บทที่ 789 ธงดวงดาว
หลังจากได้รับเคล็ดวิชา 《วิชาฝึกจิตอิสระแห่งดวงดาว》 ลู่เซวียนจึงใช้เวลาว่างในแต่ละวันในการเข้าสู่จิตสำนึกของตน เพื่อฝึกฝนจิตวิญญาณและพลังจิต
ภายใต้การบำรุงด้วยแสงดาวอันอ่อนโยน เขาเริ่มรู้สึกว่าจิตวิญญาณของตนบริสุทธิ์และแข็งแกร่งขึ้นมาก รวมทั้งพลังจิตที่ชัดเจนยิ่งขึ้น
ผ่านไปครึ่งเดือน ผลดาวที่เหลืออีกสามลูกก็สุกงอมทั้งหมด
ลู่เซวียนลอยตัวอยู่สูงพันจั้งในท้องฟ้า เขาค่อย ๆ ดึงผลดาวสามลูกที่เปล่งแสงจากกลุ่มเมฆดาวอย่างระมัดระวัง
คุณภาพของผลดาวค่อนข้างดี ลูกหนึ่งมีคุณภาพดี อีกสองลูกมีคุณภาพปานกลาง
สำหรับพืชวิญญาณระดับห้า การปลูกให้ได้ผลสำเร็จถือว่าเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมแล้ว ส่วนคุณภาพที่สูงกว่านั้น สำหรับนักปลูกพืชวิญญาณทั่วไป ถือว่าเป็นเรื่องที่หวังได้ยากยิ่ง
เขาเก็บผลดาวสามลูกไว้รวมกับผลที่เคยเก็บมาก่อน จากนั้นสายตาของเขาก็สะดุดกับแสงกลมสามกลุ่มที่ลอยอยู่กลางอากาศในรูปแบบสามเหลี่ยม
เขายื่นมือไปสัมผัสแสงกลุ่มแรกเบา ๆ
【ได้รับผลดาวระดับห้า 1 ลูก และประสบการณ์การเข้าใจแผนภาพค่ายกลแม่น้ำแห่งดวงดาวระดับหก】
ทันใดนั้น ข้อมูลจำนวนมากก็หลั่งไหลเข้าสู่จิตสำนึกของลู่เซวียน
การรวมตัวของดวงดาวนับพันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาเข้าใจแผนภาพค่ายกลแม่น้ำแห่งดวงดาวลึกซึ้งยิ่งขึ้น จนเขามั่นใจว่าสามารถจัดตั้งค่ายกลที่เกี่ยวข้องได้หลายแบบ
“วิชาค่ายกลเป็นสิ่งที่ยากที่สุดในการฝึกฝน ต้องการพลังจิตที่แข็งแกร่ง และยังต้องมีความรู้มากมายยิ่งกว่าการหลอมอาวุธ การหลอมโอสถ หรือการสร้างยันต์ จึงไม่แปลกที่ในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร จะมีปรมาจารย์ด้านค่ายกลเพียงไม่กี่คน”
“ดูท่าทางแล้ว ข้าคงจะได้กลายเป็นปรมาจารย์ค่ายกลเสียแล้ว”
ลู่เซวียนยิ้มบาง ๆ คิดอยู่ในใจ
เขาซึมซับประสบการณ์เกี่ยวกับแผนภาพค่ายกลอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยื่นมือไปสัมผัสแสงกลุ่มสีขาวที่สอง
【ได้รับผลดาวระดับห้า 1 ลูก และเคล็ดวิชาลับระดับหก 《วิชาฝึกจิตอิสระแห่งดวงดาว》 (ส่วนกลาง)】
ทันทีที่ความคิดผ่านไป ดวงดาวลึกซึ้งในจิตสำนึกของเขาก็ส่องแสงเจิดจ้า หมุนวนไปเรื่อย ๆ แสงดาวสาดลงมาปกคลุมพื้นที่กว้างใหญ่ในจิตสำนึก
“เคล็ดวิชา 《วิชาฝึกจิตอิสระแห่งดวงดาว》 นี้มีถึงสามส่วน”
ลู่เซวียนคิดด้วยความประหลาดใจ
“ข้าไม่แน่ใจว่าแสงกลุ่มสุดท้ายนี้จะให้ส่วนสุดท้ายของเคล็ดวิชาหรือไม่”
เขายื่นมือไปสัมผัสแสงกลุ่มที่สามอย่างระมัดระวัง
แสงกลุ่มแตกออกอย่างเงียบ ๆ กลายเป็นแสงระยิบระยับที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และรวมตัวกันกลายเป็นเงาธงค่ายกลหนึ่งผืน ก่อนจะพุ่งเข้าสู่ร่างกายของลู่เซวียน
พร้อมกันนั้น ความคิดหนึ่งก็วาบขึ้นในสมองของเขา
【ได้รับผลดาวระดับห้า 1 ลูก และสมบัติระดับหก ธงดวงดาว】
ธงขนาดเล็กอันประณีตปรากฏขึ้นตรงหน้าลู่เซวียนอย่างเงียบ ๆ
ธงนี้มีสีทองทั้งผืน แสงดาวที่ซ่อนอยู่ภายในเคลื่อนที่ไปตามธงอย่างลึกล้ำ ราวกับกำลังเคลื่อนที่ตามเส้นทางที่ซับซ้อนของดวงดาว
ลู่เซวียนใช้จิตสำนึกของตนตรวจสอบทันที และข้อมูลเกี่ยวกับธงสีทองนั้นก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขา
【ธงดวงดาว สมบัติระดับหก มีพลังดวงดาวมหาศาลซ่อนอยู่ สามารถเรียกดาวตกขนาดใหญ่เพื่อโจมตีศัตรูได้ มีพลังทำลายล้างสูงมาก】
【เมื่อรวมธงดวงดาวทั้งเก้ากับสมบัติระดับกลางอย่างกระบี่ดวงดาวแห่งสำนักกระบี่ถ้ำเซียน สามารถจัดตั้งค่ายกลกระบี่ดาราจักรรอบทิศได้ ซึ่งสามารถกำจัดผู้บำเพ็ญเพียรระดับทารกวิญญาณที่เข้ามาในค่ายกลได้อย่างง่ายดาย】
“ค่ายกลกระบี่ดาราจักรรอบทิศ!”
“ถ้าข้าจำไม่ผิด ค่ายกลป้องกันของสำนักเทียนเจี้ยน ก็ใช้ค่ายกลนี้ และมีพลังทำลายล้างมหาศาลจริง ๆ”
ลู่เซวียนกล่าวด้วยความประหลาดใจ
“หากข้าสามารถรวบรวมธงดวงดาวทั้งเก้าผืน และกระบี่ดวงดาว ข้าก็จะสามารถสร้างค่ายกลระดับเจ็ดได้ ไม่ใช่เรื่องยากนัก”
“สำหรับธงดวงดาว ข้าสามารถปลูกผลดาวเพิ่มได้ ส่วนกระบี่ดวงดาวนั้น เมื่อหญ้ากระบี่ย้ายดวงดาวระดับหกสุกงอม ข้าก็อาจจะเปิดแสงกลุ่มที่มีสมบัตินี้ได้”
“ถ้าไม่สำเร็จ ข้าก็คงต้องไปยังสำนักกระบี่ถ้ำเซียน เพื่อหาสมบัตินั้น”
“ข้าได้ปลูกหญ้ากระบี่ขั้นสูงมากมาย ต่อให้ข้ามอบสูตรการเพาะพันธุ์หญ้ากระบี่พันสายฟ้าและน้ำเต้ากระบี่ถ้ำเซียนน้อยให้แก่พวกเขา รางวัลตอบแทนเป็นกระบี่บินระดับเจ็ดก็คงไม่เกินไปนัก”
ลู่เซวียนคิดในใจ ส่วนเคล็ดวิชา 《วิชาฝึกจิตอิสระแห่งดวงดาว》 ส่วนสุดท้าย เขาไม่ค่อยกังวลนัก เพราะเขาคิดว่าเพียงปลูกผลดาวเพิ่มก็เพียงพอแล้ว
หลังจากเก็บผลดาวครบทั้งหกลูกแล้ว ลู่เซวียนจึงใช้ยันต์ส่งสาร เพื่อแจ้งข่าวนี้ไปยังผู้บำเพ็ญเพียรตระกูลเวินที่อยู่ในสาขาของหอการค้า
จากนั้น ผู้อาวุโสของหอการค้าจะมารับผลวิญญาณเหล่านี้ไป
นอกจากผลดาวหกลูกแล้ว ยังมีพืชวิญญาณอีกหลายชนิดในถ้ำที่ใกล้สุกงอม เช่น บัวสายฟ้า, กระบี่พันสายฟ้า, ต้นไม้อู่เกิง, และผลสายฟ้าจื่อเว่ยช่วนระดับหก
ลู่เซวียนใจเย็นมาก เขาดำเนินการเพาะปลูกทุกวัน และรอคอยการเก็บเกี่ยวอย่างเงียบ ๆ
วันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังเพาะปลูกพืชวิญญาณอยู่นั้น เสียงของคนรู้จักก็ดังขึ้นจากนอกถ้ำ
“ลู่เซวียน อยู่ในถ้ำหรือไม่? ข้าลำพังผ่านมาแถวนี้ เลยมาทักทาย”
เสียงแก่เฒ่าดังเข้ามาในหูของลู่เซวียน
ลู่เซวียนเปิดค่ายกลพร้อมรอยยิ้ม และออกไปต้อนรับ
“ท่านเหลียง พวกเราจากกันที่งานเลี้ยงดอกไม้นั้นก็หลายปีแล้ว ท่านสบายดีหรือ?”
คนที่มาเยือนคือเหลียงหย่ง หนึ่งในผู้ที่เคยร่วมงานเลี้ยงดอกไม้ ลู่เซวียนมีความรู้สึกดีกับเขาไม่น้อย
“ฮ่าฮ่า ข้ารู้แล้วว่าเจ้าต้องอยู่ในถ้ำแน่”
เหลียงหย่งหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะตามลู่เซวียนเข้าไปในถ้ำ
“พวกเราเป็นนักปลูกพืชวิญญาณเหมือนกัน แต่ข้ากับเจ้านั้นต่างกันลิบลับ”
ขณะเดินผ่านทุ่งวิญญาณ เหลียงหย่งเฒ่าผอมแห้งเหลือบมองพืชวิญญาณขั้นสูงที่ปลูกไว้รอบ ๆ พร้อมกับรู้สึกถึงพลังชีวิตอันเข้มข้นของพืชเหล่านั้น เขาจึงอดที่จะกล่าวชมไม่ได้
“ท่านถ่อมตัวเกินไปแล้ว”
ลู่เซวียนตอบกลับอย่างสุภาพ เพราะพืชวิญญาณที่ล้ำค่าที่สุดของเขา เช่นพืชระดับเจ็ดหรือหก ต่างถูกซ่อนไว้ดี ไม่มีทางที่เหลียงหย่งจะพบเห็นได้
“ท่านมาที่ถ้ำสายฟ้าเพลิง เพื่อธุระใดหรือ?”
ลู่เซวียนถามขึ้นอย่างสงสัย ขณะนำชาและผลวิญญาณมาต้อนรับ
“แน่นอนว่าข้ามาเพื่อสุรารสเลิศของเจ้า”
เหลียงหย่งหัวเราะเบา ๆ แต่สีหน้าของเขากลับจริงจังขึ้น
“ก่อนหน้านี้ ข้าได้สำรวจดินแดนลับแห่งหนึ่ง แต่ดันเจออสูรชั่วร้ายที่ทำลายสมบัติของข้าจนเสียหาย”
“ข้ารู้สึกเสียดายที่ไม่มีเงินมากพอจะซื้ออาวุธที่ข้าชื่นชอบ เลยคิดว่าจะหาวัตถุดิบมาหลอมมันเอง”
“ได้ยินมาว่าในถ้ำสายฟ้าเพลิง มีเหมืองแร่ที่อาจมีแร่ล้ำค่าระดับห้าที่ชื่อว่าหินสายฟ้าพิรุณ ข้าเลยอยากมาลองเสี่ยงดู”
“ลู่เซวียน เจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในถ้ำสายฟ้าเพลิงนี้มานานหลายสิบปี เจ้ารู้จักเหมืองแร่นั้นหรือไม่?”
เหลียงหย่งถามขึ้น
ลู่เซวียนส่ายศีรษะเล็กน้อย พลางยิ้มอ่อน ๆ
“ท่านเหลียง ท่านก็รู้ดีว่าข้าชอบอยู่ในถ้ำเป็นส่วนใหญ่ บางครั้งก็ออกไปเดินเล่นริมทะเลสายฟ้า แต่ข้าไม่เคยเข้าไปลึกถึงขนาดนั้นเลย”
“พูดตามตรง แม้แต่ตำแหน่งของแดนลับเล่ยจี ข้ายังไม่รู้เลย”
เขากล่าวติดตลก
“ข้ารู้ดีว่าเจ้าระมัดระวังตัวเสมอ แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้”
เหลียงหย่งหัวเราะเบา ๆ
“ดูท่าแล้ว หากข้าจะชวนเจ้าไปเหมืองแร่ด้วยกัน คงจะเป็นไปไม่ได้”
“ท่านเหลียงรู้ใจข้าดีเหลือเกิน!”
ลู่เซวียนยิ้มและยกถ้วยขึ้น
“ข้าไม่มีอะไรมากนัก นอกจากสุรานี้ ขออวยพรให้ท่านพบแร่ล้ำค่าโดยสวัสดิภาพ”
“ขอบคุณมาก!”
เหลียงหย่งดื่มสุราในถ้วยรวดเดียวหมด แล้วจากไปท่ามกลางสายฟ้าที่ปกคลุมฟากฟ้า
