บทที่ 24 สงสัยในตัวนาง เข้าใจนาง และกลายเป็นนาง

ผ่านไปครู่หนึ่ง กวนจื่อหลานก็ฟื้นจากอาการตกใจ ถามขึ้นว่า “ผู้ชายข้างในนั่นก็คือเขาใช่ไหม?” หวงเหมี่ยวหยิ่งพยักหน้าเบา ๆ ขณะนั้น ฉินฉางชิงในห้องก็รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวภายนอก เด็กคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาในห้องอย่างตื่นเต้น “ท่านพ่อ ข้างนอกมีพี่สาวเซียนสวยมาก ๆ มาเยี่ยม!” สวยมากขนาดไหนกัน? เจ้าไม่รู้หรือว่าพ่อคนนี้เคยเจอผู้หญิงแบบไหนมาบ้าง? ตื่นเต้นเกินเหตุจริง ๆ! ฉินฉางชิงเดินออกจากห้อง มองไปก็เห็นหวงเหมี่ยวหยิ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้า มองไปที่เด็กในอ้อมแขนของนาง เขาไม่อาจห้ามรอยยิ้มได้ พลางกล่าวแสดงความยินดี “ยินดีกับท่านหวงที่คลอดบุตรได้สำเร็จ” ในใจของเขาก็รู้สึกดีใจอยู่บ้าง ที่มีลูกที่มีพรสวรรค์ระดับนภาเพิ่มขึ้น นั่นหมายความว่าเขาจะสามารถพัฒนาพลังได้เร็วขึ้นไปอีก หวงเหมี่ยวหยิ่งเพียงส่งเสียง “อืม” เบา ๆ ก่อนจะถอยหลังก้าวหนึ่งเพื่อเปิดทางให้กวนจื่อหลานที่อยู่ด้านหลัง

“ท่านคือฉินฉางชิงหรือ?” กวนจื่อหลานพิจารณาเขาอย่างละเอียด พลางย่นคิ้วเล็กน้อย แต่พอเห็นแล้วกลับรู้สึกผ่อนคลายลง ฉินฉางชิงในขณะนี้ดูสง่าผ่าเผย สวมเสื้อคลุมยาวสีขาว ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ถือหนังสืออยู่ในมือ แผ่กลิ่นอายของความอบอุ่น สุภาพเรียบร้อย แต่พลังบำเพ็ญของเขา...ทำไมถึงอยู่แค่ระดับพลังปราณขั้นสองล่ะ? กวนจื่อหลานแอบตกใจ นี่หรือพ่อของเด็กที่มีพรสวรรค์ระดับนภา? นางเคยคิดไว้ว่า อย่างน้อยผู้เป็นคู่ครองของหวงเหมี่ยวหยิ่งก็คงต้องเป็นเซียนระดับขั้นจินตันขึ้นไปถึงจะเหมาะสม นางไม่เชื่อใจจึงส่งกระแสพลังวิญญาณทั้งหมดตรวจสอบอีกครั้ง แต่ผลที่ได้ก็ยังคงเป็นระดับพลังปราณขั้นสอง ไม่มีอะไรพิเศษอื่นใดอีก

แต่สิ่งที่นางไม่รู้คือ ฉินฉางชิงมีระบบพิเศษคอยหนุนหลัง แม้แต่เซียนระดับสูงก็ยากที่จะมองเห็นความจริงทั้งหมดของเขา แน่นอนว่าแม้จะมองเห็นแล้ว แต่พลังของฉินฉางชิงในสายตาของกวนจื่อหลานก็คงยังดูอ่อนด้อยอยู่ดี

“ข้าคือฉินฉางชิงเอง” ฉินฉางชิงเองก็พิจารณากวนจื่อหลานอย่างถี่ถ้วน เด็กน้อยพูดถูกจริง ๆ นางช่างงดงามนัก! คิ้วคมดั่งวาด ผมมวยสูง เผยให้เห็นคอขาวดุจหงส์ สวมกระโปรงไหมสีม่วง หุ่นสูงสง่าแต่ไม่ขาดความอ่อนหวาน ท่าทางเยือกเย็นบริสุทธิ์ แต่กลับแฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม เขาจึงอดไม่ได้ที่จะประทับใจในตัวนาง

แต่อีกฝ่ายก็มองเห็นเช่นกันว่าหญิงคนนี้แม้จะดูอ่อนวัย แต่แววตาที่เต็มไปด้วยประสบการณ์ของนางบ่งบอกชัดเจนว่าไม่ใช่คนที่จะถูกหลอกง่าย ๆ

“สองท่านมีธุระใดหรือ? เข้าไปคุยข้างในกันเถอะ ที่นี่เด็ก ๆ เยอะเกินไป เสียงดังเกินไป” ฉินฉางชิงพาทั้งสองเข้าไปในลานด้านใน

“เจ้าบอกว่าพ่อของเด็กคือเขา?” กวนจื่อหลานส่งกระแสเสียงถามอย่างไม่แน่ใจอีกครั้ง หวงเหมี่ยวหยิ่งส่งเสียงตอบเบา ๆ “ใช่”

“บอกข้ามาเถอะ เจ้านี่มีอะไรพิเศษหรือ? ทำไมถึงเป็นเพียงผู้ฝึกพลังปราณขั้นต่ำ แต่เจ้าถึงมองว่าเขาเหมาะสม? แล้วเด็กพวกนี้มีความเป็นมายังไงกัน ทำไมเขาถึงทำได้?”

“อาจารย์เจ้าคะ ความจริงแล้วร่างกายของเขามีลักษณะพิเศษ สามารถดูดซับพลังปราณเก็บไว้ในไตได้ หญิงสาวที่รวมพลังกับเขาจะให้กำเนิดลูกที่มีพรสวรรค์สูงส่ง เด็กเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นลูกของเขากับหญิงธรรมดา ซึ่งล้วนมีรากวิญญาณชั้นสูง แต่ถ้าเป็นลูกของหญิงที่มีรากวิญญาณ ก็จะมีรากวิญญาณระดับสุดยอด ยิ่งหญิงสาวมีพรสวรรค์สูงเท่าไร ลูกที่เกิดมาก็จะยิ่งมีพรสวรรค์สูงขึ้นไปอีก…” ในเมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้แล้ว หวงเหมี่ยวหยิ่งจึงไม่อาจปิดบังได้อีก นางต้องบอกความลับของฉินฉางชิงออกไปทั้งหมด

แม้กวนจื่อหลานจะยังรู้สึกยากที่จะเชื่อ แต่ไม่ว่าจะเป็นเด็กในลาน หรือร่างที่มีพลังปราณเย็นชาของหวงเหมี่ยวหยิ่ง ทุกอย่างก็พิสูจน์ชัดเจนแล้ว นางไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับความจริงนี้

“หญิงธรรมดาคลอดลูกที่มีรากวิญญาณชั้นสูง หญิงที่มีรากวิญญาณระดับต่ำจะคลอดลูกที่มีรากวิญญาณระดับสุดยอด…” กวนจื่อหลานพึมพำกับตัวเองอย่างตกตะลึง ดวงตาของนางเริ่มเปล่งประกายขึ้นเรื่อย ๆ หัวใจของนางก็เริ่มร้อนระอุขึ้นทีละน้อย

ตัวนางเองมีรากวิญญาณปฐพี หากได้รวมพลังกับฉินฉางชิงแล้วไซร้ ไม่แน่ว่าบุตรของนางอาจจะมีพรสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่กว่านางเองเสียอีก!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สายตาของกวนจื่อหลานที่มองไปยังฉินฉางชิงก็เปลี่ยนเป็นร้อนแรงอย่างยิ่ง ฉินฉางชิงและหวงเหมี่ยวหยิ่งต่างก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของกวนจื่อหลาน หวงเหมี่ยวหยิ่งได้แต่ถอนหายใจในใจ ‘มันก็เป็นแบบนี้จริง ๆ’ ส่วนฉินฉางชิงเองก็คุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงในท่าทีเช่นนี้อยู่แล้ว จากประสบการณ์ของเขา ผู้หญิงเหล่านี้มักจะผ่านช่วงเวลาจาก “ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน” ไปสู่ “มันเป็นไปได้จริง ๆ หรือ” ตามมาด้วย “ถ้าเป็นฉันล่ะ” และสุดท้ายก็ “อยากมีลูกกับเขาอีกสักหลายคน” ซึ่งหวงเหมี่ยวหยิ่งก็แอบนึกถึงคำพูดในใจว่า... ‘จากที่อาจารย์เคยสงสัยในตัวข้า แล้วมาเข้าใจข้า สุดท้ายก็อยากเป็นเหมือนข้า ทั้งหมดนี้ใช้เวลาไม่ถึงวัน!’ ผู้หญิงที่ต่างกัน แต่ความเปลี่ยนแปลงในความคิดกลับเหมือนกันหมด!

ในขณะนั้นเอง กวนจื่อหลานก็เข้าใจหวงเหมี่ยวหยิ่งดีขึ้น ว่าทำไมถึงยอมรับสถานการณ์เช่นนี้ เพราะด้วยการล่อลวงแบบนี้ ต่อให้เป็นหญิงใดก็คงไม่อาจต้านทานได้ ใครจะไม่อยากมีลูกที่มีพรสวรรค์ไร้เทียมทานกันล่ะ? กวนจื่อหลานไม่เคยมีคู่ครอง และก็ไม่เคยคิดจะมี แต่เรื่องลูก… นางอาจจะอยากมีสักคน สิ่งที่ทำให้นางลังเลมาตลอดก็เพราะยังไม่เจอผู้ที่เหมาะสม และกังวลเรื่องพรสวรรค์ในสายเลือดของลูก หากนางต้องทนดูบุตรตายก่อนตัวเองคงเป็นเรื่องเจ็บปวด นี่คือสิ่งที่ผู้ฝึกฝนเซียนหลายคนกังวลใจ บางคนเลือกที่จะมีลูกเป็นจำนวนมาก หรือไม่ก็ไม่ยอมมีเลย แต่การปรากฏตัวของฉินฉางชิงกลับทำให้นางพบกับตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด แถมยังเป็นตัวเลือกที่ยากจะปฏิเสธ!

‘ใช่แล้ว! ต้องเป็นเขา! เขานี่แหละที่เหมาะสมที่สุด!’

“เหมี่ยวหยิ่ง เจ้าช่วยออกไปก่อนเถอะ อาจารย์มีเรื่องต้องคุยกับท่านฉินสักหน่อย” กวนจื่อหลานกระแอมเบา ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“อาจารย์...”

“ออกไปเถอะ!” กวนจื่อหลานตะคอกเสียงต่ำ หวงเหมี่ยวหยิ่งจึงออกไปอย่างรู้สึกน้อยใจ พลางทิ้งสายตาที่แฝงด้วยความรู้สึกเจ็บปวดไว้ด้านหลัง

ฉินฉางชิงรู้สึกตกใจเล็กน้อย หญิงสาวที่สวยงามคนนี้คืออาจารย์ของหวงเหมี่ยวหยิ่งงั้นหรือ? ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินเรื่องราวของหวงเหมี่ยวหยิ่งมาบ้าง อาจารย์ของนางคือผู้อาวุโสของสำนักไท่ชิง เป็นผู้ฝึกตนขั้นวิญญาณทารกที่มีพลังอันยิ่งใหญ่ ไม่แปลกใจเลยที่นางจะดูน่าเกรงขามถึงเพียงนี้! นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับผู้ฝึกตนระดับนี้ จึงรู้สึกตื่นตัวขึ้นเล็กน้อย

“มีที่เงียบสงบหน่อยไหม?” กวนจื่อหลานถามด้วยน้ำเสียงลังเล

“ถ้าท่านไม่รังเกียจ เชิญเข้าไปคุยในห้องด้านใน” ฉินฉางชิงชี้ทางให้นาง

กวนจื่อหลานพยักหน้าอย่างเบา ๆ ดูเหมือนจะไม่รู้สึกไม่พอใจกับการเรียกตนว่า “เซียน” อย่างมีเสน่ห์ของเขา นี่แสดงให้เห็นว่าความรู้สึกของนางเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว คำพูดของฉินฉางชิงที่ใช้เมื่อครู่ก็เป็นการลองใจเช่นกัน และผลก็เป็นไปตามที่เขาคิด

ทันทีที่เข้าไปในห้อง กวนจื่อหลานก็โบกมือสร้างเขตอาคมขึ้นมากั้นเสียง แล้วถามด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เจ้าสามารถรับประกันได้หรือไม่ว่าครั้งเดียวจะสามารถทำให้ข้าตั้งครรภ์ได้?”

ในฐานะผู้ฝึกตนระดับสูง นางรู้ดีว่าการตั้งครรภ์เป็นเรื่องที่ยากมาก ยิ่งผู้ฝึกตนมีพลังสูงเท่าใด การตั้งครรภ์ก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้น สำนักไท่ชิงมีผู้ฝึกตนขั้นวิญญาณทารกคู่หนึ่ง พยายามกันมาหลายร้อยปีแต่ก็ไม่เคยประสบความสำเร็จในการมีบุตรเลย

ฉินฉางชิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็อดหัวเราะในใจไม่ได้ หากนางอยากจะพูดเรื่องนี้ก็พูดตรง ๆ ไม่ต้องวกไปวนมา นี่พวกเราก็ยืนคุยกันตรงหน้าแล้ว จะพูดอ้อมไปทำไม? แต่เขาก็เข้าใจดี เนื่องจากสถานะอันสูงส่งของนาง นางคงจะรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง

“ข้าไม่อาจรับประกันได้ แต่จนถึงตอนนี้ ข้าก็ยังไม่เคยพลาด ครั้งเดียวก็สำเร็จเกือบทุกครั้ง” ฉินฉางชิงตอบอย่างถ่อมตัว

“จนถึงตอนนี้มีทั้งหมดกี่คนแล้ว?” กวนจื่อหลานถามต่อ

“ข้าจำจำนวนที่แน่นอนไม่ได้แล้ว น่าจะไม่ต่ำกว่าสองร้อยคน” ฉินฉางชิงตอบ

กวนจื่อหลานแค่นเสียงเยาะเบา ๆ “ไม่น้อยเลยจริง ๆ!”

ฉินฉางชิงถอนหายใจ “ข้าเป็นเพียงผู้มีพลังบำเพ็ญขั้นต่ำ แถมยังเป็นแค่ลูกเขย ไม่มีทางเลือกอื่น ต้องทำตามสิ่งที่ถูกบังคับ ไม่สามารถขัดขืนได้”

สีหน้าของกวนจื่อหลานดูผ่อนคลายขึ้นบ้าง เข้าใจถึงสถานการณ์ของเขา แต่ก็ยังยิ้มเยาะอยู่ดี “แล้วไม่มีครั้งไหนที่เจ้าทำด้วยความเต็มใจเลยหรือ?”

ฉินฉางชิงยิ้มตอบ “ก็คงไม่ถึงขนาดนั้น หากข้าได้พบกับหญิงงามดั่งเซียนเช่นท่าน มันก็คงจะเป็นโชคชะตาที่ดียิ่งนัก!”

ใบหน้าของกวนจื่อหลานแดงขึ้นทันที “อย่ามาพูดเหลวไหล ข้ายังไม่ได้บอกว่าจะ…”