บทที่ 102: เธอจากสามหมื่นปีที่แล้ว เดินทางมายังสามหมื่นปีปัจจุปัน
เธอเคยเห็นกับตาตัวเอง เมื่อบรรพจารย์ผู้ก่อตั้งนิกายนั่งอยู่บนเรือไม้แห่งกาลเวลา ก่อนออกเดินทางจากแผ่นดินนี้ไปยังโลกที่สูงส่งกว่า ก่อนที่บรรพจารย์จะจากไป ท่านได้ทิ้งไม้แห่งกาลเวลาไว้หนึ่งท่อน เพื่อมอบโอกาสให้คนรุ่นหลังได้ใช้สำหรับการ ทะยานขึ้นสวรรค์ ตอนนั้น เธอยังเป็นเพียงศิษย์ตัวน้อยๆ แต่เต็มไปด้วย...