บทที่ 790 ทองคำเพลิงสุริยัน
“เหมืองแร่ระดับห้าคิดว่าจะทำให้ข้าละทิ้งถ้ำและต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ของข้าไปได้รึ? ยังขาดอีกนิดหน่อย” ลู่เซวียนมองส่งร่างของเหลียงหย่งที่หายลับไปในท้องฟ้า พลางยิ้มแล้วหันหลังกลับสู่ถ้ำของตน เขายังคงมั่นคงในวิถีการเพาะปลูก ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งล่อลวงใดๆ ส่วนที่เหลียงหย่งต้องการรวบรวมหินสายฟ้าระดับห้าเพื่อส...
