บทที่ 170 ต้นไม้หอมแห่งกาลเวลา ลำน้ำแห่งกาลเวลาหลังภัยพิบัติ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซูมู่ก็เดินตามเสียงไป และพบว่าหนานหนานถือชามเซรามิกสีดำใบหนึ่งอยู่ ชามนั้นมีขนาดเท่ากับฝ่ามือของซูมู่เมื่อกางออก บนชามเซรามิกไม่มีลวดลายใดๆ แต่เมื่อถือไว้ในมือ จะรู้สึกได้ถึงความเย็นสบายที่แผ่จากฝ่ามือไปทั่วทั้งร่างกาย จนเขาสะท้านโดยไม่รู้ตัว ซูมู่พิจารณาชามใบนี้อย่างละเอียด แล...
