บทที่ 315 การขอความเมตตามีประโยชน์อันใด?

[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 315 การขอความเมตตามีประโยชน์อันใด?

การต่อสู้ระหว่างจ้าวแห่งห้วงลึกนั้นช่างน่าสะพรึงกลัวราวกับฟ้าถล่มดินทลาย!

ทว่า ชั่วพริบตาต่อมา สีหน้าของทัสทานมอนก็พลันเปลี่ยนไป!

ไม่ถูกต้อง!

"เป็นไปไม่ได้!"

ทัสทานมอนเบิกตากว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆที่อยู่ตรงหน้า กลับสามารถต้านทานการโจมตีของตนได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไร้ร่องรอยบาดเจ็บใดๆ?

ต้องรู้ว่าหลังจากผ่านการเสริมพลังมาหลายต่อหลายครั้ง เย่เหรินมีร่างกายที่แข็งแกร่งเทียบเท่าจ้าวแห่งห้วงลึกแล้ว!

แม้มองจากขนาดตัว ทัสทานมอนจะสูงกว่าพันเมตร

ส่วนเย่เหรินสูงเพียงหนึ่งเมตรแปดสิบ...

ทว่า พลังที่แผ่ออกมากลับเหนือกว่าทัสทานมอนอยู่ขั้นหนึ่ง!

เย่เหรินยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยเผยรอยยิ้มเย็นชา "ถึงไม่ต้องชักดาบ ฉันก็สามารถจัดการแกได้"

สิ้นเสียง ร่างของเย่เหรินก็หายวับไปจากจุดเดิม

เมื่อปรากฏตัวอีกครั้ง ก็มาอยู่เหนือศีรษะของทัสทานมอนเสียแล้ว!

"ปัก! ปัก! ปัก!"

หมัดของเย่เหรินกระหน่ำลงบนศีรษะของทัสทานมอนราวกับสายฝน

ทุกหมัดล้วนบรรจุพลังทำลายล้างจนทัสทานมอนต้องถอยร่นไปทีละก้าว!

"อ๊าก!"

ทัสทานมอนคำรามด้วยความเจ็บปวด

มันไม่อาจเข้าใจได้เลยว่า เหตุใดตนถึงถูกมนุษย์ตัวเล็กๆต่อยจนไร้เรี่ยวแรงตอบโต้เช่นนี้!

"เป็นไปไม่ได้! นี่มันเป็นไปไม่ได้!"

ทัสทานมอนคำรามอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาสีแดงก่ำเต็มไปด้วยความไม่ยอมรับและโทสะ

ตนคือจ้าวแห่งห้วงลึกผู้ยิ่งใหญ่ มีพลังทำลายล้างฟ้าดิน เหตุใดจึงพ่ายแพ้ให้กับมนุษย์ตัวเล็กๆได้!

เมื่อตระหนักได้ว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีนัก เพลิงโทสะในใจของทัสทานมอนก็ยิ่งโหมกระหน่ำ!

นับตั้งแต่ถูกจองจำในห้วงลึก มันต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสทุกวินาที!

ความโกรธแค้นและความสิ้นหวังที่สั่งสมมาตลอดระยะเวลาอันยาวนาน บัดนี้ได้ปะทุออกมาอย่างรุนแรง!

"ข้าจะทำลายล้างทุกสิ่งเสีย!"

ทัสทานมอนคำรามลั่นจนแผ่นดินสะเทือน เกล็ดสีดำบนร่างกายลุกชันขึ้นทีละชิ้น

ราวกับหนามแหลมคมนับพันเล่ม แผ่รังสีอำมหิตน่าหวาดหวั่น

ร่างกายอันใหญ่โตขยายตัวขึ้นอีกครั้ง ดูน่าเกลียดน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม ราวกับปีศาจจากขุมนรก!

"ตายซะ! ตายซะ! ตาย!"

ทัสทานมอนเหวี่ยงหมัดยักษ์เข้าใส่เย่เหรินอย่างบ้าคลั่ง ทุกหมัดล้วนบรรจุพลังทำลายล้างราวกับจะบดขยี้โลกทั้งใบ!

ทว่า ทันทีที่อารมณ์ของมันพุ่งถึงขีดสุด พลังกำลังจะปะทุถึงขั้นสูงสุด จู่ๆก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น!

เสียงหึ่งประหลาดดังขึ้นพร้อมกับรอยแยกมากมายที่ปรากฏขึ้นกลางอากาศ ราวกับมิติกำลังจะแตกสลาย

จากรอยแยกนั้น โซ่ตรวนสีม่วงดำพุ่งทะลักออกมา

โซ่ตรวนเหล่านั้นดูราวกับมีชีวิต พวกมันเคลื่อนไหวในอากาศดุจงูร้ายที่เลื้อยพัน  พุ่งตรงเข้าหาทัสทานมอน

“???” ทัสทานมอน

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมโซ่ตรวนแห่งห้วงลึกถึงปรากฏขึ้น?

โซ่ตรวนมากมายถักทอเป็นตาข่ายแน่นหนา

พวกมันยืดออก พันเกี่ยว รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว ก่อเกิดเป็นกรงขังที่แข็งแกร่ง ปล่อยพลังกดดันมหาศาลออกมา แม้แต่จ้าวแห่งห้วงลึกยังต้องหวาดหวั่น

เมื่อโซ่ตรวนสัมผัสกับร่างของทัสทานมอน

พวกมันทะลุผ่านเกล็ดสีดำแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า ทิ่มแทงลึกลงไปในเนื้อของมัน

ทุกครั้งที่โซ่ตรวนพุ่งผ่าน จะมีเสียงดังสนั่นคล้ายกับค้อนขนาดใหญ่ทุบลงบนโลหะ

“อ๊ากกก!” ทัสทานมอน

เจ็บ!

เจ็บปวด!

เจ็บราวกับจะตาย!

ยิ่งโซ่ตรวนฝังลึก ร่างกายใหญ่โตของทัสทานมอนก็ยิ่งสั่นสะท้าน มันส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง

โซ่ตรวนเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงพันธนาการทางกายภาพ แต่ยังเป็นโซ่ตรวนแห่งอำนาจ

พวกมันช่วงชิงพลังของทัสทานมอน จับมันขังไว้กับที่

โซ่ตรวนพันเกี่ยวเป็นตาข่ายซับซ้อนภายในร่างกายของทัสทานมอน

โซ่แต่ละเส้นรัดแน่นกับกล้ามเนื้อและกระดูกของมัน แม้กระทั่งแทงทะลุหัวใจและอวัยวะสำคัญอื่นๆ

นี่...ราวกับการทรมานอันแสนสาหัส...

ในที่สุด ร่างอันเกรี้ยวกราดของทัสทานมอนก็ถูกพันธนาการอย่างสมบูรณ์

มันดิ้นรนอย่างอ่อนแรง ส่งเสียงครวญครางไร้เรี่ยวแรง

ใบหน้าที่เคยดุร้ายบัดนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง

“ทำไม? ข้าทำผิดอะไร! ข้าไม่ได้คิดจะหนีจากที่นี่นะ!” ทัสทานมอน

มันพยายามถาม พยายามแก้ตัว ทั้งที่มันเองก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ปกติแล้ว โซ่ตรวนแห่งห้วงลึกจะปรากฏขึ้นก็ต่อเมื่อจ้าวแห่งห้วงลึกละเมิดกฎบางอย่าง เช่น พยายามทำลายล้างสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำในห้วงลึก

หรือพยายามหลบหนีจากห้วงลึก

แต่ตอนนี้ล่ะ?

ทัสทานมอนไม่เข้าใจเลยว่าตัวเองทำผิดกฎข้อไหน ถึงทำให้โซ่ตรวนจากห้วงลึกปรากฏขึ้น!

หลังจากทำภารกิจเสร็จสิ้น โซ่ตรวนจากห้วงลึกก็ค่อยๆหดกลับ

จากนั้น โซ่เส้นหนึ่งก็ยื่นออกมา เลื้อยมาหยุดอยู่ตรงหน้าเย่เหริน  ก่อนจะเคลื่อนไหวไปมาอย่างเชื่องช้า

ภาพตรงหน้าทำให้ทัสทานมอน และผู้กลืนกินที่แปลงร่างเป็นเด็กสาวตัวน้อย ซ่อนอยู่ด้านหลังเย่เหรินถึงกับตะลึงงัน

นี่มันอะไรกัน?

นั่นคือโซ่ตรวนแห่งห้วงลึกเชียวนะ!

พวกมันคือตัวตนของเจตจำนงแห่งห้วงลึก!

ดุจดั่งผู้คุมในคุกมืด พวกมันไร้ซึ่งความปรานี เย็นชา ไร้หัวใจ และเป็นสิ่งที่เหล่าสิ่งมีชีวิตในห้วงลึกทั้งมวลหวาดกลัว!

ทว่า บัดนี้ พวกมันกลับเชื่องราวกับสัตว์เลี้ยง แหวกว่ายอย่างว่าง่าย ราวกับจะประจบเยินยอเย่เหริน!

ภาพตรงหน้า ทำลายความเข้าใจที่พวกมันมีต่อห้วงลึกโดยสิ้นเชิง!

"บ้าเอ๊ย..."

ดวงตาของทัสทานมอนเบิกกว้าง แทบถลนออกมานอกเบ้า แววตาแดงก่ำฉายแววตื่นตระหนก

ปากอ้าออก แต่ไร้ซึ่งเสียงใดเล็ดลอดออกมา

ได้แต่มองโซ่ตรวนแห่งห้วงลึกแหวกว่ายดุจสัตว์เลี้ยงแสนเชื่องต่อหน้าเย่เหริน ภาพนั้นราวกับเย้ยหยันความรู้ที่พวกมันสั่งสมมา

ผู้กลืนกิน แม้มีรูปลักษณ์เยาว์วัย แต่เพราะมันเองก็เป็นถึงจ้าวแห่งห้วงลึก ย่อมหวาดหวั่นโซ่ตรวนแห่งห้วงลึกไม่ต่างกัน

บัดนี้ ใบหน้าซีดเผือด ดวงตากลมโตฉายแววหวาดผวา กำชายเสื้อเย่เหรินแน่น ราวกับไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น

ร่างกายสั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะโซ่ตรวนแห่งห้วงลึกอยู่ใกล้เพียงเอื้อม!

ส่วนทัสทานมอน ยิ่งแหลกสลายไร้ชิ้นดี...

ร่างกายใหญ่โต ไร้ซึ่งรังสีคุกคาม กลับสั่นเทิ้มราวกับสัตว์ร้ายจนตรอก

แววตาอันบ้าตลั่งหายไป แทนที่ด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

"ข้า... ข้าผิดไปแล้ว..."

เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าของทัสทานมอน สั่นเครือ ไร้ซึ่งความโอหังเย่อหยิ่ง

เอ่ยปากอย่างยากลำบาก เสียงแห้งผาก อ้อนวอน "ได้โปรด... ไว้ชีวิตข้า... ข้าจะไม่กล้าอีกแล้ว..."

ร่างใหญ่โตสั่นสะท้าน ทุกครั้งที่สั่นไหว ราวกับจะบอกเล่าความหวาดกลัวในใจ

ทัสทานมอน ก้มศีรษะ ไร้ซึ่งท่าทีขัดขืน ได้แต่ภาวนาขอความเมตตาจากเย่เหริน  ต่างจากท่าทีเย่อหยิ่งก่อนหน้าราวฟ้ากับดิน

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_