บทที่9

สายลมหนาวพัดผ่านป่าสนสีดำ กิ่งไม้สั่นไหวเล็กน้อย ทำให้ก้อนหิมะที่สะสมอยู่ร่วงหล่นลงมา

มู่ เจ้าของร้าน เลื่อนตัวไปทางซ้ายหนึ่งก้าว หลบก้อนหิมะที่ร่วงลงมา เขายกมือชี้ไปยังผนังหินเตี้ยๆ ที่ซ่อนอยู่ในป่าสน สตีฟหันไปมองผนังหินธรรมดานั้นตาม

ตรงนั้นแหละ คือทางเข้าของฐานลับไฮดราตามข้อมูลที่บันทึกไว้

ในเมื่อเป็นฐานลับ ก็ต้องซ่อนตัวอย่างดี จะให้เห็นได้ชัดเจนทันทีคงไม่ใช่ฐานลับจริงๆ

ผนังหินที่ทางเข้าอาจดูเป็นเพียงหินธรรมดา แต่จริงๆ แล้วมันถูกตกแต่งพิเศษ ประตูเหล็กถูกฝังไว้ด้านใน หากจะเข้าไปในฐานได้ ต้องผ่านกระบวนการตรวจสอบหลายขั้นตอน หากตรวจสอบไม่ผ่าน ก็จะถูกอาวุธที่ซ่อนอยู่รอบๆ ผนังหินโจมตีในทันที และร่างจะกลายเป็นตะแกรงภายในไม่กี่วินาที

สตีฟเองก็ไม่สามารถผ่านการตรวจสอบนั้นได้ เขาจึงใช้วิธีที่ง่ายกว่า

บึ้ม—!

ไม่ว่าการตรวจสอบจะเข้มงวดแค่ไหน ระเบิดลูกเดียวก็แก้ปัญหาได้

แรงระเบิดกระจายไปรอบๆ กิ่งไม้สั่นไหว เสียงดังสนั่น ทำให้หิมะที่ตกค้างบนต้นไม้ร่วงลงมา ก้อนหินและเศษเหล็กปลิวไปทั่วเหมือนกระสุนปืน ตัดกิ่งไม้หลายกิ่งลงมา

หินแตกเล็กใหญ่หลายสิบก้อนลอยอยู่ข้างหน้ามู่ เจ้าของร้าน ถ้าเขาไม่ระวังตัวไว้ก่อน คงจะโดนหนักแน่ๆ อย่างน้อยก็เลือดตกยางออกไปโรงพยาบาล

ส่วนสตีฟนั้น ร่างกายเต็มไปด้วยรูขนาดเล็กใหญ่ทั่วตัว ทั้งศีรษะก็เหลือเพียงปากเท่านั้น แต่สำหรับคนที่มีพลังจากผลปีศาจอย่างเขา สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ปัญหา เปลวไฟค่อยๆ ลุกขึ้น และส่วนที่ขาดหายก็เริ่มฟื้นคืนสภาพทีละนิด

ยังไม่ทันที่ร่างกายจะฟื้นตัวเต็มที่ สตีฟก็ถือโล่แล้วพุ่งทะลุกลุ่มควันเข้าไปทันที โล่ที่เขาใช้เก็บกลับมาระหว่างที่แวะไปที่ธารน้ำแข็งก่อนหน้านี้

และในขณะที่เสียงระเบิดดังขึ้น ฐานลับภายในก็ดังสัญญาณเตือนภัยขึ้นมา

“มีผู้บุกรุก! มีผู้บุกรุก! หน่วยรบทุกหน่วยโปรดเตรียมพร้อมเผชิญหน้า! มีผู้บุกรุก! มีผู้บุกรุก! หน่วยรบทุกหน่วยโปรดเตรียมพร้อมเผชิญหน้า!”

ทหารที่อยู่ในทุกชั้นต่างก็กดหูฟังที่สวมไว้ข้างซ้าย หลังจากได้ยินเสียง ‘ติ๊ด’ หนึ่งครั้ง ก็มีเสียงพูดดังขึ้นในหูฟังว่า “เชื่อมต่อเข้าช่องสาธารณะเรียบร้อยแล้ว”

“หน่วยหนึ่งและสองไปกำจัดผู้บุกรุก หน่วยสามและสี่ไปปกป้องนักวิจัย หน่วยห้าและหกไปคุมคลังเก็บของ หน่วยเจ็ดและแปด…”

สตีฟวิ่งพลางฟังคำสั่งในหูฟัง และวิเคราะห์ในใจเงียบๆ

เขารู้ดีว่าบัคกี้ถูกขังอยู่ที่ไหน เพราะในข้อมูลได้ระบุเอาไว้แล้ว

ถ้าการจัดกำลังของศัตรูเป็นอย่างที่เขาได้ยิน ก็หมายความว่าเขาต้องต่อสู้กับหน่วยหนึ่งและสอง รวมถึงบางส่วนของหน่วยห้าและหก

แต่สิ่งที่เขากลัวก็คือ ข้อมูลที่เขาได้ยินอาจจะเป็นเพียงกับดัก ศัตรูอาจตั้งใจปล่อยข้อมูลนี้ให้เขาฟัง

เมื่อคิดได้อย่างนั้น สตีฟก็สะดุดความคิด

เดี๋ยวก่อน ทำไมฉันต้องคิดมากขนาดนี้?

แค่บุกเข้าไปหาบัคกี้ แล้วบุกออกมาก็จบแล้วไม่ใช่หรือไง

ในขณะนั้นเอง ที่หัวมุมทางเดินข้างหน้า ก็ปรากฏกลุ่มคนในชุดสูทดำถือปืนพกวิ่งออกมา

ฟิ้ว—

สตีฟขว้างโล่ไป พร้อมทั้งกลายร่างเป็นเปลวไฟตามโล่ไป

ปัง!

โล่กระแทกเข้ากับหัวของศัตรูคนหนึ่ง เสียงดังสนั่นในทางเดิน และศัตรูคนนั้นก็หมดสติไปทันที

โล่กระดอนกลับมา สตีฟที่ตามหลังมาติดๆ รับโล่แล้วขว้างออกไปอีกครั้ง คราวนี้ฟาดศัตรูสองคนจนสลบ เขายังคว้าปืนสองกระบอกมาแล้วยิงต่อทันที

ปัง ปัง ปัง—!

ศัตรูเองก็ไม่ยอมแพ้ ต่างพากันยิงสวนกลับ เสียงปืนดังสนั่นทั่วทางเดิน

แต่ผลลัพธ์ของทั้งสองฝ่ายกลับไม่เหมือนกัน

สตีฟยิงศัตรูทีละคนอย่างสบายๆ

ส่วนเหล่าทหารไฮดราต่างก็ถอยหนีอย่างตื่นตระหนก

“ผู้บุกรุกคือผู้มีพลังพิเศษ เขาไม่สามารถถูกทำร้ายด้วยการโจมตีทางกายภาพ”

“หน่วยหนึ่งและสองจงพยายามหยุดยั้งผู้บุกรุก หน่วยเก้าและสิบไปเสริมกำลัง หน่วยสามและสี่ปกป้องนักวิจัยในการอพยพ หน่วยห้าและหกย้ายของสำคัญออกจากคลังสินค้า”

ฐานนี้เป็นเพียงหนึ่งในห้องวิจัยหลายแห่งของไฮดรา ไม่ใช่ฐานที่สำคัญมาก พวกเขาไม่มีวิธีรับมือกับผู้มีพลังพิเศษมากนัก

เมื่อได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชา ศัตรูเริ่มโจมตีอย่างรุนแรง ด้วยจำนวนที่มากกว่า สตีฟถูกยิงจนร่างกายพรุน การโจมตีอย่างหนักหน่วงทำให้เขาไม่สามารถฟื้นฟูร่างกายเป็นมนุษย์ได้ตามปกติ และไม่สามารถโต้กลับได้

ดูท่าการช่วยบัคกี้และการฆ่าพวกไฮดราให้มากที่สุดคงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

ฟู่—

เปลวไฟลุกขึ้น สตีฟกลายเป็นก้อนเปลวเพลิงบินข้ามหัวศัตรูไป ลูกกระสุนพุ่งตามหลังเขาไป แต่ก็ไม่สามารถหยุดเขาได้

"ผู้บุกรุกได้ฝ่าแนวกั้นมาแล้ว"

ทหารหน่วยหนึ่งและสองรายงานสถานการณ์พร้อมทั้งไล่ตามเปลวไฟที่กำลังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วไปตามทางเดิน แต่แน่นอนว่าพวกเขาไม่อาจไล่ตามความเร็วของเปลวไฟได้ เพียงไม่กี่วินาทีพวกเขาก็สูญเสียร่องรอยของเปลวไฟไปแล้ว

"สูญเสียร่องรอยผู้บุกรุกแล้ว!"

"รับทราบ พวกคุณไปช่วยหน่วยสามและสี่ปกป้องนักวิจัยแทน"

สตีฟพุ่งตัวไปตามทางเดินด้วยความเร็วสูง ทุกครั้งที่เห็นกล้องวงจรปิดเขาก็ใช้โล่ฟาดให้แตกทันที เจอกองกำลังเล็กก็จัดการได้อย่างง่ายดาย เจอกองกำลังใหญ่เขาก็ใช้วิธีบุกจู่โจมแล้วเปลี่ยนร่างเป็นธาตุไฟลุยเข้าไปในกลุ่มศัตรู อาศัยความสามารถที่ไม่กลัวการโจมตีทางกายภาพ สตีฟใช้วิธีการต่อสู้แบบที่ศัตรูไม่สามารถตอบโต้ได้

ศัตรูทำอะไรเขาไม่ได้ แต่การยิงโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้าอาจทำร้ายพวกพ้องของตัวเองได้

แต่สตีฟกลับสามารถทำลายศัตรูได้ด้วยการโจมตีแต่ละครั้ง ไม่ว่าจะด้วยหมัด กระสุน หรือโล่ ทุกการโจมตีของเขามีประสิทธิภาพสูง ทำให้ศัตรูที่เจอเขาต่างพากันวิ่งหนี

ทว่า สตีฟจะยอมปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ ได้หรือ? ไม่มีทาง

ระเบิดแสง ระเบิดควัน หรือแม้กระทั่งระเบิดมือก็ไม่สามารถทำอะไรสตีฟได้เลย

"ปล่อยกองทัพวินเทอร์โซลเยอร์ไปหยุดผู้บุกรุก คนอื่นเร่งช่วยเหลือนักวิจัย นำของสำคัญออกจากฐานให้เร็วที่สุด"

คำสั่งใหม่ถูกส่งออกจากห้องบัญชาการ

ทหารในฐานทุกคนถูกสั่งให้เข้าร่วมขบวนการเคลื่อนย้ายของ ขณะเดียวกัน วินเทอร์โซลเยอร์ทั้งห้าที่ถูกแช่แข็งในฐานนี้ก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นพร้อมอาวุธระยะประชิดในมือ พวกเขาพุ่งเข้าหาสตีฟ

สตีฟไม่ลืมเป้าหมายหลักของเขา คือการช่วยบัคกี้ ส่วนการกำจัดไฮดรานั้นเป็นเป้าหมายรอง

ในเมื่อพวกแกปล่อยบัคกี้ออกมา ฉันก็จะไม่ไล่ตามพวกแก

สตีฟหยิบมีดขึ้นมาแล้วพุ่งตัวไปยังทิศทางที่วินเทอร์โซลเยอร์กำลังเดินมา

หลังจากเลี้ยวโค้งและวิ่งผ่านบันไดหลายชั้น สตีฟก็ได้พบกับบัคกี้ในที่สุด

ทั้งสองฝ่ายจ้องตากันก่อนจะพุ่งเข้าหากันพร้อมกัน

สตีฟขว้างโล่ไปอย่างรวดเร็ว โล่พุ่งเสียงหวีดหวิวไปยังวินเทอร์โซลเยอร์คนหนึ่ง แต่เขาก้มหลบได้ทัน สตีฟเองก็พุ่งตัวมาถึงทันที มือขวาของเขาถือมีดแทงเข้าไปเต็มแรง

มีดปักเข้าที่แขนของศัตรู เลือดกระเซ็นออกมา

สตีฟที่ไม่ต้องกังวลเรื่องการป้องกันถูกแทงด้วยมีดสามเล่มเข้าไปในร่าง และยังถูกแขนเหล็กของวินเทอร์โซลเยอร์แทงทะลุหน้าอกอีก

แต่สตีฟไม่สนใจคนอื่นๆ เขากดมีดลงไปลึกกว่าเดิม มืออีกข้างหยิบปืนขึ้นมายิงทันที

ปัง—!

"หนึ่งคนเรียบร้อย"

วินเทอร์โซลเยอร์ที่เหลืออีกสี่คนถอยไปด้านหลัง สตีฟคว้าปืนและมีดพุ่งเข้าไปหาคนหนึ่งทันที

ใช้วิธีเดิม! ใช้วิธีเดิม! ใช้วิธีเดิม!

"เอาล่ะ...ตอนนี้เหลือแค่นายคนเดียวแล้ว บัคกี้!"

สตีฟหยิบโล่ขึ้นมาและไม่สนใจการป้องกัน โจมตีต่อเนื่องโดยเอาโล่ฟาดใส่หัวของบัคกี้อย่างแรง

หลังจากใช้พลังทั้งหมดในร่างจนทำให้บัคกี้สลบไปได้ในที่สุด

สตีฟเปลี่ยนร่างเป็นเปลวไฟแล้วห่อหุ้มบัคกี้ไว้ ก่อนจะบินออกจากฐานทันที