บทที่ 233 การพบเจอโดยบังเอิญกับเหวินหยง หยกธาตุดิน
ท่ามกลางพงหนามและวัชพืชทั้งหลาย สวี่เหยียนใช้วิชา “หลอมรวมแสงสว่างกับผงธุลี” อย่างถึงที่สุด ร่างของเขากลมกลืนไปกับพงหนามและวัชพืชเหล่านั้น ลมหายใจของเขาแทบเป็นหนึ่งเดียวกับพงหนาม งูหยกตัวเล็กที่พันอยู่บนข้อมือของสวี่เหยียน โดนบีบเสียจนดวงตาเบิกกว้าง ตัวของมันพยายามดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว แต่กลับแข็งทื่อ...
