บทที่ 811 ไม้หวงเลี่ยง
### บทที่ 811 ไม้หวงเลี่ยง
(ตอนที่แล้วแปลชื่อผิด)
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่าชิงเยว่ ลู่เซวียนถึงกับตกตะลึง
“เย่าชิงเยว่ เจ้าพูดหมายความเช่นไร?”
“แซ่ลู่เป็นเพียงนักบำเพ็ญเพียรธรรมดา ๆ ผู้หลงใหลในพืชวิญญาณหายาก ทำให้สามารถบรรลุผลในเส้นทางของสมุนไพรได้เล็กน้อย”
“การได้มีที่พักพิงในถ้ำเทียนซิงถือว่าเป็นวาสนาอันยิ่งใหญ่แล้ว”
ลู่เซวียนกล่าวขึ้นอย่างรีบร้อน
“ฮ่าฮ่าฮ่า ลู่เซวียน เจ้าเกรงใจเกินไปแล้ว”
เย่าชิงเยว่หัวเราะเสียงดัง
“ครั้งก่อนเจ้าช่วยชีวิตสัตว์อสูรน้อยเสวียนขุยในสำนัก ถือว่าเจ้ามีความสามารถในด้านพืชวิญญาณและสัตว์อสูรที่ไม่ธรรมดา”
“ข้ารายงานเรื่องนี้ให้ผู้อาวุโสสำนักทราบ ผู้อาวุโสเห็นว่ามีพรสวรรค์อยากดึงเจ้าเข้าร่วมในสำนักของเรา”
“สำนักเต๋าหลี่หยางมีอิทธิพลสูงสุดในแดนหลี่หยาง หากลู่เซวียนเข้าร่วมสำนักแล้ว ไม่เพียงจะได้พืชวิญญาณชั้นสูงและที่ดินอันสมบูรณ์ ยังจะได้รับโอกาสที่มากมาย”
เย่าชิงเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม คำพูดของเขาเต็มไปด้วยการเชิญชวนให้หลงไหล
“ที่แท้ต้องการให้ข้าเข้าร่วมสำนัก”
ลู่เซวียนคิดในใจ พร้อมกับเผยสีหน้าสงสัยแล้วถามเย่าชิงเยว่ว่า
“เย่าชิงเยว่ สำนักของเจ้ารับศิษย์ที่อยู่ในระดับฝึกปราณใช่หรือไม่?”
“ข้าบรรลุขั้นสร้างแก่นทองคำแล้ว การเข้าร่วมสำนักอีกครั้งอาจจะไม่เหมาะสม”
เมื่อได้ฟัง เย่าชิงเยว่พยักหน้าเบา ๆ พร้อมกับคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“จริงอยู่ โดยปกติแล้วจะรับศิษย์ที่มีพรสวรรค์ในระดับฝึกปราณที่ผ่านการคัดเลือกเป็นระยะ”
“แต่สำหรับเจ้าผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรเช่นนี้ สำนักสามารถยกเว้นได้”
“เมื่อเข้าร่วม เจ้าจะได้เป็นศิษย์ในสำนักทันที”
“แน่นอน ด้วยระดับสร้างแก่นทองคำของเจ้า จะไม่อยู่ในระดับศิษย์นานนัก เมื่อผ่านการทดสอบบางอย่างแล้ว เจ้าจะสามารถเป็นศิษย์แท้ได้ทันที ได้รับสิทธิประโยชน์ที่คนอื่นยากจะได้รับ”
“ส่วนตำแหน่งเต๋าจื่อในสำนักนั้นมีความหมายสูงส่งยิ่งนัก ต้องมีเงื่อนไขหลากหลาย ซึ่งเจ้าผู้เข้าร่วมสำนักในภายหลังไม่มีโอกาสเป็นเต๋าจื่อได้”
เย่าชิงเยว่กล่าวอธิบายอย่างละเอียด
“ข้าเข้าใจแล้ว”
ลู่เซวียนพยักหน้า รับฟังข้อเสนอของเย่าชิงเยว่ด้วยความตั้งใจ
เขาไม่คาดคิดว่าหลังจากออกจากสำนักเทียนเจี้ยนมาหลายสิบปี จะยังมีโอกาสได้เข้าร่วมสำนักใหญ่อีกครั้ง
“หากเข้าร่วมสำนักหลี่หยาง แม้ว่าจะได้พืชวิญญาณขั้นสูงมากขึ้น แต่กระบวนการก็คงไม่ง่าย”
“นักบำเพ็ญเพียรจากภายนอกที่เข้ามาในสำนักจะไม่มีฐานที่มั่นคง ทำให้ยากที่จะได้รับความไว้วางใจ”
“คำที่เย่าชิงเยว่บอกให้เริ่มต้นจากศิษย์ภายในก็เป็นการแสดงสถานะของนักบำเพ็ญเพียรจากภายนอกในสำนัก”
“นอกจากนี้ การเข้าร่วมสำนักจะต้องสละตำแหน่งแขกของหอการค้าทะเลที่ข้ามีอยู่”
เมื่อนึกถึงจุดนี้ ลู่เซวียนเริ่มมีแนวโน้มในใจ
หอการค้าทะเลในแดนหลี่หยางมีอิทธิพลรองจากสำนักหลี่หยางเท่านั้น ตลอดเวลาหลายสิบปีที่อยู่ในหอการค้าเขาได้รับพืชวิญญาณขั้นสูงที่ทำให้เขาพึงพอใจอย่างมาก
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับวิญญาณประจำอาวุธชั้นสูงในหอการค้า
และเขายังคงเฝ้าคิดถึงคำสัญญาของอีกฝ่ายเรื่องถ้ำสวรรค์ที่ยังไม่สมบูรณ์
เมื่อครอบครองถ้ำสวรรค์แล้ว เขายังมีพืชวิญญาณที่ได้รับมอบหมายจากวิญญาณประจำอาวุธให้ดูแล
พืชวิญญาณที่วิญญาณประจำอาวุธมอบหมายให้ปลูกดูแลนั้นคงไม่น้อยไปกว่าระดับเจ็ด หรืออาจจะสูงกว่านั้น
เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ลู่เซวียนตัดสินใจที่จะอยู่ในหอการค้าทะเลต่อไป
นอกจากนี้ การอยู่ในถ้ำเทียนซิงทำให้เขารู้สึกเป็นอิสระกว่า
ภายในถ้ำมีเถาวัลย์สายฟ้าอี้มู่ แปดวังอันซ้อนซับ และปีกเซียนเบาราวขนนก ซึ่งเป็นพืชวิญญาณระดับเจ็ด เมื่อย้ายเข้าสำนัก การดูแลจะถูกจำกัดและอาจจะเป็นเป้าหมายของผู้ที่โล�
รวมถึงพืชวิญญาณที่น่ากลัวในถ้ำเฟิงหยวนก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการ
คิดถึงจุดนี้ ลู่เซวียนจึงตัดสินใจ พร้อมเผยสีหน้ารู้สึกขอบคุณเล็กน้อย
“เย่าชิงเยว่ ขอบคุณที่เจ้ากับผู้อาวุโสในสำนักให้ความสำคัญกับข้า”
“แต่ข้าได้เป็นแขกของหอการค้าทะเลมานาน ได้รับการดูแลอย่างดี จึงไม่สะดวกที่จะเข้าไปข้องเกี่ยวกับอิทธิพลอื่น”
ลู่เซวียนกล่าวด้วยความจริงใจ
“ที่แท้เจ้าเป็นแขกของหอการค้าทะเล”
“เป็นข้าที่ไร้มารยาท ไม่ได้ตรวจสอบข้อมูลให้ชัดเจน”
“คิดแล้วก็ใช่ ด้วยความสามารถด้านพืชวิญญาณของเจ้า ย่อมมีอิทธิพลอื่นมาสนใจในตัวเจ้า”
เย่าชิงเยว่พยักหน้าด้วยความเข้าใจ ไม่ได้ยืนกรานต่อไป
“จริงสิ ลู่เซวียน นี่คือเมล็ดพันธุ์ที่ข้าเคยสัญญาไว้”
เย่าชิงเยว่หยิบเมล็ดพันธุ์แปลกประหลาดออกมาจากถุงเก็บของและยื่นให้ลู่เซวียน
เมล็ดพันธุ์มีลวดลายแปลกประหลาดปรากฏอยู่ และลวดลายนั้นปรากฏขึ้นบ้างหายไปบ้าง มีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่แน่นอน ราวกับว่าเสมือนจริงและปลอมปะปนกัน
“พืชวิญญาณนี้ชื่อว่าไม้หวงเลี่ยง แม้ว่าจะเป็นพืชวิญญาณระดับหก แต่ด้วยความหายากและคุณสมบัติพิเศษ ทำให้มีค่าคล้ายพืชวิญญาณระดับเจ็ดในสายตาของนักบำเพ็ญเพียรขั้นสูงบางคน”
“เมื่อเติบโตเต็มที่สามารถใช้บำรุงจิตวิญญาณและสร้างการเชื่อมต่อทางจิตได้ ช่วยเสริมพลังจิตใจ หรือแม้กระทั่งนำพาสู่หมู่บ้านหวงเลี่ยงที่เป็นตำนานได้”
เย่าชิงเยว่ชี้แนะนำลู่เซวียนถึงเมล็ดพันธุ์นี้
“สมุนไพรหายากขนาดนี้ ข้ารู้สึกไม่สมควรที่จะรับไว้”
ลู่เซวียนกล่าวอย่างถ่อมตน แต่สายตาเขาก็ไม่เคยละไปจากเมล็ดพันธุ์ไม้หวงเลี่ยง
“นี่เป็นสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับ”
“หากไม่ใช่เพราะเจ้าช่วยสัตว์อสูรเสวียนขุยไว้ในถ้ำเล่ยจี มันอาจประสบเคราะห์”
“เสวียนขุยคือสัตว์ปกป้องสำนัก หากโตเต็มที่แล้วอย่างน้อยต้องมีพลังเทียบเท่านักบำเพ็ญเพียรระดับทารกวิญญาณ การสูญเสียมันไปจะเป็นความเสียหายใหญ่หลวงต่อสำนัก”
“เมล็ดพันธุ์ไม้หวงเลี่ยงนี้ เมื่อเทียบกับเสวียนขุยแล้ว ถือว่าเล็กน้อย”
เย่าชิงเยว่กล่าวอย่างจริงจัง
“ตกลง เช่นนั้นข้าจะรับไว้อย่างหนาใจ”
ลู่เซวียนพยักหน้ารับ ก่อนเก็บเมล็ดพันธุ์นั้นใส่ในถุงเก็บของด้วยความยินดี
เขาไม่คาดคิดว่าการช่วยเหลือสัตว์อสูรประหลาดในทะเลสายฟ้าเมื่อครั้งนั้นจะนำมาซึ่งผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
เมล็ดพันธุ์สมุนไพรระดับหก และยังเป็นพืชวิญญาณที่หายากมากเช่นเดียวกับผลพลิกหยิน รางวัลจากการดูแลพืชวิญญาณนี้เมื่อเติบโตเต็มที่ย่อมจะเป็นสิ่งล้ำค่า
หลังจากมอบเมล็ดพันธุ์แล้ว เย่าชิงเยว่จึงกล่าวอำลา
“ลู่เซวียน ข้ามีภารกิจที่ต้องไปจัดการ ขออำลาก่อน”
“นี่คือยันต์สื่อสารเฉพาะของข้า หากมีเวลา เจ้าสามารถมาเยี่ยมข้าในสำนักเต๋าหลี่หยางได้”
เขาหยิบยันต์หยกขาวที่เปล่งประกายวิญญาณยื่นให้ลู่เซวียน
“ได้ ข้าจะหาโอกาสไปเยี่ยมเจ้า”
ลู่เซวียนรับยันต์สื่อสาร พร้อมกับหยิบขวดหยกเล็กคอแคบที่บรรจุสุราวิญญาณสามชนิดส่งให้เย่าชิงเยว่
“ขอบคุณสำหรับเมล็ดพันธุ์ไม้หวงเลี่ยง มันทำให้ข้าดีใจมาก”
“ที่พักของข้าไม่มีอะไรให้ แต่สุราวิญญาณยังพอมี ในขวดหยกสามใบนี้บรรจุสุราวิญญาณระดับสี่สามชนิด”
“มีทั้งสุราพันผลวิญญาณ สุราวารีหยก และสุราน้ำแข็ง รสชาติต่างกันไป แต่คุณภาพล้วนดี”
“หากระหว่างทางเย่าชิงเยว่ต้องการชิม ก็ลองชิมดูเถิด”
“ขอบใจสำหรับของขวัญ ขอลาก่อน”
เย่าชิงเยว่เคยชิมสุราพวกนี้มาก่อน รู้ถึงรสชาติที่ดีจึงรับไปอย่างไม่เกรงใจ ก่อนที่เขาจะกลายเป็นแสงสีเขียวพุ่งหายไปในท้องฟ้า
ลู่เซวียนมองส่งเย่าชิงเยว่จนลับตา จากนั้นรีบไปยังแปลงสมุนไพรหลักของเขาทันที
“ไม้หวงเลี่ยงระดับหก เฮะเฮะ”
