ราชาเทพเป่ยอวี่ลืมตากวาดมอง ปล่อยแสงเย็นยะเยียบออกมา แสงนั้นตัดผ่านห้วงมิติ กลิ่นอายสังหาร แผ่กระจายไปทั่วสวรรค์และปฐพี เกือบจะทำให้ดวงวิญญาณของทุกคนต้องหยุดนิ่ง

“ความทรงจำของข้า ถูกแก้ไขหรือ?”

เขารู้สึกว่าสิ่งที่ตนเองลืมไป อาจจะเป็นกุญแจสำคัญของเรื่องราวในวันนี้ ภายในนั้น คงจะซ่อนความลับของยมโลกเอาไว้

“ไม่ว่าความทรงจำจะถูกแก้ไขหรือไม่ พวกเจ้าก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงหายนะ”

ไม่ไกลนัก ยอดฝีมือของโลกมารสวรรค์ แค่นเสียงเย็น

แม้ว่าพวกเขาจะถูกกดข่ม แต่ภายในใจกลับไม่รู้สึกกังวลแม้แต่น้อย

เพราะว่า พวกเขารู้สึกได้ว่า ภายในคลื่นพลังที่รุนแรงเบื้องบน มีลู่อู๋เต้าอยู่ด้วย ในเมื่อลู่อู๋เต้าลงมือแล้ว ยอดฝีมือคนอื่น ๆ ในรายนามราชันเซียนจะไม่ปรากฏตัวได้อย่างไร?

ต้องรู้ว่า ในสิบลำดับแรกของรายนามราชันเซียน มียอดฝีมือของยมโลกเป็นส่วนใหญ่

หากคนเหล่านี้ ปรากฏตัวขึ้นทั้งหมด แม้แต่โจวฉี ที่อยู่ในลำดับหนึ่งของรายนามราชันเซียน ยืนหยัดเคียงข้างโลกหมื่นสวรรค์ ก็คงจะต้องพบกับจุดจบ

ท้ายที่สุด พวกเขายังคงมีเจ้าแห่งผีร้ายสอดประสานอยู่

บุคคลผู้นั้น เป็นถึงกึ่งจักรพรรดิเซียน

แม้ว่าเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์จะกล่าวว่า เจ้าแห่งผีร้ายสอดประสานมิใช่กึ่งจักรพรรดิเซียน แต่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เจ้าแห่งผีร้ายสอดประสาน มีพลังอำนาจเทียบเท่ากึ่งจักรพรรดิเซียน

เพียงเท่านี้ ก็สามารถกวาดล้างโลกหมื่นสวรรค์ได้

“ใช่”

ข้าง ๆ มียอดฝีมือของโลกมารสวรรค์อีกคนหนึ่ง กล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “แม้แต่เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ ยังทำนายว่ายมโลกมาถึง หมื่นโลการวมเป็นหนึ่ง พวกเจ้าจะดิ้นรนทำไม?”

“บางที หลังจากที่ยมโลกมาถึง เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์อาจจะเข้าร่วมกับยมโลกก็เป็นได้”

ราชันเซียนของโลกมารสวรรค์คนหนึ่งเลิกคิ้วขึ้น กล่าวอย่างล้อเล่น

“ท้ายที่สุด เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์สามารถมองเห็นกลไกสวรรค์ เขาย่อมต้องรู้ล่วงหน้าว่า ยมโลกไม่อาจเอาชนะได้ เขาจึงกล่าวเช่นนั้น เพื่อบอกพวกเจ้าว่าควรจะทำเช่นไร”

“คนที่รู้จักสถานการณ์ ย่อมเป็นวีรบุรุษ พวกเจ้าตอนนี้ ยอมสยบ ก็ยังคงทัน”

เมื่อเทียบกับราชันเซียนฝ่ายโลกมารสวรรค์

ฝ่ายโลกหมื่นสวรรค์ ไม่ว่าจะเป็นราชันเซียนของโลกเทพ ราชันเซียนของโลกเซียน หรือยอดฝีมือจากโลกอื่น ๆ ต่างก็เงียบสงัด ทุกคนต่างก็ครุ่นคิด บางคนเริ่มลังเล

เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้ข่าวสารเกี่ยวกับหอคอยกลไกสวรรค์ ภายในใจเริ่มคิดว่า จะเข้าร่วมกับยมโลกหรือไม่

อย่างน้อย ในตอนนี้ โลกหมื่นสวรรค์ไม่มีโอกาสชนะ แม้ว่าพวกเขาจะมีราชันเซียนหลายคน แต่ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุด ล้วนอยู่ในยมโลก

เจ้าแห่งผีร้ายสอดประสานเพียงคนเดียว ก็สามารถกวาดล้างโลกหมื่นสวรรค์ได้

พวกเขาแม้จะเข้าร่วมการต่อสู้ ก็ไม่ต่างอะไรกับการไปตาย

ยิ่งไปกว่านั้น ยังคงมีเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ที่ยังไม่แสดงท่าทีใด ๆ และยังคงมีเจ้าแห่งยมโลกที่เป็นตัวแปรไม่แน่นอน

มาถึงตอนนี้ เมื่อนึกถึงความทรงจำที่ถูกแก้ไข หลายคนต่างก็คิดว่า

เจ้าแห่งยมโลกคงจะยังไม่ตาย

เขาอาจจะซ่อนตัวอยู่ที่ใดที่หนึ่ง กำลังมองหาวิธีทะลวงผ่านระดับตบะ

เมื่อเขากลับมา

บางที แม้แต่จักรพรรดิเซียน ก็ยังไม่ใช่พลังอำนาจสูงสุดของเขา เขาอาจจะก้าวข้ามจักรพรรดิเซียน ไปถึงระดับที่ไม่มีใครเคยพบเจอมาก่อน!

“อะไรคือแสงสว่าง อะไรคือความมืด?”

เสียงหนึ่งดังมาจากขอบฟ้า

แสงสว่างมากมายส่องประกาย ปกคลุมทั่วฟ้าดิน ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้โดยตรง ราวกับดวงอาทิตย์กำลังปรากฏตัวขึ้น ขับไล่ความมืดมิด

ท่ามกลางแสงสว่างนั้น

โครงกระดูกสีขาวราวกับหยก เดินทางมาอย่างเชื่องช้า

คนผู้นี้ราวกับว่าได้ละสังขารไปแล้ว เหลือเพียงโครงกระดูก แต่กลับปล่อยกลิ่นอายอันแข็งแกร่งออกมา ราวกับราชันเซียนผู้ยิ่งใหญ่ มองลงมาที่โลกหมื่นสวรรค์

เขาก้าวเดินมาอย่างสง่างาม เบื้องล่างเท้าของเขามีมหานทีสีขาวเงิน ปรากฏขึ้น เชื่อมต่อทั่วโลก ราวกับจักรพรรดิสวรรค์กำลังออกตรวจตรา

“ข้าอยู่ในแสงสว่าง เหตุใดจึงต้องสยบต่อความมืด?”

โครงกระดูกอ้าปาก เสียงของเขาดังก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี

เสียงของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย เงยหน้าขึ้นมองไปยังเสาค้ำฟ้าที่อยู่ไม่ไกล รอบกายเต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้าสร้อย คิดถึงอดีต ราวกับว่าสถานที่แห่งนี้ เคยฝังศพญาติพี่น้องและเพื่อนของเขาเอาไว้

“เจ้าคือใคร?”

ฝ่ายโลกมารสวรรค์ ราชันหิ่งห้อยเอ่ยถาม

กลิ่นอายที่คนผู้นี้ปล่อยออกมา เขารู้สึกคุ้นเคย แต่ในตอนนี้กลับนึกไม่ออกว่าเคยพบเจอที่ใดมาก่อน

เพียงแต่รู้ว่า

คนผู้นี้ คงจะเป็นราชันเซียนฝ่ายโลกหมื่นสวรรค์

พลังอำนาจของเขา อาจจะเหนือกว่าตนเอง ส่วนจะเป็นใครในรายนามราชันเซียน เขาก็ยังไม่มั่นใจ ท้ายที่สุด ก่อนหน้าเขายังคงมีราชันเซียนอีกสามสิบคน

“ข้าหรือ?”

โครงกระดูกกวาดมองราชันหิ่งห้อย ดวงตาที่ว่างเปล่า ปล่อยแสงสว่างเจิดจรัสออกมา กล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “คนที่ควรตาย แต่ยังไม่ตาย”

“คนที่ควรตาย แต่ยังไม่ตาย?”

ราชันหิ่งห้อยหรี่ตาลง เขามองโครงกระดูกที่อยู่บนท้องฟ้า เอ่ยถามอย่างเชื่องช้าว่า “เจ้าเป็นคนของวังเทพหรือ?”

“ใช่”

โครงกระดูกพยักหน้า ไม่ได้ปฏิเสธ

“หนานกงหยุ่น?”

ราชาเทพเป่ยอวี่กล่าวอย่างตกใจ

ในรายนามราชันเซียน

คนที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นคนของวังเทพ มีเพียงหนานกงหยุ่นเท่านั้น คนอื่น ๆ แม้ว่าจะเป็นฝ่ายโลกหมื่นสวรรค์ แต่ก็แทบจะไม่มีใครเคยเข้าร่วมวังเทพ

“ราชาเทพเป่ยอวี่?”

โครงกระดูกหันกลับมา มองราชาเทพเป่ยอวี่อย่างลึกซึ้ง ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความคิดถึง กล่าวเบา ๆ ว่า “หลายปีผ่านไป ยังคงมีคนรู้จักข้าอยู่”

“ดูเหมือนว่าหลังจากสงครามครั้งนั้น เรื่องราวไม่ได้เป็นไปอย่างที่ข้าคิด”

“ในเมื่อเป็นสหายเต๋า เหตุใดเจ้าจึงกลายเป็นเช่นนี้? สหายเต๋ารู้หรือไม่ว่าวังเทพเป็นเช่นไร? จักรพรรดิเทพอยู่ที่ใด?”

ราชาเทพเป่ยอวี่ดีใจยิ่งนัก

คนผู้นี้ แม้ว่าจะอยู่ในสภาพที่น่าอนาถ แต่เขารู้เรื่องราวมากมาย ดูเหมือนว่าความทรงจำของเขาจะไม่ถูกแก้ไข ยังคงจดจำเรื่องราวในอดีตได้

สำหรับพวกเขาแล้ว นี่เป็นเรื่องดี

“วังเทพหรือ?”

หนานกงหยุ่นเก็บสายตา ภายในดวงตามีความรู้สึกบางอย่าง กล่าวพึมพำกับตัวเองว่า “พวกเจ้าลืมทุกอย่างไปแล้วหรือ? ที่นี่มิใช่วังเทพหรือ?”

“อะไรนะ?”

เบื้องล่าง

ไม่ว่าจะเป็นราชาเทพเป่ยอวี่ ตระกูลหลิว หรือราชันเซียนคนอื่น ๆ แม้แต่ราชันเซียนของโลกมารสวรรค์ ต่างก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป

ที่นี่คือวังเทพ?

เป็นไปได้อย่างไร?

วังเทพตั้งอยู่ในโลกเซียน!

จนถึงทุกวันนี้ ยังคงมีซากปรักหักพังหลงเหลืออยู่ เป็นไปได้อย่างไร ที่จู่ ๆ วังเทพจะเปลี่ยนสถานที่ มาอยู่ที่โลกที่ถูกลืมเช่นนี้?

หากที่นี่คือวังเทพ ซากปรักหักพังในโลกเซียนคืออะไร?

หากวังเทพอยู่ในโลกเซียน เช่นนั้นโลกเซียนในปัจจุบัน ยังคงเป็นโลกเซียนหรือไม่?

“สหายเต๋าหนานกง คำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?”

บรรพบุรุษหลิวคนที่สองเอ่ยถาม

“สหายเต๋าหลิวซวิ่น หลิวเสวียนเฉิง ไม่ได้เจอกันนาน”

หนานกงหยุ่นมองบรรพบุรุษคนที่สอง พยักหน้าเล็กน้อย ทักทาย

“เจ้ารู้จักข้า?”

บรรพบุรุษคนที่สองขมวดคิ้ว

“สหายเต๋าจำข้าไม่ได้หรือ?” หนานกงหยุ่นขมวดคิ้วเช่นกัน แต่ในไม่ช้าเขาก็เข้าใจ พยักหน้าเบา ๆ พร้อมกล่าวว่า “ใช่แล้ว หลังจากที่โลกหมื่นสวรรค์พ่ายแพ้ เจ้าแห่งยมโลกผู้นั้น คงจะทำอะไรบางอย่างกับพวกเจ้า”

“การที่พวกเจ้าจำข้าไม่ได้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ท้ายที่สุดแล้ว ข้าถูกขังอยู่ในห้วงมิติ จึงรอดชีวิตมาได้”

“เดี๋ยวก่อน”

ราชาเทพเป่ยอวี่ได้ยินคำพูดของหนานกงหยุ่น เขาก็พบเจอเรื่องสำคัญ กล่าวอย่างเชื่องช้าว่า “เมื่อครู่ สหายเต๋ากล่าวว่า โลกหมื่นสวรรค์พ่ายแพ้?”

“มิใช่ยมโลกพ่ายแพ้?”

“ใช่”

หนานกงหยุ่นเงยหน้าขึ้น มองเสาค้ำฟ้าที่อยู่เบื้องหน้า ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความทรงจำ เสียงของเขาเศร้าสร้อย กล่าวว่า “โลกหมื่นสวรรค์พ่ายแพ้ พ่ายแพ้อย่างราบคาบ”

“เป็นไปได้อย่างไร?”

ราชาเทพเป่ยอวี่ใจสั่น ภายในใจของเขาราวกับมีคลื่นยักษ์ถาโถม แม้ว่าก่อนหน้านี้ เขาจะเคยคาดเดาไว้บ้าง แต่เมื่อความจริงปรากฏขึ้นต่อหน้า เขาก็ยังคงไม่อยากเชื่อ

โลกหมื่นสวรรค์พ่ายแพ้!

พ่ายแพ้อย่างราบคาบ!

เรื่องนี้ช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก

ราวกับว่าสวรรค์กำลังเล่นตลกกับพวกเขา ปกปิดความจริง จนกระทั่งวันนี้

“เดิมที พวกเราต่างหากที่เป็นผู้พ่ายแพ้”

“ช่างน่าขันยิ่งนัก หลายหมื่นล้านปี พวกเราคิดว่าตนเองเป็นผู้ชนะ แต่กลับเป็นเพียงหุ่นเชิดของยมโลก”

“ผู้อาวุโสเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ เคยบอกใบ้พวกเราแล้ว เพียงแต่พวกเราไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ สุดท้ายก็หลอกลวงตนเอง”

“แต่หากยมโลกเป็นผู้ชนะ เหตุใดพวกเขาจึงไม่ปกครองโลกหมื่นสวรรค์?”

“บางที เจ้าแห่งยมโลกผู้นั้น อาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัสก็เป็นได้”

“หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ หลายปีผ่านไป เจ้าแห่งยมโลกผู้นั้น…”

ทันใดนั้น ราชันเซียนหลายคน รู้สึกสิ้นหวัง

พวกเขาไม่เห็นความหวังในอนาคต

หลายหมื่นล้านปีก่อน

โลกหมื่นสวรรค์ยังคงมีจักรพรรดิเทพ และกึ่งจักรพรรดิเซียนหลายคน แม้แต่คนเหล่านั้น ยังคงพ่ายแพ้ แล้วพวกเขาในตอนนี้ จะสามารถต่อกรได้อย่างไร?

ตอนนี้ พวกเขาแม้แต่โอกาสที่จะเป็นกึ่งจักรพรรดิเซียน ก็ยังไม่มี ใครจะรู้ว่าโอกาสนี้ จะตกอยู่ในมือของใคร?

ต้องรู้ว่าโลกมารสวรรค์ มีเจ้าแห่งผีร้ายสอดประสานอยู่ หากคนผู้นี้ลงมือ แม้ว่าพวกเขาจะได้รับคำชี้แนะจากเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ ก็ยังคงไม่อาจทะลวงผ่านระดับได้อย่างราบรื่น

เมื่อคิดถึงตรงนี้

ราชันเซียนหลายคน คิดที่จะเข้าร่วมกับยมโลก

ยมโลกมีเจ้าแห่งยมโลก และยอดฝีมืออีกมากมาย หากพวกเขาเข้าร่วม ก็อาจจะได้รับตำแหน่งสูงส่ง

ท้ายที่สุด ราชันเซียนนั้นแข็งแกร่ง มิใช่ผักริมทาง

ยมโลก คงจะไม่ปฏิเสธพวกเขา

“เดิมที นี่คือความจริงเมื่อหลายหมื่นล้านปีก่อนหรือ”

ฝ่ายโลกมารสวรรค์

ราชันเซียนหลายคน รู้สึกราวกับว่าตนเองเข้าใจอะไรบางอย่าง

ความทรงจำของพวกเขา ก็ถูกแก้ไขเช่นกัน จนกระทั่งวันนี้ จึงได้รู้ความจริง ราชันเซียนหลายคน ดีใจจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้

ตนเองไม่ได้ทำอะไร กลับกลายเป็นผู้ชนะจากผู้พ่ายแพ้

ช่างโชคดียิ่งนัก

“เรื่องราวได้ถูกกำหนดไว้แล้ว ความจริงเป็นเช่นไร ไม่สำคัญอีกต่อไป”

ราชันหิ่งห้อยกล่าวเบา ๆ

เขามองหนานกงหยุ่นอย่างไม่ละสายตา เอ่ยอย่างเชื่องช้าว่า “ในเมื่อเจ้ายังไม่ตาย ก็ควรจะหาที่หลบซ่อน เหตุใดเจ้าจึงต้องนำร่างกายที่บาดเจ็บ มาที่นี่?”

เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถพลิกสถานการณ์ได้หรือ?

“แม้ว่าในรายนามราชันเซียน ตำแหน่งของเจ้าจะสูงกว่าข้า แต่สถานการณ์ของเจ้าในตอนนี้ ดูไม่ดีนัก”

ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ไม่มีใครโง่เขลา

ตั้งแต่หนานกงหยุ่นปรากฏตัวขึ้น พวกเขาก็สามารถมองออกได้ว่าอีกฝ่ายอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ราวกับว่าใกล้จะดับสูญ

ก่อนหน้านี้ ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ใด และต้องจ่ายในราคาเท่าใด จึงเดินทางมาถึงที่นี่ได้

แม้ว่าเขาจะเดินทางมาถึง

ผลลัพธ์สุดท้าย ก็ยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เขาก็แค่โครงกระดูกหนึ่งร่างในโลกใบนี้เท่านั้น

“เช่นนั้นหรือ?”

หนานกงหยุ่นมองราชันหิ่งห้อย เสียงของเขาเรียบเฉย กล่าวเบา ๆ ว่า “หากโลกหมื่นสวรรค์ล่มสลาย ข้า หนานกงหยุ่น จะพลิกสถานการณ์!”

เขาก้าวเท้าหนึ่งก้าว ร่างกายเปล่งประกาย ราวกับมหานทีระเบิด ส่องประกายเจิดจรัส รวบรวมเป็นกฎเกณฑ์มรรคาสวรรค์สูงสุด ทำให้โลกทั้งใบราวกับจะพังทลาย

แสงสว่างเหล่านี้รวมตัวกัน เกิดเสียงดังกึกก้อง กลายเป็นสัญลักษณ์นับไม่ถ้วน บินไปยังทุกสารทิศ ทำให้โลกทั้งใบเริ่มสั่นสะเทือน

ดูเหมือนว่า โลกทั้งใบในเวลานี้ กำลังฟื้นคืนชีพ

ดวงดาวมากมาย ปรากฏขึ้นจากห้วงมิติ บนดวงดาวเหล่านั้นมีสัญลักษณ์โบราณมากมาย กลายเป็นมหานทีดวงดาว นั่นคือไพ่ตายที่วังเทพในอดีตทิ้งเอาไว้

ในเวลานี้ ถูกหนานกงหยุ่นปลุกขึ้นมา ปกคลุมทั่วโลก

ภายในนั้น มีกลิ่นอายของจักรพรรดิเซียนปรากฏขึ้น ราวกับเทพเจ้าที่สูงส่ง กำลังมองลงมาที่สิ่งมีชีวิตทั้งหมด

“เหตุผลที่ข้ากลับมา เพียงแค่ต้องการทำสิ่งที่ยังทำไม่เสร็จให้สำเร็จ”

หนานกงหยุ่นกล่าวเบา ๆ

พลังอำนาจของเขาราวกับไม่มีขีดจำกัด ดวงวิญญาณของเขากำลังลุกไหม้ โครงกระดูกสีขาวราวกับหยก ปล่อยแสงสว่างเจิดจ้าออกมา

ส่องสว่างไปทั่วฟ้าดิน ทำให้โลกทั้งใบสว่างไสว

“เป็นไปได้อย่างไร?”

“วังเทพยังคงมีไพ่ตายเช่นนี้อยู่หรือ?”

ราชันหิ่งห้อยมีสีหน้าเปลี่ยนไป เขามองไปรอบ ๆ อย่างเคร่งขรึม ในความทรงจำของเขา วังเทพไม่มีวิธีการเช่นนี้ แต่ตอนนี้ กลับถูกหนานกงหยุ่นปลุกขึ้นมา

ทำให้เขาตกตะลึง

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด