บทที่ 308 สมอแห่งวิปลาส : ดินแดนแห่งการบิดเบือน
[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 308 สมอแห่งวิปลาส : ดินแดนแห่งการบิดเบือน
"อย่านะ! อย่าทำแบบนั้น!"
ทว่าในตอนนั้นเอง บนใบหน้าของอาเจียงกลับปรากฏแวววิตกกังวลขึ้นมา
เธอเอื้อมมือไปดึงชายเสื้อของลู่เหยียนเบา ๆ
"มีเรื่องหนึ่ง... อยากจะถามคุณ..."
อาเจียงสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามข่มความไม่สงบในใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างช้า ๆ
"อย่าลืมสืว่า... ฉันก็เป็นสิ่งมีชีวิตจากห้วงลึก..."
เธอหวาดกลัว... หวาดกลัวว่าผู้ถือโคมจะทำเหมือนครั้งนั้น บังคับให้ลู่เหยียนส่งตัวเธอออกไป
ครั้งนั้น... ก็เป็นเพราะตัวตนที่แท้จริงของเธอถูกเปิดเผย ทำให้เธอต้องยอมสละตัวเอง ผนึกจิตสำนึกของตนเอง กลายเป็นวัตถุผิดปกติ เพื่อปกป้องลู่เหยียน
เธอไม่ต้องการ...ไม่อยากพบเจอกับความเจ็บปวดและสิ้นหวังแบบนั้นอีกแล้ว
"แม่คะ ไม่ต้องกลัวนะคะ!" เจียงซุ่ยมองออกถึงความกังวลในใจของอาเจียงในทันที เธอจับมือมารดา ปลอบโยนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว..."
อาเจียงมองเจียงซุ่ยด้วยความสงสัย เธอไม่เข้าใจ... มันไม่เหมือนเดิมตรงไหน?
เจียงซุ่ยหันไปมองเย่เหริน "เพราะ...ตอนนี้พี่เขาเป็นผู้ถือโคมของมวลมนุษย์แล้ว!"
เย่เหริน "(o´ω`o)و"
"เขาพูดอะไรก็ไม่มีใครกล้าขัดค่ะ!"
คำพูดนี้ไม่ได้เกินจริงเลย อารยธรรมมนุษย์ทั้งหมดล้วนอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเขา
เขาเอ่ยปากออกมา ใครจะกล้าขัดขืน?
อาเจียง "(ΩДΩ)?"
อาเจียง "ช่วงเวลาที่ฉันไม่อยู่... เกิดอะไรขึ้นบ้างเนี่ย...?"
อาเจียงรู้สึกสับสน ในความทรงจำของเธอ มนุษย์ไม่ใช่กำลังยุ่งวุ่นวายกับภัยพิบัติห้วงลึกอยู่หรอกหรือ?
เจียงซุ่ยจึงอธิบายเรื่องราวอันรุ่งโรจน์ของเย่เหรินให้มารดาฟังคร่าว ๆ
จากนั้นเย่เหรินก็ได้ยินเสียงของแม่ยายดังขึ้นเรื่อย ๆ
"อะไรนะ? เขาฆ่าจ้าวแห่งห้วงลึก?"
"อะไรนะ? เขาเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับจ้าวแห่งห้วงลึก?"
"อะไรนะ? เขานอนกับจ้าวแห่งห้วงลึก? แถมจ้าวแห่งห้วงลึกยังเป็นเมียน้อยด้วย?"
ราชินีบัวแดง "..."
น่าโมโห รู้สึกเหมือนขายหน้าไปถึงรุ่นยายเลย
สรุปคือหลังจากที่รู้ถึงวีรกรรมสุดท้าทายฟ้าดินของเย่เหรินแล้ว คุณแม่ก็มองเย่เหรินด้วยสายตาเปล่งประกาย
เธอตบบ่าลูกสาวตัวเอง
"ซุ่ยซุ่ย ลูกเจอขุมทรัพย์แล้ว!"
เย่เหริน "(o´ω`o)و"
จากนั้นทุกคนก็ออกจากมิติย่อยที่สวนสนุกสร้างขึ้น ทิ้งให้เหล่าพนักงานที่ไม่รู้เรื่องราว งุนงงสงสัย
หลังจากนั้น เจียงซุ่ยก็บอกลาเย่เหริน กลับบ้านไปอยู่กับแม่
ส่วนเย่เหรินก็กลับไปที่ห้วงลึกพร้อมกับน้องบัวแดง ไปเยี่ยมราชินีบัวดำ
ตอนนี้เธอดูว่าง่ายขึ้นเยอะ อย่างน้อยก็ภายนอก ราชินีบัวดำเมื่อเห็นเย่เหริน ก็ยังทำหน้าตาเศร้าสร้อย ขุ่นเคืองใจ
ใครจะเข้าใจข้าบ้างเนี่ย!?
ข้าก็แค่อยากจะช่วยน้องสาวให้มีความสุขเท่านั้นเอง
สุดท้ายกลับโดนน้องเขยทำเรื่องอย่างว่าใส่ ฮือๆ ๆ~
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ผ่านไปอีกครึ่งเดือนแล้ว
ช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ เทวทูตตกสวรรค์ก็กลับมาแล้ว กลายเป็นอาจารย์ส่วนตัวของน้องเจียง
หลังจากได้รับความยินยอมจากเย่เหริน เธอก็พาน้องเจียงไปทั่วโลก ช่วยน้องเจียงเพิ่มพลัง
หน่วยผู้ถือโคมทำงานกันอย่างเต็มที่ ควบคุมภัยพิบัติแห่งห้วงลึกทั่วทั้งโลกไว้ได้เกือบหมดแล้ว
ทุกอย่างดูเหมือนจะพัฒนาไปในทิศทางที่ดี
จนกระทั่งวันนี้...
เทือกเขาหิมาลัย จุดสูงสุดของโลก ปกคลุมด้วยน้ำแข็งและหิมะตลอดทั้งปี ราวกับยักษ์ที่หลับใหล ไม่เปลี่ยนแปลงตลอดกาล
ทว่า จู่ๆ ที่นี่ก็มีเสียงระฆังดังขึ้นสิบสองครั้ง ทำลายความเงียบสงบอันยาวนานนี้
“ตึง...ตึง...ตึง...”
เสียงระฆังที่คุ้นเคยนี้ ทำให้ผู้ถือโคมตื่นตัวในทันที
“เตือนภัย! เตือนภัย! ตรวจพบเสียงระฆังจากสมอแห่งความวิปลาส! พิกัด: เทือกเขาหิมาลัย ละติจูด 282 องศาเหนือ ลองจิจูด 859 องศาตะวันออก!”
ณ เขตตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศมังกร หน่วยผู้ถือโคม เสียงไซเรนดังสนั่นไปทั่วศูนย์บัญชาการ
“ส่งทีมล่วงหน้าไปยังจุดหมายปลายทางทันที สืบหาสถานการณ์ด้วย!”
หญิงวัยกลางคนใบหน้าเคร่งขรึมในชุดรบสีดำ สั่งการผ่านเครื่องมือสื่อสารด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
เธอคือหัวหน้าหน่วยผู้ถือโคมเขตตะวันตกเฉียงใต้—— มีรหัสว่า “หญิงเหล็ก” หลี่หยุน
หญิงแกร่งผู้มีพลังพิเศษระดับ A “ร่างกายเหล็กกล้า”
ข้างกายเธอ ผู้ถือโคมสามคนเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่
พวกเขาคือ...
รหัส “เหยี่ยว” จ้าวเฟย พลซุ่มยิงผู้มีพลังพิเศษระดับ B “ดวงตาเหยี่ยว” สายตาของเขาสามารถมองทะลุสิ่งกีดขวาง กำหนดเป้าหมายได้อย่างแม่นยำ ยิงร้อยครั้งถูกทั้งร้อย
รหัส “เงาปีศาจ” จางเฉียง นักฆ่าผู้มีพลังพิเศษระดับ B “ล่องหน” เขาสามารถหลอมรวมเข้ากับเงามืด เข้าใกล้เป้าหมายได้อย่างเงียบเชียบ สังหารในดาบเดียว
รหัส “หินยักษ์” หวังกัง นักรบผู้มีพลังพิเศษระดับ C “ผิวหนังหิน” พลังป้องกันของเขาน่าทึ่ง สามารถต้านทานการโจมตีทางกายภาพได้เกือบทั้งหมด
ทั้งสี่คนนี้ล้วนเป็นยอดฝีมือของหน่วยผู้ถือโคมเขตตะวันตกเฉียงใต้
เรียกได้ว่ามากประสบการณ์ มีผลงานมากมาย เป็นลูกน้องที่หลี่หยุนไว้วางใจที่สุด
“ออกเดินทางได้!”
ตามคำสั่งของหลี่หยุน ทั้งสี่คนขึ้นเครื่องบินลำเลียง มุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว
ลมหนาวพัดกระหน่ำ เฮลิคอปเตอร์บินวนอยู่ท่ามกลางภูเขาหิมะ เบื้องล่างเป็นเทือกเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน ดูยิ่งใหญ่และลึกลับ
"รายงานหัวหน้าครับ ถึงจุดหมายแล้ว!" เสียงของเหยี่ยวจ้าวเฟยดังขึ้นในเครื่องมือสื่อสาร
มองผ่านหน้าต่างเฮลิคอปเตอร์ หลี่หยุนและคนอื่นๆ เห็นว่าในเทือกเขาหิมาลัยอันลึกลับ...
หุบเขาที่เคยปกคลุมด้วยน้ำแข็งและหิมะ กลับปรากฏซากปรักหักพังโบราณขนาดมหึมา!
ซากปรักหักพังนั้น สร้างขึ้นจากผลึกสีดำลึกลับชนิดหนึ่ง ภายใต้แสงอาทิตย์ มันเปล่งประกายสลัวๆ ออกมา
"บ้าเอ๊ย! นี่...นี่มันอะไรกันเนี่ย? !"
ราชาแห่งภูผาอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความตกใจ
"ลงไปดู!"
หลี่หยุนไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย สั่งการทันที
เฮลิคอปเตอร์ค่อยๆ ลงจอดใกล้ซากปรักหักพัง หลี่หยุนและคนอื่นๆ พร้อมอาวุธครบมือ ค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ซากปรักหักพังอย่างระมัดระวัง
"วู้ม—"
ในขณะที่พวกเขาเข้าใกล้ซากปรักหักพัง คลื่นพลังงานประหลาดก็โอบล้อมพวกเขาทันที!
หลี่หยุนและคนอื่นๆ รู้สึกเพียงว่าภาพตรงหน้าพร่าเลือนไปชั่วขณะ ทิวทัศน์โดยรอบก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน!
หุบเขาที่เคยปกคลุมด้วยหิมะหายไป กลายเป็นพื้นที่ประหลาดที่ประกอบขึ้นจากกระจกนับไม่ถ้วน!
กระจกเหล่านั้น มีขนาดและรูปร่างแตกต่างกันไป บ้างเรียบราวกระจก บ้างบิดเบี้ยว บ้างแตกเป็นเสี่ยงๆ นับไม่ถ้วน
พวกมันเชื่อมต่อกัน สะท้อนกันและกัน ก่อเกิดเป็นเขาวงกตขนาดใหญ่ที่ซับซ้อน!
"นี่...นี่มัน..."
หลี่หยุนและคนอื่นๆ มองดูภาพที่น่าเหลือเชื่อตรงหน้า ต่างตกตะลึง
พวกเขาไม่เคยเห็นภาพที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน!
【ขอบกระจก】
ในขณะที่พวกเขามาถึงที่แห่งนี้ สัมผัสทางจิตใจก็เกิดขึ้นในใจของทุกคน
หลี่หยุนและคนอื่นๆ หันกลับมาทันที พยายามค้นหาที่มาของเสียงในหัว แต่ก็ไม่พบอะไรเลย
"นี่...ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย? !"
เสียงของปีศาจเงาจางเฉียงเต็มไปด้วยความระแวดระวัง เขาจับกริชในมือแน่น มองไปรอบๆ อย่างไม่วางตา
"พวกนายลองสัมผัสถึงสัมผัสทางจิตใจนั่นดูสิ มันบอกพวกเราแล้ว..." หลี่หยุนสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "นี่คือสมอแห่งความวิปลาส—ดินแดนแห่งการบิดเบือน"
"ดินแดนแห่งการบิดเบือน? !" เหยี่ยวจ้าวเฟยเบิกตากว้าง "แน่ใจเหรอว่าพวกเราจัดการกับมันได้ครับ?"
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
