EP.11 หยดเลือดแห่งความเป็นอมตะ!
EP.11 หยดเลือดแห่งความเป็นอมตะ!
วันทั้งวันผ่านไป โดยที่คู่สามีภรรยาเจ้าของร้านหายไปจากสายตาของชาวเกาะโอฮาร่า ที่เริ่มทยอยเดินทางมายังร้านค้าศิลปะ
ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้คู่สามีภรรยาเจ้าของร้านกำลังฉลองการเกิดของลูกที่รักของพวกเค้าอย่างสุดเหวี่ยง โดยการเล่นเกมสุดมันส์กันตลอดทั้งคืน
ถึงอย่างนั้น เตียงที่รองรับร่างของทั้ง 2 มันก็นุ่มเกินไป หากไม่เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ในโอกาศอันน่ายินดีเช่นนี้ คงเป็นการเสียเปล่า
เมื่อถึงวันที่ 3 ของร็อบบนเกาะโอฮาร่า เค้านั้นตื่นเต้นมากเกินกว่าที่จะขออะไรมากกว่านี้ เพราะมันคงจะทำร้ายหัวใจที่เป็นอมตะของเค้าตอนนี้
โดยเมื่อวานนี้ค่า Exp และแต้มศิลปะยังคงถาโถมใส่ร็อบไม่หยุดจนจนสุดท้ายมันก็เริ่มที่จะลดลง เพราะไม่ใช่ชาวเกาะทุกคนที่จะสามารถซื้อมังงะได้ภายในวันเดียว
เพื่อเร่งแผนของเค้าให้เร็วขึ้น ร็อบตัดสินใจที่จะเดินทางไปเที่ยวที่สถานที่สำคัญในโลกแห่งดจรสลัดและตั้งร้านค้าศิลปะของเค้าที่นั่น
ร็อบนั้นพอใจในความสามารถในการเทเลพอร์ตของร้านขายศิลปะของเค้า เพราะมันทำให้เค้าไม่ต้องทิ้งภรรยาของเค้านานเกินไปและสามารถกลับมาได้มันทีที่ตั้งร้านเสร็จ
"ร็อบ!"
"มีอะไรเหรอที่รัก ?"
ร็อบหลุดจากห้วงความคิดของเค้าและมองไปที่ภรรยาสุดเซ็กซี่ในอ้อมกอดของเค้า ร่างกายอันเปลือยเปล่าของเธออยู่ใกล้กับเค้า ราวกับไม่อยากจะหนีไปไหน เพียงแค่ได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของสามีเธอแบบนี้ มันก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
"คุณคงจะไม่กลับไปหากลุ่มโจรสลัดโรเจอร์ใช่ไหม ?"
แท้จริงโอลิเวียนั้นไม่ได้เป็นกังวลเรื่องนี้มากนัก เพราะถึงยังไง เธอก็คงจะติดตามเค้าไปแม้ที่นั่นมันจะเป็นนรกก็ตาม ถ้าหากนั่นเป็นสิ่งที่เค้าตัดสินใจแล้ว แต่เธอนั้นยังมีความสัมพันธ์กับโอฮาร่ามากจนเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะจากไปโดยที่ไม่รู้สึกเจ็บปวด
"อืม ? ชั้ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย แต่เนื่องจากคุณพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาแล้ว ชั้นก็จะตอบเลย"
หากเค้านั้นเป็นร็อบคนก่อน เค้าก็อาจจะกลับไปร่วมกับกลุ่มโจรสลัดของเค้าจริงๆหลังจากที่หายดีแล้ว แต่ถึงยังไงก็ตามร็อบคนปัจจุบันไม่ใช่ร็อบคนก่อนอีกแล้ว แม้ว่าเค้าจะได้รับความรู้สึกและสิ่งต่างๆมาจากเจ้าของร่างคนก่อนก็ตาม
ในตอนนี้ร็อบนั้นมีมังงะที่จะต้องวาด เค้าไม่มีเวลากลับไปเข้าร่วมกับกลุ่มโจรสลัดโรเจอร์อีกแล้ว
นอกจากนี้เค้ายังมีครอบครัวต้องดูแลและลูกสาวที่จะต้องเลี้ยงดู เค้าจะมีเวลาไปเป็นดจรสลัดได้ยังไง ?
"ชั้นจะไม่กลับไปหรอก เพราะการเดินทางบนเรือโจรสลัดของกลุ่มโจรสลัดโรเจอร์ของชั้นนั้นมันจบไปแล้ว เนื่องจากชีวิตได้มอบโอกาศใหม่ให้กับชั้น และชั้นได้เข้าใจความหมายที่แท้จริงของมันแล้ว ชั้นจะใช้ชีวิตอยู่กับเธอและโรบิน"
"นี่คุณ...... คุณไม่ได้กำลังทำเพื่อชั้นอยู่หรอก ใช่ไหม ? มันยังมีคนแข็งแกร่งพอๆกับคุณอยู่ที่ในทะเลนั่น"
แม้ว่าโอลิเวียจะแอบมีความสุขในการตัดสินใจของสามีเธอ แต่เธอก็ไม่อยากทำลายความฝันเค้าเพียงเพื่อความเห็นแก่ตัวของเธอเอง..... จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเค้ายอมทิ้งความฝันเพียงเพื่อเธอ เธอจะรู้สึกเศร้ามากหากมันเป็นอย่างนั้น
"55 เพียงเพราะว่าชั้นเลือกจะอยู่กับครอบครัว ไม่ได้หมายความว่าชั้นทิ้งความฝันและใช้ชีวิตธรรมดาหรอกนะที่รัก"
"ชั้นจะเป็นราชามังงะ เพราะยังไงซะเส้นทางนี้มันก็อันตรายกว่าเส้นทางการเป็นราชาโจรสลัดซะอีก แม้ไม่ได้ออกทะเล ชั้นก็จะทำให้มันมาหาชั้น เพราะงั้นชี่นต่างหากที่จะถามเธอ โอลิเวีย อนาคตที่เต็มไปด้วยอันตรายที่อยู่ใกล้ๆตัวชั้น เธอแน่ใจเหรอว่าจะอยู่กับชั้น"
โอลิเวียไม่เข้าใจจริงๆ ว่าสามีงี่เง่า ของเธอกำลังจะบอกอะไรเธอในตอนนี้ แต่เธอจะเข้าใจคำพูดของเค้าเหล่านี้ในอนาคต และถึงแม้เธอจะไม่เสียใจในการตัดสินใจของเธอ ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือในอนาคตก็ตาม
เธอโอบกอดร็อบเอาไว้แน่นพร้อมกับขโมยจูบเค้าอย่างดูดดื่มในขณะที่เธอส่งเสียงครางอย่างมีความสุข
"ไม่ว่าสิ่งที่คุณพูดมันจะหมายถึงอะไรก็ตาม ชั้นจะอยู่กับคุณตลอดไปและชั้นไม่เสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้ เพราะชั้นได้ตัดสินใจแล้วว่าคุณคือสามีของชั้น ชั้นคงไม่ใช่ผู้หญิงถ้าหากคุณทิ้งเส้นทางในชีวิตของคุณเพียงเพราะอุปสรรคเล็กน้อย"
"ตอบได้ดี!"
ร็อบกัดลิ้นของตัวเองก่อนจะจูบโอลิเวียและปล่อยให้เลือดของเค้าไหลลงคอของเธอไป
ในขณะที่เธอเพลิดเพลินไปกับรสสัมผัสจูบของเค้า เธอก็รู้สึกถึงรสชาติแปลกๆแต่ก็ไม่ได้แย่ที่ไหลลงคอของเธอ และไม่กี่วินาทีเธอก็รู้สึกว่าเลือดในตัวของเธอนั้นกำลังเดือดพลาน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอเดือดร้อนอะไร
ความรู้สึกของเธอในตอนนี้ มันราวกับนกฟินิกซ์ที่กำลังจะตาย!
ก่อนที่มันจะเกิดใหม่อีกครั้ง
"ความรู้สึกนี้มัน!"
"อย่างกังวลไปเลย ชั้นได้ใช้ความสามารถผลปีศาจกับเธอแล้ว จากนี้ไปคุณจะยังคงอ่อนเยาร์และจะไม่แก่อีกต่อไป พลังชีวิตของคุณจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก และจะทำให้การตายของคุณในอนาคตเป็นไปได้ยากแม้จะถูกโจมตีด้วยปืนใหญ่หลายร้อยกระบอกก็ตาม"
เค้าไม่มีทางเลือกนอกจากต้องโกหกเธอในตอนนี้ เพราะเค้าไม่อยากให้ภรรยาของเค้ารู้สึกแปลกๆ เพราะงั้นผลปีศาจจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่จะช่วยเค้าในสถานการณ์นี้
ก่อนที่เค้าจะทำแบบนี้ ร็อบได้ถามกับระบบเกี่ยวกับร่างกายของเค้าและพบว่าเลือดของเค้าสามารถทำให้คนอื่นเป็นอมตะได้ ซึ่งหมายความว่า ตราบใดก็ตามที่เธอนั้นไม่ถูกโจมตีจนถึงตาย โอลิเวียก็จะมีชีวิตได้ตลอดไป!
แม้แต่เลือดของเค้าก็ยังถูกล้อมรอบไปด้วยแสงสีทองลึกลับ แม้ว่าร็อบจะไม่ได้ประหลาดใจมากนักที่เลือดของเค้าทำให้คนอื่นเป็นอมตะ เพียงเลือดเค้าหยดเดียวก็สามารถนำคนกลับมาจากความตายได้ และไม่ต้งพูดถึงการทำให้เป็นอมตะปลอมๆเลย
นั่นเป็นสิ่งเล็กน้อยที่เค้าสามารถทำให้ภรรยาของเค้าได้ในตอนนี้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เค้าก็ไม่ใช่พระเจ้าที่จะทำให้เธอนั้นเป็นอมตะโดยสมบูรณณ์เหมือนกับเค้า แต่ก็ไม่เป็นไร เค้าจะปกป้องเธอเพื่อที่เธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บเอง
"นี่!! นี่คือเรื่องจริงเหรอเนี่ย ?!"
ผู้หญิงคนไหนจะสงบและมีสติได้กัน เมื่อตนได้รู้ว่าตัวเองจะไม่มีทางแก่และจะเยาร์วัยตลอดไป เธอจะไม่สามารถสงบสติอารมรณ์ได้อีกต่อไป
ปฎิกริยาของเธอนั้นช่างน่าทึ่งมาก แม้ว่าร็อบจะยังไม่ได้บอกเธอถึงประโยชน์ที่แท้จริงที่เธอได้รับ และบอกเพียงผลข้างเคียงเท่านั้น เค้าไม่รู้เลยว่าเธอจะตอบสนองยังไงเมื่อ เธอได้รู้ว่าเธอตอนนี้นั้นเป็นกึ่งอมตะและสามารถมีชีวิตได้ตลอดไป
...
"ชั้นคือชายที่จะเป็นราชาโจรสลัด!!"
"555 ก่อนหน้านั้นนายควรจัดการกับจ้าวทะเลให้ได้ก่อน หรือว่านายคิดว่าตัวเองเป็นลูฟี่ซัง ?"
"แน่นอนว่าชั้นสามารถจัดการกับจ้าวทะเลได้หากมันปรากฎตัวต่อหน้าชั้น....."
"55555 อะไร ? ตอนนี้นายคิดว่าตัวเองนั้นคือแชงคส์ซังแล้วเหรอ จริงดิ ?!"
...
..
ร็อบเดินไปตามถนนในโอฮาร่าและฟังเด็กๆ เล่นสวมบทบาทเป็นตัวละครในมังงะที่พวกเค้าชื่นชอบ เพียงแค่เห็นเด็กๆเหล่านี้มีความสุขที่ได้พูดคุยเกี่ยวกับตัวละครที่พวกเค้าชื่นชอบ มันก็ทำให้ร็อบมีความสุขแล้ว
วันนี้เค้าตัดสินใจว่าจะปล่อยตอนต่อของมังงะ เค้าแทบรอไม่ไหวที่จะวาดแล้ว
"โอ้ ดูสิ นั้นร็อบซังนี่นา!"
"อะไรนะ ?! ร็อบซัง! ไหน ?"
"เค้าอยู่นั่น!"
"เค้าจริงๆด้วย!"
"เจ้าของร้านครับ ช่วยปล่อยตอนใหม่ด้วยครับ!"
"เราอยากรู้ว่าลูฟี่กับโซโลจะไปที่ไหนต่อจาก Shells Town (เชลล์ทาวน์) ?"
ไม่ใช่แค่เด็กๆเท่านั้นที่มารวมตัวรอบๆเค้า แต่ยังรวมพวกผู้ใหญ่ด้วย!
ในที่สุดร็อบก็กลายเป็นคนดังในโอฮาร่า ด้วยความลึกลับ พลัง และฝีมือของเค้า ทำให้ชาวเมืองโอฮาร่า ที่เรียบง่ายต่างถูกครอบงำด้วยสิ่งเหล่านี้
ในใจร็อบเค้าได้กลายเป็นเหมือนศาตราจารย์โคลเวอร์ด้วยเวลาเพียงแค่วันเดียว!
นี่คือสิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับวัฒนธรรม มันนั้นสามารถแพร่กระชายได้เหมือนไฟป่า มันทำลายแนวคิดต่างๆและทำให้แนวคิดอื่นๆถูกส่งเสริมมากขึ้น
"ทุกคนอย่ากังวลไปเลย วันนี้ชั้นจะปล่อยมังงะเล่มที่ 2 ออกมา ชั้นได้ใส่ประกาศวางจำหน่ายไว้ในรายการร้านค้าแล้ว ทุกคนสามารถไปดูได้เลย"
ร็อบหายตัวไปจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว โดยทิ้งภาพเงาของเค้าเอาไว้ทันทีที่พูดจบ เพราะเค้าสังเกตเห็นว่าผู้หญิงในฝูงชลมองมาที่เค้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก ร็อบไม่สามารถให้ภรรยาของเค้ามาเห็นเค้าอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้นได้
โปรดติดตามตอนต่อไป.
_______________
