บทที่ 266 หูวั่นชิงอ้วน

นี่มันจิ้งจอกหรือ?

ไม่ใช่หมูหรือ?

ก็ได้ คุยกับหมูตัวหนึ่งยังดีกว่าคุยกับผู้หญิงที่ดูเหมือนหมู

ไม่ใช่ว่าซื่อเฟยเจ๋อไม่ชอบผู้หญิงที่ดูเหมือนหมู แต่ร่างที่หูวั่นชิงแปลงมานั้นแสบตาเกินไปจริงๆ

"เจ้าต้องลดน้ำหนักแล้ว! แบบนี้เจ้าจะเป็นโรคอ้วน" ซื่อเฟยเจ๋อรู้ว่าทั้งสัตว์และคนก็เหมือนกัน อ้วนเกินไป ระบบร่างกายก็จะได้รับผลกระทบ

"ไม่! ข้าไม่ได้อ้วน นี่คือสัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่ง!" หูวั่นชิงพูด

มาอยู่เมืองหยางโจวเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดในชีวิตจิ้งจอกหลายปีของนาง

แค่แปลงร่างทุกวัน ก็มีของกินไม่หมด

จะไม่อ้วนได้อย่างไร?

ตอนนี้ในอาณาจักรจิงชิวของจิ้งจอกถึงกับมีกระแสความอ้วนคือความงามขึ้นมา

แค่กินจนอ้วน ขนถึงจะเป็นมันวาว

แค่กินจนอ้วน ถึงจะแสดงว่าชีวิตดี

รูปร่างกลมป้อมนั้น คือตัวแทนของความมั่งคั่ง ร่างผอมแห้งแบบเจ้า งามตรงไหน? ต้องรู้ว่าจิ้งจอกที่เร่ร่อนในยุทธภพ จะกินจนอ้วนได้ที่ไหน

มีแต่ในเมืองหยางโจว รสเปรี้ยวหวานขมเค็ม ไก่เป็ดปลาเนื้อไข่ อยากกินอะไรก็ได้กิน

แม้แต่พวกจิ้งจอกที่ถูกหูวั่นชิงหลอกมา ก็กลายเป็นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ของหูวั่นชิง โห่ร้องสนับสนุนความอ้วนคือความงาม

บนทุ่งหิมะที่ชิงชิวนั้น พวกบ้านนอกในอาณาจักรจิ้งจอกไม่รู้จักบะหมี่เย็นย่างด้วยซ้ำ!

"......เจ้าระวังตัวหน่อย อย่าให้วันไหนเป็นลมตายเชียว" ซื่อเฟยเจ๋อพูด "ต้องตรวจร่างกายตามกำหนดด้วยนะ!"

"อื้อๆๆ ข้ารู้แล้ว" หูวั่นชิงกลิ้งท้องไปมาบนพื้นพูด

"ข้าเรียกเจ้ามา อยากถามว่าเผ่าจิ้งจอกของพวกเจ้ามาจากไหน? จิ้งจอกที่แก่ที่สุดในเผ่าจิ้งจอกของพวกเจ้าคือใคร? เผ่าจิ้งจอกของพวกเจ้ามีการบันทึกประวัติศาสตร์ไหม?"

ซื่อเฟยเจ๋อถามสามคำถามติด ทำให้หูวั่นชิงงุนงง

ใบหน้าเหลี่ยมของหูวั่นชิง ดวงตาเล็กๆ เผยความสับสน

ข้าคือใคร? ข้าอยู่ที่ไหน? เกิดอะไรขึ้น? "หืม?" ซื่อเฟยเจ๋อเห็นท่าทางของหูวั่นชิง จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าตัวนี้เสื่อมแล้ว รู้แต่กินทั้งวัน

"อื้อๆๆ ข้าไม่รู้" หูวั่นชิงเห็นสีหน้าของซื่อเฟยเจ๋อดำลง ร้องไห้พูด

นางจริงๆ ไม่รู้ ตอนนี้ในหัวมีแต่ "พวกผอมโจมตี" และ "คืนนี้กินอะไรดี"

"......จิ้งจอกที่แก่ที่สุดในเผ่าของพวกเจ้าคือใคร? อย่างน้อยก็ต้องรู้สิ?" ซื่อเฟยเจ๋อถาม

"ข้ารู้แค่ว่ามีคนแก่ไม่ตายคนหนึ่ง ชื่ออะไรลืมไปแล้ว" หูวั่นชิงพูดอย่างรังเกียจ "นางพูดทุกวันว่าพวกอ้วนอย่างพวกเรา ล้วนทำผิดหลักสวรรค์ เป็นอุปกรณ์การสอน ช่างไม่รู้จักละอาย ผิดจารีตบรรพบุรุษ"

"พวกเจ้ามีปีศาจแก่แบบนั้นด้วยหรือ!" ซื่อเฟยเจ๋อพูด "อาณาจักรจิงชิวของจิ้งจอกอยู่ที่ไหน เขียนที่อยู่ให้หน่อย ข้าจะไปเยี่ยมเยียน"

"ดีๆๆ! เมื่อท่านไปแล้ว ช่วยสั่งสอนพวกจิ้งจอกผอมแห้งด้วย จะได้เลิกคิดกบฏต่อพรรคอ้วนของพวกเรา" หูวั่นชิงพูดอื้อๆๆ

ซื่อเฟยเจ๋อไม่อยากคุยกับนาง มองดูหูวั่นชิง "ปัง" เขียนตัวอักษรคดๆ งอๆ บนกระดาษ วาดรูป ซื่อเฟยเจ๋อยิ่งงง

บนกระดาษนั้นวาดเส้นไม่กี่เส้นและวงกลมไม่กี่วง

"นี่หมายความว่าอะไร?" ซื่อเฟยเจ๋อถาม

"จากมณฑลเหลียงไปทางตะวันตก ผ่านแม่น้ำใหญ่สามสาย ข้ามภูเขาใหญ่สามลูก ก็ถึงอาณาจักรจิงชิวของจิ้งจอก" หูวั่นชิงชี้เส้นและวงกลมพูด

"......เจ้าไปทำธุระของเจ้าเถอะ!" ซื่อเฟยเจ๋อรู้สึกว่าคุยกับสาวอ้วนคนนี้ เสียเวลาเปล่า

"อื้อๆๆ ข้าจำได้แค่นั้นจริงๆ นะ!" หูวั่นชิงรู้สึกว่าซื่อเฟยเจ๋อไม่พอใจ พูด "งั้นให้ข้าก้มให้ท่านสักครั้ง ให้ท่านอารมณ์ดีขึ้นไหม"

"......"

ซื่อเฟยเจ๋อหน้าดำ ใครจะอยากให้เจ้าก้ม!

แต่พูดถึงเรื่องก้ม......

"ถามอีกหน่อย พ่อแม่เจ้าเป็นเผ่าจิ้งจอกใช่ไหม?" ซื่อเฟยเจ๋อถาม

"อื้อๆๆ แน่นอน!" หูวั่นชิงพยักหน้าอ้วน

"แล้วทำไมเจ้าถึงอยากก้มให้คน!" ซื่อเฟยเจ๋อถามอีก

"เพื่อได้กินข้าวไง ก้มให้พวกท่าน พวกท่านก็ให้ข้าวกิน พวกเราก็ไม่เสียอะไร" หูวั่นชิงพูด "ท่านให้พวกเราได้กินข้าว พวกเราก็คิดว่าท่านจะให้พวกเราก้มนะ"

ที่แท้พวกเจ้าคิดแบบนี้กันทั้งหมด

ซื่อเฟยเจ๋อมองนาง พูดอย่างจริงจัง "ข้าไม่ต้องการให้จิ้งจอกก้ม ต่อไปทำงานดีๆ เพื่อตัวเอง ก็จะมีข้าวกินเอง ที่เมืองหยางโจวเจ้าไม่ต้องก้มแลกข้าวกิน"

"อื้อๆๆ ท่านช่างดีจริงๆ" หูวั่นชิงพูด

"ไปเถอะ ไปทำธุระของเจ้าเถอะ!" ซื่อเฟยเจ๋อเห็นสาวอ้วนกอดแขนตัวเองร้องอื้อๆๆ จึงส่งนางออกไปนอกประตู

แล้วหูวั่นชิงก็ไปกินของอย่างมีความสุข

ซื่อเฟยเจ๋อจึงเรียกอีต้ามา อีต้าก็คืออีกาตัวแรกที่ซื่อเฟยเจ๋อรู้จัก

"ก๊าๆๆ! ข้ามาแล้ว ข้ามาแล้ว ข้าเหยียบเมฆมงคลมา สำนักงานนกส่งสารรับใช้ตามคำเรียกของท่าน" อีกาตัวหนึ่งขนาดพอๆ กับไก่ ฮัมทำนองประหลาด กระพือปีก ยืนอยู่ที่ขอบหน้าต่างห้องทำงานของซื่อเฟยเจ๋อ

"อีต้า ในเผ่าอีกาของพวกเจ้า มีนกที่อายุมากเป็นพิเศษไหม!" ซื่อเฟยเจ๋อถาม

"ไม่ชัด ไม่รู้ ไม่ติดต่อ!" อีต้าส่ายหัวพูด

อีกามีหลายกลุ่มเผ่า ไม่ค่อยติดต่อกัน กลับเจอกันก็ต้องต่อสู้

"งั้นเจ้ารู้ไหมว่าอาณาจักรจิงชิวของจิ้งจอกอยู่ที่ไหน?" ซื่อเฟยเจ๋อถามอีก

"รู้ แน่นอนว่าข้าเคยไป จากมณฑลเหลียงไป......" อีต้าก็บอกตำแหน่งของอาณาจักรจิงชิวของจิ้งจอก

อีกาตัวหนึ่งยังรู้จักบ้านของตัวเองดีกว่าจิ้งจอก ช่าง......

"ได้ยินว่าที่อาณาจักรจิงชิวของจิ้งจอกมีจิ้งจอกอายุมากตัวหนึ่ง เจ้ารู้ไหม?"

"จิ้งจอกแก่นั่นกลิ่นแรง พูดจาก็แรง น่ารำคาญจริงๆ" อีต้าพยักหน้าพูด มันหรี่ตา ถาม "ไม่ทราบว่าท่านอาจารย์ใหญ่สนใจจิ้งจอกนั่นทำไม?"

"ข้าแค่อยากหาเผ่าอมนุษย์ที่มีการสืบทอดมานาน เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ของเผ่าอมนุษย์" ซื่อเฟยเจ๋อพูด

"เอ๊ะ?" อีต้าพูด "ทำไมท่านอาจารย์ใหญ่ไม่ไปถามตระกูลมนุษย์อมนุษย์ล่ะ?"

"ตระกูลมนุษย์อมนุษย์?" ซื่อเฟยเจ๋อตกใจ

เมื่อเช้าเหลียวเฉินยังบอกว่าอมนุษย์เกิดจากแม่อมนุษย์ แล้วทำไมจู่ๆ มีตระกูลมนุษย์อมนุษย์โผล่มา

พวกเจ้าดูไซอิ๋วกันมาทั้งหมดหรือไง?

"ใช่แล้ว! ตระกูลมนุษย์อมนุษย์เป็นเผ่าที่เดินอยู่ระหว่างมนุษย์และอมนุษย์ พวกเขาสืบทอดมาตั้งแต่โบราณจนถึงปัจจุบัน คงมีสิ่งที่ท่านอาจารย์ใหญ่ต้องการ" อีต้าเอียงหัวพูด ดูเหมือนจะสงสัยว่าทำไมท่านอาจารย์ใหญ่ถึงไม่รู้จักตระกูลมนุษย์อมนุษย์

"ในยุทธภพมีคนแบบนี้ด้วยหรือ?" ซื่อเฟยเจ๋อรู้สึกว่ายุทธภพช่างจินตนาการไม่ถึงจริงๆ

"ใช่แล้ว! พวกเขาอยู่ทางเหนือของมณฑลจี๋ ข้างทะเลสาบใหญ่มากๆ แห่งหนึ่ง!" อีต้าบินไปหลายที่ในช่วงไม่กี่ปีนี้ มันเคยส่งสารให้ตระกูลมนุษย์อมนุษย์ด้วย

ซื่อเฟยเจ๋อครุ่นคิดครู่หนึ่ง จะไปหาเผ่าจิ้งจอกหรือตระกูลมนุษย์อมนุษย์ดี? แน่นอนว่าตระกูลมนุษย์อมนุษย์ที่มีการสืบทอดน่าไปมากกว่า และน่าคุยด้วยมากกว่า! เขาอยากรู้ว่าความจริงของโลกใบนี้เป็นอย่างไรกันแน่! ดังนั้น เขาจัดการเก็บของ แล้วออกเดินทาง บินไปทางเหนือของมณฑลจี๋

(จบบท)