บทที่ 7 : เข้าสู่วิทยาลัยชิงหลง!
บทที่ 7 : เข้าสู่วิทยาลัยชิงหลง!
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
วันรายงานตัวเปิดภาคเรียน
ณ สถานีรถไฟเมืองชิงเฟิง
เซียวซิงหยูและเซียวรั่วเสวี่ย กำลังหิ้วสัมภาระมากมายเตรียมขึ้นรถไฟ
บนชานชาลามีผู้คนมากมายมารวมตัวกัน
บางส่วนเป็นนักข่าว แต่ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนบ้านของเซียวซิงหยู
ทุกคนมาส่ง สองพี่น้องตระกูลเซียว
…..
“เสี่ยวหยู เอาไข่เค็มเป็ดไปกินด้วยนะ เธอชอบกินนี่ตั้งแต่เด็กๆเลย”
“นี่คือเงินที่พวกเรารวมกันได้ ไม่มากหรอก แค่ไม่กี่ร้อย ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆ”
“เจ้าเด็กบ้า พอมีอนาคตแล้ว อย่าลืมกลับมาเยี่ยมพวกเราบ้างนะ”
เพื่อนบ้านเหล่านี้เป็นคนที่เฝ้าดูเซียวซิงหยูเติบโตขึ้นมา
ของฝากที่พวกเขาให้มาอาจจะไม่ได้มีมูลค่ามาก แต่ไมตรีจิตแบบนี้ไม่สามารถประเมินค่าเป็นเงินได้
เซียวซิงหยูโบกมือลา แล้วจูงมือพี่สาวขึ้นรถไฟ
เสียงหวูดรถไฟดังขึ้น รถไฟค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากสถานี ตรงไปยังดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้น เเละหายลับไปจากสายตาผู้คน
…..
“ขอแจ้งให้ทราบว่าตลอดเส้นทางรถไฟอาจมีสัตว์อสูรปรากฏตัวขึ้น จนอาจทำให้ตู้โดยสารสั่นสะเทือน”
“ขณะนี้ได้ผ่านพ้นเส้นทางอันตรายแล้ว รถไฟกำลังวิ่งตามปกติ”
“เรียนผู้โดยสารทุกท่าน รถไฟกำลังจะเข้าสู่สถานีหลงอิ่น”
เมืองหลงอิ่นเป็นเมืองที่วิทยาลัยชิงหลงตั้งอยู่
หลังจากลงจากรถไฟ เซียวซิงหยูก็มองไปรอบๆด้วยความตื่นตาตื่นใจราวกับบ้านนอกเข้ากรุง
“พี่สาว ที่นี่ไม่เสียแรงที่เป็นเมืองใหญ่เลย มันดูหรูหรามาก”
ในประเทศมังกร เมืองต่างๆมีการแบ่งระดับอย่างเข้มงวด
เมืองหลวงของจักรวรรดิเป็นเมืองที่มีระดับสูงสุด
ปรมาจารย์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศ ซ่างกวนหลัน คือเจ้าของเมืองหลวง
เธอเป็นถึงจักรพรรดินีของประเทศมังกร เป็นบุคคลสำคัญที่มีอำนาจสูงสุด
ใต้เมืองหลวงมีเมืองหลวงระดับรองอีก 12 เมือง
เมืองหลงอิ่นเป็นหนึ่งใน 12 เมืองหลวงระดับรอง
มันได้รับการสนับสนุนจากประเทศ จนอุตสาหกรรมต่างๆมีความก้าวหน้าในระดับสูง และยังมีกิลด์ปรมาจารย์อสูรระดับท็อป 50 ของประเทศตั้งอยู่ที่นี่มากมาย
ถ้าเซียวซิงหยูไม่ได้สอบเข้าวิทยาลัยชิงหลง เขาคงไม่มีโอกาสได้ก้าวออกจากเมืองเล็กๆอย่างเมืองชิงเฟิง และคงไม่มีโอกาสได้มาเหยียบเมืองหลงอิ่นเช่นนี้
“พี่สาว ผมจะไปรายงานตัวที่วิทยาลัยชิงหลงก่อน เรามาเรียกรถแท็กซี่กันดีกว่่”
“เรียกแท็กซี่? มันจะสิ้นเปลืองเกินไปหรือเปล่า”
ค่าแท็กซี่ในเมืองใหญ่นั้นแพงมาก
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวซิงหยูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตบลงบนตราอสูรที่หลังมือขวาของเขาเบาๆ
“เฮยเฟิง ออกมา!”
โฮ่งงงง~
เมื่อสัมผัสได้ถึงการเรียกของเจ้านาย แสงวาบหนึ่งก็พุ่งออกมาจากตราอสูร
ทันใดนั้น, หมาป่าวายุนรกก็ปรากฏตัวขึ้นข้างกายเซียวซิงหยู
“พี่สาว ขึ้นมาเถอะ”
“เฮยเฟิงตัวนี้มีไฟลุกท่วมทั้งตัว ฉันขึ้นไปนั่งแล้วก้นจะไหม้หรือเปล่า?”
“ไม่ต้องห่วง ผมสั่งให้เฮยเฟิงปิดโหมดทำร้ายพวกเดียวกันแล้ว”
เปลวเพลิงนรกบนร่างของหมาป่าวายุนรกจะทำร้ายเฉพาะศัตรูเท่านั้น จะไม่ทำร้ายเจ้านายและคนในครอบครัวหรือเพื่อนของเจ้านาย
จากนั้น, สองพี่น้องขี่หมาป่าวายุนรก วิ่งไปตามถนน
ไม่ถึงสิบนาที พวกเขาก็มาถึงเป้าหมาย
“เฮยเฟิง หยุด!”
หมาป่าวายุนรกเบรกกะทันหัน
เซียวรั่วเสวี่ยเสียหลัก เกือบจะตกจากหลังเฮยเฟิง
เธอจึงรีบกอดเอวเซียวซิงหยูไว้แน่น จนหน้าอกของเธอแนบชิดกับหลังของเซียวซิงหยู
“พี่สาว พี่ไปทำอะไรมาถึงโตเเบบนี้เนี่ย?”
“ยังไม่โต เเต่กล้ามาแซวพี่สาวตัวเองเเบบนี้แล้วเหรอ”
เมื่อเห็นเซียวรั่วเสวี่ยกางฝ่ามือ เซียวซิงหยูก็กระโดดหนีลงจากหลังหมาป่าวายุนรก แล้วเงยหน้าขึ้นมองอาคารอันโอ่อ่าเบื้องหน้าทันที
“นี่สินะ วิทยาลัยชิงหลง…มันอลังการมาก”
วิทยาลัยชิงหลงตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลงอิ่น เเละมันดูเหมือนศูนย์จัดแสดงสินค้าขนาดใหญ่
เมื่อมองผ่านประตูวิทยาลัย เซียวซิงหยูเห็นรุ่นพี่กำลังฝึกสัตว์อสูร เเละนี่คือการเรียนภาคปฏิบัติ
หน้าประตูวิทยาลัยมีนักเรียนใหม่มารายงานตัวกันอย่างเนืองแน่น
“พี่สาว พี่รอผมอยู่หน้าประตูกับเฮยเฟิงนะ ผมจะไปทำเรื่องเข้าเรียนก่อน”
เซียวซิงหยูกล่าวจบ เขาก็เดินเข้าไปในวิทยาลัยชิงหลง
ภายใต้การแนะนำของเจ้าหน้าที่ เขาทำเรื่องเข้าเรียนเสร็จอย่างรวดเร็ว
“นักเรียน เดินไปที่แผนกต้อนรับด้านนั้น แล้วไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อรับกุญแจห้องพัก”
เซียวซิงหยูเดินไปที่แผนกต้อนรับ แล้วได้พบกับคนคุ้นเคย
เเละนั่นก็คือเฉินฉีเหนียน อาจารย์คุมสอบที่เคยคุมสอบเซียวซิงหยู
“นักเรียนเซียว เราเจอกันอีกแล้วนะ”
“อาจารย์เฉิน ช่างบังเอิญจริงๆ ไม่คิดเลยว่าผมจะได้อยู่ห้องที่อาจารย์รับผิดชอบ”
ปี 1 ห้อง 3
นี่คือห้องเรียนของเซียวซิงหยู
วิทยาลัยชิงหลงเป็นวิทยาลัยปรมาจารย์อสูรแบบ 3 ปี เซียวซิงหยูเป็นนักเรียนใหม่จึงเรียนอยู่ชั้นปีที่ 1
ชั้นปีที่ 1 มีทั้งหมด 8 ห้อง เซียวซิงหยูอยู่ห้อง 3
“จริงสิ นักเรียนเซียว นี่คือกุญแจอีกอันหนึ่ง”
นอกจากกุญแจห้องพักแล้ว เฉินฉีเหนียนยังให้กุญแจอีกดอกหนึ่งแก่เซียวซิงหยู
“อาจารย์เฉิน นี่มัน…”
“ตรงข้ามประตูหลังวิทยาลัยของเรามีอพาร์ตเมนต์สำหรับครอบครัวนักเรียนอยู่”
“ทางวิทยาลัยได้จัดหาที่พักให้กับครอบครัวของนักเรียนต่างถิ่นฟรี”
เมื่อได้ยินเช่นนี้, เซียวซิงหยูก็ดีใจมาก
“ดีจัง พี่สาวผมจะได้ไม่ต้องเสียเงินค่าเช่าบ้านแล้ว”
ในความเป็นจริงแล้ว แทบไม่มีใครมาพักที่อพาร์ตเมนต์สำหรับครอบครัวเลย
เพราะนักเรียนที่สอบเข้าวิทยาลัยชิงหลงได้ ส่วนใหญ่ล้วนมีภูมิหลังทางครอบครัวที่ไม่ธรรมดา
พวกเขาไม่รวย ก็มีอำนาจมากมายมหาศาล
ครอบครัวของคนพวกนี้สามารถซื้อบ้านหลังใหญ่ได้สบายๆ ดังนั้นพวกเขาคงไม่มาอยู่ที่อพาร์ตเมนต์สำหรับครอบครัวหรอก
กลุ่มเป้าหมายของอพาร์ตเมนต์สำหรับครอบครัวจึงเป็นคนที่เดินทางมาจากเมืองเล็กๆ และมีฐานะยากจนอย่างเซียวซิงหยู
“นักเรียนเซียว ไปจัดที่อยู่ให้พี่สาวก่อนเถอะ”
“จำไว้นะ บ่ายสามโมงตรง เจอกันที่ลานกว้างของวิทยาลัย มาร่วมพิธีเปิดภาคเรียนนักเรียนใหม่ให้ตรงเวลา”
เซียวซิงหยูพยักหน้ารับ แล้วเดินออกจากวิทยาลัย
หน้าประตูวิทยาลัย เซียวรั่วเสวี่ยและหมาป่าวายุนรกยืนรออยู่
“พี่สาว พี่ไม่ต้องเช่าบ้านแล้ว ทางวิทยาลัยมีอพาร์ตเมนต์สำหรับครอบครัวให้ ผมจะพาพี่ไปดู”
เซียวซิงหยูจูงมือเซียวรั่วเสวี่ย ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจ
หลังจากเข้าไปในอพาร์ตเมนต์แล้ว เซียวซิงหยูก็หากุญแจตามหมายเลขห้องที่ติดอยู่บนป้ายชื่อ จนเจอห้อง 808
เมื่อเปิดประตูเข้าไป ภาพภายในห้องก็ปรากฏสู่สายตา
ห้องนั่งเล่นของอพาร์ตเมนต์แม้จะเล็ก แต่ก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน
มันมีทั้งห้องครัว ห้องน้ำ และห้องนอนสองห้อง
สำหรับคนรวยคนมีอำนาจ สภาพแวดล้อมแบบนี้อาจจะเหมือนคอกหมู
แต่สำหรับเซียวซิงหยูและเซียวรั่วเสวี่ย…นี่คือบ้านที่เเสนอบอุ่น
“พี่สาว ต่อไปนี้พี่ก็อยู่ที่นี่นะ สามารถอยู่ได้ฟรีสามปี”
“ส่วนอีกสามปีผมก็จะเรียนจบ ถึงตอนนั้นผมคงจะเป็นปรมาจารย์อสูรที่เก่งกาจแล้ว”
“แล้วผมก็จะเข้าร่วมกิลด์ปรมาจารย์อสูรชื่อดัง หาเงินซื้อบ้านหลังใหญ่ให้พี่อยู่”
เซียวรั่วเสวี่ยยื่นมือลูบหัวเซียวซิงหยูด้วยความเอ็นดู
“น้องชายคนดี พี่ไม่ต้องการอยู่บ้านหลังใหญ่หรอก แค่มีเสี่ยวหยูอยู่ข้างๆ…พี่ก็พอใจแล้ว”
“ได้ยินว่าบ่ายสามโมงจะมีพิธีเปิดภาคเรียนนักเรียนใหม่ งั้นฉันจะทำอาหารให้เสี่ยวหยูกินก่อน ค่อยไปวิทยาลัยนะ”
ในตู้เย็นมีผัก เนื้อ ไข่ ของสดใหม่ และในครัวก็มีอุปกรณ์ครบครัน
เซียวรั่วเสวี่ยล้างมือ สวมผ้ากันเปื้อน แล้วเริ่มเตรียมอาหารกลางวัน
เซียวซิงหยูไม่มีอะไรทำ เขาจึงเอ่ยขึ้น
“พี่สาว ผมออกไปข้างนอกก่อนนะ”
“ไปไหน?”
“เดินเล่นแถวนี้”
“ประมาณสี่สิบนาทีอาหารก็เสร็จแล้ว อย่าเดินเล่นนานเกินไปนะ เดี๋ยวอาหารเย็นหมด”
“ครับผม~”
……
สี่แยก
เซียวซิงหยูเดินนำหน้า หมาป่าวายุนรกเดินตามหลัง
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างมองมาที่เขาเป็นตาเดียว
“สัตว์อสูรอะไรเนี่ย ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”
“หมาป่ายักษ์ที่มีไฟสีดำลุกท่วมตัว…”
“ฉันนึกออกแล้ว, ในข่าวบอกว่า การสอบระดับประเทศปีนี้มีอัจฉริยะคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น เเละสัตว์อสูรของเขาคือหมาป่ายักษ์ที่มีไฟสีดำลุกท่วมตัว…”
ตอนนี้ข่าวเกี่ยวกับเซียวซิงหยูกำลังดัง คนที่เดินผ่านไปมาจึงจำเขาได้
ทันใดนั้น เซียวซิงหยูก็หยุดเดิน เเละเบื้องหน้าเขาคือร้านขายสัตว์อสูร
“ตอนนี้เฮยเฟิงกำลังอยู่ในวัยเจริญเติบโต ซื้อน้ำยาบำรุงธาตุไฟให้มันหน่อยละกัน จะได้ช่วยเพิ่มความเร็วในการเลื่อนขั้นด้วย”
………………….
