บทที่ 108 ขอโทษ! ตบ!
ความตกตะลึงและความไม่อยากจะเชื่อแผ่ซ่านไปทั่วอกของหมอเทวดา ใบหน้าของเขากระตุกเป็นจังหวะ ดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจ เหตุการณ์เมื่อครู่เกิดขึ้นเร็วเกินไป ทำให้เขาไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อสติกลับคืนมา เขาถึงได้รู้สึกตัว... ฉัน... ถูกตบ?! ชิ!! เมื่อนึกถึงจุดนี้ ม่านตาของหมอเทวดาก็หดเล็กลงเท่าปลายเข็ม ความโกรธ...
