บทที่ 344 ลั่วเหยา!
ลึกเข้าไปในศาลาหลิงอวิ๋น หนึ่งในศาลาหรูหราที่แกะสลักด้วยลวดลายงดงาม ซ่อนตัวอยู่ในป่าไผ่ ลวดลายทองประดับตามมุมชายคา พลอยล้ำค่าประดับอยู่ภายใน แฝงด้วยบรรยากาศแบบโบราณที่หรูหรา ในห้องชั้นสองของศาลา มีโฉมสะคราญนางหนึ่งเอนกายพิงหน้าต่าง หญิงสาวอายุประมาณสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี นางสวมใส่เสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจ...
