EP.22 ไซเฟอร์โพลอยู่ในสาย
EP.22 ไซเฟอร์โพลอยู่ในสาย
ณ โรงเตี๊ยมไม่ปรากฎชื่อที่อยู่นอกเมืองสีขาวของอาณาจักรแฟร์แวนซ์
ชายร่างสูงที่สมชุดทักสิโด้สีขาวกำลังอ่านมังงะเรื่อง "วันพีช" ด้วยดวงตาที่หนักอึ้งและเต็มไปด้วยความสนใจ
หลังจากที่เค้าอ่านหนังสือทั้ง 2 เล่มจนจบแล้วเค้าก็ทำการหยิบ Den Den Mushi (หอยทากสื่อสาร) ตัวเล็กออกมาก่อนจะโทรหาใครบางคนด้วยท่าทางรีบร้อน
แกร็บ!
"รหัสผ่าน : หัวหน้า Spandine (สแปนไดย์) จงเจริญตลอดไป"
สแปนไดย์
"ดี แต่ฟลินท์นายควรลดเสียงลงหน่อยก่อนจะพูดจบประโยค แล้วนายติดต่อหาชั้นมีอะไร"
"ตามที่คุณต้องการหัวหน้าคราวหน้าผมจะพูดให้เบาลง และที่ผมติดต่อไปเพราะมีเรื่องน่าสนใจจะบอกครับ"
"..."
"อะไรน่าสนใจงั้นเหรอ ? พวกราชวงค์แฟร์แวนซ์มันกำลังแสดงท่าทีอย่างหนีออกจากอาณาจักรของพวกเค้าแล้วงั้นเหรอ ?"
"ไม่ใช่อย่างนั้นครับหัวหน้า"
"แล้วมันคืออะไร บอกชั้นมาสิ"
"เช้าวันนี้ได้ปรากฎร้านค้าจากไหนไม่รู้ที่เมือง มันเป็นอาคารที่ดูทันสมัยและน่าดึงดูดอย่างน่าประหลาดเกินกว่าจะต้านทานได้ เรียกว่าร้านค้าศิลปะ และดูเหมือนทางราชวงค์ก็จะเห็นชอบด้วยกับเรื่องนี้แล้ว มันนั้นทำให้แม้แต่คนที่ตาบอดก็สามารถกลับมามองเห็นได้ถ้าอยู่ในร้าน! ส่วนประกอบของอาคารนั้นมีความแข็งแกร่งมากจนไม่สามารถทำลายได้! แต่ประเด็นมันไม่ใช่เรื่องนั้นแต่เป็นเรื่องของที่ขายในร้าน!"
"..."
"ฟลินท์ นายอยากตายหรือไง!! ทำไมนายไม่รีบพูดสิ่งที่นายรู้ออกมา หรือนายต้องการให้ชั้นตื่นเต้นจนทำลายทุกอย่างหรือยังไง ? ชั้นไม่ได้บอกให้นายพูดทุกอย่างในคราวเดียวเหรอ ?!!"
หอยทากสื่อสารในมือของฟลินท์แสดงสีหน้าโกรธของสแปนไดย์ออกมา
"ขออภัยครับหัวหน้าผมต้องกินน้ำ พอดีผมเกือบตายเพราะคอแห้ง"
"เอาละงั้นพูดมา ว่าร้านนั่นมันขายอะไร"
"ครับ ทราบแล้วครับ ร้านนั้นขายหนังสือการ์ตูนเรื่อง วันพีช ครับ"
"วันพีชเหรอ ?! นายพูดว่าวันพีชเหรอ ? นายแน่ใจจริงๆใช่ไหม ?"
"ครับหัวหน้าผมมั่นใจ ในหนังสือการ์ตูนที่เรียกว่ามังงะนั้นมีชื่อของ ยอดโจรสลัดอย่าง โกลด์ โรเจอร์ ที่ถูกพรรณาว่าเป็นราชาโจรสลัดที่เค้านั้นได้ค้นพบวันพีชแล้ว ก่อนที่เค้าจะถูกกองทัพเรือประหารชีวิตเค้าได้พูดยืนยันว่าวันพีชนั้นมีอยู่ในแกรนด์ไลน์ ซึ่งมันสร้างความหือฮาให้กับเรื่องราวในหนังสือแฟนตาซีนี้...... นี่คือสิ่งที่ถูกพรรณาไว้ในเรื่องราวในหนังสือจนถึงตอนนี้ที่มีเพียง 2 เล่ม และพรุ่งนี้อาจจะมีการตีพิมพ์เล่มที่ 3"
"น่าสนใจมาก นายช่วยแฟกซ์หนังสือทั้ง 2 เล่มผ่านหอยทากสื่อสารมาให้ชั้นด้วย และก็คอยอัปเดจเรื่องร้านนี้มาให้ชั้นด้วยจนกว่าชั้นจะส่งคำสั่งต่อไปให้นาย"
"ครับหัวหน้า"
แกร็บ!
...
ในตอนนี้ร็อบกำลังเดินเตร่ไปมาในเมืองโดยใช้ฮาคิสังเกตของเค้าคลอบคลุมไปทั้งเมืองเพื่อหาสมาชิคของ CP5 ที่อยู่ที่นี่ เค้าหวังว่าจะเจอและจัดหารได้ก่อนที่ข้อมูลมังงะของเค้าจะรั่วไหลออกไป
แม้ว่าในใจเค้าจะรู้มันเป็นเพียงความหวังลมๆแล้งๆ แต่เค้าก็รู้ดีว่าพวกไซเฟอร์โพลมันทำงานันยังไง พวกมันไม่สามารถมองข้ามข้อมูลสำคัญไปได้และต้องรีบแจ้งให้หัวหน้าของพวกมันทราบทันทีที่เจอ
ร็อบไม่คิดเลยว่าจะมีสายลับของรัฐบาลโลกที่นี่ นี่ถือเป็นโชคร้ายของเค้า
"โอเค ชั้นหานายเจอแล้ว"
ในความคิดของร็อบมันนั้นปรากฎจุดสว่างหลายจุดปรากฎและหายไป ความสามารถในการใช้ฮาคิสังเกตของเค้านั้นถือว่าสูงมาก เนื่องจากเค้าพึ่งฝ่าทะลุกำแพงความสามารถหลังจากที่รวมเค้ากับร็อบคนก่อน
ถ้าเค้าต้องการเค้าสามารถแผ่ขายฮาคิของเค้าไปทั่วทั้งเกาะก็ยังได้
จุดสว่างในความคิดของเค้าคือคนที่เค้าทำการคัดกรองไว้และแน่ใจว่าไม่ใช่ CP5 โดยร็อบผู้มีความประทับใจใน CP5 ในอนิเมะก็สามารถหาอีกฝ่ายเจอในทันที
และเป็นตามที่เค้าคาดเอาเอาไว้ เค้าพบโรงแรมที่ด้านนอกใกล้กับกำแพงของเมืองสีขาว ซึ่งอยู่ห่างจากตำแหน่งของเค้าค่อนข้างไกล แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาเลย ร็อบทำการพุ่งไปยังที่ไเป้าหมายของเค้าอยู่ทันที
โรงเตี๊ยมแห่งนี้เป็นสีขาวเช่นเดียวกับตึกภายในเมือง นับว่าค่อนข้างดีเพราะมันนั้นค่อนข้างว่างเปล่า นั่นเพราะโรงแรมนอกเมืองนั้นใช้ได้เฉพาะผู้ทีมีความต้องการพิเศษเท่านั้น
ร็อบอยู่ตรงหน้าต่างห้องของ CP5 คนนั้นโดยอีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกถึงตัวของร็อบเลย
(ดูเหมือนจะช้าไปซะแล้ว)
ร็อบถอนหายใจเมื่อเห็นหอยทากสื่อสารกำลังส่งสำเนามังงะของเค้าผ่านแฟกซ์ไปให้หัวหน้าของเค้าอยู่
(เจ้าหมอนี่มันทำให้เวลาอันมีค่าของเค้ากับภรรยาต้องเสียไปอย่างเปล่าประโยชน์ และยังเปิดเผยข้อมูลกับทางรัฐบาลโลกอีก หากไม่ฆ่ามันตอนนี้ชั้นไม่ถือเป็นลูกคนแน่ๆ)
ดวงตาของร็อบฉายแววความโกรธเมื่อเห็นเจ้าหอยทากที่ทำให้เค้าต้องสูญเสียมากมายวันนี้
แต่ในขณะที่เจตนาฆ่าของเค้ากำลังจะระเบิดออกมา มันก็ถูกระงับไปซะก่อน
หากว่าเค้ากำจัดเจ้าหมอนี่ไปตอนนี้ก็จะเป็นเพียงการแจ้งให้พวกนั้นทราบเท่านั้น และพวกนั้นก็จะลงมือทันที
บางทีพวกเค้าอาจจะพบว่ามันน่าสนใจเพียงเพราะชื่อของมันคือวันพีช แปลว่าพวกนี้ยังไม่ได้สนใจหรือจะโจมตีเต็มรูปแบบในตอนนี้
แม้ว่าร็อบจะไม่ได้มีความกลัวต่อรัฐบาลโลกเลยก็ตาม แต่เค้าก็ยังไม่อยากเปิดเผยตัวต่อหน้าสาธารณะในตอนนี้ เพราะเค้ายังไม่บรรลุแผนที่จะแพร่กระจายมังงะในทะเลทั้ง 4 เลย
(นายควรขอบคุณโชคของนายฟลินท์ นายเป็นคนแรกที่นายรอดพ้นจากกรงเล็บของชั้นหลังจากทำให้ชั้นเดือดร้อน นายนั้นโชคดีจริงๆเกินกว่าจะหาคำมาบรรยายได้ แต่มันก็ไม่ได้หมายความชั้นจะไม่ฆ่านายหลังจากนี้)
ร็อบส่งเสียงฟืดฟัดนิดหน่อยก่อนจะหายไปจาระเบียงข้างห้องของฟลินท์
เมื่อร็อบเค้าโกรธเค้าจะกลายเป็นปีศาจจริงๆที่จะไม่หยุดจนกว่าความบ้าคลั่งของเค้าจะหายไป ดูเหมือนว่าธรรมชาติของเค้าจะติดตามเค้ามาในชีวิตใหม่นี้ด้วย
...
"ทำไมอยู่ๆถึงได้รู้สึดขนลุกซู่แบบนี้ได้ละ ?!"
ฟลินท์ถึงกับตื่นตัวพร้อมมีเหงื่อไหลออกมาไม่รู้ว่าทำไม
"ทำไมถึงรู้สึกว่าเราพึ่งจะรอดพ้นจากความตายมาได้ละเนี่ย ?!"
โปรดติดตามตอนต่อไป.
_______________
