บทที่ 365 กลับสู่สำนัก!
“อามู่ สิ่งที่เจ้ากล่าวเมื่อครู่ใช่จะไร้เหตุผล แต่…” ลั่วเหยายิ้มพลางเดินไปยังร่างไร้วิญญาณของฉินหมิง นางยื่นมือนวลขาวประดุจหยกออกมาวางเหนือบาดแผลตรงอกของฉินหมิง พัฟ! ลำแสงอ่อนๆ ที่มีกลิ่นอายร้อนระอุถูกดึงออกมาจากบาดแผลของกระบี่ เมื่อลั่วเหยามองลำแสงนั้น นางพูดขึ้นว่า “รอยแผลบนศพเหล่านี้ มีรอยยุบเล...