EP.1 การสร้างมังงะวันพีชในโลกแห่งโจรสลัดคือเป้าหมายสูงสุดของชั้น!

EP.1 การสร้างมังงะวันพีชในโลกแห่งโจรสลัดคือเป้าหมายสูงสุดของชั้น!

{ยินดีต้อนรับสู่เคลือข่ายความฝัน}

{ที่นี่ความฝันของคุณจะเป็นจริงขึ้นมาได้}

{คลิกที่นี่เพื่อเข้าร่วมในการตอบแบบสำรวจ}

ในขณะที่ร็อบกำลังนั่งเล่นอินเตอร์เน็ตในค่ำคืนอันน่าเบื่อเหมือนกับทุกทีนั้น อยู่ๆมันก็มีโฆษณาน่าสนใจเด้งขึ้นมาบนเบาเซอร์ของเค้า

(เหาะ ฝันจะเป็นจริงได้งั้นเหรอ ตลกจริงๆ)

สีหน้าของร็อบนั้นยังคงเต็มไปด้วยความเย็นชาแม้เค้าจะเห็นว่าโฆษณานี้มีความน่าสนใจแต่มันก็เป็นแค่เรื่องตลกก็ตาม

แต่มันก็น่าสนใจจริงๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เค้าเจอโฆษณาอะไรแบบนี้ เค้าเลยตัดสินใจลองกดเข้าไปดูโดยไม่ได้กลัวพวกไวรัสดูดข้อมูลอะไรพวกนั้นเลย เพราะเค้านั้นคือแฮกเกอร์ระดับสูงที่ไร้ศักดิ์ศรีและคอมพิวเตอร์ของเค้านั้นมีระบบการป้องกันสูงสุดที่สุด และอีกอย่างคือเค้านั้นไม่ใช่เป้าหมายที่ใครก็จะจัดการได้ง่ายๆ

แต่ท้ายที่สุดแล้ว เค้าก็คือ 1 ในจ้าวแห่งดาร์คเน็ต แต่งช่างเรื่องนั้นก่อนเพราะสิ่งนี่น่าสนใจจริงๆตอนนี้ก็คือเจ้าโฆษณานี่ และสิ่งที่เจ้าโฆษณานี่ทำให้ร็อบโกรธก็คือ มันไม่มีทางที่จะมีโฆษณาไหนหรือของใครมาปรากฎบนคอมของเค้าได้ เพราะเค้าจัดการปัญหาแบบนั้นไปนานแล้ว

เพราะงั้นทำไมเจ้าโฆษณาจากอินเตอร์เน็ตนี่มันถึงสามารถฝ่าระบบปองกันของคอมเค้าเข้ามาได้กัน ?!

(น่าสนใจจริงๆ)

เมื่อร็อบคลิกลิ้งค์ของโฆษณา หน้าจอคอมของเค้าก็เปลี้ยนกลายเป็นสีแดงก่อนจะปรากฎคำถามที่ดูเด็กสุดๆหลายข้อขึ้นมาตรงหน้าของเค้า แต่เค้าก็ทำการตอบมันไปเพื่อให้ระบบของเค้าตรวดสอบไวรัสได้เร็วยิ่งขึ้น และไม่นานเค้าก็ตอบจนหมด

{ยินดีต้อนรับสู่เคลือข่ายความฝัน}

{เตรียมตัวให้พร้อม! เพราะวันนี้คือวันโชคดีของคุณ}

"โห่ บอกว่าวันนี้คือวันโชคดีของชั้นด้วย! เชื่อตายแหละ!"

1-{คุณนั้นอยากไปใช้ชีวิตในโลกอนิเมะหรือมังงะเรื่องไหน}

{กรุณาใส่คำตอบของคุณที่นี่ (.....)}

ร็อบทำการตอบโดยไม่ลังเลทันที :

(วันพีช)

{}

2-{อะไรคือสิ่งที่คุณอยากจะทำมากที่สุดถ้าได้ไปอยู่ที่โลกนั้น ?}

{คำเตือน : หากว่าเป้าหมายของคุณไม่มีความน่าสนใจที่มากเพียงพอแบบสอบถามของคุณจะไม่ได้รับการยอมรับและคุณจะไม่ผ่านการคัดเลือก โปรดคิดให้รอบคอบก่อนจะทำการใส่คำตอบของคุณ}

{กรุณาใส่คำตอบของคุณที่นี่ (.....)}

ร็อบทำการคิดหาคำตอบทันทีว่าเค้าจะทำอะไรในโลกวันพีชได้บ้างเพื่อให้น่าสนใจถูกใจเจ้าไวรัสบ้าๆนี่

เป็นราชาโจรสลัดเหรอ ? ไม่ มันเชยเกินไป

4 จักรพรรดิเหรอ ? ไม่ นั่นมันก็เชยเกินไป

เป็นพลเรือเอกเหรอ ? ไม่ แบบนั้นมันมีให้เห็นบ่อยแล้ว

เป็นกองทัพปฎิวัตหรอ ไม่ นั่นมันก็เชยเกินไป

ถ้าเป็นเผ่ามังกรฟ้าละ ?!?!

แต่ว่าความกระตือรือร้นของร็อบก็ต้องลดลงอีกครั้งเมื่อเค้าลองค้นหานิยายเกี่ยวกับวันพีชในเว็บต่างๆผ่านโทรศัพท์ของเค้า และน่าเสียดายที่แนวคิดการเป็นเผ่ามังกรฟ้ามันก็มีเยอะเช่นกัน

"นี่มันอะไรกัน ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยนี่นา....."

ร็อบเริ่มจะอารมณ์เสียเพราะเค้าไม่มีไอเดียน่าสนใจที่เค้าจะทำในโลกวันพีชเลย

ถ้าเป็นราชาฮาเร็มล่ะ ? ไม่ นั่นเป็นความคิดที่ห่วยแตกที่สุด มีแต่พวกจ้าวทะเลเท่านั้นแหละที่จะไม่ถูกจัดการจากพวกข้ามมิติน่ารังเกรียจ

ร็อบทำการเลื่อนมือถือไปเรื่อยๆในบาวเซอร์ของเค้าเพื่อหานิยายพอจะดึงดูดความสนใจจากเค้าได้

"นี่แหละ! ชั้นจะเป็นราชาแห่งการวาดมังงะ!"

ในที่สุดร็อบก็เจอสิ่งที่น่าสนใจที่อาจได้รับการยอมรับในแบบสอบถาม แม้เค้าจะลังเลนิดหน่อยแต่เค้าจะเดิมพันกับมันดู

(สร้างมังงะวันพีชในโลกวันพีชและปล่อยให้โลกแห่งโจรสลัดเพลิดเพลินไปกับอนาคต และให้ยุคสมัยแห่งโจรสลัดวุ่นวายยิ่งขึ้น!)

{}

ร็อบถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เป้าหมายที่เค้าตอบนั้นได้รับการยอมรับในแบบสำรวจทำให้เค้าได้ตอบคำถามในข้อต่อไป

3-{คุณอยากเป็นคนที่แข็งแกร่งตั้งแต่ต้น หรืออ่อนแอก่อนแล้วจึงแข็งแกร่ง หรือเป็นเพียงคนอ่อนแอที่คอยคุมมทุกอย่างอยู่เบื้องหลัง ?}

(ชั้นอยากแข็งแกร่งแต่แรกเพื่อจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเอง)

{}

4-{คุณต้องการเกิดใหม่แบบสุ่มหรือแบบเจาะจง ?}

(ปล่อยไปตามยถากรรมแต่ชั้นอยากหล่อ)

{}

5-{คุณอยากอยากจะไปอยู่ช่วงเวลาไหน ?}

(หลังเหตุการณ์ God Valley (ก็อดวัลเวย์) ปฎิทินทะเล 1493)

{}

หากคุณสามารถขอพรได้ 4 ข้อเพื่อให้คุณสามารถบรรลุเป้าหมายได้ คุณจะขออะไร ?

(1-ความจำภาพถ่าย 2-ผลปีศาจที่ไม่มีผลเสียใดๆ สามารถสร้าง แก้ไข และปรับเปลี่ยนกระดาษได้ตามจินตนาการของผู้ใช้ได้อย่างอิสระ 3-ระบบระดับสูงที่ช่วยให้ชั้นสามารถเผยแพร่ผลงานของชั้นไปได้ทั่วโลก และจะดีมากหากมันมีร้านค้าที่ขายไอเทมจากยุคสมัยใหม่ที่สามารถซื้อได้จากคะแนนจากผู้ที่อ่านผลงานหรืออื่นๆ 4-พรสวรรค์ในการวาดภาพระดับสุง)

{}

{แบบสำรวจของคุณได้รับการยอมรับแล้ว ขอบคุณสำหรับแนวคิดที่น่าสนใจ และขอให้คุณเดินทางได้อย่างปลอยภัย}

"ห๊ะ!! นี่มันเกิดอะไรขึ้น....!"

ร็อบสังเกตเห็นแสงสีแดงที่เปล่งออกมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์มาจนเค้าไม่สามารถลืมตาได้เลย

ไม่นานความแจ่มชัดก็กลับมาที่ตาของเค้าจนเค้าสามารถลืมตาได้อีกครั้ง แต่เมื่อเค้าลืมตาขึ้นมาเค้าก็ต้องตะลึงกับความไร้สาระที่เค้าได้เห็น

ทะเลสีฟ้ากว้างสุดลูกหูลูกตาครอบคลุมอยู่ทั่วขอบเขตการมองเห็นของเค้าทั้งหมด!

ในใจของร็อบตอนนี้มีแต่ความตกใจและเหลือเชื่อ

(ไอ้แบบสอบถามนั่นมันคือของจริงงั้นเหรอเนี่ย ?! นี่มันตลกร้ายเกินไปแล้ว!!)

เมื่อเค้าลองมองรอบๆ ร็อบก็สังเกตเห็นว่าตอนนี้เค้าอยู่บนเรือไม้และยืนอยู่ที่ท้ายเรือเพื่อสังเกตการเคลื่อนตัวของเรืออยู่

"อ๊า!! หัวชั้น! บ้าเอ้ย บ้าที่สุด!!"

หัวของร็อบตอนนี้นั้นเจ็บสุดๆเพราะมีความทรงจำแปลกๆมากมายกำลังไหลเข้าไปในหัวของเค้า มันเหมือนกับการพยาามยัดข้อมูลนับหันๆล้านเข้าไปในแฟรชไดย์ความจุต่ำ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที อาการปวดหัวแทบจะแตกของร็อบก็บรรเทาลงก่อนจะหายไปโดยสิ้นเชิง

ดวงตาของร็อบเบิกกว้างในทันทีเพราะเค้าได้เจอความจริงอันน่าประหลาดจากความทรงจำที่เข้ามาในหัวของเค้า

เค้าได้ก้าวเข้ามาสู่โลกวันพีชอย่างแท้จริงแล้ว!

{เคลือข่ายความฝัน ขอแสดงความยินดีด้วยกับการเปลี่ยนแปลงจักรวาลที่ประสบความสำเร็จ!!}

{ผลประโยชน์ที่ตกลงกันเอาไว้จะถูกส่งไปให้คุณในเร็วๆนี้ โปรดหาที่สงบๆและห่างจากสิ่งรบกวนใดๆ}

รัสมีลึกลับได้ปรากฎขึ้นมาลอมรอบตัวของร้อบเอาไว้ราวกับว่ามันได้ตัดขาดเค้าจากโลกภายนอก แต่สิ่งที่อยู่ในใจร็อบตอนนี้นั้นคือ :

เชี้ย!

เพราะตอนนี้เค้าไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันเลยจนกระทั่งตอนนี้ สิ่งที่เค้าเรียกว่าอัจฉริยะได้กลายเป็นฝุ่นเมื่อต้องเผชิญกับการผจนภัยที่น่าอัศจรรย์นี้ แม้แต่เสียงที่เหมือนฟ้าร้องที่ดังต่อเนื่องในหัวของเค้าตอนนี้มันก็ลึกลับมากจนเค้าไม่รู้ว่ามันใช่เสียงหรือเปล่า

{คุณได้ถูกส่งไปยังโลกวันพีช! สำเร็จแล้ว!}

{คุณได้รับฉายาพิเศษ : นักวาดการ์ตูนมือใหม่! สำเร็จแล้ว!}

{ผู้เริ่มเขียนการ์ตูน : จากนี้ความคิดต่างๆมากมายจะตกลงมาหาคุณราวกับสายฝน}

ในตอนนี้ ร็อบนั้นรู้สึกได้ว่าเค้านั้นราวกับได้เข้าสู่สถานะตรัดสรู้ มันเหมือนกับสภาวะที่มีความคิดหลั่งไหลเข้ามาราวกับสายน้ำ ความคิดสร้างสรรค์ของมังงะที่เริ่มแสดงออกมาเป็นเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่

{คุณได้รับร่างอมตะที่ไม่มีทางตายแล้ว! สำเร็จ!}

หลังจากที่เค้าได้บรรลุสภาวะลึกลับแห่งการตรัดสรู้แล้ว เค้าก็รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่ไหลไปทั่วทั้งร่างกายของเค้า ก่อนจะมีความคิดอันสุดจะสง่างามและเต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่ปรากฎขึ้นในจิตใจของเค้า

อมตะและไม่มีวันตาย!

แม้ร่างจะกลายเป็นเถ้าถ่านเค้าก็สามารถคืนชีพกลับมาในร่างที่สมบูรณ์ได้!

แม้เค้าจะโดนบดขยี้จนเป็นก้อนเนื้อเค้าก็สามารถลุกกลับขึ้นมาได้ในร่างที่สมบูรณ์ได้!

นี่มันเลวร้ายมาก ไม่สิ นี่มันน่ากลัวไปไกลเป็นล้านๆไมล์เลย

{คุณได้รับร่างกายของคนที่ชื่อร็อบ และหล่อมากด้วย! สำเร็จแล้ว!}

ภาพของชายคนนึงที่สูงถึง 260 เซนติเมตรและมีใบหน้าที่ค่อนข้างหล่อ รูปร่างมีความสูงโปร่ง และดวงตาที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าที่แสดงถึงอุปลักษ์นิสัยของผู้ชายที่มีความรับผิดชอบสูง ปรากฎขึ้นมาให้เค้าเห็น โดยร่างนั้นมีผมสั้นสีดำ รูม่านตาสีเหลือง และร่างกายที่มีมัดกล้ามเล็กน้อย

เค้าคือคนที่ได้รับร่างของร็อบมา! แม้มันจะเป็นการสุ่มๆร่างของตัวละครมา แต่เค้ากลับมีความรู้สึกคลุมคลือว่าสิ่งนี้มันต่างกัน

ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ตัวละครธรรมดาๆทั่วไป!

{ได้กำหนดช่วงเวลาที่เหมาะสมกับความต้องการของผู้เข้าร่วมตอบแบบสอบถาม ปีปัจจุบัน 1493! สำเร็จ!}

{ได้รับความทรงจำภาพถ่ายที่สามารถดึงความทรงจำของผู้เข้าร่วมมาเป็นข้อมูลทางจิตที่มีคุณภาพสูง! สำเร้จ!}

เป็นอีกครั้งที่ร็อบรุ้สึกว่าจิตใจของเค้ามันแบ่งออกเป็นชั้นๆ และตอนนี้ความทรงจำที่ฝังรากลึกอยู่ในจิตใจของเค้ามันเริ่มกลับมาทีละนิด ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำของร็อบจากโลกเก่าหรือจากร็อบในโลกโจรสลัดแห่งนี้ก็ตาม ทุกอย่างค่อยๆได้รับการฟื้นฟูตั้งแต่ช่วงแรกที่เค้าอยู่ที่โลกของเค้า

ในตอนนี้มีสิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นในจิตใจของร็อบราวกับว่ากำลังมีคน 2 คนที่กำลังผสานรวมกันเป็นคนเดียว จิตใจของร็อบสว่างไสวรางกับจิตวิญญาณของเค้าได้รับการยกระดับจากจิตวิญญาณธรรมดาทั่วไป

ความทรงจำภาพถ่ายได้นำความทรงจำของทั้ง 2 ที่หายไปตามกาลเวลากลับมาก่อนมันจะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในจิตใจของร็อบ จนกระทั้งความทรงจำพวกนั้นได้รับการจัดเรียงในห้องความทรงจำขนาดใหญ่

ในขณะนี้ ร็อกได้ร้องไห้ออกมาเงียบๆกับความทรงจำที่เค้าฝังมันเอาไว้ทั้งหมดได้กลับคืนมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายก็ตาม สำหรับร็อบแล้วความทรงจำที่เค้าซ่อนเอาไว้อันที่เลวร้ายที่สุดก็คือ อุบัติเหตุที่คร่าชีวิตพ่อกับแม่ของเค้าไป เค้ารอดมาได้แต่ตอนนั้นเค้านั้นยังเป็นเด็กที่อายุเพียง 9 ขวบเท่านั้นทำให้เค้าโดนย้ายไปอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ส่วนความทรงจำของร็อบในโลกแห่งโจรสลัดนั้น ความทรงจำที่เลวร้ายที่สุดของเค้าคือ ตอนที่มีกลุ่มดจรสลัดเข้ามาทำลายหมู่บ้านที่สงบสุขของเค้าก่อนที่พ่อกับแม่ของเค้าจะถูกำพวกดจรสลัดฆ่าไปต่อหน้าต่อตา และไม่รู้บังเอิญหรือเปล่าที่ตอนนั้นร็อบคนนี้ก็อายุ 9 ขวบด้วย!

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าได้เปลี่ยนกลายเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข เพราะร็อบจากโลกเดิมได้นึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตที่มันนั้นจมอยู่ในแม่น้ำแห่งความทรงจำตอนที่เค้าได้รับคอมพิวเตอร์เครื่องแรกมาจากคุณลุงใจดีคนนึงที่บริจาคมันให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อตอนที่เค้าอายุ 11

ในส่วนของร็อบในโลกแห่งโจรสลัดนั้น ช่วงที่เค้ามีความสุขที่สุดในชีวิตของเค้าก็คือ ตอนที่เค้าได้แต่งงานกับรักแท้ของเค้าและเธอยังเป็นเพื่อนร่วมเดินทางผจนภัยกับเค้าอีกด้วย!

ร่างของร็อบถึงกับแข็งค้างไปเมื่อเค้าหวนนึกถึงความทรงจำของร็อบในโลกแห่งโจรสลัดที่เค้าเข้ามาสิง เพราะเค้าไม่อยากเชื่อว่าเธอคนนัน้คือภรรยาของเค้าในตอนนี้!

{คุณได้รับผลไม้ปีศาจประเภทพารามิเซียแล้ว และมันไม่มีผลข้างเคียงใดๆทั้งสิ้น ผลกระดาษสามารถสร้างและดัดแปลงกระดาษได้ตามจินตนากาลของผู้ใช้ นอกจากนี้คุณยังได้คุณสมบัติของผลปีศาจสายโรเกียที่สามารถเปลี่ยนร่างของผู้กินให้กลายเป็นกระดาษธรรมดาได้ มันนั้นมีความเป็นไปได้ไม่จำกัด สำเร็จ!}

ความคิดของร็อบนั้นถูกขัดจังหวะเพราะเค้ารู้สึกได้ถึงน้ำหนักของบางอย่างที่มือขวาของเค้า เค้ามองและเห็นลุกแพร์สีขาวที่มีลวดลายด้นหอยมากมายที่มาจากไหนก็ไม่รู้

นี่มันผลปีศาจแน่นอน

ร็อบทำการกินมันในทันทีในคำเดียว โดยมันนั้นมีรสชาติเหมือนกับลูกแพร์สุขทั่วๆไป และในความจริงที่ว่ามันนั้นเป็นผลปีศาจที่ไม่มีผลเสียใดๆเลย! แม้แต่รสชาติที่น่ารังเกรียจก็ถูกเอาออกไป!

หลังจากร็อบกินผลปีศาจ เค้าก็รู้สึกถึงพลังลึกลับบางอย่างรอบตัวของเค้าราวกับว่าเค้านั้นกลายเป็นคนที่ทั้งเบาสบายและสามารถโปรยปลายได้ราวกับกองกระดาษหากเค้าต้องการ ร็อบทำการผลักแรงกระตุ้นนั้นทิ้งไปเพราะตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะทำอะไรแบบนั้นเลย! เพราะมันยังมีอีกหลายอย่างที่เค้าต้องรอรับอยุ่!

{คุณได้รับระบบการจัดพิมพ์งานศิลปะที่แนบมากับร้านค้ามิติ! สำเร็จ!}

[ติ๊ง!]

[ระบบการจัดพิมพ์งานศิลปะ อยู่ระหว่างการดำเนินการ.....]

[ระบบพร้อมแล้ว!]

[จัดเตรียมคลังมิติที่เชื่อมต่อกับโลกยุคสมัยใหม่.....]

[เชื่อมต่อสำเร็จ!]

คราวนี้ หน้าต่างคล้ายหน้าจอคอมพิวเตอร์ปรากฎขึ้นตรงหน้าของร็อบ โดยมันมีการแจ้งเตือนหลายรายการดังขึ้นที่หูของเค้า เหมือนกับการแจ้งเตือนอัตโนมัติ แตกต่างจากเสียงที่สง่างามและศักดิ์สิทธิ์ที่ดังในใจเค้าจนถึงตอนนี้

(ระบบการจัดพิมพ์งานศิลปะคืออะไร ?)

ร็อบถามคำถามก่อนที่ระบบมันจะพูดเรื่องอื่น

[ระบบการจัดพิมพ์งานศิลปะ เป็นระบบที่มีเป้าหมายเดียวคือการทำให้โฮสทเป็นศิลปินที่สรรพชีวิตรู้จัก]

(แล้วมันใช้งานยังไง ?)

[คุณได้รับพรสวรรค์ในการวาดรูปขั้นสูงมาก! สำเร็จ!]

ก่อนที่เค้าจะได้รับคำตอบใดๆจากระบบ เสียงสง่างามก็ดังก้องขึ้นในใจของร็อบเหมือนฟ้าผ่า และเมื่อทุกอย่างจบลงเค้าก็รู้สึกว่าประสาทสัมผัมทั้ง 5 ได้รับการเสริมด้วยพรสวรรค์ที่เป็นเลิศ

มือของเค้าตอนนี้รู้สึกคันและต้องการจะวาดภาพ!

ใจของเค้าเกิดความหลงใหลในการวาดภาพ!

ดวงตาของเค้าหลงใหลกับภาพทะเลสีฟ้าอันสวยงามรอบๆและเหล่าปลาที่กระโดดขึ้นมาเป็นครั้งคราวระหว่างเดินเรือ เค้าอยากจะวาดภาพทิวทัศน์อันสวยงามนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!

จมูกของเค้าสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่สดชื่อนและบริสุทธิ์ที่แสดงออกมาผ่านภาพทิวทัศน์เช่นกัน!

หูของเค้าสัมผัสได้ถึงเสียงคลื่นและเสียงร้องของเหล่านกทะเลที่ดังมาตามสายลม รวมทั้งเสียงลมพัดเบาๆที่พัดใบเรือ และเสียงเท้าของเค้าที่เคลื่อนไหวเป็นครั้งคราวบนดาดฟ้าเรือ เสียงเหล่านี้สามารถถ่ายทอดออกมาผ่านภาพวาดได้!

ตอนนี้เค้ารู้สึกว่าจิตใจของเค้าตอนนี้ได้รับความสามารถในการวาดภาพแบบมืออาชีพและระดับสูง!

ประสาทสัมผัสทั้งหมดของเค้าถูกเติมเต็มด้วยพรสวรรค์นี้ เป็นครั้งแรกที่ร็อบรู้ว่าความรู้สึกใดๆก้สามารถแสดงออกผ่านการวาดภาพได้เช่นเดียวกับภาพในชีวิตจริง

{เคลือข่ายความฝันได้ทำให้สิ่งที่คุณต้องการเป็นจริงแล้ว และเคลือข่ายความฝันได้มอบทุกอย่างที่คุณต้องการแล้ว คุณสามารถใช้ชีวิตของคุณยังไงก็ได้ แต่คุณต้องทำตามเป้าหมายของคุณที่เคยตอบในแบบสำรวจให้บรรลุ หากคุณไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้ คุณจะต้องพบเจอกับชะตากรรที่จะต้องตายและสูญเสียวิญญาณของคุณไป เราขอขอบคุณอีกครั้งที่คุณเข้าร่วมการตอบแบบสำรวจของเรา และเราหวังว่าจะได้เห็นเหตุการณ์ที่น่าสนใจซึ่งเป็นผลงานจากงานของคุณในโลกนี้}

ร็อบนั้นไม่กล้าที่จะคิดต่อต้านเจ้าของเสียงที่น่ากลัวนั้น เค้าพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่ากระทั่งเสียงนั้นหายไปโดยสิ้นเชิง

ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเค้าคือนักวาดการ์ตูนที่จะวาดมังงะวันพีชในโลกวันพีชเป็นเป้าหมายสูงสุดของเค้า!

แค่นั้นแหละ

โปรดติดตามตอนต่อไป.

_______________