บทที่ 259 แผ่นป้ายอภัยโทษ
“ที่แท้เจ้าก็คือขันทีที่ทำกระถางต้นไม้แตกในวันนั้น สวรรค์ช่างเล่นตลกจริงๆ” หยูอ๋องหยุดพูดไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ “ข้าจำได้ว่าเจ้าดูเหมือนจะเคยอยู่ที่บ้านสกุลซูพักหนึ่ง” “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ” หานชิงหยวนก้มศีรษะต่ำ แสดงท่าทีเคารพนอบน้อม ทว่าในแววตาไม่ได้มีความเคารพแม้แต่น้อย สิ่งเหล่านี้องค์ชายหยูและสน...
