บทที่ 47 แปดขั้นแห่งวิถียุทธ์
เมื่อหลี่เฮาและหลี่เหยียนจ้าวกลับลงมาถึงเชิงเขา บนลานกว้างนั้นโคมไฟถูกจุดสว่างแล้ว แม้จะเข้าสู่ยามราตรี แต่บรรยากาศก็ยังคงคึกคักไม่เปลี่ยนแปลง เงาร่างผู้คนไม่ได้ลดน้อยลงแต่อย่างใด สิ่งนี้ทำให้หลี่เฮาอดนึกถึงตลาดกลางคืนในชาติก่อนไม่ได้ เขาสูดลมหายใจเบาๆ สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของอาหารย่างที่ลอยมาตามสาย...
