บทที่ 2 : ทําสัญญากับสัตว์อสูรตัวแรก!
บทที่ 2 : ทําสัญญากับสัตว์อสูรตัวแรก!
"เถ้าแก่ สัตว์อสูรตัวนี้ คุณจะทิ้งมันเหรอ?"
"ใช่สิ…ใครจะบ้าเสียเงินซื้อสุนัขวายุกระจอกๆเเบบนี้ล่ะ"
สัตว์อสูรที่เถ้าแก่ถืออยู่ในมือ คือสุนัขวายุที่ไม่เป็นที่นิยมที่สุดในโลกสัตว์อสูร
สุนัขวายุมีลักษณะคล้ายกับฮัสกี้…เเต่เพียงแค่แววตาอันไร้ความเฉลียวฉลาด ก็สามารถทำให้ลูกค้าถอยหนีไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว
ส่วนสายเลือดที่ต่ำต้อยของมัน ก็สามารถทำให้ลูกค้าอีกครึ่งที่เหลือถอยหนีไปได้
สายเลือดที่ต่ำต้อย คือสายเลือดที่มีคุณภาพต่ำที่สุด เเละไม่มีโอกาสพัฒนาได้เลย
ไม่เพียงเท่านั้น ถึงแม้ชื่อของมันจะเรียกว่าสุนัขวายุ แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่สัตว์อสูรธาตุลม แต่เป็นสัตว์อสูรไร้ธาตุ
ส่วนเหตุผลที่เรียกว่าสุนัขวายุ เป็นเพราะเมื่อพบกับอันตราย มันจะวิ่งหนีเร็วกว่าเจ้าของเสียอีก
โดยสรุปแล้ว มันเป็นสัตว์อสูรไร้ค่าที่วิ่งหนีเร็วกว่าเจ้าของ กินเยอะกว่าเจ้าของ และขี้เหม็นกว่าเจ้าของ
สัตว์อสูรแบบนี้ เเน่นนอนว่าไม่มีใครอยากเสียเงินซื้อหรอก
เถ้าแก่จึงจนปัญญา ถ้าไม่ทิ้งมันไปในวันนี้ ทุกเดือนก็ต้องเสียค่าอาหารและค่ากำจัดมูลสัตว์จำนวนมาก
"โฮ่ง~"
สุนัขวายุถูกเถ้าแก่โยนลงบนถนน มันก็ส่งเสียงร้องด้วยความปวดใจ
"ตัวขาดทุน ไปไกลๆเลย!"
เถ้าแก่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา จากนั้นก็หันหลังเเละกลับเข้าไปในร้านขายสัตว์อสูร
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้…เซียวซิงหยูก็ถึงกับอมยิ้ม
โอกาสเก็บตกมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
…..
ด้านสุนัขวายุ
เมื่อมันรู้ว่าตัวเองถูกทิ้ง เเละไม่มีที่ไป
มันก็เศร้าสร้อย หูตก เดินไปนั่งที่มุมถนนที่มีรถราวิ่งขวักไขว่
เเต่ทันใดนั้นเอง, สุนัขวายุก็ได้กลิ่นหอมจนน้ำลายของมันไหลออกมาจากมุมปาก
เป็นเซียวซิงหยูที่นั่งยองๆ เเละกำลังถือไส้กรอกอยู่ในมือ
"นี่ สหาย…เเกอยากเป็นสัตว์อสูรของฉันไหม?"
สุนัขวายุจ้องมองไส้กรอกในมือของเซียวซิงหยู จากนั้นมันก็พยักหน้าอย่างแรง
สำหรับมัน แค่มีข้าวกินก็พอแล้ว
และมันก็รู้ดีว่า ถ้าพลาดเจ้าของที่โง่เง่าอย่างเซียวซิงหยูไป คงไม่มีใครรับมันไปเลี้ยงอีกแล้ว
เมื่อเห็นเช่นนี้, เซียวซิงหยูก็ไม่เสียเวลาอีก…เขากัดนิ้วจนเลือดออก เเล้วทาเลือดหนึ่งหยดลงบนหน้าผากของสุนัขวายุ
จากนั้นเขาก็ระดมพลังวิญญาณอันน้อยนิดในร่างกาย ทันใดนั้นเหนือหัวของสุนัขวายุก็ปรากฏวงแหวนเวทมนตร์พันธสัญญาเลือดจางๆ
"พันธสัญญาเลือดเสร็จสมบูรณ์ ต่อไปนี้เจ้าก็เป็นสัตว์อสูรของเซียวซิงหยูคนนี้แล้ว"
สุนัขวายุส่งเสียงร้องอย่างร่าเริง
มันวิ่งวนรอบเซียวซิงหยู เเละกระดิกหางอย่างดีใจ
คนเดินถนน 1: "สมัยนี้ ยังมีคนทำพันธสัญญากับสุนัขวายุสายเลือดต่ำต้อยอีกเหรอ?"
คนเดินถนน 2: "ดูเหมือนว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะมีสติปัญญาพอๆกับสุนัขวายุ เขาเป็นคนโง่จริงๆ~"
สมัยนี้ ใครทำพันธสัญญากับสุนัขวายุ ก็จะถูกคนรอบข้างหัวเราะเยาะและมองด้วยสายตาดูถูกเช่นนี้
เเต่เซียวซิงหยูยิ้มโดยไม่พูดอะไร
จากนั้นเขาก็เปิดใช้งานดวงตาเทพอสูร…เเละแผงคุณสมบัติของสุนัขวายุปรากฏขึ้นในสายตาของเขา
[ชื่อ]: สุนัขวายุ
[ระดับ]: ระดับเริ่มต้น (ขั้น 1)
[สายเลือด]: ต่ำ
[พรสวรรค์]: ไม่มี
[ธาตุ]: ไม่มี
[ความภักดี]: 59
[จุดอ่อน]: ขี้ขลาด วิ่งหนีเร็วกว่าเจ้าของ
[ทักษะ]: กัด, คำราม, ถ่มน้ำลาย
[เส้นทางวิวัฒนาการ]: ไม่มี
[นิสัยที่ชอบ]: กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปรสเผ็ด
นี่คือแผงคุณสมบัติพื้นฐานของสุนัขวายุ และเป็นข้อมูลปกติที่เปิดเผยต่อสาธารณะ
ข้อมูลแบบนี้ ไม่สามารถใช้อธิบายคำว่าธรรมดาได้แล้ว…ได้แต่ใช้อธิบายคำว่าไร้ประโยชน์
เเต่เมื่อเซียวซิงหยูเปิดใช้งานดวงตาเทพอสูร, เขาก็สามารถเห็นข้อมูลที่ซ่อนอยู่ได้ทันที
[สายเลือดที่ซ่อนอยู่]: สายเลือดนรก (คุณภาพระดับมหากาพย์)
[พรสวรรค์ที่ซ่อนอยู่]: เปลวเพลิงนรก
[เส้นทางวิวัฒนาการที่ซ่อนอยู่]: ...
ข้อมูลที่ซ่อนอยู่เหล่านี้ มีเพียงเซียวซิงหยูเท่านั้นที่มองเห็นได้
เซียวซิงหยูเปิดหน้าจอระบบด้วยความคิด, เพราะตอนนี้ในคลังระบบ มี [หินปลุกพลังสายเลือด] วางอยู่
เพียงแค่ให้สุนัขวายุกินหินก้อนนี้ มันก็จะสามารถปลุกพลังสายเลือดนรกที่ซ่อนอยู่ภายในร่างกายของมันได้ทันที
……..
"เซียวซิงหยู นายยังไม่ไปอีกเหรอ~"
ทันใดนั้น, ซูเจ๋อก็เดินออกมาจากร้านขายสัตว์อสูร โดยมีเสือดาวที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำอยู่ข้างๆ
"ให้นายดูหน่อยละกัน นี่คือสัตว์อสูรที่ฉันซื้อมา เสือดาวดวงตาสีเลือด"
นี่คือเสือดาวสีดำที่มีขนาดใหญ่เท่ากับช้างโตเต็มวัย เเถมมันยังมีดวงตาสีแดงเลือดที่ดูดุร้าย
เสือดาวดวงตาสีเลือด สัตว์อสูรระดับเริ่มต้น-สายเลือดชั้นสูง ธาตุหมอก พลังต่อสู้แข็งแกร่ง ท่วงท่าคล่องแคล่ว มีโอกาสพัฒนาที่ดีมาก
"เซียวซิงหยู นายเห็นไหม? สัตว์อสูรที่คุณชายคนนี้ทำสัญญาด้วยคือเสือดาวดวงตาสีเลือด!"
"เเละด้วยพลังของมัน ในการสอบระดับประเทศอีกสามวันข้างหน้า ต่อให้ฉันหลับตา ฉันก็สอบเข้าวิทยาลัยไป๋หลิงได้!"
วิทยาลัยไป๋หลิง เป็นวิทยาลัยปรมาจารย์อสูรที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองนี้
ใบหน้าของซูเจ๋อเต็มไปด้วยความยโสโอหัง…เเละขณะที่อวดรวย เขาก็ยังไม่ลืมเยาะเย้ยเซียวซิงหยู
“โอ้ นายทำสัญญากับสุนัขวายุงั้นเหรอ?”
“ฮ่าๆๆ~~~”
"เซียวซิงหยูเอ๋ยเซียวซิงหยู ที่แท้ก็เอาขยะที่เจ้าของร้านขายสัตว์อสูรทิ้งมาเลี้ยง!"
อย่างไรก็ตาม, เมื่อเผชิญหน้ากับการเยาะเย้ยอย่างไม่ปรานีของซูเจ๋อ เซียวซิงหยูยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยไม่เปลี่ยนแปลง
"นายบอกว่าสุนัขวายุของฉันเป็นขยะงั้นหรือ?”
“เหอะๆ…ฉันรับรองเลยว่าในการสอบระดับประเทศอีกสามวันข้างหน้า นายจะรู้ว่าตัวเองโง่เขลาแค่ไหน”
"งั้นนายก็บอกมาสิ ว่านายจะพาสุนัขวายุของนายไปสมัครสอบเข้าวิทยาลัยปรมาจารย์อสูรที่ไหน?"
ทันใดนั้นเอง เสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในหัวของเซียวซิงหยูอีกครั้ง
[ติ๊ง~]
[เผยแพร่ภารกิจระบบ]
[ภารกิจระบบ: สอบเข้าวิทยาลัยชิงหลง]
[รางวัลภารกิจ: [หินหลอมรวมธาตุความมืด] 1 ชิ้น + คูปอง 300 แต้ม]
เซียวซิงหยูก้มหน้า ผมหน้าม้าปิดบังรอยยิ้มสดใส
"ฉันจะสมัครสอบเข้าวิทยาลัยชิงหลง"
เมื่อได้ยินเช่นนี้, ซูเจ๋อก็เซจนเกือบล้มลงด้วยความตกใจ
"นะ... นายพูดว่าอะไร?”
“นายจะสมัครสอบเข้าวิทยาลัยชิงหลง…นายเอาจริงเหรอ?”
เซียวซิงหยูเงียบเเละไม่ได้พูดตอบ
"บ้าไปแล้ว นายบ้าไปแล้ว!"
นับตั้งแต่เกิดภัยพิบัติสัตว์อสูร, อารยธรรมปรมาจารย์อสูรก็มีประวัติศาสตร์มา 300 ปีแล้ว
ในช่วง 300 ปีนี้ ได้มีการก่อตั้งวิทยาลัยปรมาจารย์อสูรหลายร้อยแห่งทั่วประเทศ
แต่มีเพียงสี่วิทยาลัยปรมาจารย์อสูรเท่านั้น ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น "แหล่งรวมตัวของอัจฉริยะ"
ซึ่งวิทยาลัยเหล่านั้นก็คือ
วิทยาลัยชิงหลง(มังกรฟ้า), วิทยาลัยไป๋หู่(พยัคฆ์ขาว), วิทยาลัยจูเชว่(หงส์เพลิง), วิทยาลัยเสวียนอู่(เต่าดำ)
วิทยาลัยทั้งสี่ เรียกรวมกันว่า "สี่วิทยาลัยใหญ่"
นักเรียนที่สามารถสอบเข้าที่วิทยาลัยทั้งสี่ได้ ล้วนเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ….หรืออาจจะเรียกว่าอัจฉริยะระดับสูงสุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ได้
……..
หลังจากนั้น
เวลาบ่ายสามโมง เซียวซิงหยูก็กลับมาถึงโรงเรียนมัธยมปลาย
เเละทันใดนั้น เขาก็ดึงดูดความสนใจจากครูและนักเรียนทั้งโรงเรียน
ไม่ว่าเซียวซิงหยูจะเดินไปที่ไหน ทุกคนต่างก็พูดถึงเเละชี้มาที่เขา
"เพื่อน ได้ยินไหม? เซียวซิงหยูสมัครสอบเข้าวิทยาลัยชิงหลง"
"ไอ้หมอนี่มันบ้าไปแล้ว แม้แต่ไปทำงานกวาดห้องน้ำที่วิทยาลัยชิงหลง…มันก็ยังไม่คู่ควร!"
"ฉันยังได้ยินมาว่า เขาทำสัญญากับสุนัขวายุด้วย"
"พาสุนัขวายุไปสอบเข้าวิทยาลัยชิงหลง? ฉันทนไม่ไหวแล้ว พุฟ….ฮ่าๆๆ"
เหล่าผู้คนต่างพากันนินทาเซียวซิงหยู
ทันใดนั้น, ชายวัยกลางคนสวมแว่นตาก็เดินมาหาเซียวซิงหยู
เเละชายคนนี้คือครูประจำชั้นของเซียวซิงหยู, หลิวไค่
"เซียวซิงหยู นายกำลังจะทำอะไร, จะสมัครสอบเข้าวิทยาลัยชิงหลงทั้งๆ ที่ไม่มีพรสวรรค์ใดๆ…นายจงใจทำให้โรงเรียนขายหน้าหรือ!"
"อาจารย์หลิว ผมกรอกใบสมัครแล้ว"
เมื่อหลิวไค่เห็นใบสมัคร สีหน้าของเขาก็ยิ่งเต็มไปด้วยความโกรธ
"นาย…นายไม่เพียงแต่สมัครสอบวิทยาลัยชิงหลง แต่ยังเลือก [ไม่ยอมรับการปรับเปลี่ยน] อีกด้วย!"
เมื่อได้ยินข่าวนี้ ผู้ชมรอบข้างต่างหัวเราะเยาะอย่างแสบแก้วหู
"ไม่ยอมรับการปรับเปลี่ยน? เซียวซิงหยูนี่มันเป็นอัจฉริยะจริงๆ!"
"ไอ้หมอนี่มันหมดหวังแล้ว หลังจากสอบวิทยาลัยชิงหลงไม่ติด ก็ไม่สามารถไปวิทยาลัยปรมาจารย์อสูรอื่นได้แล้ว"
"ฉันเกรงว่าไอ้หมอนี่จะเป็นเรื่องตลกที่สุดในการสอบระดับประเทศปีนี้!"
เเละในตอนนี้เอง สาวสวยคนหนึ่งก็เดินมาหาเซียวซิงหยู
เจียงลี่น่า ดาวโรงเรียนของโรงเรียนมัธยมปลายเซียงหนาน และเป็นแฟนสาวที่เซียวซิงหยูคบมาสองปีครึ่ง
ตอนนี้บนใบหน้าของเจียงลี่น่าไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย มันมีเพียงความเย็นชาและรังเกียจ
"เซียวซิงหยู เราเลิกกันเถอะ"
เซียวซิงหยูไม่มีความรู้สึกใดๆ เเละพูดออกมาทันที
"ตกลงตามนั้น"
เจียงลี่น่าค่อนข้างประหลาดใจ ไม่คิดว่าเซียวซิงหยูจะเย็นชาขนาดนี้
"เซียวซิงหยู นายรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงเลิกกับนาย?"
"รังเกียจที่ฉันทำให้ขายหน้า คิดว่าฉันจะเป็นเรื่องตลกที่สุดในการสอบระดับประเทศปีนี้"
เซียวซิงหยูพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"ใช่ บ้านนายไม่มีเงินไม่มีอำนาจ, ทำสัญญากับสุนัขวายุสายเลือดต่ำต้อย แล้วยังกล้าสมัครสอบวิทยาลัยชิงหลงอีก!"
"ฉันจะบอกนายให้เอาบุญนะ ยังไงงูน้ำก็กลายเป็นมังกรไม่ได้!"
"ตัวตลกอย่างนาย ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นแฟนฉัน!"
เจียงลี่น่าไม่สนใจความสัมพันธ์สองปีครึ่ง, เธอดูถูกเซียวซิงหยูต่อหน้าทุกคน แล้วหันหลังเดินจากไป
เพื่อนนักเรียนรอบข้างต่างส่งเสียงโห่ร้อง มอลว่าเซียวซิงหยูนั้นเป็นดั่งเรื่องตลก
ถูกครูประจำชั้นดูถูก ถูกเพื่อนนักเรียนเยาะเย้ย ถูกแฟนสาวบอกเลิก...เรียกได้ว่าวันเดียวมีทุกอารมณ์
"ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าอีกสามวันข้างหน้า….คนพวกนี้จะมีสีหน้ายังไง"
เซียวซิงหยูหัวเราะเยาะเบาๆ ขณะที่พึมพำกับตัวเอง
……
สามวันต่อมา
"การสอบระดับประเทศกำลังจะเริ่มขึ้น"
"สนามสอบเมืองชิงเฟิง ขอเชิญผู้เข้าสอบเข้าสู่สนามสอบ"
เมืองชิงเฟิงเป็นเมืองเล็กๆ ที่ไม่โดดเด่น, เมืองนี้จึงมีผู้เข้าสอบเพียง 3,000 คนเท่านั้น
เเละจากการวิเคราะห์สถิติการรับสมัครในปีก่อนๆ
ผู้เข้าสอบ 3,000 คนนี้ อย่างน้อย 2,000 คนจะถูกปฏิเสธจากวิทยาลัยปรมาจารย์อสูรทั้งหมดเนื่องจากคุณสมบัติไม่เพียงพอ เเละต้องกลายเป็นประชาชนทั่วไป
ส่วนผู้เข้าสอบที่เหลืออีก 1,000 คน ส่วนใหญ่จะสามารถเข้าเรียนในวิทยาลัยปรมาจารย์อสูรระดับต่ำสุดเท่านั้น
วิทยาลัยไป๋หลิง เป็นวิทยาลัยปรมาจารย์อสูรที่มีมาตรฐานสูงสุดในเมืองชิงเฟิง
ทุกปีจะมีผู้ที่สามารถเข้าเรียนในวิทยาลัยนี้ได้ไม่ถึง 100 คน
ณ ลานจื่อหลิน
ลานกว้างแห่งนี้คือสถานที่สอบของสนามสอบเมืองชิงเฟิง
ตรงกลางลาน มีเครื่องมือที่มีความแม่นยำขนาดใหญ่วางตั้งอยู่
นี่คือเครื่องวัดพลังวิญญาณ, มันมีไว้ใช้สำหรับวัดค่าพลังวิญญาณของผู้เข้าสอบ
ทันใดนั้น, เซียวซิงหยูที่สวมเสื้อผ้าเรียบง่ายก็ปรากฏตัวท่ามกลางฝูงชน
"นั่นเซียวซิงหยูไม่ใช่เหรอ!"
"ใช่…เขาพาสุนัขวายุมาสอบด้วย"
"เเถมยังสมัครสอบวิทยาลัยชิงหลงเเบบไม่ยอมรับการปรับเปลี่ยนอีก"
"เมืองชิงเฟิงของเรา ไม่เพียงแต่ไม่มีอัจฉริยะมานานแล้ว....ยังไม่มีคนโง่แบบนี้มานานแล้วด้วย ฮ่าๆๆ~"
มองดูสีหน้าที่สะใจของผู้เข้าสอบรอบข้าง เซียวซิงหยูก็ได้เเต่ยิ้มบางๆโดยไม่พูดอะไร เเละพึมพำในใจ
"ถึงเวลาแล้วที่จะต้องโจมตีพวกกุ้งฝอยหอยปูปลาพวกนี้แล้ว"
……………….
