บทที่ 231 สดใสร่าเริง
บทที่ 231 สดใสร่าเริง ซูจิ่นลูบแก้มตัวเอง รู้สึกตกใจ แต่เมื่อเห็นลำแสงที่ลงมาจากฟ้า สีหน้าเธอดูหม่นหมองลง และไม่ได้แก้ตัวอะไร "ใช่ ข้าเอง" จางเย่ยืนตะลึง รู้สึกตกตะลึงยิ่งกว่าตอนรู้ว่าซูจิ่นเป็นเซียนที่ลงมาสู่โลกมนุษย์เสียอีก ไม่น่าแปลกใจที่ตอนอยู่ในเมืองหลิงไท่ ซูจิ่นจะดูแลเขาเป็นพิเศษ ไม่น่าแปลกใจ...
