บทที่ 102 เฟิงเยว่เข่อตระหนักถึงความโหดร้ายของเมืองใหญ่ แม้แต่คนโง่ก็ยังถูกทุบตี

บทที่ 102 เฟิงเยว่เข่อตระหนักถึงความโหดร้ายของเมืองใหญ่ แม้แต่คนโง่ก็ยังถูกทุบตี

ซูมู่วั่นมองดูสักครู่ แล้วโบกมือพลางพูดอย่างอ่อนใจ "ปล่อยเธอไปเถอะ" ที่แท้ก็เป็นเด็กโง่คนนี้นี่เอง ทำเอาฉันตกใจหมด "ครับ!" เสียงตอบรับดังขึ้น กองรักษาความปลอดภัยทั้งหมดถอนกำลังออกไป เฟิงเยว่เข่อหลังจากถูกปลดปล่อยจากการถูกคุมตัว ก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับสะอื้นไห้ เธอเช็ดน้ำตา แล้วมองดูเข็มเงินที่กระจัดกระจ...