EP.17 โปโตกัส ดี. รูจ กังวล!

EP.17 โปโตกัส ดี. รูจ กังวล!

[ติ๊ง! +271 แต้มศิลปะจาก โปโตกัส ดี. รูจ]

(เห้ย! ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง!)

ร็อบถอนหายใจในใจและหยุดจมดิ่งลงในหน้าอกอันนุ่มนวลของภรรยาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง

ร็อบคาดการณ์ได้ว่าภรรยาของกัปตันของเค้าจะมีปฎิกริยายังไงหลังอ่านมังงะมันพีช

และเธอจะมีปฎิกริยาตอบกลับยังไง

แน่นอนว่าเธอจะกลัวและเป็นกังวลว่าทุกอย่างในหนังสือนั้นจะเป็นเรื่องจริง

ผู้หญิงคนไหนในโลกกันที่จะอยากเห็นสามีของตัวเองถูกประหารชีวิต แม้มันจะเป็นแค่ภาพวาดก็ตาม

นั่นมันไม่ใช่แค่ลางร้ายใช่ไหม ?

ในความเป็นจริงแล้วร็อบไม่รู้เลยว่าจะอธิบายให้ภรรยาของกัปตันเค้ายังไง

แต่ก็คงจะโดนตำหนิใช่ไหม ?!

"ที่รักเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณดูวิตกกังวล ?"

ร็อบหลุดออกจากห้วงความคิดแล้วหันไปมองเห็นเรือนร่างอันน่าหลงใหลของภรรยาเค้าอย่างชัดเจนในดวงตาของเค้าอีกครั้ง

"ชั้นกำลังคิดว่า มิสซิส.รูจ จะมีปฎิกริยายังไงเมื่อเห็นสามีของเธอถูกประหารในมังงะ..... คิดว่าเธอจะเป็นยังไง ?"

ร็อบถามคำถามนี้กับโอลิเวียเพื่อคลายความกังวลใจของเค้า

"มิสซิส.รูจ ? อ้อ นั่นคือภรรยาของกัปตันคุณสินะ..... อืม ชั้นว่าเธอคงโกรธมากแน่ๆ เพราะมันเปมือนเป็นลางร้ายที่สามีของชั้นบอกกับเธอ..... ชั้นเองก็สงสัยเหมือนกันตอนที่เห็นเค้า คุณแค้นกัปตันของคุณขนาดไหนถึงกล้าฆ่าเค้าในตอนที่ 1 ?"

"....."

"ที่รัก ?!"

โอลิเวียถึงกับประหลาดใจเมื่อได้เห็นสีหน้าสามีของเธอหลังจากที่เค้าได้ยินสิ่งที่เธอพึ่งพูดไป

...

..

"อย่างนี้นี่เอง คุณไม่ได้มีอคติกับกัปตันของคุณ มันเป็นเพียงบทสำหรับการสร้างเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์อย่างที่คุณบอก..... เอาล่ะ ชั้นเชื่อมั่นในตัวคุณนะที่รัก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม"

ร็อบใช้เวลาซักพักในการสร้างเรื่องไร้สาระเล็กๆน้อยๆขึ้นมาและพยายามโน้มน้าวให้ภรรยาของเค้าเชื่อ

ท้ายที่สุดแล้วเค้าก็ไม่อาจบอกเธอได้ว่าการประหารนั้นมันคือเหตุการณ์ในอนาคตจะเกิดขึ้นในอีก 7 ปีข้างหน้า

ภรรยาของเค้าจะคิดว่าเค้านั้นเป็นไอ้โง่หรืออะไรประมาณนั้น และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือเค้าไม่รู้จะทำยังไงหากภรรยาของเค้าเริ่มที่จะสงสัยในตัวเค้าและเสียศรัทธาในตัวเค้าไป

โลกนี้มันโลกความจริง โลกที่ความรู้สึกของคนไม่อาจควบคุมได้ ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำลายสิ่งต่างๆมากมายได้ ในเมื่อเค้าได้มาใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ ร็อบก็ต้องเข้าใจดีว่าทุกสิ่งที่เค้าได้อ่านมาจากพวกนิยายฮาเร็มมาจนถึงตอนนี้ที่พวกตัวเอกสามารถชนะใจผู้หญิงได้เหมือนการซื้อของจากร้านหรือตลาดนั้น มันไม่ใช่อะไรเลยนอกจากเรื่องไร้สาระ เป็นความไร้สาระโดยสิ้นเชิงที่ทำลายจิตใจและขัดต่อสามัญสำนึก

หัวใจของผู้หญิงนั้นเป็นอะไรที่ลึกลับที่สุดในโลก แม้นี่จะเป็นผู้หญิง 2 มิติแต่ก็ยังเป็นผู้หญิง ถ้าหากพวกคุณไม่ระวังพวกคุณจะไม่มีโอกาศได้ป้องกันตัวเองเลยไม่ต้องพูดถึงชีวิตแต่งงานที่ดีเลยด้วยซ้ำ

"แล้วตอนนี้เธอจะช่วยชั้นโน้มน้าวมิส.รูจเรื่องนี้หน่อยได้ไหมที่รัก"

"แน่นอน ถ้าชั้นไม่ช่วยสามีของชั้น ชั้นจะกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นภรรยาของคุณได้ยังไง"

"โอลิเวีบ เธอยอดเยี่ยมที่สุดเลย"

ร็อบกอดโอลิเวียอย่างอบอุ่นอีกครั้งเพื่อแสดงความรู้สึกขอบคุณเธอจากใจจริง

"แล้วเราจะเดินทางไปเซาท์บลูเมื่อไหร่ ?"

โอลิเวียถามเพื่อเตรียมตัวสำหรับการเดินทางเพราะยังไงมันก็เป็นการเดินทางที่ไกลมาก

"ทำไมคุณถึงยิ้มแบบนั้น ?!"

"555 นั่นเพราะชั้นมีเซอร์ไพรส์ให้เธอยังไงละที่รัก เราสามารถไปที่บาเตอริลล่าได้ในทันทีเลย"

"หา!!"

...

..

ภายในบ้านไม้ที่เรียบง่ายแต่ก็มีสีสัน

บ้านหลังนี้ตั้งอยู่กลางป่าต้นปาล์มและต้นกล้วย ซึ่งบางครั้งผลกล้วยก็จะร่วงใส่ตัวบ้านบ้างเป็นบางครั้ง

สีผู้หญิงรูปร่างหน้าตาสวยงามคนนึงนั่งอยู่ภายในบ้าน เธอนั้นมีผมสีบลอนด์ซีด มีดอกไม้สีแดง 6 กลีบประดับประดับอยู่ที่ผมด้านซ้าย ที่หน้าีกระเล็กน้อย และเธอดูเป็นผู้หญิงที่พอจะมีอายุราวๆ 30 กว่าๆ แต่โดยรวมๆแล้วเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและยังสาว

แต่ในตอนนี้เธอนั้นกลับมีท่าทีวิตกกังวลอย่างมาก

เพราะเนื่องจากเธออาศัยอยู่คนเดียวในบ้านที่ห่างไกลจากในตัวเมืองของเกาะบาเตอริลล่า ทำให้เธอไม่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนเกาะในไม่กี่วันที่ผ่านมา

เธอนั้นเคยเห็นร้านลึกลับบางอย่างเปิดบริการครั้งแรกบนเกาะและเฝ้าดูป้ายของร้านที่เปล่งประกายราวดับไฟจากประภาคารตลอดทั้งวัน แต่เนื่องจากเธอนั้นใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังมาโดยตลอดเพื่อไม่ให้ความเชื่อมโยงของเธอที่มีกับโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่อย่างโกล ดี. โรเจอร์หลุดออกไปเธอจึงเลือกที่จะไม่เคลื่อนไหวมากจนเกินไป

แต่เมื่อของใช้ในการดำรงชีวิตเริ่มหมดลงกลัจากการออกไปซื้อครั้งสุดท้ายเธอก็จำเป็นที่จะต้องออกไปซื้อ ตอนนี้รูจก็ได้ออกไปซื้อของตามปกติ

หลังจากเธอซื้อของเสร็จ เธอก็ไม่อาจระงับความอยากรู้ของเธอได้ เพราะมันยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อเธอได้ยินมาจากจากผู้คนเกี่ยวกับร้านนั้นมากขึ้น

ความอยากรู้ที่มากเกินไปอาจทำให้คนๆนั้นถึงแก่ความตายได้

รูจใช้ความกล้าเดินเข้าไปในร้าน ซึ่งมันไม่ได้ทำให้เธอผิดหวังเลยจริงๆเพราะร้านนี้มันยอดเยี่ยมจริงๆ ทุกสิ่งภายในร้านทำให้เธอต้องตกตะลึงแม้ใบหน้าสวยๆของเธอจะไม่ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆออกมาก็ตาม

รูจรีบซื้อมังงะ 2 เล่ม (เล่มที่ 1 และ 2 ) ก่อนจะรีบกลับบ้านเพื่อชมงานศิลปะที่ชาวเมืองต่างพากันพูดถึงนี้

"นี่มัน....!!!"

ทันทีที่เธอเปิดหน้ามังงะเล่มแรก เธอก็ถึงกับตะลึงจนไม่กล้าแม้แต่จะเปิดหน้าต่อไปของมังงะ

ร่างสูงใหญ่และสง่างาม ดวงตาที่แหลมคม หนวดเคราบนใบหน้า และยังเสื้อสีแดงนั่นที่เธอเป็นคนตัดเย็บให้เค้าเอง!

นี่มันสามีของเธอโรเจอร์ไม่ใช่หรือยังไง!

เค้าไปอยู่ในเรื่องราวนี้ได้ยังไง!!

...

..

"เห้ย!"

หลังจากอ่านมังงะทั้ง 2 เล่มจบรูจก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนัก

แต่ตั้งแต่ที่เธอได้เห็นรอยยิ้มของโรเจอร์บนแท่นประหาร เธอก็รู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจของเธอและมันไม่สามารถอธิบายออกมาได้

เพราะเธอรู้จักรอยยิ้มนั้นดี

รอยยิ้มที่ครอบงำเธอและทำให้เธอลูกสาวคนเดียวของตระกูลโปโตกัสที่ซ่อนตัวจากโลกภายนอกตกหลุมรักจนหัวปักหัวปำและหนีตามผู้ชายคนี้ไป

ตอนนี้เธอรู้สึกถึงอันตรายบางอย่างที่มันนั้นผุดขึ้นมาใจของเธอ

และความรู้สึกนี้ของเธอมันก็บอกกับเธอว่าหนังสือพวกนี้มันไม่ใช่แค่หนังสือธรรมดาๆ

ใครกันที่เป็นคนวาดภาพเหล่านี้ขึ้นมา ?!

โปรดติดตามตอนต่อไป.

_______________