บทที่ 3 เรื่องที่ถูกลืม
อีธานวิ่งด้วยความเร็ว เสียงเสียดสีและกระทบกันของโลหะดังก้องในทางเดินแคบ
"นายได้ยินเสียงอะไรไหม?"
ที่บริเวณทางเข้าเหล็กห่างจากที่คุมขังโทนี่ สตาร์กและอีธาน หนึ่งในโจรที่ยืนเฝ้าประตูเหล็กอยู่เอียงศีรษะหันไปถามเพื่อนร่วมงาน
"ได้ยินสิ" เพื่อนตอบด้วยน้ำเสียงชินชา "ไม่เห็นแปลกเลย สองคนนั่นเคาะ ๆ ทุบ ๆ อยู่ในนั้นทุกวัน เสียงดังออกมาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร"
"ก็จริง…" โจรที่ถามพยักหน้าเห็นด้วย แต่ไม่นานก็เริ่มสงสัย "แต่นายไม่รู้สึกเหรอว่าเสียงมันดังขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับว่าต้นกำเนิดเสียงกำลังเข้ามาใกล้เรา?"
เพื่อนโจรก็มีความคิดเช่นเดียวกัน ทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนจะหันไปมองหน้าต่างเล็ก ๆ ที่กลางประตูเหล็ก ตั้งใจจะมองดูข้างในว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่ภาพที่พวกเขาเห็นกลับเป็นหุ่นเหล็กกำลังวิ่งเข้ามาที่ประตูอย่างรวดเร็ว พร้อมกับชูหมัดขึ้นสูง
"โครม!!!"
เสียงระเบิดดังกึกก้อง ประตูเหล็กที่บิดเบี้ยวและหินที่แตกกระจายพุ่งเข้าไปชนกับผนังในทางเดินของถ้ำ ร่างของโจรทั้งสองที่ยืนเฝ้าประตูกระเด็นไปชนกับกำแพง ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะส่งเสียงร้องออกมา
"ตึง! ตึง! ตึง!..."
อีธานที่ชกประตูเหล็กจนปลิว เดินก้าวย่างอย่างมั่นคง เสียงฝีเท้าของเขาดังกึกก้องไปตามทางเดิน ปืนกลที่ไหล่หมุนและเล็งไปยังเป้าหมายข้างหน้า
"เกิดอะไรขึ้น!?"
เหล่าโจรที่อยู่ในถ้ำและบริเวณรอบนอกต่างถูกเสียงระเบิดเมื่อครู่ทำให้ตื่นตัว พวกเขารีบวิ่งถืออาวุธไปยังต้นตอของเสียง
ในห้องควบคุม โจรที่กำลังเล่นเกมพนันกันอยู่ต่างสะดุ้งตกใจจากเสียงระเบิดที่เกิดขึ้น พวกเขากำลังจะออกไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นภาพในกล้องวงจรปิด
บนหน้าจอ โทนี่ สตาร์กกำลังปีนเข้าไปในสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นถังเหล็ก
แม้พวกเขาจะไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร แต่การเคลื่อนไหวผิดปกติของโทนี่ สตาร์กนั้นต้องรายงานต่อหัวหน้า
พวกโจรในห้องควบคุมแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งไปเรียกเพื่อนร่วมงานมาควบคุมตัวโทนี่ สตาร์ก ส่วนอีกกลุ่มก็รีบวิ่งไปหาหัวหน้า
โดยสรุปแล้ว โจรจำนวนมากกำลังมุ่งหน้าไปหาอีธาน
ภายในถ้ำ โจรกลุ่มใหญ่ค่อย ๆ เดินไปข้างหน้า เมื่อใกล้ถึงเป้าหมาย พวกเขาลดความเร็วลงและเดินด้วยความระมัดระวัง ขณะเดียวกันก็เงี่ยหูฟังเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ที่ดังสะท้อนอยู่ในทางเดิน
ความกลัวต่อสิ่งที่ไม่รู้ทำให้เกิดความประหม่า แม้เสียงฝีเท้าไม่ได้น่ากลัวถึงขั้นทำให้พวกโจรหวาดกลัวจนหนี แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขารู้สึกตึงเครียด
"ตึง! ตึง!..."
เมื่อเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ "วอร์แมชชีน" ที่ดูทรงพลังและน่าเกรงขามก็ปรากฏในสายตาของพวกโจร
ในชั่วขณะนั้น...
เหล่าโจรก็ปรากฏในสายตาของอีธานเช่นกัน และเป้าเล็งในจอแสดงผลก็ล็อกเป้าหมายของโจรทุกคน
"เป้าหมายถูกล็อก" เสียงเย็นชาของระบบอัจฉริยะรายงานสถานการณ์
อีธานสูดหายใจลึก ดวงตาของเขาเยือกเย็นลงก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า "ยิง!"
เสียงปืนกลหกกระบอกที่หมุนและเสียงกระสุนพุ่งออกจากปืนดังกึกก้องราวกับบทเพลงสั้น ๆ ที่ถูกบรรเลงออกมา ศัตรูล้มลงราวกับต้นข้าวที่ถูกเก็บเกี่ยวในทุ่งนา
เพียงไม่กี่วินาที ศัตรูทั้งหมดก็ล้มลง จะเรียกได้ว่าเหล่าโจรเพียงแค่ได้เห็นวอร์แมชชีนก็ก้าวเข้าสู่ความตายแล้ว
"สุดยอดไปเลย!" อีธานอุทานอย่างตื่นเต้น
แม้ว่าเขาจะรู้จากการอ่านคำอธิบายแล้วว่าวอร์แมชชีนทรงพลังมาก แต่การเห็นกับตานั้นให้ความรู้สึกที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง มีเพียงคำสองคำเท่านั้นที่บรรยายความรู้สึกของอีธานในตอนนี้ได้
"ตะลึง!"
"ขอบคุณที่ชมครับ ท่าน" เสียงเย็นชาของระบบอัจฉริยะทำให้อีธานที่กำลังตื่นเต้นต้องสงบลง เขากระแอมเล็กน้อยเพื่อปรับอารมณ์ก่อนจะเดินต่อไปตามทางเดิน
ปืนกลส่งเสียงเป็นครั้งคราวเพื่อสังหารโจรที่เข้ามาในสายตา
การเดินทางเต็มไปด้วยเสียงปืนและประกายไฟ ศัตรูที่พยายามขวางทางอีธานแทบจะไม่มีโอกาสยิงปืนได้แม้แต่นัดเดียว
หลังจากส่งพวกโจรกว่า 20 ถึง 30 คนไปพบความตายในเวลาอันสั้น ในที่สุดพวกโจรก็ฉลาดขึ้น พวกมันเลิกเผชิญหน้ากับอีธานในถ้ำแคบ ๆ และทยอยกันถอยออกจากถ้ำ
อีธานไม่หยุดก้าวเท้า เขาเดินตามพวกมันไป และทันทีที่เขามาถึงปากถ้ำ เขาก็ถูกต้อนรับด้วยจรวดสองลูก
เสียงปืนกลดังขึ้นอีกครั้ง และระเบิดจรวดก็ถูกยิงกลางอากาศ
"@#&$!!!"
เสียงตะโกนภาษาที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นท่ามกลางหุบเขา ก่อนจะตามมาด้วยเสียงปืนที่ก้องกังวานไปทั่ว
*เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง...*
ในฐานะที่เป็นวอร์แมชชีน ซึ่งติดตั้งอาวุธในทุกส่วนของร่างกาย เพื่อให้มั่นใจได้ว่ากระสุนและอาวุธจะไม่ถูกระเบิดจากการโจมตีของศัตรู วอร์แมชชีนจึงมีระบบป้องกันที่แข็งแกร่งมาก
แม้จะถูกกระหน่ำด้วยกระแสกระสุนโลหะ อีธานก็เพียงแค่เซไปเล็กน้อยแต่ไม่ล้ม
“...กำลังล็อกเป้าหมาย... เป้าหมายถูกล็อก” เสียงเย็นชาของระบบช่วยเหลืออัจฉริยะดังขึ้นข้างหูของอีธาน และเขาไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
“ยิงทั้งหมด!”
“คำสั่งได้รับการยืนยัน”
ทันใดนั้น ปล่องไฟที่ฝ่ามือและฝ่าเท้าของวอร์แมชชีนพ่นแสงร้อนแรงออกมา ดันให้มันทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ขณะเดียวกัน ช่องเก็บกระสุนตามส่วนต่าง ๆ ของวอร์แมชชีนก็เปิดออก ทุกสิ่งที่ยิงออกไปจากช่องเก็บกระสุนบินออกไปพร้อมควันยาวเป็นทาง ยิงทำลายอาวุธทั้งหมดในหุบเขาอย่างแม่นยำ ยกเว้นจรวด
เสียงระเบิดดังกึกก้องคละคลุ้งไปทั่ว เสียงกรีดร้องของศัตรูถูกกลบด้วยเสียงระเบิดที่น่าหวาดกลัว
ปืนกลที่ไหล่หมุนและยิงกระสุนอย่างไม่หยุดยั้ง กระสุนที่มีพลังทำลายล้างสูงพุ่งไปดั่งพายุทำลายทุกอย่างที่ผ่านไป ศัตรูล้มตายเป็นจำนวนมาก
เพียงไม่กี่วินาที วอร์แมชชีนก็จัดการสถานการณ์ทั้งหมดได้อย่างเด็ดขาด
วอร์แมชชีนค่อย ๆ ลงมาจากท้องฟ้า ลงจอดตรงกลางสนามรบที่กำลังลุกเป็นไฟ ขณะเดียวกัน โทนี่ สตาร์กก็เดินมาถึงปากถ้ำ
*ชุดเกราะเหล็กนี่มันเท่จริง ๆ นะ!* โทนี่ สตาร์กที่หายใจหอบอยู่ครุ่นคิดในใจ *กลับไปแล้วต้องทำให้ได้สักหลายสิบแบบแน่ ๆ*
ขณะมองดูวอร์แมชชีนที่ยืนเด่นสง่างามตรงหน้า โทนี่ก็คิดเรื่องนี้อยู่เงียบ ๆ
“สตาร์ก!”
อีธานหมุนตัวและบินไปหาโทนี่ สตาร์ก เมื่อเห็นท่าทางของวอร์แมชชีน โทนี่ก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาอ้าแขนออกพร้อมให้ความร่วมมือเพื่อให้อีธานพาเขาบินขึ้นไปบนฟ้า
“ยิงทั้งหมด!”
วอร์แมชชีนที่พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอีกครั้งเปิดช่องกระสุนรอบตัวอีกครั้ง คราวนี้จรวดเล็ก ๆ หลายสิบลูกกระจายตัวออกเหมือนดอกไม้ไฟระเบิดกลางอากาศ ท่ามกลางเปลวไฟและควันดำที่พวยพุ่ง สองนักรบเหล็กโอบกอดกันแน่นขณะพุ่งขึ้นไปยังท้องฟ้า
“ในที่สุดก็หนีออกมาได้” อีธานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโล่งใจ เขาเคยคิดว่าเขาคงไม่รอดจากที่นี่ได้
ได้ยินแบบนั้น โทนี่ สตาร์กก็อดไม่ได้ที่จะตอบกลับด้วยการพูดแซวว่า “นายเรียกแบบนี้ว่าหนีเหรอ? นี่มันฆ่าทะลุออกมาชัด ๆ”
“ฮ่าฮ่า จริงเหรอ?” อีธานหัวเราะแห้ง ๆ ก่อนพูดต่อ “เอาล่ะ อย่างไรก็ตาม เราควรจะ...”
ไม่ทันที่เขาจะพูดจบ เสียงเย็นชาของระบบอัจฉริยะก็ขัดขึ้นมา “เตือน! พลังงานไม่เพียงพอ! เตือน! พลังงานไม่เพียงพอ!...”
*ฉึก ๆ... อู้ว...*
ปล่องไฟที่ฝ่ามือและฝ่าเท้าของวอร์แมชชีนกะพริบสองครั้งก่อนจะดับสนิททันที ทั้งสองคนร่วงหล่นจากท้องฟ้าราวกับว่าวที่ขาดสาย
“อ๊ากกกกกกกกก!!!”
เสียงกรีดร้องของอีธานและโทนี่ สตาร์กดังก้องอยู่บนท้องฟ้า
...
ในร้านค้า มู่หยางที่กำลังชมเหตุการณ์ผ่านหน้าต่างเวทมนตร์ตบมือฉาดหนึ่งด้วยความตื่นเต้น
“ว่าแล้วว่าฉันลืมอะไรบางอย่างไป! ที่แท้ก็คือลืมบอกอีธานว่ารุ่นลดราคาของวอร์แมชชีนพลังงานมีไม่เยอะ! ฮ่าฮ่าฮ่า…”
“โธ่เว้ย! รีบไปช่วยพวกเขา!”
