EP.14 ระดับ 3 ของระบบและเปิดร้านค้าศิลปะแห่งที่ 2
EP.14 ระดับ 3 ของระบบและเปิดร้านค้าศิลปะแห่งที่ 2
[ติ๊ง! +1000 Exp!]
[ระบบได้รับการอัพเกรดแล้ว!]
[ระดับ 3 ของระบบ : 0/5000]
[+8 ร้านค้าศิลปะ]
[ร้านค้าที่สามารถใช้งานได้ : 1/13]
[คุณสมบัติที่เข้ากันได้ ได้รับการเพิ่มในร้านค้าศิลปะแล้ว]
[จากนี้ไปสิ่งมีชีวิตทุกชนิดสามารถสามารถกลมกลืนไปกับร้านค้าและสิ่งของภายในร้านของคุณได้ ไม่ว่าจะมีขนาดเท่าใดก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นยักษ์ตัวใหญ่หรือคนแคระตัวเล็ก หรือแม้แต่คนที่ตาบอดก็จะได้รับการฟื้นคืนการมองเห็นได้ภายในร้านของคุณ! เมื่อคนยักษ์หรือคนแคละเข้ามาในร้านของคุณพวกเค้าจะมีขนาดเท่ากับมนุษย์ปกติทั่วไป สิ่งของภายในร้านจะมีขนาดที่เปลี่ยนไปตอนที่ออกจากร้านเช่นกัน ด้วยคุณสมบัตินี้แม้แต่พระเจ้าก็ยังเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาเมื่อเข้ามาในร้านของคุณ!]
"เป็นคุณสมบัติที่น่าทึ่งมาก!!"
"อย่างที่คาดไว้เลย ยิ่งระดับของระบบสูงมากเท่าไหร่ ฟีเจอร์ต่างๆขอร้านก็ยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น"
แม้แต่คนตาบอดก็จะได้รับการฟื้นฟูการมองเห็นเป็นการชั่วคราวถ้าอยู่ในร้านศิลปะด้วยคุณสมบัติความเข้ากันได้! นี่มันบ้าเกินไปแล้ว
ร็อบพอใจกับคุณสมบัติใหม่นี้มาก เพราะแม้แต่ยักษ์และคนแคระในโลกนี้ก็สามารถเป็นลูกค้าของเค้าได้ แม้แต่จ้าวทะเลที่มีขนาดใหญ่ก็สามารถเข้ามาในร้านของเค้าได้หากต้องการ
ขณะนี้ร็อบอยู่ที่บาร์บนเกาะบาเตอริลล่าและตัดสินใจที่จะตั้งร้านเอาไว้ใกล้ๆกัน
แต่ก่อนหน้านั้น เค้าจะต้องไปติดต่อกับนายกเทศมนตรีของหมูบ้านซะก่อน แล้วจากนั้นก็ซื้อที่ดินอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เพราะว่าเค้านั้นไม่ใช่โจรสลัดอีกต่อไปแล้ว เค้าไม่สามารถเอาแต่สิ่งที่ไม่ใช่ของเค้าโดยไม่สนใจใครได้
เพราะสิ่งนี้มันจะส่งผลเสียต่อภาพลักษณ์ของเค้าในถานะนักลงทุนที่มีประสบการณ์ และมันจะไร้ประโยชน์ต่อเค้าเลย
สำหรับร้านค้าแห่งแรกในเกาะโอฮาร่านั้น สวนสาธารณะที่เค้าใช้เปิดร้านนั้นเดิมทีเป็นของห้องสมุดใหญ่ แต่ศาตราจารย์โครเวอร์ไม่ต้องการเงินของเค้าสำหรับที่ดินแปลงนั้นด้วยซ้ำ ในสายตาของโคลเวอร์ตอนนี้ ตราบใดที่ร็อบยังคงวาดมังงะ 'วันพีช' ต่อ เค้าก็ไม่สนใจซื้อที่ดินแปลงอื่นอีกหรือเปล่า
หลังจากได้รับข้อมูลเกี่ยวกับบ้านของนายกเทศมนตรีจากสาวเจ้าของบาร์ที่หลงในเสน่ห์ของเค้า ร็อบก็เดินจากไปเพราะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนี้อีก
เกาะบาเตอริลล่านั้นมีภูมิอากาศแบบร้อนชื้นและอบอุ่น ซึ่งถือว่าเหมาะแก่การอาศัยอยู่มาก
ระหว่างทาง ร็อบได้ถามกับคนในพื้นที่เกี่ยวกับบ้านของนายกเทศมนตรี และไม่นานเค้าก็ถูกพาไปที่นั่น
จากนั้นร็อบก็ทำข้อตกลงกับนายกเทศมนตรีที่เป็นชายชราที่ดูร่าเริง หลังจากที่เค้าได้ทราบสาเหตุที่ร็อบมาหาเค้า เค้าก็รู้สึกประหลาดใจในตอนแรกก่อนจะเปลี่ยนเป็นดีใจในเวลาไม่นาน เพราะเค้านั้นกำลังรอนักลงทุนอย่างร็อบอยู่เลย
เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ร็อบได้ซื้อที่ดินนายกเทศมนตรีในราคา 5 ล้านเบรีในสัญญาที่ทั้ง 2 ลงนามกัน
และตอนนี้ถึงเวลาแห่งความหัศจรรย์!
ภายใต้ตายตาของชาวเมืองกลุ่มเล็กๆ ร็อบทำการโบกมือ ในตอนนั้นบรรยากาศได้เกิดการหดตัวก่อนจะขยายออกอย่างรวดเร็วก่อนจะปรากฎร้านค้าศิลปะที่เหมือนกับที่มีบนโอฮาร่าทุกประการ
"โห่!!"
"เมื่อกี้มันพึ่งเกิดอะไรขึ้น!!"
"อาคารแบบนี้ปรากฎออกมาจากอากาศได้ยังไง ?!"
ผู้คนที่อยู่บนถนนต่างพากันประหาดใจกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมของพวกเค้า
เพราะอย่างก็ตาม มันก็ไม่ใช่ทุกวันที่จะได้เห็นเหตุการณ์มหัศจรรย์เช่นนี้
แม้แต่ชายชราที่เป็นนายกเทศมนตรีก้ยังตกตะลึง
"พ่อหนุ่ม เธอเป็นผู้ใช้พลังของผลปีศาจใช่ไหม!"
ร็อบมองไปที่นายกเทศมนตรีก่อนจะยิ้มและพยักหน้าให้แทนคำตอบเล็กน้อย
[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีด้วยกับการเปิดร้านค้าศิลปะแห่งที่ 2!]
[ท่านต้องการคงไว้หรือแก้ไขการออกแบบจากแบบเดิมหรือไม่ ?!]
(ไม่ ชั้นอยากจะให้มันเป็นแบบนี้)
[ต้องการซื้อสินค้ารายการเดียวกับที่เคยซื้อในร้านแรกไหม (เครื่องขายอาหาร , เครื่องชงกาแฟ , เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ อื่นๆ)]
(ซื้อ!)
[ท่านต้องการเติมชั้นวางหนังสือด้วยไอเทมมังงะหรือไม่ ?]
(วางหนังสือจำนวน 10,000 เล่มไว้บนชั้นวาง และเก็บเล่มอื่นไว้ในคลังสินค้า)
ร็อบใช้หน้าต่างของระบบเพื่อตั้งค่าบางอย่างแบบง่ายๆ ก่อนจะหันหลังไปมองผู้คนในเมืองที่มารวมกันมาขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากป้ายร้านค้าเปรียบเสมือนเวทย์มนต์ที่สามารถดึงดูดใครก็ได้ ภายใต้คุณสมบัติใหม่อย่างความเข้ากันได้ที่เพิ่มเข้ามา ทำให้แม้อต่คนตาบอดก้ถูกดึงดูดให้มาที่นี่ด้วย....!
เหมือนแมงเม่าที่บินเข้ากองไฟ!
"สวัสดีทุกคน ชั้นชื่อร็อบ เป็นนักลงทุนคนใหม่บนเกาะบาเตอริลล่า ไม่ต้องเป็นห่วงไป พวกคุณสามารถถือว่าชั้นนั้นเป็นเพื่อนบ้านใหม่ของพวกคุณตั้งแต่วันนี้ เพราะชั้นได้ซื้อที่ดินแปลงนึงจากท่านนายกเทศมนตรีแล้ว...."
ร็อบเข้าสู่โหมดสุภาพบุรุษ และเริ่มพูดนั่นนี่ไร้สาระไปมา แต่ประเด็นก็คือ ความไร้สาระของเค้านั้นมันเปรียบเหมือนดังเสียงดนตรีจากสวรรค์สำหรับคนธรรมดาๆในขณะนี้
ความผิดของพวกเค้าคืออะไร ถ้าพวกเค้าฟังนักการตลาดจากศัตวรรษที่ 21 และไม่ใช่เพียงแค่นั้น มันยังมีใครบางคนที่ถือหุ้นมูลค่าหลายพันล้านในบริษัทใหญ่ๆภายใต้ชื่อปลอมๆด้วย ?
เค้าเป็นคนแบบนั้น เค้านั้นเปร่งประกายแม้ท่ามกลางก้อนหิน ไม่ต้องพูดถึงมนุษย์ธรรมดาๆในเซาท์บลูนี่เลย
ร็อบพูดถึงสิ่งที่เค้าจะขายให้ตั้งแต่นี้ต่อไป ไม่ว่าจะเป็นมังงะและสินค้าต่างๆอีกมากมายในรูปแบบที่ทางการตลาดสามารถทำกำไรได้สูงจนทันแทบจะกลายเป็นดาราในสายตาของผู้อาศัยธรรมดาๆเหล่านี้เลยทีเดียว
พวกเค้าต่างตื่นเต้นที่จะเข้าไปในร้านและสัมผัสประสบการณ์จากศิลปะประเภทต่างๆ ที่ร้านแห่งนี้จำหน่าย
พวกเค้านั้นไม่สงสัยเลยในความจริงใจของเจ้าของร้านอย่างร็อบพูด เพราะรูปร่างและการแต่งตัวที่พวกเค้านั้นไม่เคยเห็นมาก่อน!
ความน่าดึงดูดของเค้านั้นมันยิ่งใหญ่เสียจริงๆ!
โปรดติดตามตอนต่อไป.
_______________
