207 ไฉ่เส้าลงมือ!
207 ไฉ่เส้าลงมือ! ชีวิตหากเหมือนครั้งแรกที่พบกัน แล้วเหตุใดสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วงจึงต้องเศร้าเสียใจกับพัดวาดภาพ! ช่างเป็นคำที่งดงามเหลือเกิน! หลี่อวี้หลานจ้องมองตัวอักษรที่ตนเขียนไว้บนโต๊ะอย่างลุ่มหลง น้ำตาแห่งความอัดอั้นไม่อาจหยุดไหลลงมาได้ เมื่อเห็นนายหญิงของตนเป็นเช่นนี้ หงต้าฝูก็รู้ได้ทันทีว่าหัว...