บทที่ 955: ผมแดงมีสองแบบ แบบหนึ่งเรียกว่าผมแดง อีกแบบเรียกว่าคิด

[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 955: ผมแดงมีสองแบบ แบบหนึ่งเรียกว่าผมแดง อีกแบบเรียกว่าคิด

คนที่โจมตีลอว์คือลูกเรือกลุ่มโจรสลัดคิด - คิลเลอร์ - ค่าหัว 162 ล้านเบรี ส่วนคนที่โจมตีคิลเลอร์คือกัปตันกลุ่มโจรสลัดนักบวชแหกกฎ -  พระนอกรีตอุลกี - ค่าหัว 108 ล้านเบรี

นิสัยของกัปตันจะกำหนดรูปแบบของลูกน้อง ฮอว์กินส์มีลูกน้องแต่งตัวเหมือนกลุ่มศาสนา ลูกน้องของคาปาเน่แต่งตัวเป็นมาเฟีย ลูกน้องของลอว์ก็มีชุดเหมือนกัน

นี่เป็นเพียงรูปลักษณ์ภายนอก ยังมีรูปแบบการปฏิบัติที่มองไม่เห็นซึ่งมีอิทธิพลมากกว่า เช่น ความกระหายสงครามของกลุ่มโจรสลัดคิด เมื่อคิดและอพูมองหน้ากันไม่ติด อุลกีและคิลเลอร์ก็ลงมือเช่นกัน และค่อยๆขยับเข้าหาคิด

อุลกีตัวใหญ่ แต่ความคล่องตัวสู้คิลเลอร์ไม่ได้ เมื่อคิลเลอร์เห็นลอว์ เขาก็ทิ้งอุลกีแล้วหันไปโจมตีลอว์ ทำให้อุลกีไม่พอใจ จึงตามมา

"อย่าโจมตีคิดนะ!"

"แกมองไปทางไหน ไอ้หน้ากาก! คู่ต่อสู้ของแกคือฉัน!"

ตู้ม!

เสาในมือของอุลกีไม่ได้ทุบคิลเลอร์ แต่ทุบลงพื้นข้างๆคิลเลอร์ถือโอกาสเหวี่ยงเคียวในมือไปฟันอุลกีที่อยู่ด้านหลัง

ใบมีดเสียดสีกับเสาของอุลกีจนเกิดประกายไฟ บังคับให้อุลกีต้องปล่อยอาวุธแล้วใช้กำปั้นต่อยคิลเลอร์

หมัดนี้ไม่น่าจะโดน แต่ตอนที่คิลเลอร์โจมตีลอว์ เขาได้เข้าไปในอาณาเขตของลอว์แล้ว ลอว์ขยับนิ้ว คิลเลอร์ก็เปลี่ยนตำแหน่ง หมัดของอุลกีที่ควรจะวืดจึงเข้าเป้า

"ร่วมมือกันได้ดีนี่ จะร่วมมือกันจัดการพวกนี้เลยไหม?"

ศัตรูของศัตรูคือมิตร เมื่อเห็นลอว์ร่วมมือ อุลกีก็เสนอให้ร่วมมือกันทันที

"อ่า บา บา บา บา จะจัดการหมอนั่นเหรอ? งั้นฉันขอร่วมด้วย ฉันหมั่นไส้มานานแล้ว"

ลอว์ยังไม่ตอบ อพูก็เข้ามา เขาเป็นคนแรกที่เริ่มทะเลาะกับคิด จึงไม่ยอมพลาดโอกาสนี้

"ฉันแค่อยากสั่งสอนเขาสักหน่อย"

ลอว์มองลามี่ที่เอียงหัวดูอยู่ข้างๆ  เขาอยากสร้างความประทับใจที่ดี ไม่อยากดูโหดร้ายเกินไป

"ทราฟัลการ์! ไอ้สารเลว!"

คิดที่ถูกซากปรักหักพังฝังอยู่ก็คลานออกมา มองคิลเลอร์ที่โดนอุลกีต่อย แล้วมองลอว์ที่กำลังโจมตีเขา อารมณ์ของคิดที่ไม่ดีอยู่แล้วยิ่งโกรธมากขึ้น

"ร่วมมือกันเหรอ? ถ้าอย่างนั้น พวกแกก้ไปตายกันให้หมดเลย!"

เมื่อเห็นกัปตันทั้งสามมีแนวโน้มจะร่วมมือกัน คิดไม่เพียงไม่กลัว แต่ยังเริ่มดึงดูดอาวุธรอบๆ โลหะค่อยๆรวมตัวกันเป็นแขนกลสองข้างที่น่าเกรงขาม

ในเรื่องความกล้าและบ้าบิ่น คิดไม่เป็นรองใคร ในไทม์ไลน์เดิม เขาถึงขั้นกล้าท้าทายผมแดงไม่นานหลังจากเข้าสู่โลกใหม่ ผลคือแขนขาดโดยที่ยังไม่ทันได้เห็นหน้า

จากนั้นก็เจอกับไคโด โดนท่าไม้ตายก็ยังไม่ยอมแพ้ ยังกล้าหาญในการต่อสู้ครั้งใหญ่บนเกาะโอนิงะชิมะ จนกระทั่งไปท้าทายผมแดงอีกครั้ง

เขาไม่ได้ตระหนักว่า แม้แต่ในการต่อสู้กับบิ๊กมัม ตัวดาเมจหลักก็คือลอว์ เมื่อขาดลูฟี่และโอเด้ง เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่แท้จริงของจักรพรรดิทั้งสี่

เขาแสดงความกล้าหาญต่อหน้าหนวดแดง และพ่ายแพ้ภายใต้ฮาคิราชันย์

ตอนนี้เขายังไม่เจ็บตัว จึงยิ่งกล้าหาญ แม้คนเหล่านี้จะร่วมมือกันจริงๆ เขาก็ยังกล้าลอง

"คุณลามี่ ที่นี่ไม่ปลอดภัย ผมขอพาคุณออกไปจากที่นี่ก่อนนะครับ"

"นี่คือวิธีจีบของคุณเหรอ? ดูเหมือนคนพวกนี้จะรู้จักคุณหมดเลยนะคะ"

"ผมว่าคุณลามี่เข้าใจผิดแล้ว..."

ลามี่เพียงแค่หยอกล้อเล่นๆเท่านั้น เมื่อเห็นสีหน้าเคอะเขินบนใบหน้าของลอว์ เธอกลับรู้สึกสนุก มีความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด จึงแกล้งเขาต่อไปอีกสองสามประโยค

ลามี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองมีเสน่ห์ดึงดูดใจขนาดนั้น

"เลิกทำมาเป็นออดอ้อนกันได้แล้ว!  ถ้าแน่จริงก็รับการโจมตีของฉันให้หมดสิ!"

คิด ประกบมือเข้าหากัน แขนกลทั้งสองข้างฟาดไปทางลามี่และพวกพ้อง แม้ว่าอุลคิกับอพูจะเสนอให้ร่วมมือกัน แต่ในตอนนี้กลับเลือกที่จะหลบหลีกแทนที่จะป้องกัน

สิ่งที่ขาดแคลนที่สุดในกลุ่มพันธมิตรโจรสลัดก็คือความเชื่อใจ พวกเขาที่เพิ่งเคยพบหน้ากันเพียงไม่กี่ครั้ง แม้จะมีศัตรูร่วมกัน แต่ก็ยังคงระแวงกันอยู่บ้าง  ถ้าไม่ใช่สถานการณ์คับขันจริงๆก็คงไม่มีใครยอมรับการโจมตีแทนกันหรอก

ลอว์กำลังจะใช้พลังเคลื่อนย้ายลามี่เหมือนที่เคยทำ แต่ลามี่กลับขวางเขาไว้ก่อน

"คุณโจรสลัดคะ ใช้พลังกับคนอื่นแบบนี้มันเสียมารยาทนะคะ"

นิ้วของลามี่กลายเป็นของเหลว หยดของเหลวสีสันสดใสถูกสาดออกจากมือ  พุ่งตรงไปยังแขนกลของคิดอย่างแม่นยำ

ในขณะที่สัมผัสกับโลหะนั้น  ฟองจำนวนมากก็เริ่มผุดขึ้น  แขนกลของคิดสลายหายไปในพริบตา เหลือเพียงของเหลวที่มีกลิ่นฉุนเฉียว

"อะไรกันเนี่ย!"

"เชื้อราโลหะ"

หนึ่งในเชื้อราที่อาศัยอยู่ในร่างกายของอโลล่าเบโตเบตัน  เป็นแบคทีเรียพิเศษที่กินโลหะเป็นอาหาร  เมื่อต้องเผชิญกับแขนกลของคิด แบคทีเรียชนิดนี้สามารถยับยั้งมันได้อย่างอยู่หมัด

ตอนแรกเป็นการพลาดพลั้งทำร้าย ลามี่ไม่ได้ใส่ใจ  แต่ในเมื่อคิดจงใจโจมตีเธอ เธอก็จะไม่ไว้หน้าเช่นกัน  ถึงจะเป็นหัวแดงเหมือนกัน แต่เขาทั้งไม่ได้กินผลปีศาจ  และก็ไม่มีพลังมากขนาดนั้นด้วย

คิดยังไม่ทันได้ตั้งตัว ลามี่ก็ใช้โซลมาปรากฏตัวตรงหน้าเขา  ตบหน้าคิดเบาๆต่อหน้ากลุ่มโจรสลัดหลายกลุ่ม

ความเสียหายโดยตรงนั้นไม่มาก  แต่เป็นการดูถูกเหยียดหยามอย่างรุนแรง

การถูกผู้หญิงตบหน้าต่อหน้าธารกำนัล  ถือเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่งสำหรับคิด  ลูกน้องของคิดต่างคิดว่าคิดต้องระเบิดอารมณ์ออกมาแน่ๆ  แต่คิดกลับไม่พูดอะไรสักคำ

"คิด...คิด เป็นอะไรรึเปล่า?"

คิลเลอร์กำลังจะถามคิดว่าจะทำอย่างไร  แต่กลับพบว่าใบหน้าของคิดมีสีเขียวคล้ำขึ้น  ดวงตาแดงก่ำ  ไม่ว่าพวกเขาจะตะโกนเรียกอย่างไรก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง

"หยุดนะ!"

คิลเลอร์ต้องการจะขวางลามี่  แต่ร่างกายของเขากลับแข็งทื่อไปเช่นกัน

"อุ๊ยตาย  ขอโทษที ลืมบอกชื่อท่าไม้ตายไปเลย  กัปตันของพวกเธอโดนพิษของฉันเข้าแล้วล่ะ  ถ้าร่างกายแข็งแรงก็คงหายภายในหนึ่งหรือสองชั่วโมง  จำไว้นะ อย่าไปแตะต้องเขา  ไม่งั้นจะติดเชื้อนะ

สวัสดีค่ะ ลุงไทเกอร์เหรอคะ?  มีอะไรเหรอคะ?"

พูดจบ ลามี่ก็รับโทรศัพท์  เดินไปทางที่เด็กๆจากไปเมื่อครู่อย่างไม่สนใจใคร

กัปตันและรองกัปตันของกลุ่มโจรสลัดคิด  ในตอนนี้ต่างก็ตกอยู่ในอาการแข็งทื่อ  ลูกน้องคนอื่นๆก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร  ได้แต่ยืนนิ่งมองโจรสลัดกลุ่มอื่นด้วยความระแวดระวัง

คนอื่นๆยิ่งไม่กล้าเข้าใกล้ลามี่แม้แต่ก้าวเดียว  โจรสลัดค่าหัว 315 ล้านเบรี  ถูกเธอตบเพียงครั้งเดียวก็ล้มลง  เรื่องนี้เกินความเข้าใจของโจรสลัดพวกนี้ไปมากแล้ว

แม้แต่เดรกที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด  หวังจะฉวยโอกาสสร้างผลงานต่อหน้าไคโด  ก็ยังตกตะลึง  เหตุการณ์นี้แตกต่างจากที่เขาคาดการณ์ไว้โดยสิ้นเชิง

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_