บทที่ 249 ซุนเหวินเกิดเรื่อง
"แม้จะรู้ก็ต้องให้นางยอมพูดเอง" ซูเล่อหยุนถอนหายใจด้วยความจนปัญญา "แต่อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าคนที่มีรอยสักนั้นไม่ใช่คนเผ่าเชียง" แต่จากสีหน้าของอาย่าเมื่อครู่นี้ ดูเหมือนว่าคนต่างเผ่าที่มีรอยสักนั้นจะมีความเกี่ยวข้องกับเผ่าเชียงในบางเรื่องที่ไม่ธรรมดา ซูเล่อหยุนจมอยู่ในความคิด จู่ๆ ก็เห็นเงาคนผ่านเข...
