บทที่ 65 ท้องฟ้าแดงฉานยามอาทิตย์อัสดง
บทที่ 65 ท้องฟ้าแดงฉานยามอาทิตย์อัสดง “แม่ครับ ว่าง ๆ ช่วยถักเสื้อไหมพรมให้ผมบ้าง ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ได้ใส่เสื้อไหมพรมฝีมือแม่ ก็ผ่านมาหลายปีแล้วนะ” เฉินเฉิงพูดพร้อมกับยิ้ม ครั้งสุดท้ายที่ได้ใส่เสื้อไหมพรมฝีมือแม่ ก็คงเป็นช่วงเรียนชั้นประถมสามหรือสี่นี่เอง ตั้งแต่ครอบครัวมีเงินใช้ เสื้อผ้าก็ซื้อเ...