EP.4 ผลปีศาจกระดาษ

EP.4 ผลปีศาจกระดาษ

มันคงจะบ้ามากหากเค้าบอกว่าเค้านั้นไม่พอใจกับร่างกายอมตะของเค้า เค้านั้นถูกกำหนดมาให้เป็นเทพผู้ไม่ย่อท้อในโลกนี้และบางทีอาจในโลกอื่นๆในบายหลังด้วย

เค้ามีร่างกายที่เป็นอมตะ แล้วเค้ายังจะขออะไรอีก ?

ยิ่งเค้าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากมากขึ้น เค้าก็ยิ่งรู้สึกว่าเซลล์ในร่างกายของเค้ามันมีความกระตือรือร้นมากขึ้น ความรู้สึกนั้น! มันคืออะดรีนาลีน! มันคือความรู้สึกเดียวกับตอยที่เค้านั้นประสบความสำเร็จในการเจาะระบบการป้องกันเซิร์ฟเวอร์ของประเทศของโลกที่ทรงอำนาจที่สุดของโลกก่อนของเค้า และรู้ความลับที่ถูกซ่อนจากสายตาของชาวโลกคนธรรมดาทุกคน

ใช่แล้ว เค้ารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่ม่ใครเทียบได้ ราวกับเค้าได้ย้อนเวลากลับไปเมื่อครั้งที่เค้าถูกเรียกว่า โกสเน็ต

ในอดีตเค้ามักจะว่อนตัวอยู่ในความมืดเหมือนพวกหนูท่อ และไม่มีความกล้าที่จะอยู่ข้างนอกเป็นเวลนานาน

แต่ตอนนี้ทุกอย่างแต่กต่างออกไป

ร็อบมองแสงแดดอันอบอุ่นที่กระทบหน้าของเค้าและรู้สึกพอใจกับมัน โลกใบนี้เป็นของจริง

มันดูน่าทึ่งมากเมื่อมันเป็นของจริง

ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า และบนท้องฟ้าเหนือพื้นโลกขึ้นไปและเต็มไปด้วยเมฆที่เรียงตัวกันเป็นแนวซึ่งมีสิ่งมีชีวิตอื่นที่อาจอาศัยอยู่ได้ และท้องทะเลก็เป็นสีฟ้าและเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตในทะเลที่อุดมสมบูรณ์ สีของน้ำเหมือนจะเป็นสีฟ้าจริงๆ ไม่ใช่ไร้สี แสดงให้เห็นว่าดลกนี้นั้นสะอาดแค่ไหนเมื่อเทียบกับโลกก่อนของเค้าที่เค้าที่กำลังรอความตายอยู่ น่าเสียดาย

เมื่อเค้าได้พบกับโอลิเวียและลองเปรียบเทียบเธอกับความงดงามที่เค้าจำได้ในความทรงจำของเค้า เธอนั้นดูเหมือนเป็นเวอร์ชั่นที่ได้รับการพัฒนาให้งดงามมากกว่าเดิม เหมือนกับภาพของเธอเวอร์ชั่น 3 มิติที่เค้าเคยทำขึ้นในอดีต

ภรรยาของเค้าสวยจริงๆ เธอสวยมากจนเค้านั้นดีใจมากที่ได้ภรรยาคนนี้ทันทีที่ข้ามมาสู่โลกนี้

เค้าขอให้สัญญากยตัวของเค้าเองว่าเค้าจะปกป้องเธอตลอดไปและจะไม่ยอมให้เธอพบเจอกับชะตากรรมที่น่าอดสูแบบในเรื่องราวต้นฉบับ อย่างไรก็ตาม เค้าก็ตัดสินใจแล้วว่าเค้าจะไม่ตายในไทม์ไลย์นี้

ร็อบมองดูมือของเค้าที่กลายเป็นกระดาษสีขาวที่เรียงกันเป็นแถวด้วยท่าทางวิเคราะห์

นี่เป็นครั้งแรกที่เค้าใช้ความสามารถของผลปีศาจกระดาษ เค้าสามารถทำให้กระดาษที่เค้าพยายามสร้างจากมือมีความคมและแข็ง และแม้มันจะค่อนข้างยากแต่ก็ทำให้สำเร็จ

ในส่วนนี้ร็อบ เค้าเลือกผลปีศาจนี้มาเพื่อใช้ในการสร้างมังงะ ไม่ใช่เพื่อใช้ในการต่อสู้

สำหรับสิ่งที่เค้าจะใช้ในการต่อสู้แต่นี้ต่อไป แน่นอนว่าคงเป็นดาบของเค้าจนกว่าเค้าจะค้นพบวิธีต่อสู้แบบอื่น

อย่างไรก็ตาม เค้าก็เป็นนักดาบผู่ทรงพลังที่สามารถใช้ฮาคิได้ถึง 2 อย่าง และสามารถเทียบชั้นได้กับพลเรือเอกของกองทัพเรือได้ ไม่เพียงเท่านั้น เค้ายังมีดาบระดับสุดยอดที่เป็นระดับสูงสุดและโด่งดังเป็นถึง 1 ใน 12 ดาบชั้นเลิศของโลกอย่าง suragiri (สุราชิกิ)

(หมายเหตุ : เนื่องจากดาบชั้นเลิศทั้ง 12 นั้นในเรื่องทั้งในนิยายและในปัจจุบันยังออกมาไม่ครบเจ้าของนิยายเลยทำการจินตนาการขึ้นมาเล่มนึงเพื่อเอามาใช้ในนิยาย)

สุรากิริเป็นดาบชั้นเลิศที่มีเลื่องเล่าว่ามันสามารถฟันท้องฟ้าได้หากผู้ใช้ของมันแข็งแกร่งพอ และมันอยู่กับร็อบคนก่อนมาหลายปีก่อนที่เค้าจะเข้าร่วมกลุ่มดจรสลัดโรเจอร์ เมื่อครั้งนั้นเค้าคนก่อนเป็นหมาป่าเดียวดายจนกระทั่งได้รับความเมตตาจากโรเจอร์และเรย์ลี่ดึงเค้าเข้าไปร่วมกลุ่มโดยใช้กำลัง

เป็นเพราะดาบนี่เองที่ทำให้เค้าสามารถดึงดูดความสนใจของใครบางคนระดับโรเจอร์ได้

ร็อบกลับมาที่ความคิดของตัวเองและเริ่มใช้จิตนาการอันล้ำเลิสของเค้าสร้างกระดาษที่มีรูปทรงต่างๆ

การคำความคุ้นเคยกับผลปีศาจเป็นงานยากในตอนแรก แต่เมื่อเวลาผ่านไป ร็อบก็สามารถปรับตัวให้เข้ากับการสร้างกระดาษและควบคุมพวกมันได้อย่างชำนาญ

ด้ายร่างกายอมตะของเค้า เค้าจึงมีความอดทนไม่จำกัด ปัญหาที่ผู้ที่กินผลปีศาจทุกคนต้องประสบก็คือความอดทนจะหมดลงอย่างรวดเร็ว แต่มันกลับไม่เกิดขึ้นกับเค้าเลย

ร่างกายที่เป็นอมตะนั้นมีการฟื้นฟูเซลล์ทุกวินาที ความแข็งแกร่งของเค้าจึงทำงานอยู่ตลอดเวลา เค้านั้นมีพลังชีวิตที่ใช้ได้ไม่มีวันหมดสิ้น การดำรงอยู่แบบมนุษย์ที่เรียบง่ายเป็นไปไม่ได้เลย

ขณะที่เค้ากำลังฝึกการเรียกกระดาษแล้วปั้นพวกมันให้เป็นรูปทรงเรขาคณิตต่างๆ ขนาดต่างๆ ความหนาต่างๆ และแม้กระทั้งสีสันต่างๆ เวลานั้นก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วมาก

ร็อบใช้เวลาทั้งวันอยู่ที่ท้ายเรือซึ่งเป็นสถานที่ที่ห่างไกลจากสายตาของคนอื่นๆ และด้วยความช่วยเหลือของฮาคิสังเกตที่เค้าใช้ได้อย่างง่ายดาย ร็อบก็สามารถหลีกเลี่ยง ความพยายามใดๆ ที่จะตรวจสอบสถานะการณ์ของเค้า แต่เค้าไม่ได้เพิกเฉยต่อการมาตรวดสอบเป็นระยะๆของโอลิเวีย

ในเวลากลางคืนเธอจะมาพร้อมจานอาหารในมือของเธอ ซึ่งเค้าก็จัดการกินจนเสร็จก่อนจะกลับไปฝึกต่อ เมื่อเธอรู้ว่าเค้านั้นกินผลปีศาจเข้าไป เธอก็รู้สึกประหลาดใจแต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะระหว่างเธอกับสามีนั้นไม่มีความลับใดๆทั้งสิ้น เธอรักเค้าและเค้าก็รักเธอ ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเค้านั้นจะไม่ปิดบังอะไรจากเธอเลย แต่หากมีสิ่งใดสิงนึงที่ทำให้เธอประหลาดใจจริงๆในวันนี้ก็คือ สภาพที่กระฉับกระเฉงและดูผิดปกติของเค้า ซึ่งเธอยังไม่สามารถหาคำอธิบายใดๆได้

อย่างไรก็ตาม เธอนั้นรู้ดีว่าเค้านั้นจะตายในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าและเธอก็พร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเค้าถึงที่สุด ซึ่งมันนั้นก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเค้าถึงซึมเศร้ามาตลอดตั้งแต่แยกกับกลุ่มของโรเจอร์และติดตามเธอกลับไปไปบ้านเกิด แต่ตอนนี้มันกลับตรงกันข้าม มันเหมือนกับว่าเค้านั้นจะไม่ตาย

ขณะที่เธอกำลังนึกถึงช่วงเวลาดีๆที่เธอจะได้อยู่กับสามีของเธอตลอดไป เธอก็เผลอกลับไปจากความเหนื่อยล้าและการคิดขณะเฝ้าดูเค้าฝึกฝนอย่างหนักเพื่อควบคุมพลังของผลปีศาจของเค้า

เมื่อร็อบสังเกตเห็นว่าโอลิเวียกำลังหลับอยุ่บนดาดฟ้าเรือที่เป็นไม้แข็งๆเย็นๆ เค้าก็รีบหยุดฝึกแล้วเข้าไปอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน

เธอนั้นเป็นเหมือนกับางฟ้าที่กำลังหลับใหลในสายตาของเค้า

เค้าถอนหายใจด้วยความเศร้าเล็กน้อยก่อนจะก่อนจะเดินอุ้มเธอไปที่ห้องพักของพวกเค้าที่อยู่ชั้นล่างของเรือ เค้ารู้ว่าเรือกำลังแบบรับความโศกเศร้าอย่างมากต่อชะตากรรมของตัวเค้าคนก่อน แต่เค้าก็ยังไม่พบวิธีที่สมเหตุสมผลพอที่จะบอกเธอได้ว่าเค้านั้นจะไม่ตาย

ร็อบเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ในใจขณะอุ้มเธอเดินลงบันไดไปที่ใต้เรือ เรือลำนี้มีขนาดใหญ่เท่ากับเรือเดินสมุทร มีห้องมายมายบนเรือรมถึงเพื่อนร่วมงานของเธอบนเรือ ซึ่งล้วนเป็นนักโบราณคดีในทีมของภรรยาเค้า

สำหรับนักโบราณคดีเหล่านี้ ร็อบนั้นเป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยมเพราะเค้าคอยปกป้องพวกเค้าจากทั้งโจรสลัดและอันตรายตลอดทางจนมาถึงเวสต์บลู แต่ธรรมชาติของเค้าคนก่อนนั้นเป็นคนขี้อายทำให้เค้าไม่สามารถเข้ากับคนอื่นได้เท่าไหร่ และด้วยเหตุนี้เค้าจึงมักจะไปที่ท้ายเรือเพื่อตั้งคำถามถึงความหมายของชีวิตอยู่เสมอ

ร็อบสงสัยจริงๆ ว่าเค้าคนก่อนสารภาพรักกับโอลิเวียยังไง

แต่เมื่อเค้าลองนึงในความทรงจำ เค้าก็แทบจะล้มลงไปกับพื้นด้วยความตกใจ.... โอลิเวียนั้นมีความกล้าหาญมากที่จะารภาพรักกับเค้า! เธอมีความกล้าหาญมากจริงๆ

โปรดติดตามตอนต่อไป.

_______________