บทที่ 80: ลูกพี่ลูกน้องของอเล็กซ์

สายมากแล้วในตอนเช้าเมื่อลินดาตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเคาะประตูเบาๆ

"อะไร!?" เธอตะโกนด้วยความรำคาญ เมื่อคืนเธอนอนดึกหลังจากส่งข้อความคุยกับบิลจนเกือบสว่าง ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์จะลุกจากเตียงเลย

"คุณหนูคะ คุณนายขอพบที่ห้องทำงานค่ะ" สาวใช้พูดจากหลังประตู ทำให้ลินดารีบลุกขึ้นทันที อย่าทำให้แม่ต้องรอ - บทเรียนที่เธอเรียนรู้มาอย่างยากลำบาก

เธอรีบแต่งตัวและลงไปข้างล่าง มายืนอยู่หน้าห้องทำงานของแม่

"เข้ามาสิ" เสียงแม่ที่ฟังดูอารมณ์ดีดังขึ้นก่อนที่เธอจะได้เคาะประตู

"ดี แม่ดูอารมณ์ดี" เธอพูดพลางผลักประตูเข้าไป

แม่นั่งอยู่ที่โต๊ะ กำลังดูกองเอกสารด้วยความสนใจอย่างมาก

"นั่งลง" อเมเลียสั่ง ลินดารีบหาเก้าอี้ที่เหมาะสมและนั่งลง

"แม่มีข่าวดี แต่เราต้องปรับแผนใหม่" อเมเลียพูด

"แผนไหนคะ?" ลินดาถาม ครอบครัวมีแผนมากมายจนเธอเริ่มนับไม่ถ้วนแล้ว

"เรื่องคู่หมั้นของลูก แม่กำลังวางแผนจะสังหารเขา..." อเมเลียพูดแต่ถูกลินดาขัด

"ค่ะ รีบทำเลยนะคะก่อนเปิดเทอม บิลจะมาถึงในอีกเดือนเดียว" ลินดาพูดอย่างร่าเริง

"โง่ นั่นแหละที่แม่กำลังจะพูด ไม่ต้องการบิลอีกต่อไปแล้ว ไอ้ไททัสนั่นโกหกลูก นิตยสารรายเดือนของตระกูลฟอน ไวส์ออกมาแล้ว วิคเตอร์ผ่านการตื่นเป็นผู้เล่นเต็มตัวในพิธี แม่ไม่รู้ว่าเขาได้อำนาจและคลาสอะไร แต่คุณย่าแอนประทับใจผลงานของเขามากถึงขั้นมอบสถานะทายาทชั้นยอดให้" อเมเลียพูดพลางยื่นนิตยสารหรูให้ลูกสาว เปิดไปที่หน้าที่มีรายชื่อเขียนอย่างสวยงาม

ชื่อแรกคือวิคเตอร์ ฟอน ไวส์ ที่อยู่ในหมวดทายาทชั้นยอดเพียงคนเดียว มีภาพถ่ายล่าสุดของเขาอยู่ในหน้าตรงข้าม เขาไม่เหมือนที่ลินดาจำได้ ในภาพเขาดูมั่นใจ แข็งแกร่ง และหล่อเกินไปหน่อย

"อ้าา" ลินดาอ้าปากเหมือนปลา ไม่รู้จะพูดอะไร

"ดูเขาสิ หล่อมาก นี่ต้องเป็นผลจากค่าเสน่ห์สูงหรือสายเลือดที่ตื่นแล้ว ถ้าเดาไม่ผิด คุณย่าแอนตั้งใจจะมอบตำแหน่งสำคัญให้เขาในอนาคต"

"อาจจะเป็นแผนการของคุณย่าแอนหรือเปล่าคะ?" ลินดาถามขณะยังจ้องมองภาพของวิคเตอร์ ถ้ารู้แบบนี้ เธอคงไม่ต้องไปยุ่งกับไททัสคนนั้น แม้ว่าเขาจะเก่งบนเตียงก็ตาม

"เป็นไปไม่ได้ คุณย่าแอนถูกฝ่ายอื่นจับตามองอย่างใกล้ชิด และไม่กล้าละเมิดกฎ ถ้าเขาได้รับยศนั้น แสดงว่าเขาสมควรได้รับจริงๆ น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถได้รับการเสนอชื่อเป็นประมุขคนต่อไปได้ เพราะอนุญาตให้มีทายาทจากพ่อคนเดียวกันเพียงคนเดียวที่มีสิทธิ์ลงสมัคร และพี่ชายก็เป็นผู้สมัครอยู่แล้ว"

"อ่าา" ลินดาพูด ไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่แม่พูดนัก

"ตอนนี้ลูกควรหาโอกาสเข้าใกล้วิคเตอร์" อเมเลียพูด

"แต่บิลล่ะคะ?" ลินดาพูด บิลก็หล่อเหมือนกัน

"ลืมเขาซะ ลูกต้องไม่ให้วิคเตอร์รู้ว่าลูกแอบไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นลับหลังเขา" แม่พูด

"อ่า... แต่หนูสัญญากับบิลไปแล้วว่าจะเป็นแฟนกันตอนเจอกันที่โรงเรียน หนูส่งรูปส่วนตัวให้เขาด้วย" ลินดาพูด ทำให้อเมเลียอยากจะตบ ลูกสาวช่างเจ้าชู้เหลือเกิน นั่นคือเหตุผลที่ประมุขไม่ยอมมอบตำแหน่งสำคัญในตระกูลให้ แม้ว่าจะทำผลงานได้ดีในพิธีก็ตาม ความลับหลายอย่างของตระกูลต้องการยศสูงถึงจะรู้ได้ "ไม่... นี่เป็นโอกาสที่ดีมาก" อเมเลียคิดขึ้นมาทันที

"เริ่มเพิกเฉยต่อบิล แล้วคืนก่อนไปโรงเรียน ส่งข้อความบอกเขาว่าวิคเตอร์ยืนกรานจะแต่งงานกับลูก และลูกในฐานะผู้หญิงที่ยึดมั่นในประเพณี ไม่สามารถพบเขาได้อีก" อเมเลียพูดพร้อมรอยยิ้มชั่วร้าย

"แต่นั่นจะทำให้เขาโกรธมากไม่ใช่เหรอคะ?" ลินดาถาม

"นั่นแหละ บิลเป็นคนที่ไม่สนใจผลที่ตามมาเมื่อโกรธ เขาน่าจะท้าวิคเตอร์ดวลถึงตาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น เราก็ได้ประโยชน์" อเมเลียพูด

"แต่งานแต่งงานจะพังพินาศนะคะ" ลินดาพูด

"ไม่จำเป็น ถ้าไม่มีใครชนะหรือวิคเตอร์ฆ่าบิล ลูกก็ยังแต่งงานกับวิคเตอร์ได้ บิลเป็นคนเริ่มก่อน วิคเตอร์จะไม่ถูกลงโทษ และถ้าบิลชนะและวิคเตอร์ตาย แม่จะเสนอให้ลูกแต่งงานกับไมค์น้องชายของวิคเตอร์ ซึ่งจะมีโอกาสเป็นประมุขคนต่อไปมากที่สุดหลังจากบิลถูกไล่ออกจากตระกูล" อเมเลียพูด

"อ่า แต่หนูไม่ชอบไมค์คนนั้น เขาชอบไปซ่อง" ลินดาพูดพลางตัดสินใจว่าบิลเป็นเรื่องที่ต้องทิ้งไปแล้ว

"เราจะคุยเรื่องนี้กันทีหลัง อนาคตยังไม่แน่นอน และแม่อยากปรึกษาประมุขก่อน นั่นแหละทั้งหมด ลูกไปได้แล้ว" อเมเลียพูดพลางหันกลับไปดูรายงานในมือ

"ค่ะ หนูขอนิตยสารได้ไหม?" ลินดาถาม

"เอาไปสิ แม่มีอีกเล่ม อ๋อ แม่คงไม่ต้องเตือนนะ อย่าลืมรักษาความบริสุทธิ์ไว้ ทำอย่างอื่นได้หมดยกเว้นเรื่องนั้น" อเมเลียพูดขณะมองลูกสาวรีบออกจากห้องไป

ลินดารีบคว้านิตยสารและลงไปที่ชั้นใต้ดินอย่างรวดเร็ว

...

ชายสามคนค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้คฤหาสน์หลังใหญ่ที่อยู่โดดเดี่ยว ชายวัยกลางคนหนึ่งคนและชายหนุ่มสองคน พวกเขาดูแปลกตาเพราะสวมชุดคลุมราวกับมาจากกองถ่ายหนังกำลังภายใน

"แน่ใจนะว่าเขาอยู่ที่นี่?" ชายวัยกลางคนถาม

"แน่ใจครับผู้อาวุโส รถพาเขาจากสถานีไปที่ร้านอาหารแล้วมาที่นี่โดยตรง ผมเฝ้าดูจากยอดเขาอีกลูกทั้งคืน ไม่มีใครออกไป"

"ใครอาศัยอยู่ที่นี่?" เขาถาม

"แค่หนุ่มรวยคนหนึ่งกับสาวใช้สี่คนครับ" ชายหนุ่มอีกคนพูด

"ดี จัดวางรูปแบบ และอย่าทำพลาด" ผู้อาวุโสสั่งชายคนหนึ่งขณะที่เดินอย่างหยิ่งผยองไปที่ประตู

"ให้ผมช่วยอะไรไหมครับ?" ยามที่เพิ่งกลับมาจากห้องน้ำถาม กำลังพยายามรูดซิปที่ติดอยู่ตอนที่เห็นคนมาใหม่

"ฉันกำลังตามหาอเล็กซ์ เด็กหนุ่มหน้าตาดีที่มาที่นี่เมื่อวาน พวกเราเป็นลูกพี่ลูกน้อง" ผู้อาวุโสพูดอย่างหยิ่งยโส

"อ๋อ ผมเห็นคนแบบนั้นจริงๆ หน้าตาดีมาก แต่ผมให้พวกคุณเข้าไปไม่ได้ นี่เป็นที่ส่วนบุคคล" ยามพูดขณะใช้นิ้วก้อยแคะหู พลางสงสัยว่าทำไมคนพวกนี้แต่งตัวแปลกๆ พวกเขามาจากอดีตหรือนี่เป็นการแกล้งกันเล่น?

"คฤหาสน์นี้เป็นของใคร?" ผู้อาวุโสถามขณะมองลูกศิษย์ที่กำลังวางธงรูปแบบอยู่หลังยาม

"อ๋อ ผมไม่ควรบอกนะ แต่นี่เป็นคฤหาสน์ของวิคเตอร์ ไวท์ ซีอีโอคนใหม่ของกลุ่มฮอไรซันส์ มีเดีย ผมโทรเข้าคฤหาสน์และถามได้ว่าคุณจะแจ้งชื่อไหม แต่ถ้าท่านโกรธผมจะโดนดุ ดังนั้นผมคงต้องการแรงจูงใจหน่อย" ยามกระซิบหลังจากมองรอบๆ พลางทำท่าขอเงิน

"อ๋อ... ไม่จำเป็นหรอก" ผู้อาวุโสพูดขณะเดินไปที่ประตูและผลักมันเปิด ทำให้มันพังอย่างง่ายดาย

ยามที่ตกใจรีบพยายามโทรหาฮิลดา ขณะสงสัยว่าคนพวกนี้เป็นมนุษย์พิเศษอะไร แต่มือไม่ขยับ ศีรษะก็เช่นกันขณะที่มันค่อยๆ ร่วงลงพื้น "ลืมรูดซิป" นั่นคือความคิดสุดท้าย