EP.15 อีสต์บลูซาก้า ออเรนจ์ทาวน์
EP.15 อีสต์บลูซาก้า ออเรนจ์ทาวน์
[ติ๊ง! +16 แต้มศิลปะจากพ่อค้าฮานี่]
[ติ๊ง! +11 แต้มศิลปะจากเจ้าของโรงเตี๊ยม มิส มาริซาน]
[ติ๊ง! +20 แต้มศิลปะจากเด็กน้อยอาลี]
...
..
[ติ๊ง! +35 แต้มศิลปะจากนายกเทศมนตรีลุคส์]
...
..
เป็นอีกครั้งที่ร็อบต้องปิดเสียงแจ้งเตือนจากระบบ และเค้าได้กลับมาดูแลงานสำคัญที่เค้ากำลังทำอยู่ได้แล้ว
ใช่แล้ว! เค้ากำลังวาดมังงะวันพีชเล่มที่ 2 อยู่
เค้านั้นตื่นเต้นมากที่จะเขียนเล่มที่ 2 นี้ให้เสร็จ โดยเค้าใช้วิธีเดียวกับที่เค้าใช้เขียนเล่มแรก
ตอนนี้เวลาผ่านมาครึ่งวันแล้วนับตั้งแต่ที่ร็อบเปิดร้านค้าศิลปะแห่งที่ 2 ที่เกาะเบอเตอริลล่าได้สำเร็จ
เช่นเดียวกับที่โอฮาร่า ที่ตอนนี้ภายในร้านขายศิลปะที่บาเตอริลล่าก็เต็มไปด้วยลูกค้าที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น และเป็นเรื่องดีที่ภายในร้านมีความกว้างที่เพียงพอที่จะรองรับผู้คนได้ทั้งหมด
สำหรับชาวเกาะเบอเตอริลล่านั้นที่นี่นั้นถือว่าวิเศษมาก
ทั้งอาหารใหม่ๆที่พวกเค้าต้องยอมจ่ายเงินเพื่อเอาออกมาจากเครื่องจักรที่ดูเหมือนตู้เย็นนั่น!
ทั้งกาแฟสีช็อกโกแลตที่เครื่องจักรที่มีจมูกยื่นออกมาสามารถปล่อยออกมาได้เพียงแค่การกดปุ่มเพียงปุ่มเดียว
ทั้งหมดนี้ถือเป็นสิ่งใหม่และน่าสนใจสำหรับชาวเกาะบาเตอริลล่าที่คุ้นเคยกับวิถีชาวบ้าน แม้แต่กับชาวโอฮาร่าที่ดูทันสมัยกว่าพวกเค้ามาก
อันที่จริง สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนบนเกาะบาเตอริลล่าที่ไม่ได้มีความบันเทิงอย่างแท้จริง นั่นก็คือหนังสือการ์ตูนที่มีขายในร้าน ซึ่งวางอยู่บนชั้นหนังสือที่วางเรียงกันเป็นแถวยาวตลอดทางตรงหน้าร้าน ซึ่งดูเผินๆด้านในร้านนั้นกลับใหญ่กว่าที่เห็นด้านนอกอย่างน่าอัศจรรย์
เจ้าของร้าน (ร็อบ) นั้นไม่ได้บอกเกี่ยวกับที่นี่จริงๆตอนที่เค้าอธิบายกับชาวบ้านบนเกาะ
นี่คือสิ่งที่อยู่ในใจของผู้คนที่แห่กันมาที่ร้านกันอย่างมีความสุข ทุกคนที่มีเงินต่างก็พากันสื้อหนังสือการ์ตูนไปอย่างน้อยคนละ 1 เล่ม
ภายในเวลาเพียงครึ่งวัน ทั้งคะแนนศิลปะและ Exp ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก ซึ่งต้องขอบคุณลูกค้าที่น่ารักเหล่านี้จริงๆ
กลับมาที่ร็อบ ตอนนี้เค้ากำลังวาดมังงะเล่มที่ 2 ด้วยความกระตือรือร้น โดยโฟวเดอร์เล่มนี้ประกอบด้วยจำนวนตอนถึง 14 ตอนโดยเป็นตอนตั้งแต่ ตอนที่ 8 ถึงตอนที่ 21!
ชื่อของโฟวเดอร์นี้คือ ออเรนจ์ทาวน์ หรืออีกชื่อก็คือเนื้อเรื่องของ Buggy the Clown (ตัวตลกบากี้)
ตัวตลกบากี้
แน่นอนว่าใครก็ตามที่ไม่รู้จักท่านบากี้ผู้เป็นตำนานคนนี้ควรเลิกติดตามวันพีชไปซะ
สรุปเนื้อเรื่องในส่วนนี้ก็คือ การมาถึงของพวกลูฟี่และโซโลที่เกาะถัดไปที่เป็นที่ตั้งของ 'ออเรนจ์ทาวน์' หลังจากที่ลำบากเกิดทางโดยทั้งคู่ไม่มีทักษาะในการเดินเรือเลยซักนิด ซึ่งทั้งคู่ก็ผ่านมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ จากนั้นทั้ง 2 ก็ได้พบกับ Nami (นามิ) ว่าทีต้นหนเรือในอนาคต จากนั้นก็เป็นการต่อสู้กับท่านบากี้ผู้ที่เป็นคู่ต่อสู้คนแรกของลูฟี่ในเรื่อง
นามิ
หลังการแสดงตลกสุดฮาของกลุ่มลูกเรือ (ลูฟี่ , โซโล , นามิ) ก็สามารถเอาชนะกลุ่มโจรสลัดบากี้ (บากี้ , Cabaji (คาบาจิ) , Mohji (โมจี้)) ได้สำเร็จ หลังจากที่นามิจับร่างแยกส่วนของบากี้ที่เกิดจากพลังของผลปีศาจบาระบาระ (ผลแยกส่วน) ทำให้ตัวของบากี้เหลือเพียงหัวเท้าและมือเท่านั้นก่อนที่เค้าจะไปเจอกับอัลวีด้า
คาบาจิ
โมจี้
บากี้ร่างจิ๋ว
ท้ายที่สุดพวกลูฟี่ก็ประสบความสำเร็จใจการช่วยออเรนจ์ทาวน์จากการโดนกดขี่ของกลุ่มโจรสลัดบากี้ ปิดท้ายด้วยที่ทั้ง 3 ต่างหนีชาวเมืองที่โกรธแค้นที่ได้รู้ว่าทั้ง 3 คนนั้นเป็นโจรสลัด และภายใต้เสียงหัวเราะของลูฟี่พวกเค้าทั้ง 3 ก็หนีได้สำเร็จด้วยการแทรกแทรงของ Chouchou (ชูชู) เจ้าหมาประจำเมืองที่แสนน่ารักของเมืองนี้
ชูชู
ช่วงท้ายของเนื้อเรื่องแสดงให้เห็นถึงความกตัญญูที่แท้จริงของยายกเทศมนตรี Boodle (บูเดิล) ที่มีต่อลูฟี่และลูกเรือของเค้า
บูเดิล
...
ในที่สุดร็อบก็วางโครงเรื่องได้ครบทุกรายละเอียด และไม่ลืมที่จะเพิ่มองค์ประกอบที่ทางสตูดิโอเคยเพิ่มลงในเวอร์ชั่นอนิเมะไม่มีในมังงะลงไปด้วย
ร็อบนั้นรอคอยอย่างในจดใจจ่อที่จะดูว่าแชงคส์และบากี้ที่ยังอยู่บนเรือของโรเจอร์จะตอบสนองต่องานศิลปะของเค้าอันนี้ยังไง
บางทีพวกนั้นอาจคิดว่าลูกพี่ร็อบนั้นบ้าหรืออะไรประมาณนั้น แต่ร็อบไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เพราะนั่นเป็นความคิดที่เค้าอยากให้ 2 คนนั้นคิดกับเค้าแบบนั้น
ร็อบหวังว่าแม้แต่คนของรัฐบาลโลกก็จะไม่คิดว่าเค้านั้นเป็นตัวปัญหาในตอนนี้
ที่ร็อบพูดถึงแชงคส์และบากี้ เพราะในเล่มนี้มีมีเรื่องราวในความทรงจำเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับอดีตอันน่าเศร้าของบากี้ที่เกิดเมื่อนานมาแล้ว สมัยที่ร็อบคนก่อนยังอยู่บนเรือของโรเจอร์
เมื่อบากี้นั้นดันกินผลปีศาจเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจเพราะแชงคส์ดันเข้ามาหาเค้าแบบไม่ทันตั้งตัวเลยทำให้เค้าตกใจ ทำให้นับแต่นั้นบากี้ก็มองแชงคส์เป็นศัตรูของเค้า เพราะดันไปทำลายความฝันของเค้าที่จะตามหาสมบัติที่ขมอยู่ก้นทะเลลึก เพราะการกินผลปีศาจมันทำให้เค้าว่ายน้ำไม่ได้อีกแล้ว
ร็อบอยากจะถามบากี้ตอนที่เค้าได้อ่านมังงะตอนนี้มาก เพราะบางทีเค้าอาจจะคิดว่าลูกพี่ของเค้านั้นกำลังล้อเลียนเค้าอยู่
ยิ่งร็อบคิดมากเท่าไหร่เค้าก็ยิ่งอยากหัวเราะออกมาดังๆ
...
..
เมื่อสิ้นสุดวัน ร็อบได้ทำสำเนาของวันพีชเล่มที่ 2 ที่ชื่อ ออเรนจ์ทาวน์ จำนวน 20,000 ชุด
เค้าฝากสำเนาจำนวน 10,000 ชุดเอาไว้ที่ร้านค้าที่บาเตอริลล่า และส่งสำเนาอีก 10,000 ชุดผ่านระบบไปไว้ที่ร้านที่โอฮาร่า
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์
เนื่องจากเป็นเวลากลางคืนแล้ว ร้านค้าศิลปะเลยปิด มีเพียงพรุ่งนี้ตอนเช้าเท่านั้นที่จะมีการวางจำหน่ายมังงะเล่มที่ 2 ในทั้ง 2 ร้าน
ร็อบรู้สึกตื่นเต้นมากกับปฏิกริยาของเล่มที่ 2 ของเรื่องราวนี้สำหรับคนที่ชอบเรื่องราวของลูฟี่มาจนถึงตอนนี้
บากี้คงโดนคนเกลียดนิดหน่อยละนะ.....
และบางทีบากี้ก็อาจจะโกรธเค้าเรื่องนี้ด้วยก็ได้
"ช่างมันเถอะ ตอนนี้ได้เวลากลับไปหาภรรยาสุดที่รักของชั้นแล้ว"
"โอ้ คิดถึงเธอเหลือเกิน"
ร็อบเดินเข้าไปในห้องเทเลพอร์ต และด้วยแสงแฟรชอันรวดเร็วฟังก์ชั่นการเทเลพอร์ตก็ทำงาน
[จุดหมายปลายทางที่ใช้ได้ : 1]
[คุณต้องการที่จะไปที่ร้านค้าที่โอฮาร่าไหม ?]
"ใช่!"
และร็อบก็หายตัวไปจากบาเตอริลล่าและเซาท์บลูไปปรากฎตัวที่โอฮาร่าที่เวสบลู
ในเวลาเพียงไม่ถึงวินาที
โปรดติดตามตอนต่อไป.
_______________
