บทที่ 304 การเปลี่ยนแปลง! ชาติกำเนิดของเจียงซุ่ย!
[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 304 การเปลี่ยนแปลง! ชาติกำเนิดของเจียงซุ่ย!
เรื่องราวนี่มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ
เพราะหากไม่มีเย่เหรินปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่แรก
ตามหลักแล้ว เจียงซุ่ยผู้นี้แหละ ที่ควรจะเป็นตัวเอกของโลกใบนี้
เพราะเธอคือเมล็ดพันธุ์แห่งเทวทูตตกสวรรค์ ที่ถูกส่งมาจากห้วงลึกมายังโลกภายนอก แม้แต่รากเหง้าของเธอก็ยังมาจากพระเจ้าผู้ให้กำเนิด!
ตรงนี้ต้องขอพูดถึงรองผู้บัญชาการลู่หน่อยแล้ว...
เชื่อว่าหลายคนคงแปลกใจ ว่าทำไมพ่อของเจียงซุ่ยถึงแซ่ลู่ แล้วทำไมเจียงซุ่ยถึงแซ่เจียง?
นั่นก็เพราะว่าเจียงซุ่ยใช้นามสกุลของแม่ยังไงล่ะ!
ลองคิดดูสิ!
คิดดูดีๆ !
อะไรนะ? ยังคิดไม่ออกอีกเหรอ?
งั้นพูดแบบนี้ละกัน เจียงซุ่ยไม่ใช่มนุษย์แท้ๆ เธอเป็นลูกครึ่งระหว่างมนุษย์กับสิ่งมีชีวิตจากห้วงลึก
แบบนี้เข้าใจรึยัง...?
อะไรนะ? ยังไม่เข้าใจอีกเรอะ?
พ่อของเจียงซุ่ย รองผู้บัญชาการลู่ ไปมีอะไรกับสิ่งมีชีวิตจากห้วงลึกไง แบบนี้เข้าใจชัดเจนแล้วใช่ไหม!?
เย่เหริน "..."
เมื่อตระหนักได้ถึงเรื่องนี้ เย่เหรินก็ได้แต่อุทานในใจว่า สุดยอดไปเลย
ไม่คิดเลยว่าพ่อตาจะเป็นคนเจ้าชู้ขนาดนี้ แค่มนุษย์คงไม่พอใจสินะ ถึงได้ไปมีอะไรกับสิ่งมีชีวิตจากห้วงลึกแบบนั้น
ราชินีบัวแดง "..."
ราชินีบัวแดงเหลือบมองเย่เหรินอย่างเงียบๆ
เย่เหรินกับพ่อตาก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก
เอาล่ะ กลับเข้าเรื่องเถอะ สรุปก็คือ หากเป็นไปตามเส้นทางของโลกปกติแล้ว...
เจียงซุ่ยควรจะเป็นตัวเอกของโลกใบนี้ เพราะเธอคือเมล็ดพันธุ์แห่งต้นไม้โลก
เจียงซุ่ยคือ "ผู้ถูกเลือก" ของโลกใบนี้!
ถ้าเย่เหรินไม่ปรากฏตัวขึ้น เจียงซุ่ยก็จะเติบโตขึ้นตาม "โชคชะตา" ที่ถูกกำหนดไว้
ค่อยๆ เติบโตขึ้น จนในที่สุดก็กลายเป็น "ต้นไม้โลก" ที่เชื่อมระหว่างโลกชั้นนอกและโลกชั้นใน
เธอจะมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้ เธอจะกลายเป็นผู้กอบกู้โลก!
อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของเย่เหรินกลับเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง...
เขาใช้พลังของตัวเองปกป้องเจียงซุ่ย และปกป้องโลกใบนี้
เขาทำให้เจียงซุ่ยห่างไกลจากอันตราย และทำให้เธอหลุดพ้นจากการจัดวางของ "โชคชะตา"
เพราะการมีอยู่ของเย่เหริน ทำให้เจียงซุ่ยเพิ่งจะมาตระหนักและปลุกพลังของตัวเองได้ในตอนนี้ ทุกอย่างนี้ล่าช้ากว่าแผนที่วางไว้มากเกินไป
ดังนั้น...
ราชินีบัวแดง: "เจ้า...คือตัวอะไรกันแน่?"
ราชินีบัวแดงมองไปที่เย่เหรินอีกครั้ง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนที่ไม่สามารถเข้าใจได้
เย่เหรินเอ่ยขึ้น "คำถามนี้ช่างดีจริงๆ"
อันที่จริงเย่เหรินเองก็ไม่เข้าใจ ตอนแรกคิดว่าตัวเองเป็นเมล็ดพันธุ์ แต่หลังจากพบว่าไม่ใช่ ก็ถูกเทวทูตมองว่าเป็นเทพที่ยังไม่ตาย
ดูเหมือนว่า เขาคงไม่ใช่สิ่งที่เรียกว่าพระเจ้าต้นกำเนิดกระมัง?
ช่างน่าขันสิ้นดี ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ มันคงเหมือนละครน้ำเน่าเกินไปแล้ว
"ฮ่าฮ่าฮ่า คงไม่ใช่...มั้ง?"
เฮ้อ ผู้อ่านก็แบบนี้แหละ แค่คาดเดาไปเรื่อยๆ ก็พอแล้ว แต่เย่เหรินกลับต้องคิดอะไรมากมาย
ตอนนี้ น้องเจียงกำลังจ้องมองเส้นใยสีฟ้าบนมือตัวเอง
"เรื่องนี้ไม่ตลกเลยนะ..."
เธอคิดว่าสักวันหนึ่งตัวเองจะกลายเป็นต้นไม้
บ้าจริง นี่มันพล็อตหนังสยองขวัญชัดๆ !
เป็นมนุษย์มาตั้งยี่สิบกว่าปี จู่ๆ ก็มีคนมาบอกว่าร่างจริงๆของเธอคือต้นไม้โลก!
ใครจะไปรับได้กันล่ะ?
เจียงซุ่ยเริ่มร้อนรน "ฉันจะไม่กลายเป็นสัตว์ประหลาดที่หยั่งรากอยู่กับที่ มีร่างกายเหี่ยวย่น แล้วก็มีหนวดที่เป็นกิ่งไม้ใช่ไหม?"
เย่เหรินส่ายหัว "ไม่หรอก แต่พี่เดาว่าเธออาจจะเหมือนกับกรูท"
เจียงซุ่ย "ห๊ะ?"
เจียงซุ่ยแทบจะกัดเย่เหรินด้วยความโมโห
ราชินีบัวแดงปลอบเสี่ยวเจียง "ข้ารู้ว่าเจ้าใจร้อน แต่ใจเย็นๆ ก่อน...แต่ยังไงเจ้าก็อาจจะกลายเป็นต้นไม้จริงๆก็ได้นะ"
เจียงซุ่ย "(ΩДΩ)? !"
อย่านะ! ใครจะอยากเป็นแบบนั้นกัน!
เย่เหรินโกรธขึ้นมา "นี่เจ้า! นังตัวร้าย! พูดจาเหลวไหลอะไร? อย่ามาทำให้ภรรยาข้าตกใจกลัวนะ!"
ที่พี่เย่ของพวเราพูดจาแปลกๆ สรุปได้ว่า ติดเกม Black Myth: Wukong มากไปหน่อย
เอาเป็นว่าตอนนี้ มีเพียงเทวทูตต้นเหตุเรื่องทั้งหมดเท่านั้นที่รู้ว่าน้องเจียงเป็นยังไงกันแน่
ดังนั้นเย่เหรินจึงเตรียมจะเรียกเทวทูตออกมาโดยใช้ขนนกแห่งชีวิต
ทว่าในตอนนั้นเอง...
ส่วนลึกของสวนสนุกก็เกิดระเบิดพลังงานขึ้นอย่างรุนแรง!
แรงสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว ทำให้ทั้งมิติเริ่มสั่นคลอนอย่างรุนแรง!
"ตู้ม—! ตู้ม—! ตู้ม—!"
เสียงคำรามดังกึกก้องมาจากที่ไกลๆ ราวกับมีบางสิ่งกำลังตื่นขึ้น!
"เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วเนี่ย? !"
เย่เหรินถึงกับมึนงง
เจียงซุ่ยทำหน้าไม่พอใจ "นี่พี่เป็นตัวซวยหรือไง? ทำไมชอบไปที่ไหนก็มีเรื่องตลอด"
ให้ตายสิ ไปที่ไหนก็มีเรื่องวุ่นวายตลอด
เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเพียงโครงการสวนสนุกที่ไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์และสัตว์ แต่ลองดูสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้สิ!
เย่เหริน "..."
เหนื่อยใจจัง รู้สึกไม่อยากจะทำอะไรอีกแล้ว
ลึกเข้าไปในสวนสนุก ณ เบื้องหลังด่านสุดท้าย
ร่างสูงใหญ่ของรองผู้บัญชาการลู่ ใบหน้าเหลี่ยมคม ผมสั้น กำลังจ้องมองรูปสลักไม้ตรงหน้าด้วยความฉงน
รูปสลักนั้นมีสีแดงเข้มผิดปกติ ราวกับถูกย้อมด้วยเลือด
รูปทรงบิดเบี้ยว น่าเกลียดน่ากลัว เต็มไปด้วยความรู้สึกวุ่นวายที่ไม่อาจบรรยายได้!
บนพื้นผิวของรูปสลักเต็มไปด้วยลวดลายหนาแน่น
ลวดลายเหล่านั้นดูราวกับใบหน้าของผู้คนที่บิดเบี้ยว กำลังดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด ราวกับต้องการดิ้นหลุดออกมาจากรูปสลัก!
"นี่... นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? !"
เขาคือผู้ควบคุมเบื้องหลังของด่านสุดท้ายนี้ ลู่เหยียน!
ในขณะเดียวกันก็เป็นถึงรองผู้บัญชาการสำนักงานผู้ถือโคมเมืองเถิงเหยียน และเป็นพ่อของเจียงซุ่ย!
เดิมทีเขาตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์ลูกสาวที่เข้าร่วมเล่นในสวนสนุกแห่งนี้ จึงได้มาที่นี่
แต่ตอนนี้ เขากลับพบว่าตัวเองกำลังเผชิญกับปัญหาใหญ่!
วัตถุผิดปกติที่เคยเชื่อฟังเขากลับเกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้นมาเฉยๆ ? !
จริงๆ แล้ววัตถุผิกปกติของรองผู้บัญชาการลู่ค่อนข้างธรรมดา หมายเลขแฟ้มอยู่ในโซน C จัดอยู่ในประเภทที่ไม่ได้ร้ายแรงอะไรมาก
【รูปปั้นลวงตา】
ความสามารถพิเศษของมันคือการสร้างภาพลวงตา และทำให้ผู้ที่ถูกสะกดรู้สึกราวกับเป็นเรื่องจริง
ถึงแม้จะฟังดูเหมือนจะโกงมาก แต่ค่าพลังของมันกลับต่ำมาก
แม้ว่ารองผู้บัญชาการลู่จะทุ่มสุดตัว ก็สามารถทำให้คนตกอยู่ในภวังค์พร้อมกันได้เพียงร้อยกว่าคนเท่านั้น จึงไม่ได้มีประโยชน์อันใด
แต่ตอนนี้รูปปั้นนี้มันเกิดอะไรขึ้น?
"วิ้งง——!"
รูปสลักไม้เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาอย่างกะทันหัน!
ต่อมา ทั้งพื้นที่ก็เริ่มบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง!
ราวกับถูกพลังลึกลับบางอย่างควบคุม!
"เกิดอะไรขึ้น!?"
สีหน้าของลู่เหยียนเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดในพริบตา
พื้นที่ทั้งหมดภายใต้อิทธิพลของรูปปั้น ราวกับกำลังจะพังทลายลงในวินาทีถัดไป
"ไม่ได้... ซุ่ยซุ่ยกับเจ้าหนุ่มนั่นยังอยู่ข้างในนะ!"
ลู่เหยียนพยายามทำให้รูปปั้นสงบลง แต่รูปปั้นที่เคยอ่อนโยนและสามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์
ในครั้งนี้กลับปฏิเสธคำสั่งของเขาอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
หลังจากเกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง พื้นที่ทั้งหมดก็ราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นบิดเบี้ยวและบีบอัด
จากนั้น ป่าอันมืดมิด ต้นไม้ที่บิดเบี้ยว ทุกสิ่งทุกอย่างก็หายไปในความว่างเปล่า
เย่เหริน เจียงซุ่ย และราชินีบัวแดง ทั้งสามคน
ถูกส่งตัวมายังส่วนลึกที่สุดของพื้นที่ นั่นคือตรงหน้าลู่เหยียน
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
