บทที่ 106 การประมูลเริ่มขึ้น! ม้วนคัมภีร์ระดับตำนาน!

การประมูลที่ทุกคนจับตามองในที่สุดก็เริ่มขึ้น

เนื่องจากเป็นการประมูลส่วนตัว จึงไม่มีคนมากนัก

ที่นี่มีที่นั่งเพียงไม่กี่สิบแถว แต่ละแถวมีเพียงหนึ่งลูกค้าและผู้คุ้มกัน

จากตำแหน่งหลี่จวี้ที่นั่งแถวที่เจ็ด ก็พอจะเห็นได้ว่าคนที่นั่งอยู่ที่นี่ล้วนมีฐานะไม่ธรรมดา

ส่วนคนที่นั่งด้านหน้านั้น ยิ่งมีฐานะสูงส่งจนไม่อาจคาดเดา!

หลินฉางเฟิงวิเคราะห์ในใจ เขานั่งอยู่ทางซ้ายของหลี่จวี้ แอบมองสำรวจสภาพแวดล้อมรอบข้าง

ดูเหมือนว่าเพื่อไม่ให้ลูกค้าเห็นหน้ากันและกัน ที่นี่จึงมืดสลัวมาก มองไม่เห็นการตกแต่งและคนที่นั่งด้านหน้าหลัง

สิ่งเดียวที่มองเห็นชัดคือเวทีประมูลตรงหน้าพวกเขา ที่นั่นมีแสงไฟส่องสว่างมากมาย ขณะนี้มีพิธีกรในชุดสูทดำ สวมหน้ากากกระต่ายเดินออกมา

เขาเดินขึ้นไปบนเวที หยิบไมโครโฟนขึ้นมาเคาะเบาๆ

"ขอบคุณท่านผู้มีอุปการคุณทุกท่านที่มาร่วมการประมูลคืนนี้ตรงเวลา คืนนี้มีของดีมากมาย หวังว่าทุกท่านจะสนุกกับการประมูล"

"บัดนี้ ผมขอประกาศว่าการประมูลเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ คนดีรักทรัพย์ แต่ต้องได้มาอย่างถูกต้อง! ขอให้ทุกท่านไม่มีการปะทะกัน ภายในงานเรามีระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนา ทุกท่านวางใจได้!"

พูดถึงตรงนี้ เขาหยุดชั่วครู่

หลินฉางเฟิงขมวดคิ้ว ครุ่นคิดสักพัก จากคำพูดของชายในชุดกระต่ายคนนี้ ฟังออกว่าในงานคงมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่น้อย

แต่เขากลับไม่เห็นสักคน

นั่นแสดงว่าพวกเขาต้องเป็นกลุ่มคนที่ซ่อนตัวเก่งมาก และมีพลังไม่ธรรมดาแน่นอน

"แต่เหมือนเดิม หลังออกจากตัวอาคารนี้ เราจะไม่รับผิดชอบต่อความปลอดภัยส่วนบุคคลและทรัพย์สินของท่าน! ขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของแต่ละท่านดูแลนายของตนให้ดี"

เสียงแหบของชายในชุดกระต่ายดังขึ้นอีกครั้ง เสียงของเขาดูเหมือนจะผ่านการดัดแปลง ไม่ใช่เสียงจริง

คำพูดของเขาไม่ได้สร้างความปั่นป่วนในงานมากนัก พวกเขาล้วนเคยเข้าร่วมงานมาหลายครั้ง จำกฎระเบียบเหล่านี้ได้ขึ้นใจ บางทีอาจเคยเสียหายมาไม่น้อย

หลินฉางเฟิงหรี่ตา พอจะเข้าใจคร่าวๆ แล้ว

ไม่แปลกที่จะมีภารกิจแบบนี้ นี่มันภารกิจอะไรกัน ที่นี่คงเป็นกับดักชัดๆ! การแย่งชิงทรัพยากรกันกลายเป็นเรื่องถูกกฎหมายไปแล้ว!

เขาคิดลึกลงไปอีก ขมวดคิ้วแน่นขึ้น

บางที อาจไม่ใช่แค่ผู้เข้าร่วมประมูลฆ่าฟันกันเอง แต่เป็นคนของผู้จัดงาน หลังขายของไปแล้ว ก็ใช้วิธีรุนแรงแย่งกลับมาเพื่อทำกำไรต่อ!

อย่างไรเสีย นี่ก็เป็นการประมูลส่วนตัวที่ไม่มีการควบคุม ถึงขนาดตั้งกฎว่าออกจากงานแล้วไม่รับผิดชอบ

ในสถานที่วุ่นวายเช่นนี้ แม้จะไม่ตั้งใจแย่งชิงทรัพยากรของผู้อื่น ก็คงอดฉวยโอกาสในความวุ่นวายไม่ได้

กฎเหล่านี้ ช่างผิดปกติเกินไป!

อย่างไรก็ตาม คนที่มาที่นี่ล้วนเป็นคนฉลาด หลินฉางเฟิงไม่เชื่อว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจเหตุผล

ดังนั้น สิ่งที่ทำให้พวกเขายอมมาทั้งที่รู้ความจริง คงเป็นสิ่งของในการประมูลนี้

ต้องล่อใจมากพอ!

"เริ่มแล้ว"

การประมูลเริ่มขึ้น หลี่จวี้พูดอย่างตื่นเต้น ร่างที่เคยโค้งเล็กน้อยตอนนี้นั่งตัวตรง

หลินฉางเฟิงก็จับจ้องไปที่เวที

เขาอยากรู้ว่าที่นี่มีของพิเศษอะไร ถึงทำให้กลุ่มผู้มีอำนาจเหล่านี้คลั่งไคล้ถึงเพียงนี้

ไม่นาน หลินฉางเฟิงก็ได้เห็นของจริง

เมื่อของประมูลชิ้นแรกถูกนำขึ้นมา เขารู้สึกทันทีว่าความคิดของตนช่างคับแคบเกินไป

"สิ่งของชิ้นแรก ม้วนคัมภีร์อาชีพสายการต่อสู้ระดับตำนาน!"

เป็นของเรียกน้ำย่อยของการประมูล นั่นกลับเป็นม้วนคัมภีร์ระดับตำนาน! และยังเป็นม้วนคัมภีร์อาชีพสายการต่อสู้!

ต้องรู้ว่า ม้วนคัมภีร์อาชีพระดับตำนานนั้นหายากมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นอาชีพสายการต่อสู้ที่แน่นอน! กลายเป็นสิ่งที่ผู้คนมากมายไขว่คว้า! ราคายิ่งพุ่งสูงขึ้นหลายเท่า!

ถึงตอนนี้ หลินฉางเฟิงในที่สุดก็เข้าใจ

ทำไมเหล่าผู้มีอำนาจถึงเลือกสถานที่ห่างไกลเช่นนี้! เลือกการประมูลที่มีกฎประหลาด! ถึงขั้นยอมเสี่ยงความปลอดภัยส่วนตัวและโอกาสขาดทุน!

ที่แท้ก็เพราะ ผลประโยชน์มหาศาล!

เขาแอบกลืนน้ำลาย กดความตกใจในใจเอาไว้

สถานที่แบบนี้ต่อไปเขาคงได้เจออีกมาก ถ้าตกใจแค่นี้ คงดูเหมือนคนไม่มีประสบการณ์เกินไป

ไม่นาน ราคาเริ่มต้นของม้วนคัมภีร์ก็ออกมา

"แม้ว่าราคาตลาดจะหลายร้อยล้าน แต่ราคาเริ่มต้นคืนนี้คือ: หนึ่งร้อยล้าน!"

เริ่มต้นด้วยเป้าหมายเล็กๆ แค่ร้อยล้าน หลินฉางเฟิงเลิกคิ้ว

ราคาถูกกว่าท้องตลาดมากขนาดนี้ คงเพื่อให้ทุกคนแย่งกันซื้อ จะได้ง่ายต่อการแย่งกลับคืนหลังจบงานสินะ

หลินฉางเฟิงยิ่งมั่นใจในความคิดของตน

เสียงประมูลในห้องดังสลับกันไปมา ราคาก็พุ่งสูงขึ้นตาม ผู้ประมูลยกป้ายของตนอย่างสงบนิ่ง ราวกับตัวเลขมหาศาลเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับพวกเขา

"..."

หลี่จวี้ที่นั่งข้างหลินฉางเฟิง กลับเงียบไม่พูดจา

เขามองไปที่เวทีด้านหน้าอย่างสนใจ แต่สายตากลับไม่เคยมองของบนนั้นเลย

เห็นท่าทางผิดปกติของเขา ดวงตาหลินฉางเฟิงวาบขึ้นด้วยความสงสัย แต่ก็เข้าใจในไม่ช้า

ดูท่าหลี่จวี้คงมาด้วยเป้าหมาย ไม่อยากเสียเงินที่มีอยู่มากมายไปกับของอื่น

"จะเป็นของอะไรกันนะ?"

เขาพึมพำ เสียงเบาจนได้ยินแค่ตัวเอง

"ถ้าพวกเธออยากได้อะไร บอกฉันได้นะ ฉันจะใช้ป้ายช่วยประมูลให้"

หลี่จวี้ราวกับนึกอะไรขึ้นได้ พูดกับหลินฉางเฟิงและชุ่ยปินอย่างอ่อนโยน

ไม่ว่าจะเป็นการประมูลไหน ไม่มีป้ายก็เท่ากับไม่มีสถานะที่ถูกต้อง ไม่สามารถร่วมประมูลได้ ข้อเสนอของหลี่จวี้นี้ชัดเจนว่าหวังดีต่อพวกเขา

ชุ่ยปินรีบพยักหน้าขอบคุณ

"ถ้าเห็นอะไรถูกใจ ผมจะบอกท่านครับ"

"ดี แล้วเธอล่ะ?"

หลี่จวี้มีรอยยิ้มที่มุมตา รอยย่นรวมตัวกัน หันสายตาอ่อนโยนไปทางหลินฉางเฟิงที่นั่งอยู่ด้านซ้าย

"ผมซื้อไม่ไหว ไม่รบกวนท่านดีกว่าครับ"

หลินฉางเฟิงรายงานสถานะการเงินของตนตามตรง ยิ้มให้เขาอย่างสุภาพ ไม่มีท่าทีกระอักกระอ่วนแม้แต่น้อย

หลี่จวี้ชะงักเล็กน้อย ราวกับไม่คิดว่าหลินฉางเฟิงจะพูดถึงความจนของตัวเองได้อย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้

"ดี"

เขายิ้มกว้างขึ้น แต่ไม่มีนัยเยาะเย้ยแต่อย่างใด

หลินฉางเฟิงก็หัวเราะเบาๆ ตาม

เขาไม่คิดว่าการไม่มีเงินเป็นเรื่องน่าอาย เพราะตัวเขามีเงินแค่สิบกว่าล้านต้าเซี่ย ในโลกที่ต้องใช้ทรัพยากรเพื่อหาเงินนี้ อาจจะเป็นตัวเลขมหาศาลสำหรับคนทั่วไป

แต่ในหมู่ผู้มีอาชีพ นี่แทบไม่ต่างจากยาจก!

แม้แต่ชุ่ยปินที่นั่งอยู่ตรงนั้น ออกภารกิจมาสองปีและผ่านดันเจี้ยนมามากมาย ทรัพย์สินคงมีหลายร้อยล้านไปแล้ว

คิดแบบนี้แล้ว หลินฉางเฟิงก็ครุ่นคิด

ตอนนี้เขาสามารถเข้าออกสถาบันเพื่อทำภารกิจได้อย่างอิสระ แต่โลกภายนอกไม่เหมือนในโรงเรียน ถ้าไม่มีเงินติดตัวสักหน่อย คงลำบาก

ดูท่า เขาควรจะต้องคิดเรื่องเงินๆ ทองๆ ให้ดีแล้ว

(จบบท)