บทที่ 960 : สายลับสามคน ปฐมบทแห่งสงคราม
[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 960 : สายลับสามคน ปฐมบทแห่งสงคราม
ณ เดรสโรซ่า โดฟลามิงโก้เพิ่งรับโทรศัพท์จากหมู่เกาะชาบอนดี้
ดิสโก้ เจ้าของร้านประมูลมนุษย์กำลังร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเขา แต่โดฟลามิงโก้กลับหัวเราะชอบใจกับคำร้องทุกข์นั้น
"ฟฟฟฟ..."
"เรื่องแบบนี้มันน่าขำตรงไหน! นั่นมันร้านของคุณนะ! คุณโดฟลามิงโก คุณอยู่ที่ไหนกันครับ?"
"แบบนี้ร้านก็เสียชื่อหมด แถมยังพัวพันกับมังกรฟ้าด้วย พวกนั้นต้องมาหาเรื่องเราแน่ๆ รีบจัดการเรื่องนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ"
"โง่เอ๊ย! การค้ามนุษย์มันตกยุคไปแล้ว ไอ้โง่! กระแสตอนนี้มันไม่ใช่แบบนี้แล้ว มีคนไม่ชอบการค้าแบบนี้ ฉันเลยหมดความสนใจแล้ว"
"ดิสโก้ ร้านนั่นยกให้แกแล้ว อย่าโทรมาหาฉันอีก"
"อะไรนะ! เวลายุ่งยากแบบนี้จะทิ้งกันไปแบบนี้เลยเหรอ!?"
"หุบปาก! ไอ้ตัวปัญหา ตอนที่แกโทษว่าฉันเป็นต้นเหตุแห่งโชคร้าย ยุคสมัยใหม่ก็มาถึงอย่างเงียบๆแล้วนะ เจ้าดิสโก้ตัวน้อย ฉัน ไม่สิ ต้องบอกว่าพวกเราได้รับคำสั่งเรียกตัวด่วนจากกองทัพเรือแล้ว"
"กองทัพเรือ + 7 เทพโจรสลัด ปะทะกับกลุ่มโจรสลัดหนวดขาว แกคิดยังไงกับอนาคตแบบนี้ล่ะ ดิสโก้? ฟฟฟฟ..."
โดฟลามิงโกหัวเราะพลางวางสายดิสโก้ การค้ามนุษย์เคยเป็นธุรกิจสำคัญของเขา แต่หลังจากติดต่อกับไคโดได้ ก็เริ่มมองธุรกิจนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อระดับสูงของไคโดดูเหมือนจะรังเกียจธุรกิจนี้
เพื่อเอาใจไคโด เขาจึงขายพวกค้าทาสให้กับอุลติเกือบหมด นั่นเป็นเหตุผลที่อุลติมักจะคาดการณ์เวลาที่พวกเขาปรากฏตัวได้อย่างแม่นยำ แล้วจึงจับกุมพวกเขาได้
ธุรกิจนี้ไม่ได้ถูกยกเลิกไปทั้งหมด เพียงแต่ยังมีมูลค่าอยู่บ้าง เหมือนไก่ได้พลอย แต่ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมา โดฟลามิงโก้จึงตัดสินใจสลัดทิ้งอย่างไม่ใยดี
บนชายหาดของเดรสโรซ่า โดฟลามิงโก้สวมชุดลำลอง จิบน้ำผลไม้เย็นๆ มองดูทะเลอย่างสบายใจ ดูเหมือนกำลังจินตนาการว่าท้องทะเลในอนาคตจะเป็นอย่างไร
"โดฟลามิงโก้ พวกกองทัพเรือรอมาสองวันแล้ว"
เทรโบลเข้ามาข้างหลังโดฟลามิงโก รายงานสถานการณ์ของกองทัพเรือที่อยู่ใกล้ๆ
"รู้แล้ว อีกตั้งเก้าวันกว่าจะถึงวันเริ่มสงคราม บอกพวกนั้นไปว่า อีกสองวันจะออกเดินทาง อ้อ ส่งข่าวเรื่องสงครามไปให้ไคโดด้วย เจ้าปีศาจนั่นไม่มีทางพลาดโอกาสแบบนี้แน่"
"ยุคสมัยใหม่ช่างน่าสนใจยิ่งนัก ฟฟฟฟ..."
"เข้าใจแล้ว โดฟลามิงโก้"
...
เกือบจะในเวลาเดียวกัน น่านน้ำใกล้เกาะอเมซอนลิลี่ เรือรบจอดทอดสมออยู่กลางคาล์มเบลต์ บนผิวน้ำมีซากของเจ้าทะเลลอยอยู่ โมมอนก้ากำลังนำทหารเจรจากับกลุ่มโจรสลัดคุจา
"กล้าจอดเรือในน่านน้ำนี้ พวกแกใจกล้ามาก"
"ถึงเรือจะมีเทคโนโลยีใหม่ แต่ถ้าจอดนานๆก็ถูกจับได้อยู่ดี แต่ก็ช่วยไม่ได้ ตามข้อตกลงระหว่างพวกแกกับรัฐบาลโลก พวกเราเข้าใกล้ชายฝั่งเกาะอเมซอนลิลี่ในระยะสามกิโลเมตรไม่ได้"
"แบบนี้ก็ได้แต่รออยู่กลางคาล์มเบลต์นี่แหละ"
"แต่ฉันรอไม่ไหวแล้ว ฉันคือพลเรือโทโมมอนก้า! 7 เทพโจรสลัด จักรพรรดินีโบอา แฮนค็อก! ออกมาเร็ว! กองทัพเรือมารับแล้ว!"
โมมอนก้ายืนอยู่บนแท่นปืนใหญ่ด้านข้างเรือรบ ประกาศคำสั่งจากกองทัพเรือ
แต่แฮนค็อกก็ไม่ได้ออกมา มีเพียงเสียงกระซิบกระซาบของหญิงสาวชาวคุจาที่ลอยมาเข้าหูโมมอนก้า
นานแล้วนะที่ไม่ได้เห็นผู้ชายตัวเป็นๆ
ใช่แล้ว พวกผู้ชายข้างนอกเห็นพวกเราก็วิ่งหนีกันหมดแล้ว พวกทหารเรือพวกนี้ดูมีฝีมืออยู่เหมือนกันนะ แม้แต่เจ้าสัตว์ทะเลตัวเบ้อเริ่มยังฆ่าได้
แต่ก็ยังเทียบกับท่านแฮนค็อกไม่ได้อยู่ดี
"ถึงปากพวกเธอจะตกลงตามคำสั่งเรียกตัว แต่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย
การเรียกตัว 7 เทพโจรสลัดแบบบังคับครั้งนี้เป็นคำสั่งของรัฐบาลโลก หากปฏิเสธ ข้อตกลงก่อนหน้านี้ก็จะเป็นโมฆะ และพวกเธอทั้ง 7 เทพโจรสลัดก็จะถูกปลดออกจากตำแหน่ง
ลองคิดดูให้ดีๆว่านั่นหมายความว่าอย่างไร หากเสียตำแหน่งนี้ไป พวกเธอก็จะไม่สามารถทำอะไรตามอำเภอใจภายใต้ธงของรัฐบาลโลกได้อีกต่อไป ได้ยินไหม! โบอา แฮนค็อก!"
"นี่แกกำลัง ข่มขู่ฉันเหรอ? เพื่อเป็นการชดเชย ฉันขอให้พวกแกมอบสินค้าทั้งหมดบนเรือให้ได้หรือไม่?"
"พูดอะไรโง่ๆ! ใครจะไปยอมรับข้อเสนอแบบนั้นกัน! เธอคิดว่าตัวเองเป็นเด็กหรือไง!"
ได้ยินคำพูดของแฮนค็อก โมมอนก้าที่ถูกเมินเฉยมาหลายวันก็แทบจะระเบิดออกมาแล้ว แต่ลูกน้องของเขากลับตบหน้าเขาเข้าอย่างจัง
"ได้ครับ!"
"เร็วเข้า ย้ายสินค้าออกมาให้หมด! ให้เธอไปทั้งหมดเลย!"
"ไอ้พวกสารเลว! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"
เหล่าทหารที่ตาเป็นรูปหัวใจเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ แม้โมมอนก้าจะพยายามห้ามปราม แต่พวกเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะมองไปที่แฮนค็อก และในจังหวะนั้นเอง คลื่นแสงสีชมพูก็แผ่ปกคลุมไปทั่วทั้งเรือรบ นอกจากโมมอนก้าแล้ว ทุกคนก็กลายเป็นหินไปหมด
"ฉันยอมรับการเรียกตัว พรุ่งนี้จะออกเดินทาง"
"แล้วนี่เธอกำลังทำอะไร?!"
"หมั่นไส้พวกเขา พอถึงเวลาออกเดินทาง ฉันจะปลดคำสาปให้เอง"
หลังจากทิ้งโมมอนก้าไว้บนคาล์มเบลต์เพียงลำพัง แฮนค็อกก็กลับไปยังอเมซอนลิลลี่ และโทรหาโอลกะ
"พี่โอลกะ ได้ข่าวเรื่องสงครามแล้วใช่ไหม? หนูตอบรับการเรียกตัวแล้ว จะไปปรากฏตัวในสนามรบ หากมีอะไรให้ช่วยก็ติดต่อมาได้เลยนะคะ~"
......
ที่เกาะมนุษย์เงือก จินเบเลือกที่จะทำในสิ่งที่แตกต่าง เขาไม่ปฏิเสธการเรียกตัว แต่ยอมรับคำสั่งของกองทัพเรือ เพราะทั้งหมดนี้เป็นความตั้งใจของไทเกอร์
"พี่ไทเกอร์"
"จินเบ นี่เป็นเรื่องที่นายหยุดไม่ได้ พวกมนุษย์เงือกได้ดินแดนที่ปลอดภัยอีกแห่งมาด้วยความยากลำบาก การปฏิเสธการเรียกตัวของพวกเขาไม่ได้มีผลดีอะไรกับเรา
และต่อให้นายอยากจะทำอะไรจริงๆ นายก็ต้องไปถึงมารีนฟอร์ดก่อนถึงจะมีโอกาส"
ไทเกอร์วางแมลงสื่อสารในมือลง ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งจะส่งข้อมูลข่าวสารเสร็จ
เขาไม่เหมือนกับจินเบ เขาเคารพหนวดขาว แต่ก็แค่นั้น เขาไม่ได้คิดที่จะยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อหนวดขาว แม้แต่ความเคารพที่จินเบมีต่อหนวดขาวยังถูกแบ่งไปให้กับไคโดบางส่วน
เกาะมนุษย์เงือกได้รับการคุ้มครองจากหนวดขาวในนาม แต่ผลประโยชน์ที่แท้จริงกลับมาจากไคโด เขาก็รู้เรื่องนี้ดี
"เอาล่ะ ตอนนั้นอาจจะมีสถานการณ์ใหม่ๆเกิดขึ้น นายก็ปรับตัวตามสถานการณ์ก็แล้วกัน ถ้าไม่มีอะไร ก็ไม่จำเป็นต้องไปเสี่ยงตายแทนใคร"
"ผมเข้าใจแล้วครับ พี่ไทเกอร์ ช่วงนี้เกาะมนุษย์เงือกก็ฝากพี่ด้วยนะครับ"
"นี่เป็นสิ่งที่ฉันควรทำ ไม่ใช่เหรอ? ยังไงซะ ฉันก็เป็นหนึ่งในพวกมนุษย์เงือกเหมือนกัน"
......
โดฟลามิงโก้ จินเบ แฮนค็อก ข่าวคราวจาก 7 เทพโจรสลัด 3 คน ปรากฏขึ้นในห้องประชุมที่วาโนะคุนิเกือบจะพร้อมกัน และในห้องประชุมนี้ ใบหน้าของไคโดก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ปิดไม่มิด
"พวกแก...สงคราม...มาถึงแล้ว!"
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
