บทที่ 945 : คุณเดรก ช่วยอธิบายเรื่องดวงตาของคุณหน่อยได้ไหม?

[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 945 : คุณเดรก ช่วยอธิบายเรื่องดวงตาของคุณหน่อยได้ไหม?

"บอสไคโด เรื่องวิทยาศาสตร์มันต้องละเอียดรอบคอบนะ ขอร้องล่ะ คิดดูดีๆเถอะครับ อย่าบอกนะว่าที่พูดแบบนี้เพราะอยากหาเรื่องตีกับผม?"

ควีนเบิกตากว้างเมื่อได้ยินไคโดพูดแบบนั้น  เขาผิดหวังมากที่ผลรัมเบิลบอลออกมาล้มเหลว  แต่ก็ไม่ได้เสียใจมากนัก เพราะนี่เป็นแค่ผลงานชิ้นแรก ยังมีอีกหลายอย่างที่ต้องศึกษา  การล้มเหลวเป็นเรื่องธรรมดา

แต่ถ้าล้มเหลวแล้วกลายเป็นยาปลุกอารมณ์ แถมไคโดยังกินเข้าไปอีก นั่นไม่ใช่เรื่องสนุกเลย

ด้วยนิสัยของไคโด  เขาอาจจะเล่นอะไรแผลงๆแบบนี้ก็ได้

"เปล่า  ตอนนี้แค่รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยเท่านั้น"

"หึหึ บอสไคโด บอสโป๊ะแตกแล้ว! ถ้าบอสโกรธจริงๆ บอสไม่มีทางอดทนได้ขนาดนี้หรอก!"

ดูเหมือนควีนจะมองทะลุปรุโปร่ง  เขาไม่เชื่อคำพูดของไคโดเลยสักนิด

"ถ้าบอสไคโดโกรธเพราะปัจจัยภายนอกจริงๆ ตอนนี้บอสคง..."

"ตู้ม!"

"กึก..."

ควีนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก  เมื่อเห็นกระบองเหล็กขนาดยักษ์ตกลงข้างเท้า  เขาก็นึกขึ้นได้ว่า ไม่ว่าไคโดจะโกรธจริงหรือแกล้งโกรธ  เขาก็หนีไม่พ้นอยู่ดี...

"แกใช้สมองผิดที่ผิดทางแล้ว ควีน  ถ้าฉันอยากจะซัดแก ฉันต้องหาเหตุผลด้วยรึไง?"

"..."

ไคโดพูดตัดบททุกความเป็นไปได้  เขาพูดถูก  ในฐานะคนที่เชื่อว่าพลังคือทุกสิ่ง  ไคโดไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลในการทำอะไร  เพราะเขาอยากทำ  เขาก็แค่ลงมือทำ  นั่นคือหลักการของเขา

"แต่ของที่แกทำนี่  มันไม่ได้เปลี่ยนแปลงร่างกายอะไรเลย  มีแต่ทำให้คนโมโห  ดูเหมือนงานวิจัยของแกจะล้มเหลวนะ"

"ถ้าอย่างนั้น ผมจะกลับไปวิจัยต่อก็แล้วกัน  มันคงไม่ยาก..."

จากที่ส่งผลต่อร่างกาย  กลับกลายเป็นส่งผลต่อจิตใจ  เขาต้องทำอะไรผิดพลาดสักอย่างแน่ๆ  แค่จัดการทดลองใหม่ก็พอแล้ว

เขาไม่อยากถูกไคโดเล่นงาน  แต่ตอนที่เขาคิดจะจากไป  ฮาคิราชันย์ก็ปิดกั้นทางหนีของเขาไว้หมดแล้ว

"เป็นแบบนี้แล้ว  แกยังจะหนีอีกเหรอ?  วิถีมังกรเพลิง!"

"ก็บอสไคโดเป็นคนอยากลองเองนี่นา!"

นี่แหละคือเหตุผลที่ควีนไม่อยากให้ไคโดลอง  เขาไม่กลัวว่าไคโดจะตายเพราะพิษ  เพราะร่างกายแบบนั้นไม่มีทางตายเพราะพิษอยู่แล้ว  แต่เขากลัวไคโดอาละวาด  แต่บางอย่าง  มันก็เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี

ยิ่งไปกว่านั้น ไคโดยังคิดค้นท่าใหม่ได้เพราะเรื่องนี้  ในแง่หนึ่ง  เขาก็ถือว่ามีคุณูปการอย่างมาก

......

ที่ชายหาดฮาคุไม  คลื่นในทะเลของวาโนะคุนิปั่นป่วนเพราะแรงสั่นสะเทือนจากเกาะโอนิงะชิมะ  คลื่นที่โหมกระหน่ำทำให้ชาวประมงจำนวนไม่น้อยต้องกลับเข้าฝั่ง

"ท่านมิงค์เริ่มอีกแล้วสินะ"

"ก็ท่านมิงค์นี่นา  ที่พวกเรามีชีวิตแบบนี้ได้ก็เพราะพลังของท่านมิงค์"

ใบหน้าของคนเหล่านี้ดูอ่อนเยาว์  ในคืนที่เกิดการรัฐประหารในวาโนะคุนิ  พวกเขาส่วนใหญ่ยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจอะไร  การเติบโตในสภาพแวดล้อมแบบนี้  ทำให้พวกเขาไม่ได้ต่อต้านกลุ่มร้อยอสูร  กลับมองว่าทุกอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ล้วนเกิดจากกลุ่มร้อยอสูร  การที่พวกเขาปกครองที่นี่จึงเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว

เลียบไปตามแม่น้ำ  ริมฝั่งเต็มไปด้วยผู้คน  บางครั้งก็จะเห็นโปเกมอนเดินตามพวกเขา  บางครั้งก็มีคนที่ซวยได้รับบาดเจ็บ  ถูกพาตัวส่งโรงพยาบาลโปเกมอน

ตอนนี้  โรงพยาบาลถึงกับมีแผนกเฉพาะทางสำหรับผู้ที่ถูกแมรีปช็อต  มีคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่เชื่อ  พยายามเอามือไปจับแมรีปจนถูกไฟฟ้าช็อต  แม้แต่คนแกบางคนยังรวมหัวกันหลอกเด็กใหม่  หลอกให้พวกเขาไปดึงขนแกะด้วยมือเปล่า

เดี๋ยวนี้  ใครที่ไม่เคยโดนแมรีปช็อต  แทบจะไม่กล้าบอกว่าตัวเองทำงานที่นั่น

ล่องเรือไปตามแม่น้ำในแผ่นดินต่อไปก็ถึงเมืองหลวงแห่งบุปผา ณ พระราชวัง เดรกกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ที่เพิ่งส่งมา

"ว้าว พี่คิงนี่ทำเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ"

【ภัยพิบัติคิง - มือขวาของไคโด】

【พลเรือโทสตอเบอร์รี่เสียชีวิต กองทัพเรือร่วมไว้อาลัย】

【กองทัพเรือเสียหน้ายุคสมัยที่อันตรายยิ่งกว่ากำลังจะมาถึง】

"มอร์แกนส์นี่ก็กล้าจริงๆ กล้าเขียนแบบนี้ได้ยังไงนะ?"

เธอหยิบขวดเหล้ารัมขึ้นมาดื่มอึกใหญ่ แม้แต่เดรกก็ยังอดชื่นชมความกล้าของมอร์แกนส์ไม่ได้ เขากล้าตั้งหน้าหนึ่งแบบนี้ได้ยังไง กล้าเขียนทุกอย่างจริงๆ

ถึงคิงจะยังไม่กลับมา แต่ข่าวการต่อสู้แพร่สะพัดไปทั่ววาโนะคุนิแล้ว แต่กลับไม่มีข่าวของหนวดดำกับเอสเท่าไหร่ รัฐบาลโลกยังคงเตรียมการบางอย่างอยู่ จึงยังไม่ประกาศออกมาทันที

เมื่อมองดูเหตุการณ์ใหญ่ๆในหนังสือพิมพ์ทีละเรื่อง เดรกก็อดตกใจไม่ได้ ในช่วงเวลาที่เธอกลับมา โลกภายนอกดูเหมือนจะเกิดเรื่องใหญ่ๆขึ้นมากมาย

ตอนนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น คิคุโนะโจเดินเข้ามาพร้อมกับฟลาเจสที่ลอยอยู่เหนือหัว

"คุณเดรก บอกแล้วไงว่าช่วงนี้ให้ดื่มเหล้าน้อยๆ หมอบอกว่าน้ำจากกลีบดอกฟลาเจสช่วยสมานแผลได้ ดวงตาของคุณยัง...ยัง..."

เมื่อเขามองดูเดรก คิคุโนะโจก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"คุณเดรก ถ้าข้าจำไม่ผิด คุณบาดเจ็บที่ตาขวาใช่มั้ย? ช่วยบอกข้าทีได้ไหม ว่าทำไมผ้าปิดตาของคุณถึงไปอยู่ที่ตาซ้าย?"

ตั้งแต่กลับมาวาโนะคุนิ เดรกก็อ้างเรื่องบาดเจ็บ ยึดเวลาของคิคุโนะโจไปมาก

คิคุโนะโจเองก็คิดว่าที่ดวงตาของเดรกมีปัญหาเป็นเพราะตัวเอง ดังนั้นจึงยอมทำตามคำขอของเดรกแทบทุกอย่าง แต่ตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่าตัวเองเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง

ดวงตาข้างขวาของเดรกดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

"อ๊ะ?"

เดรกคลำผ้าปิดตา แล้วก็พบว่าปัญหาอยู่ตรงไหน

ดวงตาของเธอรักษาหายหลังจากกลับมาวาโนะคุนิได้ไม่นาน นอกจากจะเจ็บอยู่สองสามวัน ก็ไม่ได้มีผลอะไร แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอหยุดใช้โอกาสที่บาดเจ็บมาวางแผนเรื่องส่วนตัว

เช่น ใส่ผ้าปิดตาแกล้งทำเป็นว่าดวงตามีปัญหา แต่ตอนที่อ่านหนังสือพิมพ์เมื่อกี้คิคุโนะโจไม่อยู่ เธอรู้สึกว่าผ้าปิดตามันเกะกะก็เลยถอดออก

เนื้อหาข่าวทำให้เธอตกใจมาก พอคิคุโนะโจเข้ามา เธอคว้าผ้าปิดตาที่ไม่ได้มีรอยเลือดอะไรมาใส่กลับด้าน

"เอ่อ...คือ จริงๆแล้วดวงตานี้เป็นตาปลอม พี่ควีนทำให้ ส่วนดวงตาของฉันมองทะลุได้ ดังนั้นถึงใส่ผ้าปิดตาฉันก็มองเห็นได้"

"เข้าใจแล้ว นี่ข้าดูโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ? ตาปลอมอะไรจะขยับได้ขนาดนี้"

"ก็นี่เทคโนโลยีของพวกเรานะ...เอาเถอะ จริงๆแล้วมันหายตั้งแต่สองสามวันก่อนแล้ว ตอนนี้ก็เหมือนเดิมทุกอย่าง"

"ดีจังเลย!"

"หืม?"

"ถ้าดวงตาของคุณไม่เป็นไร ก็ดีกว่าอะไรทั้งหมดแล้วล่ะ"

คิคุโนะโจไม่ได้สนใจที่เดรกแกล้งป่วย เทียบกับเรื่องนั้นแล้ว การที่ร่างกายของเดรกไม่เป็นอะไรต่างหากที่ทำให้คิคุโนะโจดีใจ

"เธอช่างไร้เดียงสาจนน่าประหลาดใจจริงๆ...แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน อัดอั้นมานานหลายวันแล้ว ฉันจะไปจัดงานเลี้ยง เธอจะไปด้วยกันมั้ย?"

"คุณเดรก คุณเก็บเงินบ้างไม่ได้เหรอ?"

"ไม่เอาหรอก คนเราไม่รู้จะตายตอนไหน แทนที่จะเก็บเงิน ไม่อยู่ให้สบายไปเลยล่ะ?"

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_