ระบบหุ่นเชิดในตำนาน ตอนที่ 380 เทพมารแต่กำเนิด
ระบบหุ่นเชิดในตำนาน ตอนที่ 380 เทพมารแต่กำเนิด
สิบวันนั้นช่างยาวนาน สิบวันนั้นช่างแสนสั้น
นับตั้งแต่เรื่องราวของโลกมนุษย์สวรรค์
ทั่วทั้งโลกสงบนิ่ง ไร้ซึ่งขุมอำนาจใดเคลื่อนไหว
ราวกับว่าพวกเขากำลังรอคอย
รอคอยพายุฝน
เรื่องนี้สร้างความหวาดกลัวให้กับเหล่าผู้บำเพ็ญบนโลกเบื้องบน เพราะพวกเขาไม่รู้ว่า
เมื่อจักรพรรดิเซียนแห่งโลกต่างภพกลับมา ที่แห่งใดจะเป็นบ้านของพวกเขา
ในตอนนี้ แม้ว่าหกขุมอำนาจอมตะจะตั้งมั่นในโลกเบื้องบน แต่พวกเขาก็ไม่ได้รุกรานมากนัก
เพียงแต่ครั้งก่อน โลกต่างภพยุยงให้ผู้คนบางส่วนคิดต่อต้านหกขุมอำนาจอมตะ
แต่ตอนนี้ พวกเขาก็ถูกวังอสูรและคนอื่น ๆ ปราบปราม
ดินแดนสุขาวดีนั้นดีกว่า พวกเขาชำระล้างจิตใจ ทำให้กลายเป็นพวกเดียวกัน
ส่วนคนที่เหลือ ก็ล่องลอยไปทั่ว ไม่มีที่ให้พวกเขายืน
พวกเขาหวาดกลัว
ราชันเซียนปฐมกาลแห่งโลกต่างภพ ยิ่งยากที่จะสงบนิ่ง
แม้ว่าเวลาจะผ่านไปไม่นาน แต่แรงกดดันก็ทำให้เขาแทบจะทนไม่ไหว
หากเกิดเรื่องราวใด ๆ ขึ้น คงจะทำให้เขาสิ้นสติ
เรื่องราวที่ทำให้เขารู้สึกหนักใจ ก็คือนิกายเจี๋ยไม่เคลื่อนไหวใด ๆ
ในช่วงท้าย เขามักจะใช้เวลาอยู่ในตำหนักโบราณของโลกต่างภพ
เพราะเมื่อเห็นจักรพรรดิที่กำลังจะกลับมา หัวใจของเขาก็จะสงบลง
เจ็ดวันผ่านไป จี๋อวิ๋นออกจากสภาวะมหาฝัน
ในตอนนี้ เขาใช้มหาฝันในการเดินทางไปทั่ว พัฒนาตนเอง แก้ไขจุดอ่อน
พร้อมกันนั้น เขาก็ค้นหาเส้นทางของตนเอง หากทำสำเร็จ เขาก็จะสามารถก้าวเข้าสู่ระดับกึ่งปราชญ์ได้
“ถูกต้อง ข้ายังไม่ได้จัดการญาติของข้า”
เมื่อมองดูทะเลโลหิตและเทพมารแต่กำเนิดในมือ
จี๋อวิ๋นจึงเดินทางมายังเบื้องบนของนิกายมารในทันที
พลังอันยิ่งใหญ่ชั่วร้ายปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนในหกมหาโลกเงยหน้าขึ้นมอง
พวกเขามองไปยังที่ไกลโพ้น คิดว่ามหาสงครามกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
อย่างไรก็ตาม ไม่นาน พวกเขาก็พบว่าสถานการณ์นั้นผิดปกติ
พวกเขาเห็นยักษ์หนึ่งตน
ถูกต้อง ยักษ์ตนนั้นมีระดับตบะที่พวกเขามิอาจคาดเดาได้ ภายในมือของเขามีทะเลโลหิตขนาดใหญ่ พื้นที่ของทะเลโลหิตนั้น มีมากมายถึงล้านลี้
ภายในทะเลโลหิตขนาดใหญ่ ปล่อยปราณมารอันน่ากลัวออกมา
“คำราม!”
เสียงคำรามอันน่ากลัว ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าประตูนิกายมาร
“เกิดเรื่องอันใดขึ้น! รีบติดตามข้าไปดู”
ราชันมารริ้วเหมันต์ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น เขากลัวอย่างยิ่ง จึงนำผู้คนที่เพิ่งเข้าร่วมกับนิกายมารขึ้นไปบนท้องฟ้า เพื่อตรวจสอบสถานการณ์
“ไม่ต้องตกใจ”
มารพุทธะอู๋เทียนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
จี๋อวิ๋นควบคุมเขา เอ่ยวาจาอย่างแผ่วเบา
“ใต้เท้ามารพุทธะ นี่คือสิ่งใด?”
ราชันมารริ้วเหมันต์เห็นมารพุทธะอู๋เทียนปรากฏตัว จิตใจสงบนิ่งขึ้น
จากนั้น เขาก็จ้องมองมารพุทธะอู๋เทียน ต้องการสอบถาม
“ผู้นี้คือเทพมารแต่กำเนิด เป็นผู้ที่บรรพชนมารราหูส่งมา ส่วนทะเลโลหิตในมือของเขา คงจะเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษแม่น้ำอเวจีสร้างขึ้น”
มารพุทธะอู๋เทียนกล่าวอย่างแผ่วเบา
เมื่อได้ยินว่าเจ้าแห่งนิกายมารส่งยอดฝีมือที่น่ากลัวยิ่งนักเช่นนี้มา
ราชันมารริ้วเหมันต์รู้สึกว่าตนเองไม่ได้เลือกผิดคน
ทะเลโลหิตอยู่ภายใต้การควบคุมของเทพมารแต่กำเนิด
มาถึงเบื้องล่างของนิกายมาร
“สมุนทั้งหลาย จงเปิดใจของพวกเจ้า และยอมรับการชำระล้างของทะเลโลหิต”
มารพุทธะอู๋เทียนเอ่ยวาจา
ทะเลโลหิตหลอมรวมเข้ากับนิกายมาร ส่วนเทพมารแต่กำเนิดผู้นั้น ก็แปรเปลี่ยนเป็นลำแสงสีแดง พุ่งเข้าไปในทะเลโลหิต หายไปอย่างไร้ร่องรอย
อย่างไรก็ตาม ภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ รวมไปถึงเสียงของมารพุทธะอู๋เทียน แผ่กระจายไปทั่วโลกเบื้องบน
ผู้คนที่คิดว่ามหาสงครามกำลังจะเริ่มต้น ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
โชคดีที่เป็นยอดฝีมือแห่งนิกายมาร
ณ วังสวรรค์
“มหาจักรพรรดิจื่อเว่ย”
จี๋อวิ๋นรู้สึกได้ถึงจิตตระหนักรู้ จึงจุติลงไปในร่างของหุ่นเชิดมหาจักรพรรดิจื่อเว่ยในทันที
“ราชันเซียนกลไกสวรรค์ มีเรื่องอันใดหรือ?”
มหาจักรพรรดิจื่อเว่ยลืมตาขึ้น เอ่ยถาม
“ใต้เท้า ในขณะที่ท่านปิดด่านบำเพ็ญอยู่ นิกายมารมียอดฝีมือจุติลงมา ในมือของเขามีทะเลโลหิต นิกายมารคงจะรุ่งเรือง”
มหาจักรพรรดิจื่อเว่ยได้ยินเช่นนั้น ก็พยักหน้าเบา ๆ
“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้โลกยังไม่สงบสุข เจ้าแห่งวังสวรรค์ยังไม่ได้จุติลงมา ภัยคุกคามของโลกต่างภพ เราก็ยังไม่รู้ เรื่องของนิกายมาร เราคงต้องรอดูสถานการณ์”
ได้ยินเช่นนั้น ราชันเซียนกลไกสวรรค์ก็พยักหน้า
เขาไม่กล้าถามต่อ
ณ วังอสูร
“ท่านอาจารย์ หากยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าวังอสูรของพวกเราจะด้อยกว่าขุมอำนาจอื่น ๆ”
เหยาหรูอวี้กล่าวอย่างกังวล
จี๋อวิ๋นจุติลงไปในร่างของบรรพบุรุษคุนเผิง
“ไม่ต้องกังวล วังอสูรของพวกเราก็จะมียอดฝีมือจุติลงมาเช่นกัน”
“ที่แห่งใด?”
เหยาหรูอวี้ได้ยินเช่นนั้น ก็มีสีหน้าดีใจ เอ่ยถามขึ้น
“มาแล้ว”
ทางทิศเหนือ ปรากฏแสงสีขาวพุ่งทะลวงผ่านฟ้าดิน แต่มันกลับนำพาพลังแห่งโชคลา�
กลิ่นอายอันยิ่งใหญ่ของเผ่าอสูร แต่กลับบริสุทธิ์ เต็มไปด้วยพลังแห่งโชคลา�
โลกมืดมัว ทะเลโลหิตปรากฏ นิกายมารรุ่งเรือง
“มหาปราชญ์ไป๋เจ๋อ!”
บรรพบุรุษคุนเผิงเห็นดังนั้น ก็โค้งคำนับเล็กน้อย
เหยาหรูอวี้ก็เช่นเดียวกัน
ยิ่งพวกเขาแข็งแกร่ง พวกเขาก็ยิ่งรู้ว่าตนเองนั้นอ่อนแอเพียงใด ตอนที่นางฝึกฝน นางรู้ดีว่าตนเองกับบรรพบุรุษคุนเผิงนั้นแตกต่างกันเพียงใด
ส่วนบรรพบุรุษคุนเผิงนั้น ก็เป็นเพียงกึ่งจักรพรรดิเซียนเท่านั้น
แน่นอนว่า นั่นเป็นเพียงเรื่องราวในอดีต
หลังจากมหาสงครามระหว่างจอมเวทและอสูร
บรรพบุรุษคุนเผิงทรยศต่อวังสวรรค์โบราณ และได้เป็นราชันแห่งทะเลเหนือ
พลังรบของเขาทะลวงขีดจำกัด ก้าวเข้าสู่ระดับอริยะ
“คารวะมหาปราชญ์ไป๋เจ๋อ”
บรรพบุรุษคุนเผิงกล่าวอย่างตื่นเต้น
เบื้องหลังของเขา คนอื่น ๆ ต่างก็คุกเข่าลง
“คารวะมหาปราชญ์ไป๋เจ๋อ”
“ลุกขึ้นเถิด”
มหาปราชญ์ไป๋เจ๋อกล่าว
หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จสิ้น
จี๋อวิ๋นก็เริ่มต้นรอคอยการปรากฏตัวของจักรพรรดิเซียนในอีกสามวัน
สามวันสุดท้ายนี้ เป็นช่วงเวลาที่ราชันเซียนปฐมกาลรู้สึกกังวลมากที่สุด
เขากลัวว่าสักวันหนึ่ง นิกายเจี๋ยจะบุกโจมตีพวกเขา
ในเวลานั้น โลกต่างภพคงมิอาจต้านทานได้
“บรรพบุรุษ บรรพบุรุษ เหตุใดท่านยังไม่จุติลงมา ท่านไม่รู้หรือว่าโลกต่างภพกำลังตกอยู่ในอันตราย”
ราชันเซียนปฐมกาลกล่าวอย่างกังวล เขาจ้องมองรูปปั้นหิน
ในขณะที่เขากำลังกังวล
รูปปั้นหินนั้นก็เปล่งประกายเจิดจรัส ราวกับมีชีวิต
รูปปั้นหินลืมตาขึ้น โลกทั้งใบดูเหมือนจะสว่างไสว พลังอำนาจนั้น มิอาจจินตนาการได้
“เกิดเรื่องอันใดขึ้น เหตุใดท้องฟ้าจึงสว่างไสวเช่นนี้”
“ใครกันที่กำลังก่อกวนกฎเกณฑ์คำสั่งของฟ้าดิน”
“การทำเช่นนี้ คงไม่ใช่นิกายมาร หรือขุมอำนาจอมตะกระมัง?”
“เรื่องราวเหล่านี้ มิใช่สิ่งที่พวกเราจะสามารถเข้าใจได้”
จี๋อวิ๋นที่อยู่ภายในโลกเศษเสี้ยวทวีปบุพกาล รู้สึกถึงแรงกดดันอันน่ากลัว
เขาลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม
“จักรพรรดิเซียนแห่งโลกต่างภพกลับมาแล้ว”
บนใบหน้าของเขา ไม่ได้มีท่าทีหวาดกลัว ตรงกันข้าม เขากลับรู้สึกคาดหวัง
“ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้เตรียมพร้อมไว้แล้ว สหายเต๋า โปรดเข้ามาในค่ายกล”
หากมหาจักรพรรดิขนนกทมิฬได้ยินคำพูดของจี๋อวิ๋น คงต้องโกรธจนกระอักโลหิตตาย
ณ โลกต่างภพ เมื่อเห็นมหาจักรพรรดิขนนกทมิฬที่เขาเฝ้ารอคอย ปรากฏตัวขึ้น
ราชันเซียนปฐมกาลก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แต่เขาก็ยังคงสงสัย เหตุใดนิกายเจี๋ยจึงไม่โจมตีโลกต่างภพ