บทที่ 126 โควต้าสิบตำแหน่ง

“พี่จาง เชิญนั่งข้างในเลยครับ” โจวอี้หมินต้อนรับด้วยความกระตือรือร้น

คุณผู้หญิงแซ่จางดูงงเล็กน้อยกับการต้อนรับที่อบอุ่น แต่เธอก็รู้สึกดีที่โจวอี้หมินให้ความเป็นกันเอง

ทั้งสองคุยกันอย่างออกรส โจวอี้หมินก็แอบเผยแนวคิดทางการแพทย์สมัยใหม่จากอนาคตเล็กๆน้อยๆให้เธอ แม้จะเป็นแค่คำใบ้ประปรายที่บอกออกมาเหมือนพูด “เล่น ๆ” แต่คนฟังกลับเก็บมาใส่ใจ และมันสร้างแรงบันดาลใจให้คุณผู้หญิงแซ่จางอย่างมาก

ช่วงเที่ยง พวกเขาทานข้าวที่บ้านเฉินไป่ซู่ แล้วคุณผู้หญิงแซ่จางก็รีบกลับไปทำงานอื่นต่อ

มีเพียงภรรยาของเฉินไป่ซู่ที่แอบเสียดายอาหารสำรองในบ้านที่หมดเกลี้ยงไปในมื้อเดียว

“อย่าคิดมากเลย คราวนี้ผมคงจะได้เลื่อนตำแหน่งแน่นอน” เฉินไป่ซู่พูดอย่างมีความสุข

พอได้ยินว่าสามีจะได้เลื่อนขั้น ภรรยาของเฉินไป่ซู่ก็ลืมเรื่องเสียดายอาหารทันที

“อะไรกันคะ? เรื่องนี้เป็นมายังไง?” เธอถามด้วยความสนใจ

เฉินไป่ซู่เล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในงานสัมมนาวันนั้น

“ต้องขอบคุณอี้หมินมาก เมื่อห้าปีก่อน ผมหมักเหล้ายาไว้ คุณเอาไปให้เขาด้วยนะ” เฉินไป่ซู่บอกภรรยา

ภรรยารู้สึกยินดี สามีมีอนาคตขึ้น ทำให้เธอมีความสุขอย่างมาก

“ได้ค่ะ ฉันจะเอาไปให้เขาทันที”

เมื่อรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะความช่วยเหลือของโจวอี้หมิน ภรรยาเฉินไป่ซู่จึงรีบหยิบขวดเหล้ายาที่หมักจากกระดูกเสือที่สามีเก็บรักษาไว้จนแทบจะเป็นสมบัติประจำตระกูล มาทำความสะอาดแล้วส่งไปให้โจวอี้หมิน

โจวอี้หมินไม่รอช้า รับขวดเหล้ายานี้ด้วยความเต็มใจ เพราะเขารู้ดีว่ามันมีค่ามาก และแม้ว่าเขาไม่ต้องการใช้ แต่ก็สามารถเก็บไว้เป็นของฝากได้ในอนาคต

เขาแบ่งเหล้ายานี้ออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งจะนำกลับไปที่หมู่บ้าน ส่วนอีกส่วนหนึ่งตั้งใจจะให้พ่อภรรยาของเขาคือจางเจี้ยนเช่อ

ช่วงบ่าย โจวอี้หมินไปเยี่ยมโรงงานบะหมี่

แต่จริงๆ แล้วตอนนี้ควรเรียกว่าโรงงานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป โรงงานได้เปลี่ยนชื่อใหม่ และขณะนี้สายการผลิตในโรงงานก็กำลังได้รับการปรับปรุง ทีมงานก่อสร้างกำลังขยายพื้นที่โดยรอบอย่างเต็มที่

เมื่อทราบว่าโจวอี้หมินมาถึง ผู้จัดการหยางจึงหยุดงานที่ทำและออกมาต้อนรับเขา

“อี้หมิน มีคำแนะนำอะไรอีกไหม?” เขาถาม

“ยังไม่ต้องรีบร้อนครับ ลองผลิตบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปล็อตแรกออกมาก่อน แล้วนำไปลองตลาดต่างประเทศดู นอกจากนี้ เราควรผลิตตามความต้องการของตลาดและสำรวจรสชาติในแต่ละประเทศและแต่ละภูมิภาค

เราควรสร้างห้องวิจัยพัฒนารสชาติและเปิดตัวรสชาติต่าง ๆ ให้ผู้บริโภคในต่างประเทศได้มีทางเลือกมากขึ้น” โจวอี้หมินอธิบาย

ผู้จัดการหยางรู้สึกเหมือนมีแสงส่องนำทาง และเขาก็รีบสั่งให้บันทึกคำแนะนำเหล่านี้

“อี้หมิน โรงงานให้โควต้าตำแหน่งงานแก่คุณ 10 ตำแหน่ง แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ต้องรอจนกว่าสายการผลิตที่สองจะเสร็จสิ้นภายในเดือนหนึ่งก่อนจึงจะเริ่มงานได้” ผู้จัดการหยางพูดเบา ๆ กับโจวอี้หมิน

โจวอี้หมินพยักหน้า “ขอบคุณครับ ลุงหยาง”

ผู้จัดการหยางตบไหล่เขา “อย่าเกรงใจ! ถ้ามีข้อเสนอแนะดี ๆ บอกเราได้ตลอดนะ”

โจวอี้หมินอยู่ที่โรงงานประมาณหนึ่งถึงสองชั่วโมงก่อนจะกลับออกมา

ผู้จัดการหยางเร่งให้ทีมงานปรับแต่งสายการผลิตเพื่อให้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปล็อตแรกเสร็จสมบูรณ์ โดยไม่จำเป็นต้องลองตลาดต่างประเทศ เพราะเกาะฮ่องกงเองก็เป็นจุดหมายสำคัญในการส่งออกอยู่แล้ว นอกจากนี้พวกเขายังเตรียมเข้าร่วมงานกวางเจาแฟร์เพื่อหาคำสั่งซื้อด้วย

ช่วงเย็น โจวอี้หมินบรรทุกเหล้ากระดูกเสือครึ่งขวด ไข่หนึ่งตะกร้า ข้าวหนึ่งกระสอบ แป้งหนึ่งกระสอบ และอาหารกระป๋องหนึ่งกล่อง ขึ้นรถสามล้อไปที่บ้านของจางเจี้ยนเช่อ

“คุณป้าครับ ลุงจางกลับมาหรือยังครับ?” เมื่อเขามาถึงประตูบ้าน เขาก็ทักทายป้าจางที่พบกันบ่อยครั้งจนรู้จักกันดี

โจวอี้หมินมอบลูกอมให้คุณป้า

ป้าจางหัวเราะแล้วแซว “มาแล้วหรือ? มาขอจางเอี้ยนแต่งงานหรือเปล่า? พ่อเธอเพิ่งกลับมาน่ะ”

“จางเอี้ยนยังเรียนอยู่นะครับ รอให้เธอเรียนจบก่อนดีกว่า คุณป้าช่วยเรียกคุณลุงให้หน่อยนะครับ” โจวอี้หมินยิ้มตอบอย่างไม่รู้สึกเขินอายกับการหยอกล้อ

ไม่นาน จางเจี้ยนเช่อ ก็เดินออกมาจากบ้าน

“อี้หมิน มาแล้วหรือ? ทำไมไม่เข้าไปข้างใน?” จางเจี้ยนเช่อถาม ทั้งๆที่รู้ดีว่าโจวอี้หมินมาทำไม แต่เขาแกล้งถามเพื่อให้คนอื่นได้ยิน

“ผมมีเรื่องจะรบกวนลุงจาง เดี๋ยวเราเดินคุยไปด้วยกันครับ” โจวอี้หมินก็แกล้งตอบตาม

เมื่อเดินออกมาไกลพอ จางเจี้ยนเช่อจึงถามขึ้น “อี้หมิน คราวนี้มีอะไร?”

“ไข่หนึ่งตะกร้า ข้าวหนึ่งกระสอบ แป้งหนึ่งกระสอบ อาหารกระป๋องอีกหนึ่งกล่องครับ อ้อ แล้วก็เหล้ากระดูกเสือครึ่งขวดที่คุณลุงเฉินไป่ซู่ให้มา”

จางเจี้ยนเช่อยิ้มอย่างยินดี

ของเหล่านี้ช่วยให้ทีมวิจัยได้รับสารอาหารเพิ่มเติม และช่วยเร่งงานวิจัยให้ก้าวหน้าขึ้นอีกมาก

“ดี เดี๋ยวเหล้ากระดูกเสือเอากลับไปให้ฉัน ส่วนที่เหลือผมจะจัดการเอง” เขาพูดพลางรับรถสามล้อแล้วขี่ไปยังที่พักของหัวหน้าทีมวิจัยซุน

ที่พักของหัวหน้าทีมวิจัยซุนเต็มไปด้วยครอบครัวของทีมวิจัย จึงไม่จำเป็นต้องปกปิดใด ๆ

โจวอี้หมินอุ้มขวดเหล้ากลับไปที่บ้านสี่ห้องของคู่หมั้น

“อี้หมิน ทำไมเอาของมาอีกแล้ว? ลุงจางไปหาเธอไม่ใช่เหรอ?” ป้าจางถามขึ้น

ในขณะนั้น จางเอี้ยน คู่หมั้นของโจวอี้หมิน และน้องสาวอีกสองคนของเธอคือจางยวี้และจางลู่ก็อยู่ด้วย

จางลู่คนน้องสุดมองตาเป็นประกายไปที่ขวดในมือของโจวอี้หมิน เพราะคิดว่ามันเป็นของกินอร่อย ๆ

“คุณลุงออกไปทำธุระครับ ผมขออนุญาตเข้ามาก่อนนะครับ” โจวอี้หมินตอบพร้อมยิ้ม

(จบบท)