านพี่ ข้า... ข้ามีแล้ว!”

เถาเหยาเพิ่งจะกลับมา ก็รีบรายงานข่าวดีให้กับหลี่ซู

นางมีแล้ว!

นี่เป็นข่าวดีจริง ๆ

ครั้งนี้กับเถาเหยา เพียงแค่กอดรัดกันไม่กี่วัน นางก็มีแล้ว

“ท่านพี่ เซียนอสูร หากต้องการบุตรหลาน ก็มีวิชาลับพิเศษบางอย่าง ตอนนี้ข้ายังสามารถใช้ได้ ท่านพี่ชอบเด็กขนาดนี้ ข้าจึงอยากจะให้กำเนิดบุตรให้กับท่าน”

เถาเหยาพูดเบา ๆ

แบบนี้นี่เอง

ไม่แปลกใจ ครั้งนี้ ถึงได้แม่นยำขนาดนี้

หลี่ซูอุ้มนางขึ้น

“เอ๊ะ... ท่านพี่ มีคนอยากจะพบกับท่าน นางเป็นสหายที่ดีของข้า นางชื่อจื่อเหอ เป็นดอกบัวที่บรรลุเป็นเซียน”

ถาเหยาถูกหลี่ซูอุ้มขึ้น นางรู้สึกหวานชื่นในใจ เอ่ยขึ้น

จื่อเหอผู้นี้ น่าจะเป็นสหายเซียนทองของเถาเหยา

ดอกบัวบรรลุเป็นเซียน... น่าสนใจยิ่งนัก

หลี่ซูตกลง

ไม่นาน เขาก็พบกับจื่อเหอ

นางสวมชุดกระโปรงสีชมพูอมม่วง ดูงดงาม สดใส เหมือนดอกบัวที่ผุดขึ้นมาจากน้ำ

ในขณะที่หลี่ซูกำลังสำรวจนาง จื่อเหอก็สำรวจหลี่ซูด้วยความอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน