บทที่ 324 ปรับแต่งเสร็จสิ้น เชื่องราวกับแมวน้อย

[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 324 ปรับแต่งเสร็จสิ้น เชื่องราวกับแมวน้อย

โดยเฉพาะเทพีแห่งความฝัน ถึงแม้จะถูกมลทินแห่งความกลัวกดข่ม แต่สติของเธอยังคงแจ่มใส

หรืออาจกล่าวได้ว่า แจ่มใสอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!

ท่ามกลางความหวาดกลัวสุดขีด อารมณ์เดือดดาลถูกกดลงไปจนถึงก้นบึ้ง ปัญญาอันเฉียบแหลมกลับมาครอบงำอีกครั้ง

เธอสัมผัสได้อย่างชัดเจน ว่าเจตนาฆ่าฟันของเย่เหรินนั้น เป็นของจริง!

【จะตาย...】

【จะตายจริง ๆ  ...】

【ข้าต้องตายแน่ ๆ  ...】

ความคิดเช่นนี้วนเวียนอยู่ในหัวของเทพีแห่งความฝันอย่างบ้าคลั่ง

ความหวาดกลัวในใจ พุ่งทะยานถึงขีดสุดในเวลานี้!

ที่จริงแล้ว เธออยากจะอ้อนวอนขอชีวิต แต่เธอกลับพบว่า...

ลำคอของเธอราวกับถูกสิ่งใดอุดตันไว้ ส่งเสียงใดๆ  ออกมาไม่ได้เลย!

เทพีแห่งความฝันยอมแพ้ หวาดกลัว ต้องการประนีประนอม

เพราะ เธอไม่อยากตาย!

เมื่อเผชิญหน้ากับดาบโลหิตสีแดงฉาน ดวงตาของเทพีแห่งความฝันพลันแจ่มใสขึ้นมาก

อารมณ์คลุ้มคลั่งและเดือดดาลก่อนหน้า ถูกแทนที่ด้วยความหวาดกลัวทั้งหมด

"รอ... รอก่อน!"

เสียงของเทพีแห่งความฝันสั่นเทา แฝงไว้ด้วยเสียงสะอื้นเล็กน้อย "อย่า... อย่าลงมือ! ข้า... ข้าปรับปรุงตัวได้!"

ภายใต้การกดข่มของมลทินแห่งความกลัว เธอหวาดกลัวอย่างแท้จริง!

เย่เหรินสะบัดดาบโลหิต พาดไว้บนบ่า ท่วงท่าที่ดูสบายๆ  แต่กลับเต็มไปด้วยอำนาจกดข่ม

อ้อ?  พวกคุณถามว่าทำไมต้องทำแบบนี้?

ก็เพราะมันเท่ไงล่ะ!

"ปรับปรุงตัวได้?" เสียงของเย่เหรินแฝงไว้ด้วยความเย้ยหยัน "ว่ามาสิ จะปรับปรุงตัวยังไง?"

เทพีแห่งความฝันที่หวาดกลัวจนตัวสั่น ได้ยินคำพูดของเย่เหริน ร่างกายก็สั่นสะท้าน

จะปรับปรุงตัวยังไง?

เจ้าอยากให้ปรับปรุงตัวยังไงก็ตามนั้นแหละ

ชีวิตตกอยู่ในมือเจ้าแล้ว ข้าจะขัดขืนได้อย่างไร?

เธอพยักหน้าหงึกๆ  ราวกับลูกไก่จิกข้าว ร้องเสียงอ่อน "อื้อ... อื้อ... ขอจะเชื่อฟังเจ้าทุกอย่าง..."

ร่างกายที่สูงเป็นพันเมตร กลับนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นในท่าคุกเข่าแบบเป็ด

ความแตกต่างที่น่ารักน่าเอ็นดูนี้ ช่างน่ารักน่าชังเสียจริง

เย่เหรินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สำรวจร่างกายที่บิดเบี้ยวของเธออย่างละเอียด

"แขนที่ผิดรูป ดวงตาที่ทำให้ขนลุกซู่ ลิ้นที่เหมือนงู... อ้อ อันสุดท้ายเก็บไว้ได้"

มันก็ยังดูแปลกๆ  แต่ก็ตรงกับรสนิยมของคนบางกลุ่ม

ทุกครั้งที่เย่เหรินพูดจบ ร่างกายของเทพีแห่งความฝันก็จะสั่นเทา

ตอนนี้ใบหน้าของเธอช่างแตกต่างจากภาพลักษณ์เทพีในอดีตอย่างสิ้นเชิง

"งั้น... งั้นนอกจากลิ้นแล้ว ที่เหลือเปลี่ยนได้ไหม?"

เสียงของเทพีแห่งความฝันค่อยๆ  เบาลง

"ได้"

ได้ยินเย่เหรินเอ่ยปาก เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะเริ่มจัดระเบียบเนื้อหนังของตัวเองให้กลับคืนสู่สภาพเดิม

แน่นอนว่าแก่นแท้ของหล่อนยังคงเป็นร่างที่บิดเบี้ยวหลังจากการปนเปื้อน แต่ตราบใดที่ภายนอกดูไม่น่าเกลียดก็พอแล้ว

ฉากนี้ทำให้ยงเย่และเทพีแห่งดวงดาวต่างตกตะลึง

เมื่อครู่นี้เทพีแห่งความฝันยังคลุ้มคลั่งเกรี้ยวกราด ประกาศว่าจะลากโลกทั้งใบให้แปดเปื้อนไปด้วยกัน

ตอนนี้กลับถูกเย่เหรินสั่งสอนจนเชื่องราวกับลูกแมวได้ง่ายๆ  เช่นนี้?

โอ้โห เทพีไม่สนหน้าตาแล้วหรือไร?

ถ้าเป็นพวกหล่อนล่ะก็ สู้ตายดีกว่ายอมแพ้!

แต่เทพีแห่งความฝันแตกต่างออกไป เพราะตอนนี้หล่อนได้แปดเปื้อนไปแล้ว กุญแจแห่งศีลธรรมถูกปลดออกโดยสมบูรณ์

ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ อย่าว่าแต่เป็นลูกแมวเลย ต่อให้เป็น... อะแฮ่ม... ก็ยอม...

ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่าแปดเปื้อนได้อย่างไร?

สรุปก็คือ ภายใต้การแทรกแซงอันแข็งแกร่งของเย่เหริน แม้เทพีแห่งความฝันจะแปดเปื้อนไปแล้ว แต่เขาก็สามารถแก้ปัญหาได้ตั้งแต่ต้นตอ

อย่างน้อยเธอก็จะไม่ลากคนอื่นไปแปดเปื้อนด้วยกันอีก

เย่เหรินมองเทพีแห่งความฝันที่เชื่อฟัง ก่อนจะหันไปมองรังไหมขนาดยักษ์พลางลูบคางแล้วพูดว่า

"รังไหมนี่... พวกเธอไม่เอาแล้วใช่ไหม?"

รังไหม?

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เหริน เทพีทั้งสามก็ส่ายหน้าโดยไม่รู้ตัว

ในสายตาของเย่เหริน รังไหมก็มีแถบพลังชีวิตเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น แถบพลังชีวิตยังยาวเป็นพิเศษ!

เพราะการเข้ารังไหมได้รับการคุ้มครองจากกฎของจักรวาล ไม่ว่าจะเป็นจ้าวแห่งห้วงลึกหรือเทพเจ้า เมื่อเข้ารังไหมแล้วก็ไม่สามารถทำลายจากภายนอกได้

ถ้าจะพูดเป็นศัพท์เกม...

ก็คือหลังจากเข้ารังไหมแล้ว การโจมตีใดๆ  ก็ตามที่ตกกระทบ จะแสดงสถานะเป็น "พลาดเป้า"

"ถ้ามีแถบพลังชีวิต ก็แสดงว่าฆ่าได้"

เย่เหรินพึมพำ ดาบโลหิตในมือสั่นไหวเล็กน้อยราวกับมีชีวิต

เย่เหรินสะบัดข้อมือเบาๆ  ปลายดาบวาดเป็นเส้นโค้งงดงามในอากาศ

ทันใดนั้น ดาบแสงอันแหลมคมดุจรุ่งอรุณสีแดงแรกแย้มก็พุ่งออกมาจากดาบโลหิต

ดาบแสงไม่เพียงแต่มีรูปลักษณ์น่าตื่นตะลึง แต่ยังเปี่ยมไปด้วยพลังทำลายล้างที่สามารถฉีกกระชากทุกสิ่งได้

ราวกับถักทอขึ้นจากเส้นไหมสีแดงที่มองไม่เห็น แต่ละเส้นเปล่งประกายเย็นเยียบและแฝงด้วยอันตราย ถึงกับมองเห็นร่องรอยการตัดผ่านอากาศได้อย่างเลือนราง

เมื่อดาบแสงสัมผัสกับรังไหม กลับไม่ได้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวอย่างที่คิด

แต่กลับทะลุผ่านผิวของรังไหมไปอย่างเงียบเชียบ

ดาบแสงนั้นแหลมคมยิ่งนัก จนแทบไม่มีแรงต้านทานใดๆ  ราวกับมีดร้อนตัดผ่านเนย

"ฉัวะ!"

ถึงแม้จะไม่ใช่ดาบแสงประหารระดับจินตภาพ...

เย่เหรินผ่านการเสริมพลังมาหลายรอบ พลังโจมตีของเขาเหนือกว่าจ้าวแห่งห้วงลึกส่วนใหญ่ไปแล้ว

รอยแยกตรงและลึกล้ำปรากฏขึ้น ราวกับถูกสลักเสลาอย่างประณีต งดงามไร้ที่ติ

แถบพลังชีวิตของรังไหมยักษ์ลดฮวบลงในพริบตา

เทพีทั้งสามเบิกตากว้างด้วยความตกใจ "(ΩДΩ)!!!"

เอสโซรีลอุทาน "อ๊ะ?"

ทันทีที่รังไหมยักษ์ปรากฏรอยแยก หัวใจของทุกคนก็เต้นระทึก ราวกับสมองหยุดทำงาน

แต่เย่เหรินไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของพวกเธอ

เขายังคงกวัดแกว่งดาบโลหิตในมือต่อไป พลังดาบสีแดงฉานพวยพุ่งออกมาจากคมดาบ ราวกับสายฝนที่โหมกระหน่ำใส่รังไหมยักษ์

"ฉึก ฉึก ฉึก"

รังไหมยักษ์สั่นสะท้านภายใต้การโจมตีของเย่เหริน ราวกับจะพังทลายลงได้ทุกเมื่อ

หัวใจของเทพีทั้งสามเต้นไม่เป็นจังหวะตามแรงสั่นสะเทือนของรังไหมยักษ์

เสี่ยวเย่จ้องมองรังไหมยักษ์ที่เต็มไปด้วยรอยแยก และแถบพลังชีวิตที่เหลือน้อยนิด

"ใกล้ได้ที่แล้ว..."

เย่เหรินพึมพำ

เวลาผ่านไป พลังดาบจำนวนมากทะลุผ่านรังไหมยักษ์ รังไหมค่อยๆ  แตกเป็นรูพรุนภายใต้การโจมตีเงียบๆ นี้

ในที่สุด เมื่อพลังดาบสุดท้ายทะลุผ่าน

รังไหมยักษ์ก็ไม่อาจทนทานต่อการทำลายล้างเช่นนี้ได้อีกต่อไป มันเริ่มแตกสลาย กลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยที่เบาบาง พังทลายลงอย่างเงียบงัน

แต่การทำลายรังไหมไม่ใช่เป้าหมายของเย่เหริน การกลืนกินมันต่างหาก!

ดาบโลหิตสั่นสะเทือนด้วยความตื่นเต้น "（٩(๑＞◡＜๑)۶）"

ดาบโลหิตสร้างหมอกโลหิตออกมา เช่นเดียวกับตอนที่กลืนกินจ้าวลึกก่อนหน้านี้ มันเริ่มกลืนกินซากของรังไหมยักษ์

รสชาติเหมือนไก่ กรุบกรอบ!

เพียงไม่กี่วินาที ซากรังไหมยักษ์ขนาดมหึมาเทียบเท่าภูเขาก็ถูกหมอกโลหิตกลืนกินจนหมดสิ้น

พลังแห่งการตอบแทนหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเย่เหริน

"แค่นี้เองเหรอ...?" เย่เหรินเบ้ปาก ยังดูไม่ค่อยพอใจ

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_