ตอนที่ 93 นายกมาหา(ฟรี)

มู่ฉิวนั่งที่โต๊ะอาหาร หยิบปาท่องโก๋เข้าปาก "เมื่อคืนหนูไม่ได้นอน"

"ไม่ได้นอน?”

มู่เยว่ฉินตกตะลึง "ทำไมถึงไม่ได้นอน?"

"เตียงมีคนแย่ง หนูเลยไม่ได้นอน”

พอได้ยินคำตอบ มู่เยว่ฉินก็ยิ่งงุนงง "ก็นอนด้วยกันสิ? เมื่อคืนก็...แล้วนี่”

มู่ฉิวเงยหน้าขึ้น จ้องมองแม่ "แม่อยากให้หนูรีบแต่งงานขนาดนั้นเลยเหรอ?”

มู่เยว่ฉินมองลูกสาว "ตอนแม่อายุเท่าลูก ลูกคลานได้แล้วนะ”

มู่ฉิววางตะเกียบลง

ลุกขึ้น เดินเข้าไปในห้องทำงานด้วยสีหน้าเรียบเฉย

พ่อของมู่ฉิวพูด "ลูกมีเหตุผลของลูก ปล่อยลูกไปเถอะ พูดเรื่องนี้ทีไรก็ทะเลาะกันทุกที”

มู่เยว่ฉินแค่นเสียง "ลูกจะ26แล้วนะ ถ้านิสัยยังแย่อยู่แบบนี้ ฉันคงไม่มีโอกาสอุ้มหลาน”

พูดจบ เธอก็ตักอาหารที่มู่ฉิวชอบใส่จาน เดินไปที่ห้องทำงาน

...

ในห้องน้ำส่วนตัว...

หลี่หยวนปล่อยให้น้ำอุ่นไหลผ่านตั มองดูผิวหนังตัวเอง

บางทีอาจเป็นเพราะโสมม่วงเหยาฮวา

ตอนนี้ ผิวของเขาขาวเนียน ไร้ที่ติเหมือนหยกชั้นดี

เขามองเห็นเส้นเลือดและกล้ามเนื้อ

หลี่หยวนนึกถึงคำสี่คำ: ผิวสวยดุจหยก

หลี่หยวนหยิบดาบเลือดวิญญาณออกมา

เขาวางคมดาบลงบนแขนและฟันอย่างแรง

ผิวหนังยุบลงเล็กน้อย

แต่ไม่มีร่องรอยของการถูกฟัน

"ถึงไม่กระตุ้นกายาทองคำ ร่างกายของฉันก็แข็งแกร่งพอๆ กับเกล็ดของสัตว์อสูรระดับราชา"

หลี่หยวนพึงพอใจ

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย

ใช้เจตจำนง ‘คมดาบ’

พลังแห่งกฎที่อธิบายไม่ได้เกาะติดใบดาบ

เขาฟันที่แขนอีกครั้ง

ฉัวะ——!

ผิวหนังถูกตัดออกอย่างง่ายดาย เลือดสีแดงสดหยดลงบนพื้นห้องน้ำ

ทันใดนั้น กลิ่นหอมแปลกๆ ก็อบอวลไปทั่วห้องน้ำ เหมือนยามหัศจรรย์

หลี่หยวนไม่สนใจ เขามองบาดแผล

บาดแผลหายอย่างรวดเร็ว และไม่มีรอยแผลเป็นเลย

"พลังของฉันแข็งแกร่งขึ้นกว่าที่คิด แต่ไม่รู้ว่าถ้าแขนขาด จะงอกแขนใหม่ได้ไหม..."

หลี่หยวนมองแขนตัวเอง

จากนั้นก็ล้มเลิกความคิด

เขาเก็บดาบ ใช้เจลอาบน้ำของมู่ฉิว อาบน้ำอย่างมีความสุข

...

อาบเสร็จ

หลี่หยวนไปคุยกับมู่ฉิวในห้องทำงาน และถูกเมิน ซึ่งไม่แปลก

เขาเปิดกำไล

ดูว่าคำขอย้ายสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้รับการอนุมัติหรือยัง

เขาคิดว่าอย่างน้อยคงใช้เวลาสามวัน

แต่ก็ต้องแปลกใจ

คำขอย้ายสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้รับการอนุมัติเมื่อคืนนี้

จากนั้น เขาก็ได้รับข้อความจากนายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยาง

บอกว่าตอนนี้เขาอยู่หน้าประตูชุมชนหมิงเยว่

หลี่หยวนไม่แปลกใจที่นายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

เขาไม่เคยปิดบัง

หลังจากได้รับอนุญาตจากมู่ฉิว เขาก็เชิญนายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางดื่มชา

นายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางสวมชุดธรรมดา ถือกระเป๋าเอกสาร เหมือนพ่อค้าทั่วไป

เขายิ้มแย้ม

แต่ในใจของเขากลับตกใจมาก

เขารู้เรื่องมู่ฉิว อัจฉริยะด้านวิทยายุทธ์ของกองทัพที่ 9 เขาอยากมาพบเธอ แต่ก็ถูกปฏิเสธมาโดยตลอด

เหตุผลคือมู่ฉิวไม่อยากรบกวนครอบครัว

นายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางไม่สนใจ และเกือบลืมไปแล้ว

ในฐานะนายกเทศมนตรีที่มีระดับเท่าผู้บังคับกองพัน เขาจะไม่รีบไปเกาะติดกับใคร

แต่เมื่อวานนี้ ยกเว้นมังกรทองสามหัวที่หลี่หยวนฆ่า

มู่ฉิวเป็นคนสังหารสัตว์อสูรระดับราชาอีกตัวอย่าง ‘เขาแดง’

มีแต่นายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางเท่านั้นที่รู้

เขาคิดผิด พรสวรรค์ของมู่ฉิวน่ากลัวกว่าที่เขาคิด เขา นายกเมืองไม่นับเป็นอะไรเลยต่อหน้าเธอ

สิ่งที่ทำให้เขาแทบหยุดหายใจคือหลี่หยวนกับมู่ฉิวที่อายุไม่ถึง 30 มีพลังต่อสู้ระดับสุดยอดปรมาจารย์ พวกเขาสังหารสัตว์อสูรระดับราชา ตราบใดที่พวกเขาไม่ตาย พวกเขาก็จะกลายเป็นมหาปราชญ์ยุทธ์

พวกเขาเป็นคนเมืองเทียนหยาง และพวกเขายังเป็นคู่รัก!

พอรู้เรื่องนี้เมื่อคืน เขาก็ตกใจมากจนเลือดสูบฉีดทั่วตัวและนอนไม่หลับ

เขาจึงอุทิศตัวกับการาทำงานทั้งคืน งีบหลับเล็กน้อยแค่ตอนเช้าและรีบมาหาหลี่หยวน

มหาปราชญ์ยุทธ์ 2 คนที่เกิดในเมืองเทียนหยาง...

นายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร

ต่อไป เมืองเทียนหยางจะมีชื่อเสียง ส่วนเขา ในฐานะนายกเทศมนตรี ก็จะได้รับเกียรติ

นี่คือสิ่งที่คนจีนใฝ่ฝัน!

ในห้องนั่งเล่น...

หลี่หยวนมองนายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางที่ดูเคอะเขินกว่าเมื่อวาน

เขาอ่านสัญญาและเอกสารอย่างรวดเร็ว

จากนั้นก็ขอบคุณ

วันนี้ การย้ายสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจะเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ

"ไม่ต้องเกรงใจ ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ"

นายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางกล่าวทักทายหลี่หยวนและมู่ฉิว

หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ

เขาก็ลุกขึ้นยืน "ผมเอาสัญญามาให้แล้ว ผมไม่รบกวนพวกคุณแล้วดีกว่า ผมจะให้เสี่ยวหลี่จัดการเรื่องย้ายสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ถ้ามีคำถามอะไร ติดต่อผมโดยตรงได้เลยนะครับ”

"ครับ"

หลี่หยวนลุกขึ้นยืน ยิ้ม และเดินไปส่งนายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยาง

พอทั้งสองคนออกไป

มู่เยว่ฉินก็พูด "เสี่ยวฉิว คนนั้นเป็นใคร? ทำไมแม่ถึงคุ้นหน้าเขาจัง?”

นายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางไม่ค่อยปรากฏตัว

แต่มู่เยว่ฉินเองสนใจเรื่องบ้านเมือง เธอเคยเห็นเขาในทีวีหลายครั้ง

มู่ฉิวส่ายหน้า "ไม่รู้สิคะ”

เธอไม่รู้จักนายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยาง วันนี้เป็นครั้งแรกที่เจอ

มู่เยว่ฉินไม่สนใจลูกสาว

เธอเปิดทีวี จากนั้นก็เห็นนายกเทศมนตรีเมืองเทียนหยางไปเยี่ยมโรงเรียนมัธยมต้นในชานเมือง

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง

เธอชี้ไปที่ทีวี "คนนี้... ไม่ใช่คนที่เพิ่งมาเหรอ! มู่ฉิว เกิดอะไรขึ้น? ทำไมนายกเทศมนตรีถึงมาบ้านเรา?”

มู่เยว่ฉินเป็นแค่ประชาชนธรรมดา

เธอไม่เคยเจอหัวหน้าเขตเลยด้วยซ้ำ

แต่นี่นายกเทศมนตรีมาเยี่ยมบ้านเธอ

มู่ฉิวมองหลี่หยวนที่เพิ่งกลับมา

เธอพูดอย่างไร้อารมณ์ "ถามเขาเองสิค่ะ!”

ปล.อีกสองตอนกลับสู่ฐานทัพใหญ่ เตรียมตัวลุยแหลกต่อครับ หมดช่วงพักเยี่ยมเมืองแล้วน้า