บทที่ 242 ฉันคนเดียวรับมือไม่ไหวหรือไง?
บทที่ 242 ฉันคนเดียวรับมือไม่ไหวหรือไง? ซูอี้มองมุมมองของเฉินต้าเฟิงด้วยความประหลาดใจ หมอนี่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงตลอดเวลา บุกฝ่าหมอกหนาทึบราวกับคนบ้าบิ่น ตอนนี้สามารถมองเห็นอาคารร้างชานเมืองซินชางได้แล้ว "เอ๊ะ แล้วพวกนักเวทย์ล่ะ?" ซูอี้สลับมุมมอง พบว่าพวกนักเวทย์ยังคงนำทรัพยากรมาตามหลัง เฉินต้าเ...