บทที่ 94 หากเจ้าบำเพ็ญตน เห็นข้าดั่งมดตัวน้อยมองท้องฟ้า
ร่างเงานั้นสวมเสื้อคลุมยาวกว้างใหญ่ มองไม่เห็นใบหน้า แต่ร่างนี้ หวังหลินไม่มีวันลืม นี่คือร่างที่เคยติดตามเด็กหญิงตัวน้อยในชุดกระโปรงสีม่วงเมื่อร้อยปีก่อน เมื่อคิดถึงชื่อของเขาแล้ว คำตอบก็ชัดเจน นั่นก็คือ...สวรรค์ของโลกนี้! “ด้วยสิ่งนี้ เจ้าจะเปิดทางไปสู่โลกอื่นได้ จำไว้...ไปได้เพียงคนเดียว” เสีย...
