EP.3 ระบบการจัดพิมพ์งานศิลปะ

EP.3 ระบบการจัดพิมพ์งานศิลปะ

หลังจากที่เค้าคุยกับโอลิเวีย ตอนนี้ร็อบก็กลับมาตรวดสอบสิ่งที่เค้าได้จากเสียงน่าขนลุกนั่น

สิ่งแรกที่เค้าต้องการเข้าใจและเข้าใจในหน้าที่ของเค้าได้อย่างสมบูรณ์ก็คือระบบที่เค้าได้รับมา

ไม่ว่าเค้าจะใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างสุขสบายหรือตายอย่างน่าอนาจใจ เค้าก็จะกลับมาสู่ระบบที่ไม่รู้จักนี้อย่างมีประสิทธิภาพอีกครั้ง

ท้ายที่สุดแล้ว หากร็อบไม่สามารถเขียนหรือสร้างมังงะวันพีชทั้งเรื่องในโลกนี้ได้ เค้าจะต้องตายด้วยน้ำมือของเสียงอันน่าขนลุกนั่น

และเกี่ยวกับตอนจบของมังงะวันพีชนั้นยังห่างไกลจากสิ่งที่เค้าจะสามารถคิดได้ในตอนนี้ แต่เมื่อถึงตอนนั้นเค้าอาจจะทำได้เพียงแค่ตอนจบของตัวเอง แต่เค้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น ไม่ว่าตอนจบนั้นจะจริงหรือปลอม ร็บก็จะไม่สนใจเลย เพระาเค้าจะเป็นผู้สร้างการเปลี่ยนแปลงของอนาคตผ่านมังงะ และการมีตัวตนของเค้าในโลกนี้มันก็ได้เปลี่ยนแปลงดครงเรื่องใหญ่ๆของเรื่องราวนี้แล้ว!

ตัวอย่างเช่น!

เค้านั้นจะยอมให้โอฮาร่าโดนทำลายเหมือนในต้นฉบับหรือไม่ ?

ไม่มีทาง!

เค้าจะยอมให้ภรรยาของเค้าต้องตายอย่างนั้นเหรอ ?

ไม่มีทาง!

เนื่องจากเรื่องราวพวกนี้จะไม่เกิดขึ้น และโรบินอาจจะไม่ได้เป็นสมาชิคของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางในอนาคตด้วยซ้ำ

และจากทั้งหมดที่กล่าวมา ร็อบก็สันนิษฐานว่าการสร้างตอนจบของเค้าเองให้กับมังงะตามเส้นทางของเรื่องราวจนถึงสินปี 2021 ตามในโลกปัจจุบันนั้นถือเป็นทางออกที่ดีที่สุด

ท้ายที่สุดแล้ว เค้าก็ไม่ใช่แค่แฟนพันธุ์แท้ของวันพีชเท่านั้น แต่เค้ายังเป็นคนที่รักทุกสิ่งทุกอย่างของวันพีช ไม่ว่าจะเป็นมังงะ หนังสือวีเวิลการ์ด หนังสือวันพีชบลู หรือแม้ของสมมุติฐานต่างๆเกี่ยวกับตอนจบของเรื่องราวที่เป็นไปได้ เค้าเก็บทุกอย่างนี้ไว้ในความทรงจำที่เป็นภาพถ่ายของเค้า

เค้ามีคุณสมบัติที่จะคาดเดาตอนจบของตัวเองได้

"โอเค มาดูกันว่าระบบนี้มันคืออะไร"

(ระบบ บอกชั้นหน่อยซิว่านายมีหน้าที่อะไร และนายสามารถทำอะไรให้ชั้นได้บ้าง)

[ระบบสามารถสร้างร้านค้ามิติที่เรียกว่าร้านค้างานศิลปะได้ทุกที่ที่โฮสทต้องการ ร้านค้าจะถูกควบคุมโดยระบบและงานศิลปะที่โฮสทสร้างจะถูกขายในร้านค้างานศิลปะอย่างปลอยภัยและราบรื่น]

[ร้านค้างานศิลปะเป็นจุดขายที่ปลอดภัย ไม่สามารถทำลายหรือปล้นได้ภายใต้สถานการณ์ใดๆ แม้กระทั่งไม่สามารถทำให้เกิดความไม่มั่นคงได้ เมื่อโฮสทตัดสินใจเลือกสถานที่ที่เหมาะสมในการเปิดร้านค้า ร้านค้าจะปรากฎให้สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาทุกตัวในพื้นที่เห็น]

[ร้านค้าอาจดูเล็กจากภายนอก แต่ภายในนั้นกว้างมาก และโฮสทสามารถออกแบบได้ตามใจชอบ]

[ร้านค้างานศิลปะจะขายสินค้าบริการในราคา (เบรี และสกุลเงินอื่นๆ) ที่โฮสทกำหนด]

[โฮสทและผู้คนที่ถูกเลือกโดยโฮสทเลือกจะสามารถเทเลพอร์ตจากร้านค้านึงไปอีกร้านคานึงได้อย่างง่ายดาย]

[สำหรับการขายผลงานศิลปะของโฮสทที่สำเร็จทุกครั้ง โฮสทจะได้รับคะแนนจามผลงานศิลปะตามจำนานที่กำหนด]

[คะแนนจากการขายจะเป็นสกุลเงินเดียวกับที่โฮสทใช้ในร้านค้ามิติที่เชื่อมต่อกับระบบ]

[ระบบศิลปะอยู่ที่เลเวล 1]

[โฮสทสามารถสร้างร้านค้างานศิลปะได้เมื่อถึงเลเวล 1 : 0/2]

[โฮสทสามารถสร้างร้านค้างานศิลปะ 1 แห่งใน 1 ภูมิภาคในระดับ 1 , ระดับ 2 , ระดับ 3]

[โฮสทสามารถเพิ่มระดับของระบบได้ด้วยค่าประสบการณ์ที่ได้รับจากค่าความหลงใหลของสาธารณะชลที่มีต่อผลงานของโฮสท]

[ยิ่งมีคนชอบผลงานของดฮสทและซื้อผลงานของโฮสทมากเท่าไหร่ โฮสทก็จะยิ่งได้รับค่า Exp มากเท่านั้น]

[ปัจจุบัน (Exp) : 0/100]

ด้วยการถามคำถามเพียงครั้งเดียว ระบบก็ให้คำตอบทั้งหมดที่เค้าต้องการมาในครั้งเดียว เค้าควรพุดยังไงดี ?

ระบบนี้มันเรียบง่ายมาก โคตรจะเรียบง่าย แต่ก็เจ๋งมาก!

ระบบนี้จะช่วยให้เค้าขายผลงานศิลปะของเค้าและดึงดูดผู้คนให้มาเข้าร้านของเค้า

ภานในร้านค้ามิติของเค้า เค้จะเป็นผู้ที่อยู่ยงคงกระพัน เช่นเดียวกับพระเจ้า ทุกคนจะเท่าเทียมกัน ไม่ว่าจะเป็นคนธรรมดาหรือไม่ก็ไม่สำคัญ

เค้าสามารถอัพเลเวลระบบและร้านค้างานศิลปะของเค้าเพิ่มได้ นั่นจึงทำให้เค้ามีจุดขายมากขึ้น ลูกค้ามากขึ้น เบรีมากขึ้น และคะแนนมากขึ้น

ปละอย่าลืมว่าเค้าสามาระจัดแสดงพวกเครื่องดื่ม ขนมต่างๆ และพวกเทคโนโลยีสมัยใหม่อื่นๆในร้านค้าของเค้า ได้ในร้านค้ามิติของเค้า สำหรับผู้ที่ต้องการใช้ร้านร้านค้าศิลปะมิติที่ปลอดภัยเค้าคือ อินเตอร์เน็ตคาเฟ่!

เพื่อเป็นการตอบแทน เค้าจะได้รับแต้มและเบรี ซึ่งเปรียบเหมือนการยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว

อย่าลืมว่าเค้าสามารถสร้างมังงะเรื่องอื่นๆและจัดแสดงในร้านของเค้าได้เช่นกัน เพราะท้ายที่สุดแล้วเค้าไม่ได้ถูกจำกัดแค่มังงะเรื่องเดียว

แน่นอนว่าเค้าจะต้องตายหากเค้าทำมังงะวันพีชไม่จบ แตเค้านั้นจะไม่ตายหากเค้านั้นทำมังงะเรื่องอื่นไม่จบ นั้นคือความแตกต่าง

ทั้งหมดนี้ทำให้ร็อบตื่นเต้นมาก ความรู้สึกทางด้านศิลปะของเค้าที่เค้านั้นพึ่งได้มาก็เพิ่มความตื่นเต้นให้เคาเข้าไปอีก

เค้าอยากเริ่มวาดรูปมาก

เค้ามีกระดาษที่สามารถปรับเปลี่ยนได้ตามใจชอบ ไม่ว่าจะเป็นสี รูปร่าง หรือขนาดใดก็ตามที่เค้าต้องการ เพียงแคต้องฝึกฝนซักหน่อย เค้าก็จะสามารถสร้างมังงะที่สมบูรณ์แบบได้ โดยทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณผลกระดาษที่ล้ำค่าเกินกว่าจะเข้าใจได้

และเค้าก็มีความทรงจำภาพถ่ายที่บันทึกทุกอย่างที่เค้าเห็นเกี่ยวกับวันพีช ไม่ว่าจะเป็นมังงะหรืออนิเมะรวมถึงรายละเอียดที่น่าเบื่อต่างๆในเรื่อง นี่คือเงินทุนที่แท้จริงของเค้า และเป็นสิ่งที่เค้าจะพึ่งพาเพื่อสร้างชื่อเสียงและเกียรติยศ และช่วยชีวิตเค้าไว้

และยังพรสวรรค์ในการวาดรูประดับสูงอีกด้วย ซึ่งถือเป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่ง เพราะในอดีตเค้านั้นเป็นจิตรกรฝีมือดีที่วาดภาพโดยการใช้คอมพิวเตอร์เท่านั้น แต่ถ้าหากเค้าต้องการใช้มือวาดภาพ เค้าจะทำไม่ได้เลย แต่ด้วยพรสวรรค์นี้ เค้าก็สามารถถ่ายทอดความทรงจำของเค้าออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

เค้าโชคดีมากกับการเลือกอันฉานฉลาดและสมบูรณ์แบบที่ตอบในระบบแบบสอบถามนั่น เป็นเรื่องดีที่เค้านั้นเลือกได้ดีและไม่พลาดไป เพราะเค้านั้นรักวันพีชจริงๆ ไม่งั้นเค้าคงเลือกตอบแบบโง่ๆในแบบสอบถามนั่นและทำให้เกิดหายนะกับตัวเค้าเองแน่

แต่สิ่งที่ทำให้เค้าถึงกับพูดไม่ออกก็คือ ร่างกายอมตะที่ไม่มีทางตาย เค้าได้มันมาได้ยังไง!

เค้าไม่ได้ขอสิ่งนี้เลย ไม่สิ มันจะดีกว่าที่จะบอกว่าเค้าไม่กล้าเสี่ยงโชคมากจนเกินไป สิ่งที่เค้าขอไปคือแข่งแกร่งพอที่จะมีชีวิตรอดและใช้ชีวิตดีๆได้

สถานการณ์นี้มันทำให้เค้านึกถึงนวนิยายเสียดสีที่เค้านั้นเคยอ่านในชีวิตก่อน ที่ตัวเอกได้บรรลุถึงความสามารถบรัฟขึ้นสูงสุดที่เรียกว่าความเป็นอมตะ!

สิ่งที่เหมือนกันได้เกิดขึ้นกับเค้า ร่างกายอมตะที่เค้าได้รับมานั้นไม่ต่างจากความเป็นอมตะที่ lin fan (หลิน ฟาน) ได้รับเลย แต่ต่างเพียงอย่างเดียวคือ เค้านั้นอยู่ภายใต้ภัยคุกคามที่ถึงตายหากเค้าไม่สามารถบรรลุเป้าหมายของเค้าได้ ถ้าเค้าไม่สามารถทำให้สิ่งมีชีวิตขั้นสูงที่ส่งเค้ามานั้นพอใจได้

โปรดติดตามตอนต่อไป

_______________